ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 20 พฤษภาคม 2567:: อ่านผญา 
ชาติที่ยอเงิงไง้ขอนเห็นดูหลาก คันบ่เข็บกะงอดเงี้ยวงูฮ้ายหากมี แปลว่า เมื่อยกขอนไม้ขึ้นเปิดออกดู อาจจะเห็นตะขาบ แมงป่อง และงูซ่อนอยู่ใต้ขอนไม้ หมายถึง รู้หน้า ไม่อาจรู้ใจ ภายนอกดูดี ภายในอาจซ่อนความร้ายกาจเอาไว้


  ล็อกอินเข้าระบบ  
ชื่อ ::
รหัสผ่าน::
*จำสถานะ
 
  วิถีชีวิตชาวอีสาน  
       ดินแดนอีสาน มีวัฒนธรรม ประเพณี เฉพาะตน มีวิถีชีวิตความเป็นอยู่ ที่เรียบง่าย ท่ามกลางความแร้นแค้น ชาวอีสาน มีความเป็นอยู่เช่นไร ใช้ชีวิตอยู่เช่นไร สร้างศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณีเช่นไรขึ้นมา

     แต่ละจังหวัด แต่ละสถานที่ อาจมีวิถีชิวิต ความเป็นอยู่ ที่แตกต่าง ตามลักษณะพื้นที่ หรือธรรมชาิติที่มีอยู่ แต่อย่างไรก็ตาม ทั้งหมด ล้วนคือวิถีชิวิตแห่งชาวอีสาน

     เชิญทุกๆท่าน ร่วมเขียนบทความ เรื่องสั้น เล่าวิถีชิวิต ความเป็นอยู่แห่งชาวอีสาน ได้แล้วครับ...



กระทู้ธรรมดา... มีข้อความโพสต์ใหม่

  หน้า: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 ตอบกระทู้  
  โพสต์โดย   รวมเรื่องเขียนของ อีเกียแดง  
  ปิ่นลม    คห.ที่62)  
  เซียน

ภูมิลำเนา : สกลนคร
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 16 มี.ค. 2553
รวมโพสต์ : 2,213
ให้สาธุการ : 180
รับสาธุการ : 4,935,280
รวม: 4,935,460 สาธุการ
 

หมกกะแซบคือกัน  ลองเบิ่ง

 
 
สาธุการบทความนี้ : 0 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  17 ก.ย. 2555 เวลา 18:58:36  
      offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  ป้าแดง    คห.ที่63)  
  ศิษย์น้องเล็ก

ภูมิลำเนา : ศรีสะเกษ
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 26 ก.ค. 2553
รวมโพสต์ : 10
ให้สาธุการ : 510
รับสาธุการ : 8,150
รวม: 8,660 สาธุการ
 
อีเกียแดงจ๋า  คั่นแหม่นวรรณกรรมเจ้ามันออกมาเป็นภาษาอีสาน  มันสิได้อรรถรสอีกแบบหนึ่งเด้ท้าว  ลองเบิ่งก่อนน้าาาา

 
 
สาธุการบทความนี้ : 299 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  18 ก.ย. 2555 เวลา 18:21:23  
      offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  อีเกียแดง {แห่งรัตติกาล}    คห.ที่64)  
  อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : บุรีรัมย์ @ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 07 เม.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,431
ให้สาธุการ : 4,145
รับสาธุการ : 11,376,160
รวม: 11,380,305 สาธุการ
 
คุณป้าแดง:
อีเกียแดงจ๋า  คั่นแหม่นวรรณกรรมเจ้ามันออกมาเป็นภาษาอีสาน  มันสิได้อรรถรสอีกแบบหนึ่งเด้ท้าว  ลองเบิ่งก่อนน้าาาา



น้อมรับครับ.คุณป้าแดง

 
 
สาธุการบทความนี้ : 333 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  18 ก.ย. 2555 เวลา 19:39:30  
    MySite  offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  อีเกียแดง {แห่งรัตติกาล}    คห.ที่65) ดาวประดับดิน  
  อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : บุรีรัมย์ @ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 07 เม.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,431
ให้สาธุการ : 4,145
รับสาธุการ : 11,376,160
รวม: 11,380,305 สาธุการ
 




