จำนวนผู้เล่น : สี่คนขึ้นไป

สถานที่และการเตรียม :

เดิ่นขี้ดิน ... ผู้เล่นซ่อยกันกวดขี้ดิน ต้อมขึ้นเป็นกองใหญ่ๆ กองหนึ่ง ซึ่งกองขี้ดินนี้ เอิ้นว่า“เมม” ... “เมม” ถือเป็นของสำคัญที่ต้องรักษาไว้ให้ดี ต้องระวังบ่ให้อีกฝ่ายนึง มากิน “เมม”

การจัดไท : วิธี จ้ำหมู่หมี่ หรือ ปาว ปิ่งโป้ง หรือ โอ น้อย ออก

วิธีจ้ำหมู่หมี่ กะคือ ผู้เล่นทุกคน นั่งอ้อมเป็นวง กรณีมีผู้เล่นหลายคน ให้กำมือข้างเดียว แล้วเด่เข้าไปกลางวง ...กรณีมีผู้เล่นหน่อยคน เช่นสี่คน ให้กำมือสองข้าง แล้วเด่เข้าไปกลางวง... วางเรียงติดกัน ในลักษณะวงกลม จากนั้น ผู้เป็นหัวหน้าพาเล่น กะเอามือเจ้าของ (ซ้าย หรือขวา ตามถนัด) ข้างนึง มาจ้ำมือ วนรอบไปเรื่อยๆ (กรณีกำสองมือ ผู้จ้ำ ให้จ้ำมือเจ้าของ ข้างที่ใช้จ้ำผู้อื่นนำ) ทางปากกะว่า บท “จ้ำหมู่หมี่” ไปนำ หนึ่งพยางค์ต่อหนึ่งจ้ำ หรือหนึ่งพยางค์ต่อมือหนึ่งมือ

“ จ้ำหมู่หมี่ หมู่หมก หมู่มน หักคอคน ใส่หน้านกกด หน้านกกด หน้าลิง หน้าลาย หน้าผีพาย หน้าหยิก หน้าหย่อม ก่อมกะแต กะแตถืกบ่วง อีมะลอต่อกัน ไทเวียงจันทน์ ถือหวีเบี้ยงซ้าย ย่าย ออก ตอก เปี๊ยะ !”

มือผู้ที่ตรงกับคำสุดท้ายที่ว่า “เปี๊ยะ” กะสิถืกคัดออก ...กรณี ใช้มือแค่ข้างเดียว เจ้าของมือ กะออกจากวง ไปนั่งรอหมู่ได้เลย ......กรณีใช้สองมือ กะเอามือข้างที่ตรงกับคำว่า “เปี๊ยะ” นั้น ออกไปจากวง เหลือไว้ข้างนึง รับการจ้ำต่อ ผู้ที่ถืกจ้ำออกเทิงสองมือ กะออกจากวงไปนั่งรอหมู่...

จ้ำต่อไปเรื่อย ๆ จนผู้ถืกคัดออกจากวง กับผู้ที่เหลืออยู่ในวง มีจำนวนเท่ากัน กะหยุดจ้ำ เป็นอันว่า ได้ไทขึ้นมาสองไท เรียบร้อย... ด้วยวิธี จ้ำหมู่หมี่

สำหรับเด็กน้อย มักว่าบท “ จ้ำหมู่หมี่ ” กะมักสิใช้วิธีจ้ำหมู่หมี่อยู่ดอก แต่สำหรับเด็กน้อยที่ใหญ่ขึ้นมาจักหน่อย ขี้คร้านจ้ำ เสียเวลา กะอาจสิจัดไท โดยการ ปาว ปิ่งโป้ง หรือ การ โอ น้อย ออก

วิธีการเล่น :

หลังจากจัดไทเรียบร้อย กะสิมา ปาว ปิ่งโป้ง กันว่า ไทได๋สิได้รักษา “เมม” ก่อน ไทได๋สิไปลี้ แล้วกะหาโอกาสมากิน “เมม” ซึ่งการ ปาว ปิ่ง โป้ง กันนี้ อาจสิ ให้โตแทนแค่ ไทละคน “ปาว” กัน หรืออาจสิ “ปาว” กัน เหมิดทุกคน กะได้แล้วแต่สิตกลงกัน

ไทกินเมม แล่นไปหาลี้ ส่วนไทรักษาเมม กะนั่งอ้อมวงกัน เอามือที่กำไว้ เด่วางเรียงลักษณะเป็นวงกลม แล้วกะจ้ำมือไปเรื่อยๆ (ใช้แทนการนับ) ว่า

“ จ้ำหมู่หมี่ หมู่หมก หมู่มน หักคอคน ใส่หน้านกกด หน้านกกด หน้าลิง หน้าลาย หน้าผีพาย หน้าหยิก หน้าหย่อม ก่อมกะแต กะแตถืกบ่วง อีมะลอต่อกัน ไทเวียงจันทน์ ถือหวีเบี้ยงซ้าย ย่าย ออก ตอก เปี๊ยะ !”

