มื้อหนึ่ง ช่วงเกี่ยวข้าวเนาะ ช่วงนี้ สิมีปลาข่อนหลายเด้ พ่อเฒ่ากับลูกเขย กะพากันไปจับปลาข่อน ได้ปลาดุก ปลาค่อ ปลาเข็ง หลายเติบยุ ปลาจิเดิด กับปลาซิว กะได้หลายคือกัน จับได้แล้ว กะเอามาให้ซุมแม่ญิง เฮ็ดแนวกินว่าซั่นเถาะ ส่วนนึง กะจ่งไว้เฮ็ดปลาแดก ส่วนนึง กะเอามาต้มส้มใส่บักกอก (อย่าฟ้าวน้ำลายไหลเด้อล่ะ ผู้ฟังกะดาย) กะเอา ปลาซิว กับปลาดุก ปลาค่อ นั่นล่ะว๋ามาต้มส้ม

ฝ่ายพ่อเฒ่ากับลูกเขย เอาปลาให้แม่เฒ่าแล้วแล้ว กะเกี่ยวข้าวต่อ ให้มันแล้วตาของไผของมันเด้ คองท่าให้เขาเฮ็ดแนวกินแล้ว นำล่ะว๋า ลูกเขยเกี่ยวเร็ว กะแล้วก่อนพ่อเฒ่า กะไปนั่งสูบยาท่ากินข้าว พอดี ซุมผู้ญิงกะฮ้องเอิ้นไปกินข้าว

“ เฒ่าเอ้ย.. บักทิดเอ้ย เซาก่อนเด้อ..”

ลูกเขยกะเลยเอิ้นพ่อเฒ่าว่า
“ ปะพ่อ เซาก่อน ”

พ่อเฒ่ากะว่า
“ เอ้อ เดี๋ยวแล้วฮองนี้ก่อน สิขึ้นไปดอก พากันกินก่อนโลดเด้อ จ่งหัวปลา ไว้ให้แหน่เด้อล่ะ”

ลูกเขยกะเลยขึ้นไปก่อน จัดการแบ่งต้มปลา จ่งไว้ให้พ่อเฒ่าตามคำสั่ง คือ ทาวเอาปลาซิวขึ้นมาเหมิด แล้วกะเด็ดหัวปลาซิวออกรวมกันไว้ จ่งไว้แต่หัว ตามคำสั่ง ส่วน โตปลาซิว ปลาดุก ปลาค่อ หัวปลาดุก หัวปลาค่อ ลูกเขยฟาดเรียบ เหมิดเกี้ยงเลย

พ่อเฒ่าเกี่ยวแล้วแล้ว ขึ้นมา ตั้งใจสิซดต้มปลา ดูดหัวปลาดุก ดูดหัวปลาค่อ อย่างแซบๆ ผัดเห็นแต่หัวปลาซิว กะเลยถามว่า

“ หัวปลาดุกกับปลาค่อเดล่ะ ไปไสเหมิด ”

“ ลูกกินเหมิดแล้ว ลูกได้กินหัวปลาแค่สามหัวนึงเด้ ที่เหลือ จ่งไว้ให้พ่อ ตั้งวะหลายหัว คึดว่าบ่ต่ำก่อห้าสิบหัวล่ะไป๋ พ่อได้กินหลายหัว กั่วลูกพุ่นเด้” ลูกเขยตอบหน้าตาเสย

“ ที่ว่า ให้จ่งหัวไว้น่ะ บ่แมน หัวปลาซิว แต่ว่าให้จ่ง หัวปลาดุก หัวปลาค่อ ... ฮื้อ สำมะสูนแท้ว้า”

พ่อเฒ่าเลาสูนคัก