หลังจากเก็บดูกแล้ว... เมียขุนศรีฯ กะเฮ็ดเฮือนน้อยๆ ไว้หม่องกองกระดูก ตางว่าเป็นเฮือนของขุนศรีฯ นั่นล่ะ...

ต่อมาอีกดนเติบ... แม้หม้ายผู้นึง ในอดีต เลาเคยถืกขุนศรีฯแกล้ง เคยเป็นอริกับขุนศรีฯ นั่นล่ะ... เลาย่างผ่านมาทางนั้น เห็นเฮือนน้อยขุนศรีฯ กะคึดอยากไปเยี่ยวใส่ ให้มันสาสมใจ

"เล่นงานตอนมีชีวิตอยู่บ่ได้ เล่นงานตอนตายกะได้วะ"

คึดแล้ว กะเลยย่างไป ฮื้นซิ่น ยืนกวม(ยืนคร่อม) เฮือนน้อย แล้วกะเยี่ยวฮด เฮือนน้อยขุนศรีฯ

พอดี้... แตนราม ไปเฮ็ดฮังอยู่ในหั่น...

แตนราม พอฮู้ว่า มีผู้บุกรุก กะฟ้าวยกพลบินออกมา จัดการกับผู้บุกรุกทันที

ตั๊บ.. ตั๊บ.. ตั๊บ ..นำเลาะๆ นั่นล่ะ

" เอ๊อะ .....ยอมแล้ว ยอมแล้ว"

เลาคาดลาดแล่นหนี จนซิ่นหลุด พุ่นเด้เดี่ยวหนิ... พอได้สติ กะคืนมาเอาซิ่น แล้วกะเว้าว่า

"โฮ้...ตายแล้ว กะยังมีพิษสงตั้วหนิ"

พิษสงหยังน้อแม่หม้ายเอ้ย...

บ่แม่นพิษสงขุนศรีฯดอก แตนตอดเจ้า เจ้าบ่ฮู้ตี้ ....ฮะเหย......เจิ่ก!!!!!
 

จบบริบูรณ์