ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 26 เมษายน 2568:: อ่านผญา 
ทางหลายเส้นตามใจสิเลือกไต่ มักเส้นโค้งโงเงี้ยวก็หากมี แปลว่า ทางเดินมีมากมายหลายแบบ ขึ้นอยู่กับว่าใครจะเลือกทางไหน หมายถึง ต่างคน ต่างจิต ต่างใจ ต่างความคิด พึงให้โอกาสผู้อื่นเลือกเอง

นิทานพื้นบ้านอีสาน  

เจ็ดหวดเจ็ดไห...รับราชการเป็นอำมาตย์ใหญ่.. (นิทานพื้นบ้าน---อีสานจุฬาฯ)
นิทานแลง..เจ็ดหวดเจ็ดไห

  หน้าก่อน หน้าถัดไป
รับราชการเป็นอำมาตย์ใหญ่


ช่วงนั้น เมืองนั้น (เมืองอีหยังกะซางเถาะเนาะ ขี้คร้านคิดชื่อ) กะมีข้าศึกมารุกรานเด้ รบกันอยู่ดนเติบ จนเมืองนั้นร่อแร่ใกล้สิแพ้แล้วล่ะไป๋ ทหารใหญ่ อำมาตย์ใหญ่ รวมเทิงทหารน้อย กะต่อสู้จนตายไปบักหลาย แทบสิบ่เหลือทหารแล้วว่าซั่นเถาะ

กิตติศัพท์ชื่อเสียงทั้งสามคนกะขจรขจายออกไปติล่ะ จนไปเถิงหูพระราชา พระราชาอยากได้มาเป็นทหาร กะเลยให้เสนาอำมาตย์ไปเชิญมาเข้าเฝ้า ให้แสดงฝีมือ ความสามารถให้เบิ่ง

บักเจ็ดหวดเจ็ดไห บักร้อยไผ่ บักร้อยเกวียน กะพากันแสดงความสามารถแบบเบาะๆ.. ให้พระราชา เทิงเสนาอำมาตย์เบิ่ง พระราชาพอใจแล้ว กะแต่งตั้งให้เป็นทหารเอกทั้งสามคน แล้วกะแต่งตั้งให้นำทัพออกรบ เด้

บักเจ็ดไห ให้ทหารเอาดินเหนียว มาหล่อ ลูกหล่อ ใหญ่ ไว้บักหลาย

บักร้อยไผ่ เอามีดโต้ใหญ่ไปขุดงัดดินเหนียว ขึ้นมาให้ทหารหล่อลูกหล่อ เทิงไปตัดไม้ไผ่ ลากกอไผ่มา ให้ทหารเฮ็ดลูกธนูติดขี้ซี

บักร้อยเกวียน กะให้ทหารเตรียมก้อน ขี้ซี ขี้ไต้ ก้อนน้อยๆ มัดไว้กับปลายธนู (พอเป็นเชื้อไฟ) ไว้บักหลายคือกัน

พอเตรียมของ เตรียมโตเรียบร้อยเหมิดแล้ว กะพากันขนอาวุธ ซึ่งกะคือ ลูกกะสุนดินเหนียว กับ ลูกธนูติดขี้ซี ไปกองย่ายไว้หม่องสนามรบ ยกกองทัพเตรียมโตรบกับข้าศึก เด้

การสู้กันเทื่อนี้ เป็นการต่อสู้ระยะไกล บ่ได้เข้าประชิดโตคือเทื่อก่อนๆ เพราะว่าอาวุธบ่แมนหอก บ่แมนดาบ เด้

 

บักเจ็ดไห กะเอาหนังสะติ๊กยักษ์ มาระดมยิงลูกกระสุนใหญ่ ไปใส่ค่ายของข้าศึก ตก

ป๊ก..เป็ก..ป๊ก..เป็ก ..

ตกถืกหลังคาค่าย ค่ายกะพังมุ่นอ่าย่ะ

ตกถืกซ้าง ซ้างกะหัวแตกตาย ท้องแตกตาย

ตกถืกทหาร ทหารกะตาย

ส่วนพลธนู กะเอาธนูมาต่อไฟจากบักร้อยเกวียน แล้วระดมยิงใส่ค่ายของข้าศึก

ตกถืกค่าย ค่ายกะลุกไหม้

ตกถืกทหาร เสื้อผ้าทหารกะไหม้

พอไหม้กะแล่นไปทั่วทีปทั่วแดน แฮ่งเอาไฟไปไหม้หม่องอื่นอีกเรื่อยๆ เด้เดียวหนิ

ข้าศึกส่วนนึง กล้าหาญ สมเป็นทหารกล้า ควบม้า กะมี แล่นเอากะมี พากันแล่นมาทางกองทัพของพวกบักเจ็ดไห ก๋าว่าสิเข้าต่อสู้แบบประชิดโตเด้

บักร้อยไผ่ เห็นจั่งซั่น กะเอามีดโต้ฟันไว้ดิน พอพวกข้าศึกแล่นเข้ามาใกล้ๆ มีดโต้ กะเสกให้มีดโต้ใหญ่ขึ้น กลายเป็นกำแพงเหล็กบักใหญ่นึงเอาโลด ขวางข้าศึกไว้ พอข้าศึกมารวมกันอยู่ตีนกำแพงมีดโต้เหมิด บักร้อยไผ่กะซุกมีดโต้ ให้ล้มลงทับทหารข้าศึก แบนแต๊ดแต๋ ขี้แปแลบแซบ เลยนั่นแหล่ว ...

บ่ดน ข้าศึกกะแตกกระจายหนีกระเจิง ยอมแพ้ในที่สุด …..

หลังจากรบชนะข้าศึกแล้ว พระราชาเห็นความดีความชอบ กะแต่งตั้งให้เป็นเสนาอำมาตย์ใหญ่ ทั้งๆ ที่ บักเจ็ดไห บักร้อยไผ่ กับบักร้อยเกวียน ยังบ่ทันได้ใหญ่เป็นหนุ่มจ้อย

  หน้าก่อน หน้าถัดไป

 
Creative Commons License

ชมรมอีสานจุฬาฯ... นิทานพื้นบ้านอีสาน