มีอยู่ช่วงนึง เมืองธานี มีข้าศึกจากเมืองอื่นมารบ ว่าซั่นเถาะ เมืองธานี เป็นเมืองบ่ใหญ่ รบบ่ไหว เลยขอความช่วยเหลือ มาทางเมืองทวาลี เด้ พระราชากะเลยจัดพล เตรียมกองทัพ สิออกเดินทาง ไปซ่อยเมืองธานี เนาะ พระราชากะว่า

" มื้ออื่น ให้ทัพหน้าออกเดินทาง แล้วมื้อฮือ เฮาพร้อมกับทัพหลวง สิออกเดินทาง ให้ทุกคนจัดเตรียม ข้าวของสัมภาระของเจ้าของ ให้เรียบร้อย ผู้ที่สิไปกับทัพหลวงเฮา มื้อฮือ ให้ไปพ้อกันอยู่ลานหลวง เพื่อทำพิธีก่อนออกเดินทาง ขอให้ทุกคนฟ้าว มาก่อนไก่ เด้อ"

จากนั้น กะเลิกประชุม

พอแต่ฮอดมื้อที่ทัพหลวงออกเดินทาง พระราชาพร้อมทั้งเสนาอำมาตย์ทั้งหลาย ต่างกะมาพร้อมกัน อยู่ลานหลวงแต่เซ้า ตามเวลานัดหมาย.... เหลือแต่ขุนศรีฯ ผู้เดียว กะยังว้า กะยังว่า เพราะว่าเป็นคนใกล้ชิดของพระราชานั่นล่ะ เลยสังเกตเห็นง่าย ว่าบ่เห็น (ว่าบ่ทันมา นั่นล่ะ...ฮึ )

ขุนศรีฯ เลามัวแต่เก็บของเตรียมโต หรือว่า คาแต่ล่ำลาภันละเมีย กะบ่จักนำดอก เลาเลยตื่นสวย คันสิไปโดยบ่เตรียมข้อแก้โต เดี๋ยวสิถืกลงโทษ กะเลยเข้าไปจับเอาไก่ ในเล้าโตนึงออกมา เอาปอผูกขา แล้วกะดึงย่างไปลานหลวงเด้

ทางพระราชา กะคองคอยท่า ทำพิธีเรียบร้อย ขุนศรีฯ กะยังบ่ทันซอด จนอีตาเว็นขึ้น กะเห็นขุนศรีฯ ซอดป้อล่อมา มือซ้ายถือดาบ มือขวาจูงไก่ บ่าพายห่อผ้า กะยังว้า กะยังว่า

"ขุนศรีฯ นี่มันสวยแล้ว มึงเฮ็ดหยังอยู่ ฮู้บ่ว่า ผู้อื่นคอง บอกว่าให้มาก่อนไก่ ให้มาก่อนไก่ นี่จนวะตาเว็นขึ้น จั่งซอด ต้องเอาไปทำโทษ"

"เดี๋ยวก่อน พะเจ้าค่า ข้าพระองค์ บ่ได้เฮ็ดผิดคำสั่ง ของพระองค์เลยเด้ กะพระองค์บอกว่า ให้มาก่อนไก่ ข้าพระองค์กะมาก่อนไก่แล้ว นั่น ไก่โตนั่น มาหลังข้าพระองค์"

?????

ผัดหาทางแก้โตจนได้น้อ ขุนศรีฯกะดาย