| |
มหาเซียน
ภูมิลำเนา : ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 03 มี.ค. 2550
รวมโพสต์ : 3,640
ให้สาธุการ : 8,145
รับสาธุการ : 5,668,280
รวม: 5,676,425 สาธุการ
|
|
ได้ยินคำจาจ้อย โตถ่อยแมงแดง แทงลงในหัวใจ บ่อภัยมึงได้
กูจักดับไฟฮ้าย อันตรายมารใหญ่ แม่นอยู่ไปกะเดือดฮ้อน ทั้งพื้นทั่วผืน
มึงนี้มืนตาขึ้น คึดหาทำกรรมชั่ว ตัวมึงหลายโทษแท้ ตายสาซ้ำบ่หนำ
ย้อนว่าทำกรรมสร้าง หลายปางหลายหว่าง เฮาบ่วางปล่อยให้ จังไฮไว้ต่อไป..(จารย์ใหญ่)
ท้าวเบ้าคำครวญใคร่ ตรองไตร่ใจพินิจ คิดอุบายหลายตลบ ทบทวนถี่ถ้วน
เห็นอุบายควรแล้ว บ่สูญเสียสูญเปล่า พลนิกรกุดจี่เบ้า บ่ต้องเข้ารบเขา
ท้าวจึงวาจาเว้า เสียงสั่งบัญชา พลนิกรเสนา ให้ต่าวคืนยังพื้น
ผืนดินเหย้า ป่าเลาดอนเหล่า ส่วนตนเจ้า สิยอมเข้าเป็นข้อยเขา
พลนิกรกุดจี่เบ้า น้อมรับบัญชา เหมิดมวลหมู่เสนา ก็กล่าวลาใจล้า
เสนาพร้อม พลนิกรกลับต่าว ปล่อยให้บาบ่าวท้าว เป็นข้อยผู้พลอย
ลมวอยวอยดินแล้ง ระแหงดินเหยกลิ่น ฝนบ่ลินหยาดย้อย ฮำแล้งดินแหง
สุรีย์แสงสาดต้อง สาดส่องดานดิน ฝนบ่ลินฮำฮด ฝุ่นละอองไหง่ง้อง
กองทัพกุดจี่เบ้า ได้หยุดเซาพักเซ่า เซาตั้งค่าย ก่อนสิเข้าดงเลา
รอบ่าวท้าว เบ้าคำเซ้าค่ำ หวังเบ้าคำบ่าวท้าว สิคืนเหย้าดงเลา
กล่าวถึงเบ้าคำท้าว เขาจับเอาเข้าโถงใหญ่ หวังให้เป็นทาสใช้ เป็นข้อยผู้พลอย
ท้าวก็วาจาถ้อย ถามข่าวแพงตา ใจอยากเห็นหน้านาง จักหว่างคราวคลายเศร้า
ฝ่ายตนเจ้า กุดจี่แดงก็บ่ายเบี่ยง มึงเป็นเพียงข้อยข้า อย่าจาเว้าสามหาว
มึงหลงกลคนเฒ่า กุดจี่แดงจอมเล่เหลี่ยม กูบ่ได้โหดเหี้ยม แต่มึงเบ้าโง่เขลา (ฮ่าฮ่าฮ่า)
คันมึงอยากพบเจ้า แพงตาเมียแก่น ต้องตอบแทนความฮู้ เงือนง่ำเบ้าคำ
บอกวิธีนำไปใช้ ทางใดทุกทุกฮ่อม กูสิยอมให้พ้อหน้า แพงตาเจ้าจักหว่างคราว
อันว่าแพงตาเจ้า ผู้เนาอยู่ทางใน ได้ยินเสียงคือบา เบ้าคำมาค้ำ
นางดีใจหลายล้ำ ท้าวเบ้าคำสิมาซ่อย สมดั่งคอยซุมื้อ คอยอ้ายอยู่บ่วาย
โอน้ออ้ายเอ๋ย น้องได้คองคอยอ้าย ทุกเซ้าคำคนิงหา ทุกเวลาคนิงถึง บ่าวพี่ชายอยู่จีไจ้
