ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 26 เมษายน 2568:: อ่านผญา 
เซื้อซาติแฮ้งอย่าเหม็นสาบกุยกัน เกิดเป็นคนอีสานให้ฮักแพงกันไว้ แปลว่า เป็นแร้งเหมือนกัน อย่าเหม็นกันเอง เป็นคนอีสานเหมือนกัน ให้รักใคร่สามัคคีกันไว้ หมายถึง อย่ารังเกียจพวกเดียวกัน ให้รักกันไว้

นิทานพื้นบ้านอีสาน  

เจ็ดหวดเจ็ดไห... เจ็ดไหปราบยักษ์.. (นิทานพื้นบ้าน---อีสานจุฬาฯ)
นิทานแลง..เจ็ดหวดเจ็ดไห

  หน้าก่อน หน้าถัดไป
เจ็ดไหปราบยักษ์


ฝ่ายบักเจ็ดไหท้าว บาคานคองคอยท่า บ่เห็นน้องกลับต่าวมา คึดห่วงน้องอยู่อ่ำล่ำ หรือว่าภัยในดงด้าว เกิดกับท้าวน้องสองคน คักแท้...

“ บ๋า......บ่ได้การซะแล้ว เฮาต้องฟ้าว ออกไปนำหา สาก่อน” ...

ว่าแล้ว เจ็ดไหกะฟ้าวแล่นโดด ย่วย..ย่วย คราวเดียวกะไปฮอดเฮียนยักษ์ กะทำท่าฮ้องถามว่า

“ แม่ใหญ่..แม่ใหญ่ เห็นน้องสองคนของข้อยมาทางนี้บ่”

“ จักเหลว...แม่ใหญ่บ่เห็นเดิก ” ตั๋วอีก เลากะดาย

“ มืดแล้ว เดิ่กแล้ว แม่ใหญ่ ดังไฟไว้เฮ็ดหยังน้อ”

“ .. สุม..ฮิ้น..อูด..ยูง. . ” ( เสียงผู้เฒ่าเด้อ อย่าลืม)

“ ขอไฟไปดังแหน่เด้อ แม่ใหญ่ ”

“ เอาโลด หล่าเอ้ย .. อยากได้ด้นได๋..กะถือเอาโลด”


บักเจ็ดไห คึดว่า ต้องมีอีหยังจักอย่างผิดปกติ กะเลยค่อยๆ ย่างเข้าไปอย่างระมัดระวังเด้.. บัดนั่น..กะได้ยินเสียง
วืดดดดด ...

ตากะเห็นเงาดำๆ ปลิวมาอย่างเร็ว คึดสิโดดหลบหนีกะบ่ทันการซะแล้ว กะเลยยืนนิ่งๆ อยู่เสยๆ



จึ่ก!!!


เสียงกรงเหล็กตกครอบบักเจ็ดไหไว้... บักเจ็ดไห กะยังยืนนิ่งๆ อยู่คือเก่า บ่ได้ดิ้นรน แล้วกะบ่ลองหง่างเหล็กเบิ่งเลย ยืนคองท่าว่าต่อไปสิเกิดหยังขึ้น อย่างใจเย็น


ยักษ์เฒ่า กะหัวเตอะหัวเติ่น

“ มึงหลงกลกูอีกแล้ว คนน้อยเอ๋ย ”

ย่างก้อย ก้อย ลงมาจากนอกซาน แล้วกะแปลงร่างคืนเป็นยักษ์ ป่อนมือเข้ามาสิจับแอวบักเจ็ดไห บักเจ็ดไหกะยอมให้จับแต่โดยดี บ่ดิ้นขัดขืนจักเม็ดจักเมียง

จับได้แล้ว กะเอาออกมาจากกรงเหล็ก เลียปากจั๊บ ๆ แล้วกะ ญิ่งแข่วก๊ากซาก ใส่บักเจ็ดไห

“ แซบคัก ๆ มื้ออื่นเซ้า แซบคัก ๆ"


บักเจ็ดไหกะเลยเอามือหักนิ้วยักษ์ดัง เปาะ ว่ะนึง
นิ้วยักษ์หัก เลาเจ็บกะเลยฟ้าวปล่อยมือถิ่มบักเจ็ดไหลง บักเจ็ดไหหลุดออกแล้ว กะโดดเอากำปั้นตุ้ยท้องยักษ์ ตีคางยักษ์ แล้วกะเกิดการต่อสู้กันอย่างชุลมุน


ตุ๊บ..ตั๊บ ตุ๊บ..ตั๊บ..มะลึ่งตึ่งตั่ง..มะลึ่งตึ่งตั่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ( เสียงต่อสู้กันเด้อหนิ)


ในที่สุด ยักษ์กะสู้บ่ไหว ยอมแพ้บักเจ็ดไห นั่งค่อม่อ ยกมือไหว้จ้อก้อ

“ โอ้ย..โอ้ย..ยอมแล้ว ยอมแล่ว ยอมแพ้แล้ว..อย่าตีแม่ใหญ่เถาะ อย่าฆ่าแม่ใหญ่เด้อ ไว้ชีวิตแม่ใหญ่แหน่เด้อ หล่าเอ้ย”

“ บอกมาตามตรงเด้อ น้องสองคนข้อยอยู่ไส คันบ่ได้น้องข้อยคืน เจ้าต้องตาย” บักเจ็ดไหว่า


ยักษ์กะเลยพาบักเจ็ดไห ไปหาน้องสองคน แล้วกะปล่อยออกมา ยักษ์ยอมแพ้ แล้วกะขอเป็นลูกน้องของเจ็ดไห บอกว่ามีอีหยังให้รับใช้กะบอกมาได้ บ่ต้องเกรงใจ ซ่อยได้กะสิซ่อยเต็มที่ ว่าซั่น แล้วกะเอาสัตว์ป่าที่จับไว้ได้ มาฆ่าย่างให้ สามพี่น้องกิน

  หน้าก่อน หน้าถัดไป

 
Creative Commons License

ชมรมอีสานจุฬาฯ... นิทานพื้นบ้านอีสาน