พอฮอดยามเช้า พระราชากะให้คนไปสืบว่า มื้อคืนแมนผู้ได๋บ่หลับบ่นอน ผู้ได๋เป็นคนส่งเสียงเว้า... ท้าวเสียวสวาดกะรับว่าเจ้าของเป็นผู้เว้า พระราชากะเลยให้เข้าเฝ้า
พระราชาถามว่า ฆะเฏสิ ฆะเฏสิ กิงการะณา ฆะเฏสิ (พยายาม พยายาม พยายามไปเฮ็ดหยัง) หมายความว่าจังได๋
ท้าวเสียวสวาด กะตอบโดยยกนิทานเรื่องชายหาปลากับคนฟังเทศน์มาประกอบว่า
มีชายสองคน คนนึงมักเข้าวัดฟังเทศน์เป็นประจำ อีกคนนึงบ่มักเข้าวัดฟังเทศน์ มักแต่ไปล่าสัตว์หาอาหารอยู่ซุมื้อซุเว็น
มื้อนึง วันพระ ชายคนมักเข้าวัด กะเข้าวัดไปนั่งฟังเทศน์ แต่ว่าหั่งเข้าวัดแต่โต ใจบ่ได้ไปนำ จิตใจหงุดหงิด ฟุ้งซ่าน คิดถึงแต่เรื่องหาอยู่หากิน คิดแต่เรื่องหาดักสัตว์ ตึกแห จับปลา จนบ่เป็นอันฟังเทศน์เอาโลด
ส่วนชายอีกคนนึง ไปตึกแห แต่ว่าตึกแหตั้งดน กะบ่ได้ปลาจักโต กะเลยเซา กะเข้าวัดไปนั่งฟังธรรม อย่างสงบ จิตใจจดจ่อต่อคำเทศน์
นี่ล่ะ ถ้าจิตใจบ่พร้อม พยายามไป กะบ่เกิดประโยชน์ เปรียบเหมือนชายคนมักเข้าวัด พยายามนั่งอยู่ต่อหน้าพระเทศน์ แต่บ่ได้ฟังเทศน์ จิตใจคิดแต่เรื่องบาป ตลอดมื้อนั้น สิได้บุญหรือบ่?
ส่วนอีกคนนึง เคิงมื้อ หาปลา อีกเคิงมื้อ มานั่งฟังเทศน์อย่างใจจดใจจ่อ ชายคนนี้ต่างหาก ที่ได้บุญหลายกว่า
คำว่า พยายามไปเฮ็ดหยัง กะมีความหมาย จั่งซี้ล่ะ
|