นิยายชีวิตอีสาน เรื่อง โสกฮัง - ตาดไฮ ( โดย บ่าวปิ่นลม พรหมจรรย์ ) ฉบับผญา --- วิถีชีวิตชาวอีสาน (ปลาร้านอกไห --- อีสานจุฬาฯ)

ประวัติชมรม ตราชมรม วัตถุประสงค์ชมรม วิสัยทัศน์ชมรม ทำเนียบประธานชมรม โครงสร้างการบริหาร คณะกรรมการชมรม กิจกรรมชมรม ปฏิทินกิจกรรม ข่าวสารจากชมรมฯ Hot Short News คลังภาพกิจกรรมชมรม แผนที่ชมรมฯ ชมรมอีสาน เพื่อนบ้าน

ฮีตสิบสองคองสิบสี่ เรือนสามน้ำสี่ ผญาอีสาน ดนตรีอีสาน ฟ้อนรำพื้นบ้านอีสาน นิทาน การละเล่น คำทวย กลอนอีสาน-ผญา ประเพณีอีสาน

ฟังเพลงโปงลาง ดูวีดีโอม่วนๆ ฟังลายเแคนเฒ่าเก่า ร้องคาราโอเกะ ขอเพลงคาราโอเกะ

ภาษาอีสาน จังหวัดในอีสาน ของแซบอีสาน วิถีอีสาน นิทานพื้นบ้าน นิทานก้อม ห้องอักษรไทน้อย ห้องอักษรธรรมอีสาน

โสเหล่สภาไนบักขามคั่ว ห้องโสกันฉันพี่น้อง ห้องลายเพลงพื้นบ้านอีสาน ห้องอักษรไทน้อย ห้องอักษรธรรมอีสาน

ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 20 พฤษภาคม 2567::

อ่านผญา

ให้ค่อยตักค่อยต้อนสิเห็นต่อนแกงปลา ให้ค่อยวิดค่อยสาอย่าเซาวางไว้ แปลว่า พยายามตัก พยายามคนหา จะเห็นชิ้นปลา พยายามวิดน้ำไปเรื่อยๆ อย่าได้ล้มเลิก น้ำก็จะแห้ง หมายถึง ความพยายาม ที่ไม่ท้อถอยล้มเลิก ย่อมนำความสำเร็จมาให้

ล็อกอินเข้าระบบ

วิถีชีวิตชาวอีสาน

     ดินแดนอีสาน มีวัฒนธรรม ประเพณี เฉพาะตน มีวิถีชีวิตความเป็นอยู่ ที่เรียบง่าย ท่ามกลางความแร้นแค้น ชาวอีสาน มีความเป็นอยู่เช่นไร ใช้ชีวิตอยู่เช่นไร สร้างศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณีเช่นไรขึ้นมา

     แต่ละจังหวัด แต่ละสถานที่ อาจมีวิถีชิวิต ความเป็นอยู่ ที่แตกต่าง ตามลักษณะพื้นที่ หรือธรรมชาิติที่มีอยู่ แต่อย่างไรก็ตาม ทั้งหมด ล้วนคือวิถีชิวิตแห่งชาวอีสาน

     เชิญทุกๆท่าน ร่วมเขียนบทความ เรื่องสั้น เล่าวิถีชิวิต ความเป็นอยู่แห่งชาวอีสาน ได้แล้วครับ...

	กระทู้ธรรมดา... มีข้อความโพสต์ใหม่
	กระทู้ธรรมดา... ไม่มีข้อความโพสต์ใหม่
	กระทู้มีรูปภาพประกอบ

เสนอประเด็นใหม่

หน้า: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 ตอบกระทู้

โพสต์โดย

นิยายชีวิตอีสาน เรื่อง โสกฮัง - ตาดไฮ ( โดย บ่าวปิ่นลม พรหมจรรย์ ) ฉบับผญา

(คลิกอ่านบทความต่อเนื่อง)

บ่าวหน่อ

คห.ที่145)

อภิมหาเซียน

ภูมิลำเนา : ร้อยเอ็ด
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 03 มี.ค. 2550
รวมโพสต์ : 4,206
ให้สาธุการ : 185
รับสาธุการ : 6,554,330
รวม: 6,554,515 สาธุการ

สงสัยไปใส่ปุ๋ยต้นตาลอยู่ครับ

สาธุการบทความนี้ : 0 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

ใจประสงค์สร้างกลางดงกะว่าบ้าน ใจประสงค์ขี้คร้านกลางบ้านกะว่าดง

15 ก.พ. 2554 เวลา 14:34:07

www

offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

จารย์ใหญ่

คห.ที่146)

อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : มุกดาหาร
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 13 ก.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,168
ให้สาธุการ : 3,230
รับสาธุการ : 8,946,780
รวม: 8,950,010 สาธุการ

ไปเที่ยวอยู่ครับ....

สาธุการบทความนี้ : 0 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

มีวาสนา พันลี้ ก็ได้พบ
ไร้วาสนา อยู่ตรงหน้า ไม่รู้จักกัน

15 ก.พ. 2554 เวลา 20:07:43

offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

จารย์ใหญ่

คห.ที่147)

อนุเซียนผู้อมตะ

คุณเลี๋ยว:

โสกันเรื่องหยังน้อ คึดฮฮด ลาบเป็ด ทิดเหลียว ซั้น ติ

คึดฮอดอยู่เด้อ...
จักมื้อสิไปชิมฝีมือ ลาบเป็ด อีกครับ...

