| |
อนุเซียนผู้อมตะ
ภูมิลำเนา : บุรีรัมย์ @ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 07 เม.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,431
ให้สาธุการ : 4,145
รับสาธุการ : 11,376,140
รวม: 11,380,285 สาธุการ
|
|
ตอนที่ ๒ โดดเรียน เข้าป่า เก็บหมากไม้ ล่าสัตว์ เล่นน้ำ
แก๊งค์ขบวนการโดดเรียนพากันย่างโสเหร่กันมาเรื่อยๆ จั๊กคาวนึงเสียงเด็กชายหน่อกะฮ้องขึ่นพ้อมกับแหงนหน่าขึ่นเบิ่งเทิงเครือไม้
" เว๊ยย... พ้อแล้วเพิน ..อยู่พุ้นหน่ะแดงคับต้นเลย " พ้อมกับซี้มือให่หมู่เบิ่งนำ
" โฮ้...เพินหน่อหนิสายตาดีใซ้ได้เว๊ย สมแล้วที่มีสี่ตา ( แห่ะๆๆ โดนแล้วดอกนึง ฮิ๊ววว จื่อบ่) เพินตั้ม โตมาปีนเร็วหมู่เฮาสินั่งขาขึ่นห่างถ่ากินอยู่ข่างล่าง " เสียงเด็กชายลมสั่งการ ควมเร็วของเด็กชายตั้มถือว่าเฮ็ดเวลาได้สุดยอดในการขึ่นไปฮอดหน่วยบักผีพ่วน ( จนบักโกกนาโถต้องยกนิ้วให่) แค่บักผีพ่วนจุดเดียวกะเหลือเฟือในการกิน แถมแต่ละคนได้ห่อใส่เสื่อย่างกินไปนำทาง ใช้เวลาบ่โดนกะฮอดหม่องเหล่นน้ำ แนมเบิ่งแล้วเป็นตาเย็นดีเอาเหลือฮ้ายกะด้อ เสียอย่างเดียวน้ำไหลแฮงไปหน่อยนึง
" ลูกพี่...ต้นไม้ต้นนี้เหมาะขนาดเลย เฮาขึ่นไปกระโดดลงมาดีบ่ .....เพินๆขึ่นเทิงต้นไม้แล้วกระโดดลงมาป๊ะ คือสิม่วน " เด็กชายใหญ่ขอควมเห็นเด็กชายลมแล้วกะหันไปซวนหมู่เทิงเหมิด ต้นไม้ต้นนี้หง่ามันยื่นออกมาเป็นตากระโดดสักกะโยงลงน้ำดีแท้ๆ
(ขอตัดกลับไปที่โรงเรียน)
" เอทำไมโรงเรียนเงียบจัง ปรกติเด็กๆต้องวิ่งเล่นกันเสียงดังลั่น อืม...วันนี้คงตั้งใจทำการบ้านเดี๋ยวเสร็จงานแล้วค่อยแวะไปดูก็แล้วกัน " เสียงครูบาลซึ่งเป็นครูคนไทยเพิ่งย้ายมาสอนได้บ่ทันโดนปานได๋รำพันออกมาเป็นสำเนียงไทย หลังจากนั้นคาวนึงครูบาลกะแล้วเวียกกะเลยตัดสินใจย่างเข่าไปในห้องเรียน แล้วกะแปลกใจขนาดคักเพราะแนมเห็นเด็กชายรุทธิ์กับเด็กหญิงสุดสวยนั่งคุยกันอ่อมๆอยู่แค่สองคน
" อ้าว...เด็กชายรุทธิ์เด็กหญิงสุดสวย เพื่อนหายไปไหนหมดเนี่ยะ " ครูบาลถามเขาเทิงสองคน
" ตายแท้ๆสุดสวย เฮาสิบอกว่าซุมนั้นพากันไปเข่าห้องน้ำดีบ่ แต่ว่าคือสิไปเข่าพ้อมกันเหมิดแท้หล่ะ " เด็กชายรุทธิ์ขอควมเห็นสุดสวย
