มีแม่ใหญ่อั่นนึง (เอิ้นเลาว่าแม่ใหญ่ถี่ ซะเนาะ) เลาเป็นคนขี่ถี่ มักย่อง .......

ขุนศรีฯกะคึดม่วน อยากแกล้ง อยากเล่นงานแม่ใหญ่ถี่ ตามปะสาคนไหวดี นั่นล่ะ ขุนศรีฯ กะเอาหม้อดินเผางามๆ ใบนึง ชนิดที่มีฝาปิดนำเด้... เลาไปจับแมงภู่มาโตนึง แล้วกะเอาขี้เผิ้ง ติดขาแมงภู่ไว้กับในฝาหม้อ หม่องที่เป็นจอมแหลมๆ นั่นล่ะ ติดไว้อย่างดี ชนิดที่ว่า แมงภู่พยายามสิบินหนีกะบินไปบ่ได้ นั่นล่ะ

ขุนศรีฯ ทดสอบความเรียบร้อย ของหม้อดินวิเศษ.... พอปิดฝาหม้อ แมงภู่พยายามสิบินหนี กะเลยเกิดเสียงดัง วือๆ อยู่ในหม้อดิน.... พอเปิดฝาออก แมงภู่ตกใจ กะเซาบิน เสียงดังวือๆ กะหาย ... ว่าซั่นเถาะ

จากนั้น กะถือหม้อดิน อ้อนต้อนๆ ย่างไปเรื่อยๆ (โอ๊ะ...ลืมบอกบะได๋ว่า เลาแต่งโต แบบพ่อค้าขายหม้อ ขายไห ตั้ว) พอไปฮอดเฮือนแม่ใหญ่ถี่ กะเข้าไปเสนอขายหม้อวิเศษ

แม่ใหญ่ถี่ เลาบ่แม่นคนกว้างขวางเนาะ กะเลยบ่ฮู้จักขุนศรีฯ

ขุนศรีฯ กะโฆษณาความวิเศษของหม้อให้แม่ใหญ่ถี่ฟัง

"หม้อดินหน่วยนี้ บ่แม่นหม้อธรรมดา เป็นหม้อดินวิเศษ... วิเศษจั่งได๋วะติ ... เบิ่งดีๆ เด้อแม่ใหญ่เด้อ"

จากนั้น กะเอามือเคาะๆ ตบๆ หม้อ ... แมงภู่ที่นิ่งอยู่ กะบิน เสียงดัง วือๆ .....

" ได้ยินเสียงบ่แม่ใหญ่ "

" ได้ยิน ได้ยิน " แม่ใหญ่ถี่เลาเริ่มสนใจ

" ทางในหม้อมีอี่หยังล่ะ ขอเบิ่งแหน่ "

" เอ๋า ... เบิ่งเอาโลด " ขุนศรีฯ เปิดฝาหม้อออกถือไว้ (เซี่ยงไว้นั่นล่ะ)

แม่ใหญ่ถี่ ก้มพิจาระซอมเบิ่ง กะบ่เห็นอีหยังในหม้อ เห็นแต่ความว่างเปล่า... กะแฮ่งสนใจตื่มเด้.... ขุนศรีฯ กะสาธิตให้เบิ่งอีกสองสามเทื่อ พอปิดฝา มีเสียงดังคือธณูติดว่าว (หมากดุ๋ยดุ่ย ของภาคกลางนั่นล่ะ) พอเปิดฝาออก เสียงกะหาย.... บ๋า งึดแล้ว งึดแล้ว ... อยากได้ซั่นตี้ล่ะ อยากเอาไปอวดหมู่พวก เอาไปอวดแม่ใหญ่สอน แม่ใหญ่ทา ฯลฯ นั่นน๋า

"เจ้า ขายท่อได๋ล่ะ"

"ขายบ่แพงดอกแม่ใหญ่.. เห็นว่าแม่ใหญ่อยากได้ สิลดราคาให้เป็นพิเศษเลย... เอ๋า..ถืกๆ หนึ่งชั่ง บ่ขาด บ่เกิน"

"หม้อหน่วยนี้ ราคา หนึ่งชั่ง วะติ โฮ้ สำมะแพงแท้"

"บ่แพงดอก แม่ใหญ่ ของดีมีหน่อย ข้อยมีอยู่ใบเดียวท่อนั้น หม้อวิเศษใบนี้ คันแม่ใหญ่ซื้อ แม่ใหญ่กะสิมีผู้เดียว"

"อือ... จั่งซั่นดอก วะติ๊....เอ๋า ตกลง ซื้อกะซื้อ"

แม่ใหญ่ถี่ กะเลยเอาเงินหนึ่งชั่ง (แปดสิบบาท) มาจ่ายค่าหม้อดินวิเศษ พอซื้อแล้วๆ เลากะเอาไปตั้งไว ้นอนฟังเสียง วือๆ ...อย่างภูมิอกภูมิใจ... พอเสียงเงียบ กะเอามือตบๆ จักหน่อย กะดังขึ้นอีก...

ขุนศรีฯ ขายหม้อได้แล้ว กะฟ้าวหนีกลับเฮือนซั่นแหล่ว

พอฮอดแลง ลูกซายของแม่ใหญ่ถี่กลับมา แม่ใหญ่ถี่กะเอาหม้อดินวิเศษ ออกมาอวดลูกซาย แมงภู่เริ่มเยาแล้ว ว่าซั่นเถาะ ลูกซายเห็นผิดสังเกต กะเลย สำรวจเบิ่งดีๆ จั่งค่อยฮู้ว่า เป็นเสียงของแมงภู่...

เสียทีขุนศรีฯ จ้อย น้อแม่ใหญ่ถี่เอ้ย