                                                                   ดาวประดับดิน

                                                           เนื้อเรื่องโดย รุทธิ์ อีเกียแดง



                " ดาวสิปล่อยให้ริวต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ไปอีกโดนปานได๋ " เสียงนุ่มนวลของชายหนุ่มดังขึ้นขณะที่ศรีษะยังหนุนอยู่บนตักของคนรัก แววตาออดอ้อนขอความกระจ่างกับหญิงสาวที่เขามอบหัวใจให้แบบหมดเปลือก

               " ดาวฮักริวอยู่เด๊ะ..ดาวกะบ่อยากให้มันเป็นจั่งซี้ไปตลอดดอกริว..แต่ว่า.."  หญิงสาวชะงักคำค้างแล้วปล่อยให้ความสงบเงียบเข้าครอบงำแทน สายตาของเธอมองเหม่อออกไปยังทุ่งกว้างซึ่งสายลมกำลังพัดโชยกอข้าวพริ้วไหวเอนเอียง ทำให้บรรยากาศบนเถียงนากลางทุ่งแห่งนี้ตกอยู่ในห้วงแห่งมนต์

              " ริวเข้าใจดีอยู่ดอกว่าดาวจำเป็น..ดาวเฮ็ดเพื่อหยั๋ง..เอาหล่ะ!!ริวสิบ่ถามดาวอีกแล้ว..ริวสิถ่าจนกว่าดาวสิไปเถิงในจุดที่ดาวฝันไว้แล้วกะถ่ามื้อที่ดาวกลับมา กลับมาเป็นดาวของหนุ่มชาวดินคนนี้ตลอดไป..ริวอยากบอกให้ดาวฮู้ว่า.ริวฮักดาวแล้วกะสิถ่าดาวอยู่หม่องนี่..ริวให้สัญญา!!" ชายหนุ่มถอนหายใจดังเฮือกหลับตาลงพร้อมกับใช้ท่อนแขนโอบกอดรัดเอวคอดที่ได้สัดส่วนของเธอ มโนจิตถูกปลดปล่อย ความสับสนฟุ้งซ่านเกิดขึ้นอยู่ภายในลึกๆ นับต่อจากนี้ไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอ เขาก็พร้อมที่จะตั้งมั่นรับกับเหตุการณ์ทุกๆอย่าง ซึ่งชายหนุ่มเองสามารถคาดเดาได้ว่าเส้นทางความรักของเขาจะลงเอยในรูปแบบไหนกัน









                  " สมหมายกับริว มื้อนี่เธอสองคนอยู่บอกหนังสือสมศรีก่อนเด้อ มื้อนี่เป็นคิวของพวกเธอ เธอสองคนซ่อยหมู่แนกะแล้วกัน กลับบ้านซ้าจั๊กเคิ่งชั่วโมงกะคือสิบ่เป็นหยั๋งหล่ะหว๋า "  เสียงครูพวงแก้ว ครูประจำชั้นป.4ห้อง ก บอกเสียงเรียบแววตาแฝงไปด้วยความอ่อนโยนกับลูกศิษย์ทั้งสองคน ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาเลิกเรียนที่บรรดาเพื่อนๆทั้งหลายเริ่มทะยอยกลับบ้านกันแล้ว แต่สมหมายและริวก็เต็มใจและยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือกับเพื่อนร่วมห้องอย่างสมศรีโดยไม่มีข้อแม้  สมศรีหรือว่า ดำ ชื่อเล่นที่ใครๆเรียกเธอจนติดปากต้องกลับบ้านช้ากว่าใครๆอยู่เกือบสองอาทิตย์ เนื่องจากพัฒนาการของเธอนั้นตามไม่ทันบรรดาเพื่อนๆทั้งหลาย  การบอกและสื่อสารของเพื่อนๆดูจะทำให้เธอเข้าใจได้ง่ายขึ้นกว่าตอนเรียนอยู่ในห้องเสียอีก


        "พวกโตบอกเฮา..เฮากะเข้าใจง่ายอยู่เด้เพิน..แต่เฮาบ่เข้าใจเจ้าของคือกันว่าเวลาครูสอนเฮาคือจั่งมืดตื้อไปเหมิด"  

                เสียงเธอกล่าวกับเพื่อนรัก สมหมายและริวต่างเห็นพ้องต้องกันว่าสาเหตุที่ทำให้เธอเป็นอย่างนั้นเนื่องมาจาก ความกลัว ความไม่มั่นใจจนเกิดอาการกดดันตัวเองในที่สุด


                 " โตต้องเป็นคนกล้า กล้าแสดงออกในทุกๆเรื่อง ความกล้ามันเฮ็ดให้เฮาได้ดี..พ่อของเฮาเคยบอกเฮาจั่งซั่น "  ริวบอกพร้อมพยักหน้าขอแรงสนับสนุนจากสมหมายอีกทาง