" บอกว่าไปเหล่นนำเณรน้อยอยู่วัดดีบ่ " เด็กหญิงสุดสวยเสนอควมเห็น
เมื่อยังหาคำตอบให่ครูบาลบ่ได้ครูบาลกะเลยย่างเข่ามาไกล้ๆเขาเทิงสอง
" บอกครูมา เกิดเพื่อนๆหนีไปเล่นในที่อันตรายครูจะได้รีบไปตาม " ครูบาลถามจ้อเข่าไปอีก เด็กชายรุทธิ์กับเด็กหญิงสุดสวยกะยังบ่กล้าบอกย้อนย้านหมู่ถีกตี
"จะบอกครูดีๆไหม ถ้าไม่บอกจะโดนไม้เรียวเดี๋ยวนี้นะ " เสียงครูบาลเข้มขึ่นแล้วกะย่างไปเอาแส่ที่วางอยู่โต๊ะแล้วกะย่างกลับมาแต่บ่ได้เฮ็ดหยั๋ง เด็กชายรุทธิ์เห็นจั่งซั่นกะสุดที่สิกลั้น 
ฮ้องไห่ออกมาบักใหญ่บักโตพ้อมกับบอกครูบาลว่า
" ฮือ...ฮือ... หมู่เขาไปเหล่นน้ำหลังโรงเรียนครับครู ฮือออ... " หลังจากนั้นกะไห่แฮงกว่าเก่าจนน้ำตาโห่งหน่วย จนเด็กหญิงสุดสวยสุดที่สิอดหลูโตนบ่ได้ ต้องเอาเสื้อที่ใส่อยู่มาเซ็ดน้ำตาให่ ( ฮิ๊ววว ..หุหุ...จื่อบ่ )
" ..เซา... เซา... เจ้าของเซาไห่ได้แล้ว ไห่เก่งๆมันสิแล่นนำสุดสวยบ่ทันเด้ " เด็กหญิงสุดสวยปลอบ
" เอ๋า...เขาคือเคยได้ยินแต่ว่า ไห่เก่งๆขุดแย้บ่เถิง " เด็กชายรุทธิ์ถามสงสัยแต่กะยังมีเสียงสะอื้น
" สุดสวยพาว่าหยั๋งกะว่านำแนเปี๋ยง จั่งซั่นเขาเคียดให่เจ้าของเด้ "
มาไม้นี้เด็กชายรุทธิ์จำต้องตอดเงายอมรับแต่โดยดี
( เอิ๊กกก...แต่งไปหัวร่อไป อย่าสุพากันขิวเด้อ..บ่าวหน่ออยากโยนมาให่บ่าวรุทธิ์ปิดตอนจบให่เอง ฮ่าๆๆๆ)
หลังจากครูบาลฮู้จากปากเด็กชายรุทธิ์แล้วกะสุดที่สิเป็นห่วงนักเรียนบ่ได้ย้านจมน้ำต้องฟ้าวแล่นไปนำครูหน่อยที่กำลังสอนอยู่ชั้น ป.3 เว้าให่ครูหน่อยฟังแล้วกะแล่นนำก้นกันออกไปจากโรงเรียนทันทีโดยที่ครูบาลยังถือแส่คามือ ส่วนครูหน่อยคว้าได้ไม้หน่าสาม
( โฮ้...เอาไปมู้ดคอนักเรียนบ้อ ) จนครูบาลต้องฮ้องถาม
" ครูหน่อยไม่เล่นโหดไปหน่อยหรือครับ นักเรียนเราตัวเล็กๆเองนะครับ " ถามหน่าหล่าออกมา
" บ่โหดดอกจ้าครูบาล ครูหน่อยสิถือไปลังเทือมีผู้ได๋มาเฮ็ดเด็กน้อยนักเรียนเฮาสั่นดอก สิได้เอาไว้ซอยฟาดปกป้องนั่นเด " ( น้ำใจครูหน่อยช่างแสนดีนัก ) ครูทั้งสองฟ้าวแล่นจ้าวขึ่น โดยบ่ฮู้ว่าเด็กชายรุทธิ์และเด็กหญิงสุดสวยแล่นนำก้น ย้อนเป็นห่วงย้านหมู่ถืกตี ส่วนอาจารย์ใหญ่หลังจากกินอาหารญี่ปุ่นแล้วกะกำลังเดินทางกลับมายังโรงเรียนโดยบ่ฮู้ว่านักเรียนที่อยู่ในการปกครองเบิ่งแยง ตอนนี้ได้พากันปฏิวัติแหกห่องเรียนหนีไปกินบักผีพ่วนกับเหล่นน้ำ
