พ่อกับแม่ กลับจากนา เห็นน้องนอนอยู่ในอู่ คึดว่าแมนนอนหลับ เลยบ่ทันได้เอะใจอีหยัง.... จนดนเติบ สงสัยว่า เป็นหยังนอนหลับดนแท้ กะเลยไปเปิดผ้าห่มออก เห็นท้องมีฮอยขาด

ลูกหล่าเลา ตายแล้ว !!!
เลากะเสียใจบักอย่างใหญ่ เอิ้นบักเมี่ยงมาด่า บักเมี่ยงกะแก้โตว่า ต้องการล้างขี้ไก่ออกจากไส้น้องให้มันสะอาด ตามที่รับปากไว้ บ่คึดว่าน้องสิตาย...พะนะ

พ่อกับแม่อดรนทนบ่ไหว เห็นบัก เมี่ยง เป็นบัก ขี้หลักเหยี่ย บ่ต้องการให้ขี้หลักเหยี่ยอยู่ในบ้าน กะเลยไล่บักเมี่ยงออกจากบ้าน ไปตั้งแต่มื้อนั่น วันนั่น ซั่นแหล่ว..

บักเมี่ยงท้าว ถืกขับไล่ออกจากบ้าน ย่างซมซาน หาหม่องเพิ่ง เลาะตามเฮือนญาติพี่น้อง หาหม่องสิอยู่เซา ญาติเลานั่น ฮู้เรื่องเลาจนเหมิด เลยบ่มีผู้ได๋ รับอาศัยไว้ในบ้าน ซมซานดั้นเดินดินด้นต่อ บุญเลายัง จั่งมาพ้อ สมภารเฒ่า อยู่วัดหลวง นั่นเด้อ...

บักเมี่ยงย่างเข้าวัด ขอพักอาศัยอยู่นำหลวงพ่อ เป็นสังคะลี (เด็กวัด) กินข้าวก้นบาตร ซ่อยเฮ็ดงานวัด ปัดกวาดกุฏิ ลานวัด รับบาตร ล้างบาตร ล้างถ้วยซาม เด้ หลวงพ่อเห็นว่า อายุกะพอบวชแล้ว กะเลยจัดการบวชเณรให้

บักเมี่ยง กะเลยกลายเป็น เณรเมี่ยง ซั่นแหล่ว

บวชเณรแล้วกะร่ำเรียนเขียนอ่านภาษาบาลี โตหนังสือธรรม โตหนังสือไทยน้อย เลาเป็นคนฉลาดเนาะ กะเรียนรู้ได้เร็วเด้