มีพ่อเฒ่าผู้หนึ่ง เอิ้นเลาว่า พ่อใหญ่ทาซะเนาะ...

พ่อใหญ่ทา เลาออกไปเลี้ยงม้า พายกะต่า พองจูงหมา (จูงเฮ็ดหยังหมา บ่จูงมันกะแล่นนำตั้ว) ย่างไปนำคันแทนา สิไปหาเกี่ยวหญ้า มือถือพร้า ยาวค่าวา แบกไว้บ่า (เอ้า ..แมนถือหรือแบก กันแน่) แอวเลาเคียนผ้าขาวม้า ตาสิ่งเบิ่งท่งนา ...

“ บ๋า...สิหาเกี่ยวหญ้า ไปเลี้ยงม้า ก่อนน๊า...”

เอ้า... เว้าแบบตลกหมอลำ เอิ้นน้ำย่อยจักหน่อยเนาะ...

พ่อใหญ่ทา เลาตื่นแต่เซ้า ออกจากบ้าน ไปเฮ็ดเวียกเฮ็ดงานประจำ ของเลานั่นล่ะ เอาไปเอามา เลาปวดขี้ ซั่นแหล่ว บาดตาทีเนียะ

ปวดขี้ เฮ็ดจั่งได๋ล่ะหือ?

....ปวดขี้กะต้องไปหาขี้ตี้หละ..

... เอ้อ..ย่างไปเลาะหาเอาโลดเด้อ ขี้ นั่นน่ะ หาพ้อแล้ว อย่าลืม ขัวกุดจี่นำ เด้อล่ะ...

...บ่แมนจั่งซ่าน ...ปวดขี้ กะต้องไปหาหม่องขี้ หาหม่องนั่งขี้ ให้มันขี้ แซบๆ นั่นตั้ว...

นั่นล่ะ พ่อใหญ่ทา เลากะวางสัมภาระ อุปกรณ์ของเลาไว้ ได้หม่องเหมาะเจาะ เฉพาะโต (พร้อมทั้งไม้แจ้ง) แล้ว กะแก้ผ้าขาวม้าออกจากแอว ป้อมๆ พาดบ่า บั๊บ...แก้ซ่ง นั่งลง เบ่ง อึ๊ด..อึ๊ด..

แต่ว่า ช่วงที่เลากำลังนั่งลง ผ้าขาวม้าที่พาดบ่าเลา กะย้อยลงมา ส้นผ้าขาวม้า ผัดย่อนไปกองอยู่ ใต้ดากเลาพอดี้ พอดี กะยังว้า กะยังว่า (พ่อใหญ่ทา เลาบ่ฮู้โตดอก เลาฟ้าว เลาฟั่งนำขี้ หนั่นหนา.. จุ๊..จุ๊..จุ๊... ซุมเฮา อย่าฟ้าวบอกเลาเด้อ จอบเบิ่งเลาอยู่เงียบๆ สาก่อน)

เลากะเบ่งไปเรื่อยๆ จนสุด พุ่นล่ะไป๋.. ใช้ไม้แจ้งเรียบร้อย... โฮ้..เฮี่ยแตก เฮี่ยแตน พุ่นล่ะแหม

เสร็จเรียบร้อย ลุกขึ้น นุ่งซ่ง แล้วกะดึงผ้าขาวม้า ส้นที่ย่อนไปทางหลังนั่นล่ะ มาเซ็ดหน้า... ...เซ็ดเฮี่ย เลานั่นล่ะ

ปื๊ด...... ตึ๊บ !!!

“ ปาดโธ้.... ห่าทั่ง....เฮ้ย... หมาโตได๋ มาขี้ใสผ้ากู แต่เหิงวะ ???”

พ่อใหญ่ทา เลาเทิงสูน เทิงป้อย..

พ่อใหญ่ทาเอ้ย เจ้าของขี้ใส่ผ้าเจ้าของ กะบ่ฮู้โตน้อ

(เอ้า...ซุมที่จอบเบิ่งเลาอยู่นั่นน่ะ.. ออกมาหัวร่อเลาซะ.... อั๊กกกกกกก)