เซียงเมี่ยง แต่ผัดถืกปลดออกจากราชการ ชีวิตกะลำบาก เทิงบ่มีเกียรติ บ่มีศักดิ์ศรี เทิงอยากอายคน นำล่ะหวา คึดหวังไว้ว่า จักมื้อนึง สิเข้ารับราชการอีกให้ได้

เดือนห้าม้อย ขอยลอยกายผ่าน เดือนหกคุ้ม กายก้ำย่ายมา ฤดูกาล ฝนฟ้า ครืนคะนอง ฮำฮด เม็ดฝนหยดหยาดโฮย หลั่งละออง รินน้ำ ไฮ่นากว้าง ชุ่มดินฝนแทรก ไถฮุดไว้ นาโห่งเตรียมดิน

ฝนตกซ้ำ หลูหลั่งละอองไหล น้ำโห่งนา ปูปลาเกียกบ้อน กบเขียดฮ้อง แมงระงำ ฮวกอ่อน พากันล่อยเลาะเล่น ระบำฟ้อนตื่นฝน นั่นเด้อ...

เซียงเมี่ยง รอคอยจนฮอดเดือนหก ฝนตกโฮยฮำนาแล้ว ชาวนากะพากันไถฮุดนา เตรียมดินสำหรับดำนา ซั่นแหล่ว ดินที่ถืกไถฮุด หน้าดิน กะสิปิ้นพลิกลง ไปอยู่ทางล่าง น้อ ดินที่เคยอยู่ทางล่าง กะถืกพลิกปิ้นมาไว้ทางเทิง

เซียงเมี่ยงเห็นแล้ว คึดว่า นี่เป็นจังหวะดี ที่สิได้กลับคืนรับราชการ กะเลยแต่งโตหล่อๆ หวีผมเป้ย เดินทางไปขอเข้าเฝ้าพระราชา

ถึงทหารสิห้ามไว้ กะบอกว่ามีเรื่องด่วนสิกราบทูล จนในที่สุด ได้เข้าเฝ้าพระราชา พระราชากะถามว่า

“ มึงมีเรื่องสำคัญอีหยัง ”

“ เรื่องสำคัญกะคือ ข้าพระองค์สิกลับมารับราชการ สนองคุณแผ่นดินอีก พะเจ้าค่า”

“ กะกูบอกมึงแล้ว ว่าบ่ต้องมาให้กูเห็นหน้าอีก ตราบจนดินพลิกปิ้น ...มึงจำบ่ได้ติ”

“ จำได้อย่างดี พะเจ้าค่า แต่ว่าตอนนี้ ดินได้พลิกปิ้นแล้ว เด้ พะเจ้าค่า”

“ หา??? มึงเอาหยังมาเว้า ดินอยู่ไสพลิกปิ้น”

“ พระองค์บ่เห็นติพะเจ้าค่า ตอนนี้ เริ่มเข้าหน้าเฮ็ดนา ชาวนาพากันไถฮุดนา ปิ้นดินขึ้นเหมิดแล้ว พะเจ้าค่า... ตอนนี้ ดินได้พลิกปิ้นแล้ว เป็นเวลาที่ข้าพระองค์ ต้องกลับมารับราชการแล้ว พะเจ้าค่า”

พระราชา ฟังเหตุผลของเซียงเมี่ยง กะเข้าท่าดีอยู่ เทิงตอนนี้ กะมีจดหมายท้าประลอง จากต่างเมืองเข้ามา คันมีเซียงเมี่ยง ซ่อยคิดแก้ปัญหา กะคือสิดีอยู่ กะเลยอนุญาต ให้เซียงเมี่ยง กลับเข้ารับราชการคือเก่า สะล่ะล่ะ