นิทานก้อมชุด “ เป็นตาสิฮาก ” สิเกี่ยวกับแนวเป็นตาสิฮาก ทั้งหลายแหล่ (แต่บ่ดำ) นิทานซุมนี้ บ่เหมาะสมที่สินำไปเว้า ในพาข้าว มันสิเฮ็ดให้ผู้ลังคน กินข้าวบ่แซบ แต่ว่า ข้าน้อยเอง กะมักสิเอาไปเว้าตอนกินข้าว นั่นล่ะ ดู้ดู๋ เป็นการตัดกำลังคู่ต่อสู้ ว่านเถาะไป๋ อีหลีแล้ว บ่ดีเด้อ สิบอกให่ หลูโตนซุมขาเจ้า ผู้คอแข็งง่ายนั่นหนา (คอแข็ง บ่แมนเมายากเด้..)

     มีอยู่เทื่อหนึ่ง ข้าน้อย เว้าเรื่องกินขี้มูก จนผู้ญิงผู้ลังคน ฟ้าวแล่นออกไปฮาก (กะยังว่ามันเป็นตาสิฮาก กะเดี้ย กะด้อ เด้เดียวหนิ)

     เอ้า... มันเป็นตาสิฮากจั่งได๋ กะลองฟังเบิ่งเด้อ.....

หมายเหตุ : การเว้านิทานก้อมชุดนี้ จำเป็นต้องใช้คำศัพท์บางคำ ที่เป็นตาขี้เดียด เป็นตาสิฮาก กะเลยขออภัยหลายๆ ไว้ก่อนเด้อ

		สมบัติ		ศรีสิงห์
		พฤศจิกายน		๒๕๔๗