( ตัดกลับไปที่หลังโรงเรียนอีกเทือนึง)
ตอนนี้เสียงฮ้องแซวแซว หมั้นกันแล้วชื่นใจหนอเจ้า โอ๊ะ บ่แม่น (แห่ะๆ) เสียงฮ้องม่วนซื่นดังอยู่เทิงกกไม้เตรียมพ้อมสิกระโดดลงมายังผิวน้ำ ตอนนี้เด็กชายลมพ้อมแล้ว
เด็กชายลม " ท่าเถียงเนิ้งพ่อใหญ่สี " พ้อมกับตีลังกาเอนหลังม้วนสองตลบก่อนสิเถิงน้ำ
เด็กชายใหญ่ " ท่าสาวผู้ดีย้อยโหย่ดๆ " ยิ้มแบบแป๊ะยิ้มก่อนสิพุ่งหลาวลงมา
เด็กชายอ๊อด " ท่าไก่โอกเหินเวหา " กะพือแขนตีพับๆคือไก่บินก่อนสิถิ่มโตลงน้ำ
เด็กชายน้อย " ท่าดาราแข่วว่อง " ยิงแข่วและกระโดดเก๊กท่าลงพ้อม
เด็กชายตั้ม " ท่าวันทองสองใจ " ม้วนลงสองตลบพ้อมกับหลับตาซังไห่หมู่อยู่เทิงกกไม้
เด็กชายไข่ " ท่าไผ๋ไผ๋กะเฮ็ดนำ " เก็กท่าแบบที่ใซ้นิ้วซี้กับนิ้วโป้ซี้ออก แล้วกะพุ่งหลาวลงน้ำ (คนทั่วไปถ่ายรูปมักเฮ็ดขนาดท่านี้)
เด็กหญิงสา " ท่าสาวหมอลำเซิ้งบั้งไฟ " ย้อนแย๊ะสองเทือก่อนสิม้วนสามตลบลงสู่ผิวน้ำ
เด็กชายหน่อ " ท่าคนไคขี่แก่น " แสดงอาการเบ่งก่อนสิเต้นตีลังกาลงน้ำ
เด็กหญิงซ้าง " ท่านกแจนแวนถืกค้อน " เอาก้ำปั้นทุบหัวเจ้าของแบบปวดหมองแล้วกะสักกะเทียมลงมา
เด็กชายแก่น " ท่าเสร็จบักก้องด้องแล้วเด้อ " ฮ้องเจี๊ยกออกมาแล้วกะพุ่งออกไปยังจุดที่อยู่ไกลกว่าหมู่
เป็นเหตุการณ์ที่บ่คาดฝัน เมื่อเด็กชายแก่นกระโดดลงเป็นคนสุดท้ายแต่กระโดดไปไกลโพ้ด เลยถืกกระแสน้ำที่แฮงพัดออกไปไกลจนหมู่ทุกคนฮ้องนำแต่ยังดีที่มีโขดหินโผล่ขึ่นมา เด็กชายแก่นเลยตะเกียกตะกายเข่าไปกอดโขดหินไว้ แต่กะไกลไปเกินความสามารถที่หมู่สิซอยได้ (ย้อนบ่มีคนไหว้น้ำเก่งอีกอย่างนึงน้ำกะพัดแฮงโพ้ด) การระดมสุมหัวกันจึงเกิดขึ่นเพื่อคิดหาหนทางซอยเด็กชายแก่นขึ่นมาให่ได้
" ปิ๊งงง..." เสียงสมองเด็กหญิงสาสั่งงานเกิดไอเดียขึ่นมา (บุ๊ยย) การฮ่วมงานเป็นทีมกำลังดำเนินขึ่นโดยสมองแหลมจ๊อดล๊อดคือปลาหลดของเด็กหญิงสา
