บาคานน้อย สามคนพร้อมพร่ำ ยุรยาตรย้าย ดุ่มด้นเดินดง หลงทางแท้ บ่มีไผสิซี้บอก ซอกหลืบถ้ำ นอนลี้ก่อมกัน... ผลหมากไม้ เก็บสู่กันกิน จนว่าเหมิดพงไพร ย่อนบาคานกินโพด แท้แหลว....

ลุมาเถิงดงกว้าง เขตป่าดงดิบ มีแต่สัตว์โตใหญ่ยักษ์ อันตรายภายพื้น แมงมุมนั่น โตใหญ่คักหลาย ซ่ำซ้างพลายใหญ่คัก ย่างกะดงกะเดงเต้น กลางเว็นแท้ มีแต่แนวหลอนหลอก อยากออกจากป่ากว้าง สู่เมืองบ้านมนุษย์คน แท้น้อ...... (พอล่ะ ขี้คร้านแต่ง)


สามพี่น้อง เดินทางบุกป่าฝ่าดง ขึ้นเขาข้ามห้วยไปเรื่อยๆ พ้อต้นหมากไม้ที่กินได้ กะปีนขึ้นเก็บกินจนเหมิดต้น กินต้นได๋กะเหมิดต้นนั่น ปานนั่นยังบ่พากันอิ่ม ย่างไป หากินไปเรื่อยๆ จนเข้าเขตป่าดงดิบ ในป่านั่น สัตว์กะมีแต่โตใหญ่ๆ ต้นไม้กะมีแต่ต้นใหญ่ๆ ใบใหญ่ๆ ขนาดแมงมุมยังโตซ่ำซ้าง สามคนพากันย่างไปพ้อแมงมุมยักษ์ กะเกิดการต่อสู้กันตี้บาดทีเนียะ บักเจ็ดหวดเจ็ดไห เต๋ปาดเดียว ขาแมงมุมขาดโจ่ด เด็นไปไกลๆ ค้างอยู่เทิงง่าไม้ใหญ่ แมงมุมเห็นว่าสู้บ่ได้เลยถอยหนี

ย่างไปย่างมา กะมาพ้อ จิ๊นายยักษ์ ใหญ่โตนึง ทั้งสามคนกะซ่อยกันไล่จับ สิเอามาจี่กิน จิ๊นายยักษ์กระโดดเทื่อนึง ไปไกลเป็นเคิงกิโล สามคนกะแล่น กะโดดนำ ไล่คุมกันไป จนจิ๊นายหนีไปฮอดฮูมัน แล่นเข้าฮูปับวะนึง

จิ๊นายมันโตใหญ่เนาะ ฮูมันกะใหญ่นำแหล่วเว่ย บักเจ็ดไหบอกให้บักร้อยเกวียน ย่างนำเข้าไปจับเอา บักร้อยเกวียน กะย่างเข้าไปในฮูจิ๊นาย ไปเห็นขาหลังมัน กะเอามือสิจับขาจิ๊นาย จิ๊นายกะเลยถีบขาอย่างแฮง ดีดโด่ง...วะนึง บักร้อยเกวียนกะเด็นปลิวออกจากฮู ลอย ฟิวววว...ไปตกไกล สามกิโล

อั๊ก!!! จุกใหญ่ล่ะเว่ย....


จากนั่น บักร้อยไผ่ กะเข้าไป กำลังสิจับขา กะถืกถีบกะเด็นออกมาคือกัน ลอยปลิว ฟิววว...ไปตกไกล สองกิโล ...

อั๊ก.... จุกน้อยล่ะเว่ย


จากนั่น บักเจ็ดไห กะเข้าไป เตรียมโตอย่างดี พอได้ที กะโดดเข้าไปจับขาจิ๊นายไว้อย่างแน่น จิ๊นาย ดีดขานั่น ปิ่งๆ แล้ว บักเจ็ดไหกะบ่หลุดออก กะเลยเอาอีกขานึงถีบบักเจ็ดไหอย่างแฮง บักเจ็ดไหจับขาจิ๊นายไว้อย่างดี ขาจิ๊นายเลยขาดโป่ด บักเจ็ดไหกับขาจิ๊นายข้างนึง กะเลยเด็นออกจากฮู ลอยหวือออ..ไปตกไกล หนึ่งกิโล ...

อั๊ก.... จุกเติบล่ะเว่ย..


บักเจ็ดไห ได้ขาจิ๊นายข้างนึงมาแล้ว กะแบกเท่อเล่อ..เท่อเล่อ ย่างไปนำ ฮ้องหาบักร้อยไผ่กับบักร้อยเกวียน ไปนำ

“ บักร้อยไผ่เอ้ย...บักร้อยเกวียนเอ้ย..ๆ ๆ ๆ ”

ฝ่ายบักร้อยเกวียน กับบักร้อยไผ่ กะย่างหาคือกัน ฮ้องหากันคือกัน

“ เจ็ดไหเอ้ย..ร้อยไผ่เอ้ย ๆ ๆ ๆ ”

“ เจ็ดไหเอ้ย..ร้อยเกวียนเอ้ย ๆ ๆ ๆ ”


ในที่สุด ทั้งสามคนกะหากันพ้อ เกือบค่ำพุ่นล่ะไป๋ หิวกะหิว ได้ขาจิ๊นายขาบักใหญ่มาขานึง สิกินดิบกะบ่กล้ากิน สิจี่กิน กะบ่มีไฟ กะเลยย่างไปนำ คึดหาวิธีกินขาจิ๊นายไปนำ หาบ้านคนเฮือนคนไปนำ เผื่อว่าสิได้ขอไฟ จนย่างมาฮอดพะลานหินหม่องนึง มีเทิบหินนำเด้ ต่างคนต่างเมื่อย กะเลยตกลงกันว่า คืนนี้สิพากันพักอยู่เทิบหินหม่องหนี่