กล่าวเถิงบาคานท้าวนามว่ า ร้อยไผ่ แฮงกะหลาย โตกะใหญ่ เทิงกินโป่มพร้อม คือด้ามดั่งกัน นั่นแหล่ว...

อยู่หมู่บ้านอีกบ่อนนึง มีเด็กน้อยอีกผู้นึง โตใหญ่ปานผู้ใหญ่ กินกะหลาย แฮงกะหลายคัก ...คนเหมิดบ้านรวมเทิงผู้ใหญ่ (บ่แมนผู้ใหญ่บ้านเด้อ) บ่มีไผสู้แฮงมันได้ …

มีช่วงนึง ...ไทบ้านอยากลองกำลังของมัน เอาคร่าว(เซือกหนัง) มาเล่นดึงชักกะเย่อกัน กับคนเหมิดบ้าน ทีแรก คร่าวขาด เทื่อทีสองเปลี่ยนคร่าวใหม่เป็นคร่าวร้อยเส้น แล้วกะลองดึงใหม่ ไทบ้านดึงสู้มันบ่ได้ กะยังว้า กะยังว่า...

นั่นล่ะ บักอั่นนี้ แฮงมันหลายคัก พ่อแม่กะมักสิให้มันไปตัดไม้ไผ่มาขาย มันไปตัดแต่ละเทื่อ ลากมาได้เทื่อละเป็น ๑๐๐ กอ เด้เดียวหนิ คนกะเลยมักสิเอิ่นมันว่า

“ บักไผ่ร้อยกอ ”

“ บักร้อยกอ ” หรือ

“ บักร้อยไผ่ ”