ฝ่ายบักเจ็ดไหท้าว บาคานคองคอยท่า บ่เห็นน้องกลับต่าวมา คึดห่วงน้องอยู่อ่ำล่ำ หรือว่าภัยในดงด้าว เกิดกับท้าวน้องสองคน คักแท้...
บ๋า......บ่ได้การซะแล้ว เฮาต้องฟ้าว ออกไปนำหา สาก่อน ...
ว่าแล้ว เจ็ดไหกะฟ้าวแล่นโดด ย่วย..ย่วย คราวเดียวกะไปฮอดเฮียนยักษ์ กะทำท่าฮ้องถามว่า
แม่ใหญ่..แม่ใหญ่ เห็นน้องสองคนของข้อยมาทางนี้บ่
จักเหลว...แม่ใหญ่บ่เห็นเดิก ตั๋วอีก เลากะดาย
มืดแล้ว เดิ่กแล้ว แม่ใหญ่ ดังไฟไว้เฮ็ดหยังน้อ
.. สุม..ฮิ้น..อูด..ยูง. . ( เสียงผู้เฒ่าเด้อ อย่าลืม)
ขอไฟไปดังแหน่เด้อ แม่ใหญ่
เอาโลด หล่าเอ้ย .. อยากได้ด้นได๋..กะถือเอาโลด
บักเจ็ดไห คึดว่า ต้องมีอีหยังจักอย่างผิดปกติ กะเลยค่อยๆ ย่างเข้าไปอย่างระมัดระวังเด้.. บัดนั่น..กะได้ยินเสียง
วืดดดดด ...
ตากะเห็นเงาดำๆ ปลิวมาอย่างเร็ว คึดสิโดดหลบหนีกะบ่ทันการซะแล้ว กะเลยยืนนิ่งๆ อยู่เสยๆ
จึ่ก!!!
เสียงกรงเหล็กตกครอบบักเจ็ดไหไว้... บักเจ็ดไห กะยังยืนนิ่งๆ อยู่คือเก่า บ่ได้ดิ้นรน แล้วกะบ่ลองหง่างเหล็กเบิ่งเลย ยืนคองท่าว่าต่อไปสิเกิดหยังขึ้น อย่างใจเย็น
ยักษ์เฒ่า กะหัวเตอะหัวเติ่น
มึงหลงกลกูอีกแล้ว คนน้อยเอ๋ย
ย่างก้อย ก้อย ลงมาจากนอกซาน แล้วกะแปลงร่างคืนเป็นยักษ์ ป่อนมือเข้ามาสิจับแอวบักเจ็ดไห บักเจ็ดไหกะยอมให้จับแต่โดยดี บ่ดิ้นขัดขืนจักเม็ดจักเมียง
จับได้แล้ว กะเอาออกมาจากกรงเหล็ก เลียปากจั๊บ ๆ แล้วกะ ญิ่งแข่วก๊ากซาก ใส่บักเจ็ดไห
แซบคัก ๆ มื้ออื่นเซ้า แซบคัก ๆ"
บักเจ็ดไหกะเลยเอามือหักนิ้วยักษ์ดัง เปาะ ว่ะนึง
นิ้วยักษ์หัก เลาเจ็บกะเลยฟ้าวปล่อยมือถิ่มบักเจ็ดไหลง บักเจ็ดไหหลุดออกแล้ว กะโดดเอากำปั้นตุ้ยท้องยักษ์ ตีคางยักษ์ แล้วกะเกิดการต่อสู้กันอย่างชุลมุน
ตุ๊บ..ตั๊บ ตุ๊บ..ตั๊บ..มะลึ่งตึ่งตั่ง..มะลึ่งตึ่งตั่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ( เสียงต่อสู้กันเด้อหนิ)
ในที่สุด ยักษ์กะสู้บ่ไหว ยอมแพ้บักเจ็ดไห นั่งค่อม่อ ยกมือไหว้จ้อก้อ
โอ้ย..โอ้ย..ยอมแล้ว ยอมแล่ว ยอมแพ้แล้ว..อย่าตีแม่ใหญ่เถาะ อย่าฆ่าแม่ใหญ่เด้อ ไว้ชีวิตแม่ใหญ่แหน่เด้อ หล่าเอ้ย
บอกมาตามตรงเด้อ น้องสองคนข้อยอยู่ไส คันบ่ได้น้องข้อยคืน เจ้าต้องตาย บักเจ็ดไหว่า
ยักษ์กะเลยพาบักเจ็ดไห ไปหาน้องสองคน แล้วกะปล่อยออกมา ยักษ์ยอมแพ้ แล้วกะขอเป็นลูกน้องของเจ็ดไห บอกว่ามีอีหยังให้รับใช้กะบอกมาได้ บ่ต้องเกรงใจ ซ่อยได้กะสิซ่อยเต็มที่ ว่าซั่น แล้วกะเอาสัตว์ป่าที่จับไว้ได้ มาฆ่าย่างให้ สามพี่น้องกิน
|