จากนั้น ไทรักษาเมม กะเริ่มออกย่างเลาะหาไทกินเมม ที่กำลังไปลี้อยู่ โดยเหลือไว้คนนึง เป็นคนเฝ้าเมมไว้ ระวังบ่ให้ไทกินเมม มากินเมม ได้ง่ายๆ

ไทรักษาเมม ผู้ที่ออกลาดตระเวนหาไทกินเมม กะเพื่อสิกำจัดหรือฆ่าให้ตายก่อนสิมากินเมม ซึ่งวิธีการฆ่า มีอยู่วิธีเดียว กะคือ การเอามือ ปาดคอ

ไทกินเมม หลังจาก ได้ยินเสียง ไทรักษาเมม ว่าบท “จ้ำ หมู่ หมี่” จบ กะเริ่มหาโอกาสจอบ แอบ มากินเมม ขณะที่สิมากินเมม กะต้องแล่นหลบ ระวังบ่ให้ไทรักษาเมม ตัดคอ หรือว่าปาดคอได้ ผู้ได๋ถืกปาดคอ ผู้นั้น กะตาย ผู้ที่ตายแล้ว กะให้ไปนั่งรอท่าอยู่หม่องได๋หม่องนึง รอกินเมมเพื่อชุบชีวิต กรณีไทเจ้าของ มีผู้ได๋ผู้นึงมากินเมมได้ หรือรอเล่นรอบต่อไป

ถ้าไทกินเมม มีผู้ได๋ผู้นึง กินเมมได้ ให้ผู้นั้นฮ้องว่า “กินเมม” จากนั้นกะฮ้องบอกผู้อื่นว่า “กินเมมได้แล้ว … มากินเมม... มากินเมม” ผู้อื่นที่เหลือ อาจสิเป็นผู้ที่กำลังลี้อยู่ ผู้ที่กำลังแล่นล่อกินเมม อยู่ หรือผู้ที่ตายแล้วกำลังนั่งรอท่ากินเมม กะพากันมากินเมม....... การกินเมมได้ ถือว่าประตูเมมถืกเปิดแล้ว เป็นผลให้ไทรักษาเมม บ่สามารถสิปาดคอได้ ถึงสิปาด กะบ่ตาย แล้วกะคนทั้งเหมิดของไทกินเมม กะสามารถมากินเมมได้อย่างปลอดภัย และคนที่ตายแล้ว หลังจากมากินเมม กะสิฟื้นคืนชีพขึ้นมาเทิงเหมิด ... ไทกินเมมนั้น กะสิได้ไปลี้เพื่อมากินเมมอีกรอบนึง

ถ้าไทรักษาเมม สามารถปาดคอไทกินเมม ได้เหมิดทุกคน ก่อนที่ผู้ได๋ผู้นึงของไทกินเมม สิมากินเมมได้ ไทรักษาเมม กะสิเปลี่ยนเป็นผู้ไปลี้ เป็นไทกินเมม ส่วนไทกินเมมที่ถืกปาดคอตาย เหมิด โดยที่บ่สามารถกินเมมได้เลย กะสิกลายเป็นผู้รักษาเมม ในรอบต่อไป

ไทกินเมม สามารถสิออกมาแล่นหลอกล่อให้ไทรักษาเมมแล่นไล่คุม เป็นการล่อให้ไทกินเมมผู้อื่น หาโอกาส หรือว่าหาทาง ไปกินเมมได้ง่ายๆ (แต่ว่าผู้แล่นล่อ ต้องหลบเก่งนำเด้อล่ะ)

ไทรักษาเมม สามารถสิแล่นรุม หรือว่าตุ้มไล่คุมไทกินเมมได้ สิจับแขนจับขาไว้ให้อีกผู้นึงปาดคอได้ง่ายๆ กะได้ (แต่ว่า ต้องระวังผู้อื่นสิหลอยมากินเมมได้ง่ายๆ แหน่เด้อล่ะ)

กติกา :

• ไทรักษาเมมสิ “ ลุ่น ” เพราะถืกกินเมม
• ไทกินเมมสิ “ ลุ่น ” เพราะถืกปาดคอตายเหมิด
• ไทได๋ “ ลุ่น ” ไทนั้น ต้องเป็นฝ่าย รักษาเมม ในรอบต่อไป
• การ “ กินเมม ” คือการเอาอวัยวะส่วนได๋ส่วนนึงของร่างกายไปสัมผัสถืกกับกองขี้ดินที่เอิ้น กันว่า “เมม”
• ไทกินเมมแต่ละคน ถืกฆ่าตายได้ โดยไทรักษาเมมเอามือปาดคอ
• การปาดคอ คือ การเอามือ ฝ่ามือ สันมือ หรือแขน ปาดให้ถือส่วนได๋ส่วนนึงของคอ
• ถ้าไทกินเมม มีผู้ได๋ผู้นึง กินเมมได้ ถือว่า เป็นการเปิดประตูเมม เฮ็ดให้ไทกินเมมทุกคน ปลอดภัย คนที่ตายไปแล้ว เมื่อมากินเมม กะฟื้นคืนชีวิต
• เมื่อไทกินเมม กินเมมได้ ถือว่า รอบการเล่นนั้นสิ้นสุดลง
• เมื่อไทรักษาเมม ปาดคอไทกินเมมได้เหมิดทุกคน ถือว่า รอบการเล่นนั้น สิ้นสุดลง