โอน้อผะอวนอ้าย ฮู้บ่น้อว่าน้องอยู่ น้องนี่อยู่ใกล้ใกล้ เสียงอ้ายหม่อมพี่ชาย
น้องนี่ปลอดภัยแล้ว ด้วยองค์อินทร์เพิ่นมาซ่อย เพิ่นให้คอยอยู่ถ่า บาคำท้าวมาฮับเอา
อ้ายอย่าเซื่อคำเว้า กุดจี่แดงผู้เล่เหลี่ยม ตอนนี้เฮียมอีน้อง อยู่ในห้องแห่งทอง
น้องบ่ได้ติดต้อง ในอาณัติกุดจี่แดง มันเป็นแผนกลลวง หลอกพี่ชายเด้ออ้าย
แพงตานางฮ่ำไห้ ย้านหลงในกลลวงเพิ่น ถึงสิฮ้องเฮียกเอิ้น สูญสิ้นบ่ได้ยิน ... ( มังกรเดียวดาย )
สิ้นคำเว้า กุดจี่ซั่วแมงแดง ท้าวก็แปงเบ้าคำ ให้เล็กเบาหลายเท่า
แล้วจึงยอยกเบ้า ทองคำทูนบ่าไหล่ บอกให้แมงแดงฮ้าย ลองแบกเบ้าแสนเบา
แมงแดงเฒ่า แบกเบ้าคำลองเบิ่ง ใช้แฮงพอเคิ่งนิ้ว เบ้าคำวิ้วเบาหวิว
เฒ่าก็ซูซี้นิ้ว แบกเบ้าทองพ่องฮ้องโห่ โอ้โหแฮงกูนี้ ยกคำเบ้าแสนสิเบา
ทันใดนั้น บาบ่าวท้าว ได้เสกแปงเบ้าคำ ให้ขยายใหญ่โต มโหฬารหนักล้าน
เฒ่าแมงแดงบ่อาจต้าน ทานน้ำหนักร้อยหมื่น ฝืนน้ำหนักบ่ได้ ถืกทับแต้แบนแต๊ดแต๋
จนขี้แปแลบแซบ แฟบลงกับดินแก่น กายแบ๋แบนราบพื้น ขี้โพนไส้ลู่ไหล
อวสานสุดท้าย ชีวิตแมงแดง ชดใช้กรรมโหดแฮง บาปมีบ่อาจลี้
รับใช้หนี้ เวรนำกรรมไล่ จบชีพไว้ ตายแม้งมอดแมง
บัดนั้น ท้าวได้สำแดงเดช บินเหยียบเบ้าคำ แสงเรืองงาม แห่งคำค่าล้ำ
เบ้าคำท้าว จึงวาจาต้านต่อ ขอให้ยอมพ่ายแพ้ สิบ่ฆ่าปล่อยป๋า
ไผผู้หาญทายท้า กล้ารบกับกู ก็สิถืกเบ้าคำ ย่ำยีป่นปี้
ว่าแล้วท้าวเร็วรี่ ขี่เบ้าคำกลิ้งใส่ ฝูงกุดจี่แมงฮ้าย กระจายย้านละลาน
บ่มีไผอาจต้าน ทานฤทธิ์บ่าวบา ขอขมาเบ้าคำ เพิ่งพาเป็นข้า
บาก็อภัยให้ โผดผายฝูงกุดจี่ มีเมตตาละเว้น ยกเวรไว้ห่างไกล
รับเป็นไพร่ มวลหมู่ชาวประชา ท้าวก็มีวาจา สอนธรรมค่าล้ำ
ไผผู้ทำกรรมชั่ว พาตัวตกต่ำ เวรกรรมฮ้าย สิคอยจ้องตามจอง
นำสนองผลฮ้าย จังไรให้ตกต่ำ ผละกรรมบาปฮ้าย ให้งดเว้นปวงเวร
ไผผู้ละหลีกเว้น กรรมเวรบาปชั่ว บ่มัวเมาหลงเล่น คอยเว้นละเวร
เพียรบำเพ็ญบุญสร้าง แปงก่อความดี สบสุขีมั่งมี รุ่งเรืองลือเลื่อง
เปิงเมืองบ้าน สงบสุขทุกหย่อม หากประชาเพียรพร้อม คุณค้ำประพฤติธรรม... ( มังกรเดียวดาย )
|
|
|
