จำนวนผู้เล่น : ๔ คนขึ้นไป ( ๘ คนขึ้นไปจั่งสิเริ่มม่วน)

สถานที่และการเตรียม :

เดิ่นขี้ดิน ตามถนนหนทางกะได้ แล้วกะฟดไม้ (กิ่งไม้มีใบ หรือต้นหญ้า ต้นขันฟอยฯลฯ) หรือใช้เกิบแทนกะได้

การจัดไท : วิธีการ ปาว ปิ่ง ป้ง หรือ โอ น้อย ออก

การเลือกเล่นก่อน : วิธีการ ปาว ปิ่ง ป้ง

วิธีการเล่น :

หลังจาก จัดไท เรียบร้อย เลือกไทเล่นก่อนได้แล้ว ...ให้ขีดเส้นเริ่มต้น แล้วกะเอาฟดไม้หรือเกิบ มาวาง (เพื่อให้สังเกตจุดเหยียบกระโดดได้ชัดๆ) จากนั้น ไทเล่นก่อน ผู้ได๋ผู้นึง ไปแล่นมาแต่ไกลๆ พอสมควร (ของไผของมัน) เพื่อสิกระโดดให้ไปไกลที่สุด พอมาฮอดฟดหรือเกิบที่วางอยู่ ให้ใช้จุดนั้นเป็นจุดเหยียบกระโดด .... กระโดดไปตกหม่องได๋ ให้ขีดเส้นสัญลักษณ์ไว้หมองหนั่น... จากนั้น คนต่อไปของไทเดียวกัน กะกระโดดต่อไปเรื่อยๆ จนเหมิดทุกคน... ฮอดหม่องได๋ กะขีดเส้นสัญลักษณ์ไว้หม่องนั้น

จากนั้น อีกไทนึง กะเริ่มกระโดดแบบเดียวกัน ไปจนครบเหมิดทุกคน.....

การตัดสิน : ไทได๋ โดดรวมกันแล้วได้ไกลกว่า ไทนั้นชนะ

การลงโทษ : ไทแพ้ กุ่งไทชนะ หรือไทชนะขี่ไทแพ้ จากจุดที่โดดรวมกันไปไกลสุด ... ขี่หลังกลับมา จนฮอดจุดเริ่มต้น

กติกา :

• การกระโดดต้องเหยียบให้ตรงฟด หรือเกิบ หรือเส้นสัญลักษณ์ที่ขีดไว้
• กรณีเหยียบบ่ตรง... ถ้าเหยียบต่ำกว่าฟด โดดฮอดไส ถือว่าฮอดหั่น.... ถ้าเหยียบสูงกว่าฟด โดดฮอดไส ให้หักลบออกเท่ากับระยะที่สูงกว่าฟด หรือสิโดดใหม่กะแล้วแต่ตกลงกัน
• การตัดสินว่าโดดฮอดไส ให้ตัดสินโดย เบิ่งจากอวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย บ่ว่าสิเป็นส้นน่อง ดาก หรือมือ เป็นต้น ที่ตกสัมผัสพื้น... ให้ถือจุดที่ใกล้ที่สุด เป็นสำคัญ