อยู่มาวันหนึ่ง มีลมพายุแรงมาก พัดปราสาทราชวังพังทลาย... ท้าวสาลีจึงสั่งให้หกเขย ช่วยกันสร้างปราสาทราชวังขึ้นมาใหม่

     พวกหกเขย ก็ช่วยกันสร้างจนสำเร็จลงด้วยดี

     แต่แล้ว ก็เกิดเหตุไม่คาดคิดตามมาอีก คือ มีช้างใหญ่ ตกมัน พลัดหลุดเข้ามาหนึ่งตัว มันบุกเข้ามาจนถึงท้องพระโรง เอางวงจับเสา เขย่าจนพังทลายลง

     ท้าวสาลี โมโหหกเขยเป็นอย่างมาก ว่าเอาไม้อะไรมาทำเสา จึงหัก พังง่ายขนาดนั้น จากนั้น จึงให้นางสีดาเข้าเฝ้า และรับสั่งให้นางสีดาไปบอกท้าวเห็นอ้ม มาสร้างท้องพระโรงให้ใหม่

     นางสีดา ก็กลับมาบอกท้าวเห็นอ้ม ด้วยความกังวลใจ... ท้าวเห็นอ้มก็ปลอบว่า อย่ากังวลใจไปเลย จะอาสาทำให้อย่างสุดความสามารถ

     ท้าวเห็นอ้ม เข้าไปในป่า พอลับตาคน ก็กลับร่างเป็นมนุษย์ ชักดาบออกจากฝัก บันดาลให้ผู้คนมากมายปรากฏตรงหน้า แล้วสั่งให้คนเหล่านั้น ช่วยกันสร้างเมืองขึ้นเมืองหนึ่ง

     เมื่อสร้างเมืองนั้นเสร็จแล้ว ท้าวเห็นอ้ม ก็ไปรับนางสีดามาอยู่เมืองใหม่นั้น กลับร่างเป็นคนให้นางสีดาเห็น จากนั้นก็ให้นางสีดาไปทูลท้าวสาลีให้ทรงทราบว่า ท้องพระโรงสร้างเสร็จเรียบร้อยแล้ว

     ท้าวสาลี เห็นความสามารถ และบุญญาธิการของท้าวเห็นอ้มแล้ว ก็ขอพบตัว

     ท้าวเห็นอ้ม ก็กลับร่างเป็นคนให้ใครๆ พบเห็นโดยทั่วกัน และท้าวสาลี ก็โปรดปรานท้าวเห็นอ้มยิ่งกว่าหกเขยเสียอีก...

     ในเวลาต่อมา ก็ได้มอบราชสมบัติทั้งหมดให้ท้าวเห็นอ้ม...

     ท้าวเห็นอ้ม ได้ปกครองบ้านเมืองให้อยู่เย็นเป็นสุขสืบมา