                   เส้นทางชีวิตของสมศรีถูกเปลี่ยนแปลงไปจนใครหลายคนนึกไม่ถึง หลังจากที่เธอจบ ป6แล้ว เธอก็ไม่ได้เรียนต่อเนื่องจากฐานะทางบ้านยากจน ผิวกายที่ดำจนถูกเพื่อนๆล้อในวัยเด็กกลายมาเป็นคมเข้มในวัยสาว แล้วเธอก็กลายเป็นดาวเด่นในรุ่นเดียวกันเล่นเอาชายหนุ่มในหมู่บ้านต่างก็คอยแวะเวียนแย่งกันขายขนมจีบถึงหน้าบ้านแทบทุกวันเลยทีเดียว  แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเธอกลับให้ความสนิทสนมและสนใจกับเพื่อนที่คอยให้ความช่วยเหลือเธอในช่วงวัยเด็ก นั่นก็คือริว

                     ลูกอีสาน..ด้วยความยากจนและแร้นแค้นบีบบังคับ ทำให้วิถีทางเดินถูกกำหนดให้เลือก สมศรีตัดสินใจเข้ากรุงเทพฯเพื่อหางานทำกับเพื่อนต่างถิ่น โดยที่ไม่ฟังคำร้องขอจากริว เด็กหนุ่มผู้ที่มอบความรักให้เธออย่างเต็มเปี่ยม คำสุดท้ายที่เด็กหนุ่มได้ยินจากปากของเธอคือ " คันดำบ่ได้ดี ดำสิบ่ยอมกลับมา " เด็กหนุ่มจำต้องอดทนทำงานช่วยพ่อแม่อยู่ที่บ้าน  เขาภาวนาส่งกำลังใจให้เธอถึงฝั่งฝันโดยเร็วและเฝ้าคอยเธอหวนกลับคืนมาอย่างคนมีความหวัง

                     เส้นทางเดินของสมศรีดูเหมือนจะเห็นผลชัดเจนขึ้นเป็นลำดับ เธอกลับกลายเป็นคนที่กล้าตัดสินใจ  เธอไม่ได้กลับบ้านมาเกือบสองปีจนทำให้ริวหมดหวังกับการเฝ้ารอ แต่แล้วจู่ๆสมศรีก็กลับมาเยือนบ้านเกิดเป็นครั้งแรก และเธอก็ทำให้ชายหนุ่มต้องอึ้งกับความเป็นไปของเธอ


                  " ดำเปลี่ยนซื่อใหม่แล้วเด้ริว ริวต้องเอิ้นดำว่าดาว ห้ามเอิ้นซื่อว่าดำอีกหนา " เสียงเธอบอกแกมบังคับไปในตัว และที่ทำให้ชายหนุ่มทึ่งไปอีกอย่างก็คือ เธอเปลี่ยนชื่อจากสมศรีเป็นอภิญญาดา มันเป็นชื่อที่เพราะมากที่สุดเท่าที่ชายหนุ่มเคยได้ยินมา
          ข่าวลือของสมศรีดังทั่วหมู่บ้านอีกครั้งว่าเธอกล้าเอาตัวเข้าแลกยอมเป็นเด็กเก็บของอาเสี่ยผู้มีอันจะกินในเมืองใหญ่ ซึ่งริวก็เฝ้าดูความเป็นไปของเธออยู่เป็นระยะ  สมศรีทำให้ความยากจนข้นแค้นที่พ่อกับแม่ของเธอสัมผัสมาชั่วอายุคนต้องเปลี่ยนแปลงไปแบบพลิกฝ่ามือ บ้านหลังโตที่เธอสร้างให้ผู้มีพระคุณ มันทำให้ชาวบ้านละแวกใกล้เคียงต้องอิจฉาตาร้อนเล่น รถเก๋งคันหรูจอดโก้อยู่ภายในกำแพงที่ล้อมอย่างเป็นสัดส่วนเวลาที่เธอกลับมาเยี่ยมบ้าน มันทำให้ชาวบ้านซุบซิบกันไปต่างๆนา ริวเองต้องข่มใจด้วยความเจ็บปวดอยู่ลึกๆและพยายามที่จะเข้าใจในตัวของหญิงสาว ที่เธอทำไปคงเพราะเธอไม่อยากให้ผู้มีพระคุณต้องลำบากและอีกอย่างเวลาที่เธอกลับมาเยี่ยมบ้านทีไร เธอ!!ก็ไม่ลืมที่จะแวะมาเยี่ยมเขาคอยย้ำเตือนให้เขารอเธอต่อไป พร้อมกับบอกเล่าเรื่องราวความเป็นไปที่เธอกำลังเผชิญอยู่ บ่อยครั้งที่ริวแอบสังเกตุเห็นความเปลี่ยนของเธอจนทำให้ชายหนุ่มอดที่จะถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้


