มื้อนึง ช่วงหน้าเฮ็ดนาเด้ กะอยู่ระหว่างกำลังดำนา นั่นล่ะหวา พ่อเฒ่ากับลูกเขย กะตื่นแต่เซ้า ไปไถนา ดำนานาคือเก่า พอสวยๆ แหน่ ซุมผู้ญิง กะเอาแนวกินออกมาส่ง มื้อนี้ได้ ต้มส้มแมงระงำ มาเด้ พอหาพาข้าวแล้วแล้ว กะเอิ่นพ่อเฒ่ากับลูกเขย ขึ้นมากินข้าวงาย

พ่อเฒ่ากับลูกเขย กะหิวข้าวพอดี ดำนาแล้วฮองพอดี กะล้างไม้ล้างมือ ขึ้นมากะท่อม เตรียมตัวกินข้าวงายนั่นแหล่ว แนวกินกะแมน ต้มส้มแมงระงำเนาะ มันเป็นของที่ต้องซดน้ำ โก๊กโก๊ก เด้ จั่งสิแซบ ซ้อนบัดมีคันเดียว ตี้ล่ะ

พ่อเฒ่าจับได้ซ้อน ซดแล้วผัดบ่วาง กะยังว้ากะยังว่า มือซ้าย ปั้นข้าวเหนียวใส่ปาก มือขวาถือซ้อนไว้ เด้เดียวเนี่ยะ ลูกเขยคองท่า ให้วางซ้อน สิได้ซดน้ำแซบๆ กะบ่มีโอกาสได้ซด จ๊ากเทื่อ สิเอ่ยปากขอซ้อน กะบ่กล้าเนาะ เกรงใจพ่อเฒ่ายู้.. เลากะดาย

ลูกเขยคิดแผนได้ กะเลยถามพ่อเฒ่าว่า

“ เอะ..พ่อ กล้านี่ ต้องยาวประมาณซ่ำได๋ มันจั่งสิดำดี ”

พ่อเฒ่าบ่ฮู้ทันว่าเป็น แผนชิงซ้อน ของลูกเขย กะเลยวางซ้อนลง แล้วกะเหยียดนิ้วมือออก เอามืออีกข้างนึง มาซี้หม่องข้อศอก ตอบว่า

“ มันต้องยาวประมาณ ซ่ำนี่ สิพอดีดำ เลยล่ะทิด ”

พอพ่อเฒ่า วางซ้อนท่อนล่ะ ลูกเขยฟ้าวเอามือหยิบซ้อนขึ้นมา แล้วกะซด น้ำต้มส้มแมงระงำ โก๊ก โก๊ก อย่างอะเร็ดอะร่อย แล้วกะถือซ้อนไว้ บ่วางคือกันเด้ อีตาทีเนี่ยะ

พ่อเฒ่าฮู้โตว่าเสียที อยากซดน้ำต้มส้มแมงระงำ กะอยากซด สิขอซ้อนกะบ่กล้า เดี๋ยวสิเสียศักดิ์ศรีเลาเด้ คึดแผนตี้ล่ะเลากะดาย พอคึดออก กะเลยถามลูกเขยว่า

“ เอ...บักทิด กล้าที่หว่านไว้อยู่ไฮ่ตากล้าน่ะ มันได้ยาวซ่ำได๋แล้วฮึ”

เลาคาดว่า ลูกเขยสิวางซ้อนแล้วเหยียดนิ้วมือออก แล้วกะสิเอามืออีกข้างนึง มาซี้หม่องข้อมือ ตอบว่า “ประมาณค่าข้อมือนี่ล่ะพ่อ” นั่นหนา... แต่ว่าเลาคาดผิด

ลูกเขยผัดบ่วางซ้อน ผัดเอาซ้อนไปหนีบไว้ขี้ตะแร้ แล้วกะบอกว่า

“ ยาวประมาณค่าข้อมือนี่ล่ะพ่อ ”

พอตอบแล้ว กะเอาซ้อนออกจากขี้ตะแร้ ออกมา ซดน้ำต้มส้มแมงระงำ โก๊ก โก๊ก คือเก่า

พ่อเฒ่ากะเลยบ่ได้ซดน้ำอีก จนอิ่มไปซือๆ สูนกะสูน เลากะดาย …