|
ศิลป์ชัยจึงรับปากที่จะไปด้วย
นางลุนก็กล่าวสอนศิลป์ชัยว่า ให้ดูแลสีโหและสังข์ทองให้ดีด้วย
ศิลป์ชัย สีโห สังข์ทอง พร้อมด้วยหกกุมาร จึงเดินทางเข้าป่าลึก หาเมืองยักษ์ เพื่อช่วยเหลืออาของตน ศิลป์ชัย สีโหและสังข์ทอง เติบโตในป่า คุ้นเคยกับป่า และมีอิทธิฤทธิ์ จึงไม่เกรงกลัวอันตรายในป่า ส่วนหกกุมาร มีเพียงวิชาป้องกันตัวแบบมนุษย์ และไม่คุ้นเคยกับป่าลึก จึงต่างพากันกลัวต่างๆนานา
ทั้งหมด ได้เผชิญกับสัตว์ร้ายต่างๆ มากมาย ศิลป์ชัย ก็สามารถจัดการได้ทุกครั้ง จนได้เดินทางมาถึงแม่น้ำใหญ่อันเป็นเขตแดนระหว่างมนุษย์กับอมนุษย์
หกกุมาร ไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะพบอันตรายอะไรอีกบ้าง ด้วยความกลัว จึงขอรออยู่ที่ฝั่งแม่น้ำ ศิลป์ชัยจึงให้สีโหคอยอารักขา ส่วนตนเดินทางข้ามแม่น้ำไปกับสังข์ทอง
(กลอนบทนี้ ท้าวปางคำ ผู้แต่ง เล่นคำได้สุดยอดมากๆ เรียกกลอนแบบนี้ว่าเทียมแอก... สังเกตวรรคหลังของแต่ละแถว
เช่น เลียบฮ่อมเขาฮอม เลียบพะนองนำน้อง เขาคำคล้อยค่ำ เป็นฮ่มเขาฮม...)
|
นิทานพื้นบ้านอีสาน
