บ่าวกึ่ม คนบ้านดอนหนอง (บ้านดอนหนองอีกแล้ว) เลากะกำลังเป็นหนุ่มเนาะ อยากมีผู้สาวนำเขา กะพยายามเรียนรู้ วิธีการม่าย(จีบ)สาว วิธีการคุยสาว จากผู้บ่าวผู้อื่นอยู่เรื่อยๆ กะคือว่าคันเลาฮู้ว่าผู้ได๋สิไปม่ายสาว เลากะสิขอไปนำ ทำท่าว่าสิไปเป็นหมู่นั่นหนา แต่ว่า เลากะบ่เคยไปม่ายสาว ผู้เดียวนำเขาจักเทื่อดอก เลาอยากอายกะบ่จัก

ทีแรก เลาสนใจสาวตื๋อ กะให้หมู่พาไปขึ้นสาว (ไปม่ายสาวฮอดเฮือนเทื่อแรก เขาเอิ่นว่า ไปขึ้นสาว) จากนั้นมาเลากะยังบ่ทันกล้าไปผู้เดียวดอก เลาอยากอาย ขนาดไปกับหมู่ กะให้แต่หมู่เว้าให้ เว้าแทนเด้เดียวหนิ

มื้อหนึ่ง บ่าวกึ่ม กะอยากลองไปม่ายสาวผู้เดียวเบิ่งว่ามันสิเป็นจั่งได๋

พอฮอดเฮือนผู้สาว ผู้สาวกะหาน้ำหายา (ยาสูบเด้อ บ่แม่นยาบ้า) มาต้อนฮับขับสู่ ตามทำเนียมนั่นล่ะ พออยู่กันสองคน ผู้สาวกะอาย ผู้บ่าวกะอาย ต่างคนต่างอายกัน นั่นล่ะหว๋า จักว่าสิคุยเรื่องอี่หยังดี กะนั่งเงียบอยู่ตั้งว่ะดน บ่าวกึ่มกะกินแต่น้ำ สูบแต่ยา สมควรกะตักน้ำมากิน สมควรกะพันยามาสูบ จนว่ะน้ำ เหมิดขันบักใหญ่หนึ่งพุ่นน่ะ

นั่งเงียบอยู่จั่งซั่นล่ะ ตั้งว่ะดน จนผู้สาวทนบ่ไหว กะเลยถามว่า

“ เจ้าคือมิดแถะ ”

บ่าวกึ่มฟังแล้ว เข้าใจว่าผู้สาวย่องจะของว่าคือมิตร ไชยบัญชา ดาราหนัง กะเลยย่องตอบว่า

“ เจ้า คือเพชราคัก ”

ฝ่ายผู้สาวฟังแล้ว เข้าใจว่าผู้บ่าวย่องจะของ กะดีใจอย่างคัก บิดอายยุว่ะซั่น

บ่าวกึ่มเลากะเขินคือกัน เทิงดีใจล่ะหว๋า ว่าผู้สาวย่องจะของหล่อ ยิ้มย่วยๆ อยู่บ่เซาเอาโลดเว่ย

เขาบ่ได้ย่องจะของดอกเด้อบ่าวกึ่มเอ้ย....

 
มื้อหนึ่ง มีหนังล้อมผ้า มาฉายอยู่บ้านดอนหนองเด้

หนังล้อมผ้ากะคือหนัง ที่เอาผ้า (ผ้ายางกะมี) ผืนใหญ่ๆ ยาวๆ สูงๆ มาล้อมไว้ ผู้ได๋สิเบิ่งหนัง กะต้องจ่ายเงิน ซื้อบัตรผ่านประตูสาก่อน ว่าซั่นเถาะ พากันฮู้จักยุเนาะ …

บ่าวกึ่ม เลากะอยากไปเบิ่งหนัง กับผู้สาวเนาะ กะเลยไปชวนผู้สาวไปเบิ่งหนัง บอกว่าสิเลี้ยงหนัง ผู้สาวได้เบิ่งหนังฟรี กะตอบโอเค ตกลงนั่นแหล่วเนาะ

ตั๋วหนังอ้อมผ้า ผู้ใหญ่ 10 บาท เด็กน้อย 5 บาท ว่าซั่นเถาะ แต่ว่า บ่าวกึ่ม เลามีเงิน เหมิดตนเหมิดโตอยู่ 15 บาท พอดี คันสิซื้อตั๋ว กะได้แค่ใบเดียว ปานนั้น เลากะยังกล้าไปชวนผู้สาว ไปเลี้ยงหนัง เด้เดียวเนียะ

