แม่ใหญ่ลา เลาเป็นคนบ้านดอนหนอง (บ้านดอนหนองอีกแล้ว) เลากะเฒ่าเติบแล้วเนาะ เลยบ่ค่อยทันสมัย บ่ค่อยฮู้เรื่องสมัยใหม่ อีหยังนำเขาดอก

มื้อหนึ่ง แม่ใหญ่ลาเลาไปตลาด เอาไหมไปขาย ตลาดมันอยู่ไกล เลาเอากะติบข้าวไปนำเด้ คันสิซื้อข้าวเขากิน กะเสียดายเงินเนาะ พอขายไหมได้เงินแล้ว เลากะมานั่งถ่ารถ สิเมือบ้าน ว่าซั่นเถาะ กินข้าวไปนำ ถ่าไปนำนั่นล่ะหวา กินข้าวอิ่มแล้ว เลาอยากกินของหวาน เห็นเขาขายไอติมหลอด อยู่แถวๆ นั่น กะเลยลองซื้อกิน มันกะหวานแซบดี มีไนบักถั่วพร้อม พุ่นล่ะแหม

เลาแซบ เลยคิดฮอดหลานอยู่บ้าน อยากให้หลานได้กินนำ ว่าซั่นเถาะ กะเลยไปซื้ออีกหลอดหนึ่ง เอาใส่ไว้ในก่องข้าว รถกะสิออกพอดี เลาขึ้นรถ ไปนั่งอยู่หม่องใกล้ๆ โชว์เฟอร์พุ่นเด้ ย่านขับเลยบ้านดอนหนองนั่นหนา

พอฮอดบ้าน จ่ายค่าโดยสาร ลงรถแล้ว เลาฟ้าวไปหาหลาน สิเอาไอติมหลอดไปอวดหลานล่ะตี้ เลาเปิดก่องข้าวออก เห็นแต่ ไม้กับไนบักถั่ว เลาสูนว่ะสั่น ป้อยนำหลังโชว์เฟอร์ว่า

“ บักฮาโชว์เฟอร์เอ้ย... หลอยกินไอติมหลอดหลานกู เหลือไว้แต่ไม้กับไนบักถั่ว โธๆๆๆๆ”

“ โชว์เฟอร์มันกะโง่เนาะ ไนบักถั่วแซบ ๆ บัดบ่กิน ” ...

พะนะว่า..แม๋....เหอะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (เสียงหัวเด้อนิ)