แผนหนึ่งกะแล้ว แผนสองกะแล้ว มันกะยังบ่ตาย เอ..เฮ็ดจั่งได๋ต่อดีหว่า...

คึดแผนฆ่าบ่ ออกแล้ว ในที่สุดกะเลยเว้ากับลูกตรง ๆ ว่า

“ พ่อแม่น่ะ บ่มีแนวสิเลี้ยงลูกแล้ว คันลูกอยู่หนี่ต่อไป กะสิพากันอดตายเหมิด ให้ลูกออกเดินทางไปเสี่ยงโชค เสี่ยงชะตาเอาเองเด้อ แนวอยู่แนวกิน กะหาอยู่หากินเอาเองเด้อ”

เสียงพ่อบอกลูกน้อยเจ็ดไห ให้หนีจาก ให้หนีไปห่างบ้าน เฮือนซานหม่องอยู่เซา คันบ่หนีไกลบ้าน ภัยพานสิมาฮ่วม น้ำสิท่วม ฝนสิแล้ง คำแพงหล่า เซื่อพ่อเด้อ...ไป..ไป..ให้ฟ้าวออกเดินทาง...

บาคานท้าวเจ็ดไหเจ็ดขวบ อำลาพ่อแม่แล้ว จรด้นเดินดง ซั่นแหล่ว...
เป็นตาหลูโตนซาด เจ็ดหวดเจ็ดไห ย่อนว่าโตกินหลาย โผดเป็นลิงในดงด้าว....

เจ็ดหวดเจ็ดไห กะเลยออกเดินทางร่อนเร่พเนจร ไปเสี่ยงโชคตามคำของพ่อ เดินทางไป หิวข้าวไป หาผัก หาผลไม้ หมากต้องแล่ง หมากก้นคก หมากตีนตั่ง กินกะบ่พอสิอิ่มท้องย่อน (คอบว่ามีแต่หน่วยน้อยๆ) พ้อต้นเขียง กะดึงกินฮากเขียง พ้อหน่อเพ็ก กะถอนหน่อเพ็กมากิน พ้อต้นหมากสีดา กะปีนขึ้นเก็บกินจนเหมิดต้น กะบ่เคิงท้อง พ้อต้นหมากทัน ขึ้นซั่นลงมากินจนเหมิดต้น กะบ่อิ่ม คิดฮอดบ้าน ฮอดพ่อ ฮอดแม่ สิกลับไปกะบ่ได้ จั่งได๋กะได้ออกมาแล้ว ต้องเดินหน้าต่อไปอย่างเดียว ตายเป็นตาย ยังเป็นยัง .....