ฮอดบ่อนบั้น บาคานเกวียนร้อยเล่ม นับคนเหมิดหมู่บ้าน บาคานน้อย แฮงหลายเลิศ ก่อผู้ได๋ แท้เด้..

อยู่หมู่บ้านอีกบ่อนนึง มีเด็กน้อยอีกผู้นึง กินหลาย ใหญ่ไว แฮงกะหลายคัก แต่ผัดย่างได้ย่างเป็น มันกะเริ่มใช้แฮงหลายๆ ของมันให้เป็นประโยชน์กับชาวบ้าน ซ่อยซาวบ้านยกขอนไม้ เอาเสาลงหลุม ฯลฯ...

คือว่า งานอีหยังที่ต้องใช้แฮงหลายๆ ชาวบ้านกะมักสิเอิ่นมันมาซ่อยว่าซั่นเถาะ แฮ่งใหญ่ขึ้น แฮงกะแฮ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ... ชาวบ้านกะเคยทดลองกำลังมันคือกัน แล้วกะสู้มันบ่ได้คือกัน กะเลยยกให้มัน เป็นผู้มีแฮงหลายที่สุดในหมู่บ้าน

มันซ่อยงานพ่อแม่ดีคักยุ โดยมากพ่อแม่สิให้มัน รับจ้างเอาเกวียนลาก(บรรทุก)ของ หรือฮาลังเทื่อ กะเอาของใส่เกวียน ลากไปขายเมืองอื่น ใช้แฮงบักอั่นนี่แล้ว บ่ต้องใช้งัว ใช้คว(า)ย เลยว่านเถาะไป๋... ลากแต่ล่ะเทื่อ กะได้ตั้งวะ ๑๐๐ เล่ม คนเลยมักเอิ่นมันว่า

“ บักเกวียนร้อยเล่ม ”

“ บักร้อยเล่มเกวียน ” (บ่แมน มายา เด้อ)

“ บักร้อยเกวียน ”

... เทิงเหมิดนี่ เป็นฉายามันล่ะ...