ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 26 เมษายน 2568:: อ่านผญา 
ชื่อว่าแนวความฮู้ในเฮือนหายาก คันบ่ออกจากบ้านบ่มีได้ท่อใย แปลว่า ความรู้รอบ หายากในเรือน ถ้าไม่ออกจากบ้าน พบปะผู้คน ความรู้รอบย่อมไม่เกิด หมายถึง ความรู้ ประสบการณ์ วิสัยทัศน์ เรียนรู้ได้จากทุกๆ สิ่ง ทุกหนทุกแห่ง

นิทานพื้นบ้านอีสาน  

เซียงเมี่ยง...ให้หาช้างเผือกงาดำ (นิทานพื้นบ้าน---อีสานจุฬาฯ)
เซียงเมี่ยง..บั้นกลาง

  หน้าก่อน หน้าถัดไป
๓๒.ให้หาช้างเผือกงาดำ


พระราชา ถืกเซียงเมียงติซ้างเผือกงาม ว่าตาน้อยบ่สมโต ในใจกะบ่พอใจเซียงเมี่ยง กะเลยสิหาทางเล่นงานเซียงเมี่ยงเด้ พระราชากะสั่งเซียงเมี่ยงว่า

“ คันจั่งซั่น ให้เซียงเมี่ยง ไปหาซ้างเผือกงาดำ มาให้เฮาโตนึง ภายในสามมื้อ นับจากมื้อนี้ คันครบกำหนดแล้วหามาบ่ได้ ต้องถืกลงโทษ”

เสนาอำมาตย์ทั้งหลาย กะหัวย่ามในใจ ว่า “ซ้างเผือกงาดำ มันบ่มีดอก เซียงเมี่ยง ต้องถืกลงโทษคักๆ"

“ เอาอีกแล้ว พระราชาหาทางเล่นงานเฮาอีกแล้ว... ซ้างเผือกงาดำ จักวะมันอยู่หม่องได๋เหล่ว เฮาสิไปหามาแต่ไสน้อนอ” เซียงเมี่ยงคิดไปนำ ย่างเมือเฮือนไปนำ

ระหว่างทางเมือเฮือน เซียงเมี่ยงฮู้สึกออกฮ้อนท้อง กะเลยสิหาซื้อขนมกินฮองท้องเด้ พอดี ย่างไปเห็นแม่ค้าขายขนม เป็นตาแซบ กะเลยซื้อไปกินนำทาง ว่าซั่นเถาะ

ขนมที่เซียงเมี่ยงซื้อกิน เป็นขนมที่เฮ็ดจากเผือกเนาะ... กินไปกินมา... กะเลยคึดออก สะล่ะล่ะ...

มื้อลุนมา เซียงเมี่ยง กะไปหาซื้อเผือกหัวบักใหญ่มาเด้ แล้วกะเอาไปให้ช่างแกะสลัก เป็นซ้างโตน้อย ๆ งางามโตนึง จากนั้น เซียงเมี่ยง กะเอานัยงาดำ มาปักเสียบไว้ ตามงาซ้างเผือก จนงาซ้างเผือก ดำจุ่มกุ่ม ซั่นแหล่ว

เสร็จเรียบร้อย กะเอาไปวางไว้หัวเสา เด่นเป็นสง่า อยู่เดิ่นหน้าบ้านเลานั่นล่ะ จากนั้น กะไปเข้าเฝ้าพระราชา เชิญให้เสด็จมาเบิ่งซ้างเผือกงาดำ

“ ข้าพระองค์ หาซ้างเผือกงาดำได้แล้ว ตอนนี้เอาไว้เดิ่นหน้าบ้านของข้าพระองค์ ขอเชิญพระองค์เสด็จไปเบิ่งโลดเด้อ พะเจ้าค่า”

พระราชา กะคึดในใจว่า “ ซ้างเผือกงาดำ มันบ่น่าสิมีอยู่ในโลกนี้ บักเซียงเมี่ยง มันสิไปหามาแต่ไส หรือว่า มันหาทางออกได้แล้ว.... บ๋า จั่งได๋กะต้องไปพิสูจน์เบิ่ง ให้เห็นกับตา ก่อนน๊า”

พระราชา พร้อมทั้งเสนาอำมาตย์ กะด่วนย่างไปจนฮอดเฮือนเซียงเมี่ยง

“ ไสล่ะ เซียงเมี่ยง ซ้างเผือกงาดำ ที่เจ้าว่า”

“ นั่น พะเจ้าค่า งอยต่องหม่อง อยู่เทิงหัวเสา นั่นพะเจ้าค่า”

“ ซ้างเผือกงาดำ มันโตน้อยปานนี้บ้อ ”

จากนั้นพระราชา กะย่างเข้าไปเบิ่งใกล้ ๆ ลองเอามือซูนเบิ่ง บายเบิ่ง ซ้างเผือก กะบ่ติงคิงเลย ยืนเสย พระราชาเริ่มสิสูนเด้ กะเลยว่า

“ นี่มันซ้างบ่มีชีวิตตั้วหนิ บักเซียงเมี่ยง มึงเอาซ้างของปลอม มาหลอกตั๋วกูติ กูสั่งให้มึงหาซ้างเผือกงาดำ มึงไปหาซ้างอีหยังมาหนิ”

“ ใจเย็น ๆ ก่อนเด้อ พะเจ้าค่า... ขนมที่เฮ็ดจากเผือก เอิ้นว่า ขนมเผือก แมนบ่?”

“ แมน ”

“ ซ้างโตนี้เฮ็ดจากเผือก กะเอิ้นว่า ซ้างเผือก แล้วกะ นี่ อั่นสีดำ ๆ ที่อยู่งาซ้างนี่ กะคือ งาดำ .... รวมกันแล้ว กะเป็น ซ้างเผือกงาดำ ตรงตามที่พระองค์ สั่งให้หาทุกประการ พะเจ้าค่า”

  หน้าก่อน หน้าถัดไป

 
Creative Commons License

ชมรมอีสานจุฬาฯ... นิทานพื้นบ้านอีสาน