               " ริวว่าดาวหน้าคล้ำๆบ่สดใสคือเก่าเนาะ ดาวบ่สบายหรือจั่งได๋ "  ??????


               " กะดาวเป็นคนผิวคล้ำเนาะริว บ่เป็นหยั๋งดอกดาวสำบายดีจ้า " เธอบอกฝืนยิ้มเพื่อให้ชายหนุ่มสบายใจ
แต่เมื่อนานวันเข้า หลังจากที่ดาวกลับมาเยี่ยมบ้านอีกครั้งริวสังเกตุได้ว่าร่างกายของเธอเปลี่ยนแปลงไปมาก จนทำให้ชายหนุ่มต้องเอ่ยปากถามเธออีกครั้ง คำพูดที่เขาได้ยินในครั้งนี้มันต่างจากวันวานเมื่อเธอบอกเขา


               " ช่วงนี้ดาวบ่ค่อยสบายแหม่ะริว.ต้องคอยหาหมออยู่เรื่อยๆ..บ่ฮู้ว่าสิได้อยู่ให้ริวได้เห็นหน้าอีกโดนปานได๋..แต่ริวบ่ต้องเป็นห่วงดอกอีกบ่โดนดาวสิกลับมาหาริวแล้ว..ดาวสัญญา.. " เธอบอกยิ้มๆเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มเกิดอาการวิตกจนเกินไป   ชายหนุ่มฝืนยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่เคลือบด้วยรอยหม่นเมื่อได้ยินคำบอกเล่าของเธอ ถ้าเป็นเหมือนที่เธอบอก อีกไม่นานเขาคงจะมีความสุขมากขึ้นกับการที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่ตัวเองรัก









            สายลมเย็นพัดโชย..กระทบเข้ากับเพิงเถียงนาน้อยที่ตั้งโดดเดี่ยวกลางทุ่งนาข้าวที่กำลังเขียวขจีดังแคร๊กๆอยู่เป็นระยะ..น้ำตาของชายหนุ่มไหล่เอ่อล้นออกมาอย่างไม่ขาดสาย ถึงแม้ว่าเขาพยายามที่จะปิดตาให้หลับลงแต่น้ำตามันกลับไหลเป็นทางยาวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ตักของดาว อภิญญาดาที่เขาเคยหนุนกลับกลายเป็นแค่เพียงหมอนขาดใบเก่าๆ มือที่โอบกอดกลับกลายเป็นความว่างเปล่าไร้ซึ่งพันธนาการ  การเฝ้ารอการกลับมาของดาว อภิญญาดามันสิ้นสุดลงแล้วสำหรับชายหนุ่ม หญิงที่เขามอบใจให้ทั้งหมดนั้นเธอไม่ยอมรักษาสัญญาในขณะที่ตัวของเขาเองกลับนั่งรอเธออยู่ทุกวี่วัน          ร่างที่ไร้วิญญาณของเธอเมื่ออาทิตย์ก่อนยังติดตาและอยู่ในใจของเขา หญิงสาวที่เขารักได้ละทิ้งสัญญาไม่มีวันหวนกลับคืนมาอีกแล้ว โรคร้ายที่ไม่สามารถรักษาให้หายได้คร่าชีวิตของเธอลงแบบเลือดเย็น ดาวเฉกเช่นเธอไม่ได้สุกสกาวอย่างที่วาดฝันไว้ เธอได้กลับกลายเป็นแค่เพียงเศษเถ้าผงที่ประดับไว้บนผืนดินให้ใครต่อใครได้รำลึกนึกถึงและเธอคนนี้ยังคงเป็นดาวที่ประดับไว้ในใจของชายหนุ่มผู้ซื่อตรงตั้งมั่นต่อความรักผู้นี้ตลอดกาล

                                                                ด้วยจิตคารวะ

                                                           {อีเกียแดง แห่งรัตติกาล}

 
 
