มื้อต่อมา พ่อของบักเจ็ดหวดเจ็ดไหกะพยายามวางแผนสิให้บักเจ็ดหวดเจ็ดไหตาย …. ในที่สุดกะคึดแผนออก....

พ่อไปหาแมวน้อยมาให้บักเจ็ดหวดเจ็ดไหเลี้ยง เลี้ยงไปเลี้ยงมา เจ็ดหวดเจ็ดไหกะฮักแมว แต่ว่าอยากได้แมวที่โตใหญ่ ๆ กว่านี้ กะเลยถามพ่อว่า

“ พ่อ ข้อยอยากได้แมวที่มันโตใหญ่ ๆ ก่อนี้ สิได้เอามาขี่เล่น พ่อหามาให้ข้อยแหน่”

พ่อเลยบอกว่าแมวโตใหญ่ ๆ น่ะมันอยู่ในป่าเลิ่ก ๆ เดี๋ยวพ่อสิพาไปจับเอา สองพ่อลูกกะพากันเข้าป่า ไปหาดงเสือ..เด้ตาทีเนี่ย ...

พอไปฮอดแถว ๆ ดงที่เสืออยู่ พ่อกะบอกว่า ให้แยกกันหา พอแยกกันได้จักหน่อย พ่อกะย่างกลับบ้าน ปล่อยให้บักเจ็ดหวดเจ็ดไห ย่างเลาะหาแมวใหญ่อยู่ในดงผู้เดียว คึดว่าเดี๋ยวมันพ้อเสือ เสือกะสิกัดมันตายอยู่ในป่า

ดงเสือเนาะ เสือกะหลายแหล่วเว่ย ...เจ็ดหวดเจ็ดไหเห็นเสือ กะเข้าใจว่า เป็นแมวใหญ่ ดีใจอย่างคัก สิได้แมวใหญ่ไปเลี้ยง กะย่างเข้าไปสิจับเอา เสือกะเก่งพอเสือเนาะ มันบ่ยอมให้จับมักง่ายแหล่ว มีแต่มันสิกัดกินเป็นอาหารนั่นแหล่ว กะเกิดการต่อสู้กันตั้ว บาดทีเนี่ย …

     มะลึงตึ่งตั่ง.. มะลึงตึ่งตั่ง..ๆ ๆ ๆ ๆ ( เสียงต่อสู้กันเด้อนี่)

สู้กันไปสู้กันมา เสือกะสู้บักเจ็ดหวดเจ็ดไหบ่ได้ ยอมให้ขี่แต่โดยดี

พอปราบเสือได้แล้ว เจ็ดหวดเจ็ดไหกะขี่เสือโตบักใหญ่กลับบ้าน เสือมันกะฮ้องไปนำ ย่างไปนำ
ไทบ้านได้ยินเสียงเสือกะพากันย่าน หนีลี้เทิงเฮือน พวกหมูเห็ดเป็ดไก่ งัว คว(า)ย กะพากันตื่นย่าน ทะยานเต้นตำฝา ซั่นแหลว บางโตหลูดออกได้ หนีไปในป่า ไทบ้านพากันเดือดฮ้อน ย่อน แมวเลี้ยงบักเจ็ดไห . . เพิ่นว่า..

ขี่เสือมาฮอดบ้านแล้ว กะฮ้องหาพ่อว่า

“ พ่อ..พ่อ.. ข้อยได้แมวใหญ่มาแล้ว โตใหญ่ๆ จั่งซี้นะแมะ จั่งเป็นตาเลี้ยง โตน้อยๆ มันขี่บ่ได้”

พ่อกะตะลึงแหล่วเนาะ .. .เอ๊า...คึดว่ามันตายแล้ว มันยังบ่ทันตายอีกตั้วหนิ ..แฮงจับเสือมาพร้อม สิเอาหยังกินล่ะบาดตาเนียะ...

กะบอกบักเจ็ดหวดเจ็ดไห ให้เอาเสือไปปล่อยคืนป่าหม่องเก่า เพราะว่าไทบ้านย่าน สัตว์เลี้ยงกะย่าน... เจ็ดหวดเจ็ดไห กะเลยเอาเสือไปปล่อยเข้าป่า ซั่นแหล่ว