พอไปฮอดหม่องซื้อตั๋วหนัง เลากะให้ผู้สาว ท่าอยู่ไกลๆ เลาไปซื้อผู้เดียว คอบว่า ย่านผู้สาวฮู้ว่า จะของมีเงินบ่พอนั่นล่ะหว๋า ซื้อมา 1 ใบ เอามาให้ผู้สาว แล้วกะบอกให้ผู้สาว เข้าไปก่อน ให้ไปนั่งท่าอยู่ทางในเด้อ เดี๋ยวสิไปหาซื้อแนวกิน มากินเล่นตอนเบิ่งหนังก่อน ว่าซั่นเลาว่า

บ่าวกึ่ม เลาวางแผนว่า สิไปหลอยมุดผ้าเข้าไป แบบบ่จ่ายเงินนั่นหนา เลาไปหาซื้อได้ ปลาอีฮือ (ปลาหมึกย่างนั่นหนา) แล้วกะย่างหาหม่องสิหลอยมุดเข้า พอได้จังหวะ บ่าวกึ่งกะฟ้าวมุดเข้าไป

พอป่อนหัวเข้าไป จะเอ๋กับผู้สาวพอดี ผู้สาวกะดายเนาะ นั่งท่าอยู่หม่องอื่นกะบ่นั่ง บัดมานั่งอยู่หม่องเลาะๆ ผ้า เลาย่านผู้สาวจับได้นั่นหนา ว่าเลาบ่มีเงิน หลอยมุดผ้าเข้ามา ... ปานนั้นยังมาจ๊ะเอ๋กันยุ …

บ่าวกึ่มเลาหัวไว กะเลย ถามว่า

“ เอาฮอลบ่ ” (อย่าลืมออกเสียงว่า ฮอน เด้อ)

แล้วกะมุดกลับคืน ไปหาซื้อฮอล แล้วกะไปหาลอดมุด เข้าหม่องใหม่ ซัวสิเข้าได้ ผู้สาวท่าตั้งว่าโดน ซั่นแหลว

“ เอาฮอลบ่ ” กัก ๆ ๆ ๆ ๆ

“ เอาฮอลบ่ ” กัก ๆ ๆ ๆ ๆ

บ่าวกึ่มกะดายเนาะ

ได้เค้าเรื่องมาจาก...น้องก้า

มื้อหนึ่ง บ่าวกึ่ม เลาไปเล่นสาว ฮอดเฮือนผู้สาวพุ่นเด้ ฝ่ายผู้สาว กะหาน้ำหายา มาต้อนฮับขับสู่ คือเก่านั่นล่ะ

สองคนนั่งคุยกัน จนว่ะเดิกเติบ พ่อแม่ผู้สาว กะเข้าห้องนอนเรียบร้อย เหลือแต่บ่าวกึ่ม กับผู้สาวสองคนเด้ อีตาทีเนี่ย นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ พอดี้ ไฟเกิดดับ (บ้านดอนหนองมีไฟฟ้าใช้แล้วเด้อ) บรรยากาศ มันกะมือตึบ นั่นแหลว

ช่วงที่มันมืดๆ อยู่หนั่น บ่าวกึ่มเลากะ ก๋าว่าสิหลอยแต๊ะอั๋งผู้สาว ว่าซั่นเถาะ คึดในใจว่า

“ สิกอดดีบ่นอ... หลอยกอดผู้สาวกะน๊า ….”

เลาคึดแล้วคึดอีก อยากกอดผู้สาวกะอยากกอด แต่ว่าพอสิกอดอีหลี บัดบ่กล้ากอด คึดไปคึดมา พอดีรวบรวมความกล้าได้ ตัดสินใจว่า “ กอด ” กะยกสองมือขึ้น เฮ็ดก่ามก๊ะ เข้าไปหาผู้สาว เตรียมสิกอดอย่างเต็มที่

ตอนนั้น ไฟ ผัดมาพอดิบพอดี แจ้งปับ ว่าหนึ่ง

บ่าวกึ่ม ตกใจ กะเลยฮ้องว่า

“ กับแก้ ”

เลาย่านผู้สาวฮู้ว่า เลากำลังสิกอด กะเลยกลบเกลื่อน ทำท่าจาดผู้สาวนั่นหนา

“ กับแก้ ” พะนะว่า บ่าวกึ่มกะดาย

คันเลาตัดสินใจเร็วก่อนี้ คือสิได้กอดอยู่ดอกเนาะ แต่ว่ากอดแล้ว สิถืกฝ่ามือ หรือถืกตีนผู้สาว กะบ่จักนำเด้อ

