มื้อนึง หลวงพ่อ ย่านเจ้าของตื่นสวย สิบ่ทันบิณฑ์บาต กะสั่งเณรน้อยไว้ว่า

“ น้อยเอ้ย มื้ออื่นเช้า ปลุกหลวงพ่อเด้อ คันเห็นดาวเพ็กขึ้น กะให้ฟ้าวมาปลุกหลวงพ่อเด้อ”

สั่งแล้วเลากะเข้านอน

(ดาวเพ็ก คือดาวศุกร์นั่นหละ ดาวศุกร์ที่ขึ้นตอนเช้า เขาเอิ่นว่า ดาวเพ็ก......ฮาลังหม่อง กะเอิ่นว่า ดาวเพชร)

ฝ่ายเณรน้อย กะบ่อยากตื่นแต่เดิ่ก ลุกแต่เช้า ย่อนว่า ช่วงเช้ามืดน่ะ มันเป็นช่วงที่นอนแซบ ที่สุด แต่ว่าคันสิบ่ปลุกหลวงพ่อ กะบ่ได้ เลากะเลย เอาขี้กะบอง ขึ้นไปมัดไว้ปลายตาล แล้วกะจุดไฟ เด้

จากนั้น กะลงมา เข้าไปปลุกหลวงพ่อ

“ หลวงพ่อๆ ดาวเพ็กขึ้นแล้ว ” เทิงเว้าเทิงซี้มือ ไปทางขี้กะบอง อยู่ยอดตาล

หลวงพ่อ เห็นไฟขี้กะบอง อยู่ยอดตาล กะคึดว่าแมนดาวเพ็กอีหลี กะเลยล้างหน้า ห่มผ้า ถือบาตร เข้าไปบิณฑบาต เลาย่างไป ฮอดเลาะบ้าน กะยังมืดตึบอยู่ บ่ทันแจ้งจ้อย ชาวบ้าน กะยังบ่มีไผ ลุกขึ้นมานึ่งข้าวจ้อย หลวงพ่อ กะเลยเหลียวเบิ่งดาวเพ็กอีก....

...เอ๋า พอเบิ่งจากหม่องนี่ มันผัดบ่เห็นดาวเพ็ก บ่มีดาวเพ็ก แสดงว่า ดาวเพ็กยังบ่ทันขึ้น...

เลาฮู้โตว่า ถืกเณรน้อยตั๋ว เด้ คันสิย่างกลับวัด กะไกลเนาะ ขี้คร้านย่าง กะเลยตัดสินใจว่า

“ หาหม่องนอนแถวๆ นี่ ดีกว่า”

หลวงพ่อ ย่างไปเห็นค้างบักโต่น เป็นตาหลับได้ กะเลยนั่งลง พิงเสาค้างบักโต่นนั่นล่ะ หลับ.....

แม่ใหญ่อั่นนึง (เอิ่นเลาว่า แม่ใหญ่สา ซะเนาะ)... ฝ่ายแม่ใหญ่สา ตื่นแต่เดิ่ก ลุกแต่เช้า นึ่งข้าว สิเฮ็ดแนวกินไปจังหัน เด้ เลากะสิไปเก็บบักโต่นไ ปแกงใส่ไก่ นั่นหนา ตอนนั่น มันกะยังบ่ทันแจ้งดีเนาะ

หลวงพ่อ กะยังนั่งหลับเสยอยู่...

แม่ใหญ่สา กะเอามือคลำหาบักโต่น พอดีคลำไปพ้อหัวโล้นหลวงพ่อ คึดว่าแมนบักโต่น ตัดสินใจว่า

“ หน่วยนี้ ใหญ่พอดี เอาหน่วยนี่หละ ”

แล้วกะเอาสองมือ จับหัวหลวงพ่อบิด คือบิดบักโต่นนั่นล่ะ

หลวงพ่อถืกบิดหัว ขะลาดตื่นขึ้น.... ตกใจอย่างใหญ่

“ ผีหลอก... ผีหลอก ” แล้วกะฟ้าวถือบาตรแล่นหนี

ฝ่ายแม่ใหญ่สา กะตกใจคือกัน

“ ว้าย...ผีหลอก.. ” แล้วกะแล่นหนีขึ้นเฮือน....