มเหสีทั้งหกคน เกรงว่านางจันทาเทวีและนางลุน จะได้ดีกว่าตน จึงร่วมกันบังคับโหราจารย์ให้ทำนายใหม่ว่า สีโห ศิลป์ชัย และสังข์ทอง มีลักษณะผิดแผกจากคนธรรมดาทั่วไป เป็นเสนียดจันไร จะนำความวิบัติมาสู่บ้านเมือง ให้ขับไล่ออกนอกเมืองเสีย และโหราจารย์ก็ทำนายโกหกตามนั้น
พระเจ้ากุสราชหลงเชื่อ จึงขับไล่สีโห ศิลป์ชัย และสังข์ทอง ออกจากเมือง นางจันทาเทวี และนางลุน อ้อนวอน แต่ก็ไม่เป็นผล จึงตัดสินใจออกจากบ้านเมือง พร้อมลูกชาย
นางจันทาเทวี นางลุน สีโห ศิลป์ชัย และสังข์ทอง เดินทางรอนแรมร่อนเร่พเนจรด้วยความยากลำบาก จนมาถึงป่าลึกแห่งหนึ่ง พระอินทร์สงสาร จึงมาเนรมิตรปราสาทไว้ให้ ทั้งห้าคน จึงได้พักอาศัยอยู่ปราสาทนั้น จนศิลป์ชัยเติบโตเป็นหนุ่ม
กุมารทั้งหก ได้ไปร่ำเรียนวิชากับอาจารย์ต่างเมืองจนสำเร็จ พร้อมกับโตเป็นหนุ่ม และเดินทางกลับเมืองเป็งจาล
พระเจ้ากุสราช ยังคงระลึกถึงพระนางสุมณฑาน้องสาวอยู่ไม่ขาด เมื่อเห็นว่าบุตรทั้งหกคนสำเร็จวิชาการต่อสู้แล้ว จึงเล่าเรื่องนางสุมณฑาซึ่งเป็นอา ให้ฟัง ให้ช่วยออกตามหาและพากลับมาเมืองเป็งจาล
หกกุมาร เดินทางเข้าป่า มุ่งหน้าสู่เมืองยักษ์ จนมาพบศิลป์ชัย สังข์ทอง สีโห นางจันทาและนางลุน เมื่อพูดคุยกันแล้วจึงได้รู้ว่าเป็นญาติกัน
หกกุมารได้เห็นฝีมือของศิลป์ชัยแล้ว ลอบปรึกษากันว่า หากไม่มีศิลป์ชัยไปช่วยต่อสู้กับยักษ์ พวกตนคงสู้ไม่ได้ จึงหาทางล่อหลอกให้ศิลป์ชัยไปกับพวกตน โดยอ้างว่า หากศิลป์ชัย สีโห และสังข์ทอง ช่วยอาสุมณฑากลับมาได้ พระเจ้ากุสราช จะอภัยโทษให้และรับกลับเข้าเมือง
|