สาธุการบทความนี้ : 288 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  24 ก.ย. 2555 เวลา 02:25:17  
    MySite  offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  บ่าวหน่อ    คห.ที่66)  
  อภิมหาเซียน

ภูมิลำเนา : ร้อยเอ็ด
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 03 มี.ค. 2550
รวมโพสต์ : 4,206
ให้สาธุการ : 185
รับสาธุการ : 6,554,350
รวม: 6,554,535 สาธุการ
 
ปูสาดจองหน้าฮ้านไว้ก่อน เดี๋ยวมีเวลาสิมาจอบอ่านดอก

 
 
สาธุการบทความนี้ : 0 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  24 ก.ย. 2555 เวลา 11:06:20  
  www    offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  ป้าหน่อย    คห.ที่67)  
  เซียน

ภูมิลำเนา : อุบลราชธานี
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 05 ธ.ค. 2552
รวมโพสต์ : 2,169
ให้สาธุการ : 3,415
รับสาธุการ : 4,649,710
รวม: 4,653,125 สาธุการ
 
คุณบ่าวหน่อ:
ปูสาดจองหน้าฮ้านไว้ก่อน เดี๋ยวมีเวลาสิมาจอบอ่านดอก


ให้นั่งนำแหน่เด้อคะซั้น

 
 
สาธุการบทความนี้ : 234 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  24 ก.ย. 2555 เวลา 20:45:07  
      offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  อีเกียแดง {แห่งรัตติกาล}    คห.ที่68)  
  อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : บุรีรัมย์ @ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 07 เม.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,431
ให้สาธุการ : 4,145
รับสาธุการ : 11,376,160
รวม: 11,380,305 สาธุการ
 
คุณป้าหน่อย:
คุณบ่าวหน่อ:
ปูสาดจองหน้าฮ้านไว้ก่อน เดี๋ยวมีเวลาสิมาจอบอ่านดอก


ให้นั่งนำแหน่เด้อคะซั้น



ระวังถืกขวยมดเด้อคับ แห่ะๆ

 
 
สาธุการบทความนี้ : 267 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  25 ก.ย. 2555 เวลา 09:26:38  
    MySite  offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  ปิ่นลม    คห.ที่69)  
  เซียน

ภูมิลำเนา : สกลนคร
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 16 มี.ค. 2553
รวมโพสต์ : 2,213
ให้สาธุการ : 180
รับสาธุการ : 4,935,280
รวม: 4,935,460 สาธุการ
 

ฉากเลิฟซีน ใช้ได้เลยทิด   บทสุดท้ายสะเทือนเถียงนาฮ้าง สุดยอด
นาฏกรรมชีวิต  "อีสั้น"   ( อ้ายต้องแล่ง เว้า ) 55

 
 
สาธุการบทความนี้ : 316 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  27 ก.ย. 2555 เวลา 16:04:58  
      offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  ลุ่มดอนไข่    คห.ที่70)  
  อนุเซียน

ภูมิลำเนา : บึงกาฬ - หนองคาย
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 15 มิ.ย. 2553
รวมโพสต์ : 1,601
ให้สาธุการ : 2,855
รับสาธุการ : 3,783,380
รวม: 3,786,235 สาธุการ
 
มาซ้ากั่วหมู่...
ถ่า...อ่านเรื่องหน้าโลดเหนาะ...ทิด

 
 
สาธุการบทความนี้ : 0 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  28 ก.ย. 2555 เวลา 03:01:32  
    MySite  offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  บ่าวหน่อ    คห.ที่71)  
  อภิมหาเซียน

ภูมิลำเนา : ร้อยเอ็ด
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 03 มี.ค. 2550
รวมโพสต์ : 4,206
ให้สาธุการ : 185
รับสาธุการ : 6,554,350
รวม: 6,554,535 สาธุการ
 
อ่านแล้ว ชีวิตเศร้าๆยังไง เลยแถมเรื่องราวเศร้าๆ มาให้เข้ากับบรรยากาศ

    

**ขอบคุณ ค่ายรถไฟดนตรี

 
 
สาธุการบทความนี้ : 549 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  28 ก.ย. 2555 เวลา 10:38:53  
  www    offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  ปราร้านอกไห   ตอบเต็มรูปแบบ || Quick Reply  
  หน้า: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

   

Creative Commons License
รวมเรื่องเขียนของ อีเกียแดง --- วิถีชีวิตชาวอีสาน (ปลาร้านอกไห --- อีสานจุฬาฯ)