ได้เค้าเรื่องมาจาก...น้องก้า

 
ย่อนว่าสาวตื๋อ เลากะคนหน้าตาไคแหน่เนาะ มีผู้บ่าวมาม่ายหลายคนอยู่ ผู้บ่าวบ้านเดียวกันนำ บ้านอื่นนำ บ่าวกึ่มกะผู้หนึ่งในหนั่นล่ะหว๋า

พ่อของสาวตื๋อ เห็นว่าเถิงเวลาแล้วที่สิซ่อยลูกสาวเลือกคู่ กะบอกกับลูกสาวว่า

“พ่ออยากได้ลูกเขยที่ขยันขันแข็ง เอาการเอางาน มาซ่อยพ่อเฮ็ดไฮ่เฮ็ดนา เด้ลูกเอ้ย พ่อสิซ่อยเบิ่งให้”

“แล้วสิเบิ่งจั่งได๋ล่ะพ่อ จั่งสิฮู้ว่า ผู้ได๋เป็นคนขยันขันแข็ง เอาการเอางาน” สาวตื๋อถามพ่อ

“โอ้ย..มันสิเบิ่งยากหยัง ผู้ได๋ขยันเฮ็ดงาน หนักเอาเบาสู้ แค่บายมือกะฮู้แล้ว มือมันสิ หยาๆ ด้านๆ”

แล้วพ่อกะสั่งสาวตื๋อ ให้บอกพวกผู้บ่าว ที่มาเล่นนำซุคน ว่าพ่อสิเลือกลูกเขย ในมื้อนั่นมื้อนี้

นัดกันเรียบร้อย แล้วกะเถิงมื้อนัด ผู้บ่าวสาวตื๋อ กะมาซุคนเด้

ฝ่ายบ่าวกึ่ม เลากะฉลาด เอามือปั้นข้าวเหนียวที่มันแฉะๆ เหนียวๆ ให้ข้าวเหนียวติดมือนั่นหนา แล้วกะปล่อยให้มันแห้ง เตรียมโตไว้ ท่าให้พ่อสาวตื๋อเลือกเต็มที่

พ่อสาวตื๋อ กะเอิ้นเข้าไปทีล่ะคนๆ บายมือแล้วบายมืออีก กะจดจำไว้ว่า มือผู้ได๋ หยากว่าผู้อื่น บายไปบายมา กะมาเถิงคิวของบ่าวกึ่มเด้ อีตาทีเนี่ย

บ่าวกึ่มเด่มือขวาเข้าไป พ่อสาวตื๋อบายเบิ่ง

“ โอ้.. มือบักอั่นนี้ หยาดีคักเว่ย ” เลาคึดย่องในใจ

“ ไส ลองเอาข้างซ้ายมาเบิ่งดู้ ”

บ่าวกึ่มกะเด่ข้างซ้ายเข้าไป พ่อสาวกึ่มบายแล้ว

“ อืม..มือบักอั่นนี้ หยาดีคัก หยาคักก่อของผู้อื่นที่ผ่านมา” เลาคึด แล้วกะจำไว้

พอบายเบิ่ง จนครบเหมิดซุคน พ่อสาวตื๋อ กะออกมายืนประกาศ ให้ฮู้ทั่วกันว่า

“ พ่ออยากได้ลูกเขยที่ขยันขันแข็ง เอาการเอางาน มาซ่อยพ่อเฮ็ดงานเด้อ มือของคนที่หยาที่สุด กะคือมือของคน ที่ขยันเฮ็ดงานที่สุด แล้วพ่อกะได้บายเบิ่งมือ ของซุคนแล้ว มือของบัก.......

บักกึ่ม ... หยาที่สุด ดังนั้น พ่อขอตัดสินแล้วกะเลือก บักกึ่ม มาเป็นลูกเขยของพ่อ”

บ่าวกึ่มกะดีใจจ้าวๆ นั่นแหล่ว

คันบ่ใช้แผนข้าวเหนียวทามือ สงสัยบ่าวกึ่มตกกระป๋องคักๆ เพราะว่ามือมันบ่ได้หยาเลย

นี่ล่ะ พ่อเฒ่า กะเริ่มเสียรู้ลูกเขยตั้งแต่ทีแรก เสียรู้ไปเรื่อยๆ คือจั่งนิทานเรื่องพ่อเฒ่ากับลูกเขยนั่นล่ะ