ทางฝ่ายครูหน่อยกับครูบาลกะเทิงย่างเทิงแล่น เทิงสูนเทิงเป็นห่วงนำนักเรียนเจ้าของ เด็กชายรุทธิ์กับเด็กหญิงสุดสวยกะแล่นดากมนมิ้งกิ้งนำก้นครู อึดใจนึงกะเกือบฮอดแล้ว
" เร็วๆ เร็วๆ จับกันดีๆจับกันแหน่น ๆ " เสียงดังแว่วมา
" โฮ้คือสิม่วนกันแท้น้อ ถืกแส่แท้ๆหล่ะ " เสียงครูหน่อยจ่มออกมา
พอแต่ครูทั้งสองไปฮอดแทบสิเว้าบ่ออก เมื่อแนมเห็นเด็กชายลมใช้แขนนึงโอบกอดต้นไม้อยู่ริมฝั่ง โดยมีเด็กชายใหญ่ เด็กชายหน่อ เด็กหญิงสา เด็กชายไข่ เด็กชายน้อย เด็กหญิงซ้าง เด็กชายอ๊อด เด็กชายตั้ม จับแขนกันเป็นลำดับยาวลงไปในน้ำและกำลังดึงซอยเหลือเด็กชายแก่นขึ่นมาแบบทุลักทุเล " และทั้งเหมิดกะเฮ็ดสำเร็จจนได้ " นี่เป็นเพราะควมสามัคคีกันแท้จึงสามารถซอยเด็กชายแก่นขึ่นมาได้ ครูหน่อยกับครูบาลแม้สิฮู้สึกสูนกับลูกศิษย์ขี่ดื้อแนจั๊กหน่อย แต่กะอดยิ้มบ่ได้ที่เห็นลูกศิษย์โตน้อยมีควมฮักควมสามัคคีซอยเหลือกันดี
ทั้งเหมิดถืกนำกลับโรงเรียนด้วยควมปลอดภัย เมื่อไปฮอดอาจารย์ใหญ่กะมาฮอดพอดี ครูบาลกะเลยเข่าไปรายงานเหตุการณ์ให่ฮู้ งานนี้กะเลยถืกทางอาจารย์ใหญ่บอกกล่าวอบรมจักหน่อยนึง เพื่อสิบ่ได้พากันเฮ็ดอีกเทือหลัง ครูหน่อยใจดีบ่ได้ทำโทษโดยการตี แต่ทำโทษโดยการให่ไปเฮ็ดแปลงผัก ปลูกผัก ซอยภารโรงต้องแล่ง ( แปลงผักหมู่นี้ปลูกไว้ถ่าเอาไปเฮ็ดอาหารกลางเว็นให่เด็กนักเรียนกินนั่นเอง) เด็กชายรุทธิ์และเด็กหญิงสุดสวยกะมาซอยหมู่เฮ็ดคือกัน (นี้คือควมสามัคคีของพวกเขา)
" ..แหล่ง..แหล่ง... สองคนนั้นมาหนี่ดุ๊.. มาบีบขาให่จักหน่อยแนหนิ ปวดแฮง " เสียงภารโรงต้องแล่งเอิ้นเด็กชายลมกับเด็กชายใหญ่เข่ามาหา เลากำลังนั่งเซาเมื่อยอยู่ใต้ฮ่มขนวนใหญ่ เป็นคือสีวินๆบ่ทันเซา สงสัยฤทธิ์ยาสตรียังบ่เหมิดอยู่ ส่วนเด็กนักเรียนคนอื่นกะซอยกันเฮ็ดแปลงผักกัน
" ..เอ๊อะ....เอ๊อะ.. อ้าวเฮ๊ยยย... ขาอยู่พี้..อั่นนั้นมันคอ สูพากันบีบผิดหม่องแล๊วววว " ภารโรงต้องแล่งฮ้องเสียงหลง เมื่อถืกเด็กชายลมและเด็กชายใหญ่กุมเอามือบีบคอข้อหาหมั่นไส้ ( ฮ่าๆๆ ขออภัยบางลีลา อยากยิงน้องดุ๊หลายเจอคืน จื่อบ่) ส่างเสียงหัวร่อให่กับเด็กชายและเด็กหญิงโตน้อย ที่ยืนแนมเบิ่งพ้อมกับหัวขวน...
ตอนที่หนึ่ง จบบริบูรณ์
|
|
|
