เป็นการฝึก และทดสอบประสาท

 
จำนวนผู้เล่น : ๓ คนขึ้นไป (๙ คนขึ้นไป จั่งม่วน)

สถานที่และการเตรียม :

เดิ่นหรือบริวเณกว้างพอสมควร... ขีดเส้นตรง ขนานกันขึ้นมา สองเส้น ห่างกันประมาณก้าวหนึ่ง ความยาวของแต่ละเส้น ประมาณที่ผู้เล่นแต่ละไท ยืนเรียงแถวกันได้ครบทุกคน... แล้วกะให้หากรรมการมาผู้หนึ่ง ซึ่งโดยปกติแล้ว ผู้ที่พาหมู่เล่นนั่นล่ะ เป็นกรรมการ

การจัดไท : วิธีการ ปาว ปิ่ง ป้ง

กติกาการเล่น :

• กรรมการ เป็นผู้เว้าว่า “น้ำ” หรือ “บก” สิเลือกเว้าอันได๋ กะตามที่เห็นสมควรของกรรมการ แล้วกะเป็นผู้ตัดสินว่า ผู้ได๋ “ลุน”
• กรรมการเว้าว่า “น้ำ” ผู้เล่นทุกคน ต้องเขย่งส้นเท้าขึ้น แล้วกะเอาส้นเท้าลง ซึ่งกะคือ “น้ำ” ต้องกระเพื่อม ต้องมีการเคลื่อนไหว
• กรรมการเว้าว่า “บก” ผู้เล่นทุกคน ต้องยืนอยู่นิ่งๆ ห้ามขยับ ห้ามยกส้นเท้าขึ้น ซึ่งกะคือ “บก” ต้องนิ่ง ต้องบ่มีการเคลื่อนไหว
• ผู้เล่นที่ผิดกติกา “ ลุน ” ทันที
• ผู้เล่นที่เฮ็ดถืก แต่ว่าช้าเกินไป (ช้ากว่าหมู่คัก) ถือว่าเฮ็ดบ่ทัน กะ “ลุน” คือกัน
• ผู้เล่นที่ “ลุน” แล้ว ให้ออกไปยืน-นั่งท่าอยู่นอกวงเล่น
• ไทที่ผู้เล่น “ลุน” เหมิดก่อน เป็นฝ่าย “แพ้”

วิธีการเล่น :

แต่ละไท ไปยืนเรียงแถว อยู่ทางไผทางมัน ห่างกัน ประมาณหนึ่งช่วงแขน หรือพอสมควร เตรียมพร้อมที่สิเล่น จากนั้น กรรมการ กะเว้าว่า “น้ำ” หรือ “บก” สลับไปมา หรือซ้ำๆ ไปมา กะแล้วแต่กรรมการสิเห็นสมควร ผู้เล่นทุกคน กะพยายามฟัง แล้วกะปฏิบัติตามกติกา... ถ้าผิดกติกา หรือเฮ็ดบ่ทัน (เฮ็ดช้า ประสาทช้า) กะถือว่า “ลุน” ซึ่งผู้ที่ “ลุน” แล้ว ให้ออกไปนั่ง-ยืนเซาพัก รอลุ้น รอเชียร์หมู่ที่เหลือ ที่กำลังเล่นอยู่... เล่นไปจนกว่า สิได้ไทชนะ ซึ่งไทชนะอาจสิได้เขกเข่า หรือขี่หลังไทแพ้ กะแล้วแต่สิกำหนดกันเอา... จากนั้น กะถือว่าจบหนึ่งรอบ...