สาธุการบทความนี้ : 259 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

มีวาสนา พันลี้ ก็ได้พบ
ไร้วาสนา อยู่ตรงหน้า ไม่รู้จักกัน

14 มี.ค. 2554 เวลา 14:04:26

offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

จารย์ใหญ่

คห.ที่148) ตอน จกหัวบัว 1

อนุเซียนผู้อมตะ

ล่ะคอยเอย....
หลายคนคองคอยถ้าผมบ่มาได้จาเอ่ย  บ่ได้เผยกลอนเค้ามาเว้าต่อนิทาน
ยากนำงานมันยุ้งรุงรังหลายอย่าง       ทางเวลากะบ่ให้สมองนั้นกะบ่ใส
คิดจั่งได๋กะบ่ได้สิเขียนกลอนนำไล่      ไปบ่ไวลากท้ายตามอ้ายปิ่นลม
ขอชื่นชมนำเจ้าผู้เอาความมาแต่ง       บทแสดงต่อเรื่องอีสานเค้าเก่าเดิม

เฮียมขอเสริมกลอนเจ้าเว้าต่อทางผญา   มาแล้วเด้อบทจาสิว่าไปให้ฟังไว้
ในคราวนี้มองลงไปในถังน้ำ  คุสีดำขังน้ำใส่
ได้หลายบ้อเผิ่นว่าเว้า         อาวสอนฮ้องกล่าวถาม
ถามจันเพ็ญสาวหล้าคนงามเว้าว่า  มากับเซียงซั้นตี้มีหลายบ้อหมู่แมลง

หาแมงซอนเด้อล่ะเจ้า    อาวสอนเลาพัดว่า
แซวว่าหาแมงซ้อน       แนวนั้นว่าบ่เอา
เว้าแล้วหัวเราะร่า         เสียงขำขำในใจเผิ่น
เดินจากไปฝ่ายพุ้น        กุดตาโด่หนองแหล่ง
หน้าแดงหลายแหม่นน้องหล้า  จันเพ็ญเจ้าผู้เผิ่นเขิน

ขุดหมากจกทั้งเล่าเอิ้น   จันเพ็ญตักน้ำใส่
พอประมาณกะจั่งได้      สิลงย่ำในดิน
เก็บเอาแมงของกิน       สิมุดดินขึ้นมาพี้
มีหลายโตแต่มันขึ้น       ก็เก็บไว้ใส่ถัง

ฟังแต่เสียงคำเว้า      บ่าวเซียงเผิ่นว่า
คั่วมื้อแลงก่อนน่า      สิกินจ้ำแจ่วบอง
ของมักอ้ายเด้อหล้า   บ่าวเซียงเว้าต่อ
พอได้ยินส่ำนั้น  จันเพ็ญหล้าก็จาต้านต่อความ

ยามนั้น
นางหากจาสวนเว้า บ่แหม่นข้อยบ้ออ้าย ของมักเจ้าบ่าวพี่ชาย
ตามความหมายของอ้าย แนวกินเด้อบ่าวเซียงว่า
ส่วนโตนางน้องหล้า หากเอิ้นว่าคนฮัก
มักบ่น้อน้องหล้า    ให้จาต้านว่ามา
ผีบ้าหลายน้ออ้าย  นอนเว็นผู้ฮ้ายใหญ่
ไผสิฮักเผิ่นได้      ว่าเอาหลายเว้าไปทั่ว
เจ้าอย่าเว้ามั่วมั่ว  นางกะยิ้มพ่องหัว

ตัวอ้ายนี้หากหลุหมั่นหากิน                   บ่ได้หยุดตีนมือ อยู่ซือสื่อเด้อน้อง
ส่างมาหาปองเว้า เอาความมาใส่            เบิ่งจั่งได๋จั่งว่าคร้านเซียงน้อยต้านต่อนาง
ว่าแล้วเฮ็ดแข็งกล้าทำท่าทางเฮ็ดใส่       ทำท่าทีหลอกล่อนางน้องหม่อมผู้สาว
เอาเข้าไปคือผีบ้าหาไม้มาทำท่าไล่        เคาะแข้งใหญ่เบิ่งก่อนน่า  เคาะแข้งเจ้าเบิ่งก่อนนา

เซียงว่าอ้ายบ่ย้าน            ประสาหยังเคาะหน้าแข้ง
ย้านแฮงหลายเคาะใจอ้าย   ไนขามหล้อนบ่าวพี่ชาย
ไนขามหล้อนบ้ออ้าย         ไนขามขี้ข้อยคึดว่า
สองก็หัวเราะก้อง         อยู่ลำห้วยต่อสอง...พี่น้องเอย

บัดนี้กล่าวถึงอาวสอนเจ้า เดินนำทางว่างหว่าง
ย่างเลาะทางคดเคี้ยว  โงเลี้ยวอยูหว่างไพร
เลยไปถึงบ่อนน้ำ      มีหนองกว้างใหญ่
ป่าไผ่เลาะรอบด้าน    สีน้ำขุ่นเหลือง

มองไปทางฝ่ายเบื้อง กลางหนองไม้ล้มแบ่ง
ไม้ก็ยืนตายแห้ง  ยามแล้งแดดเผา
คึดเอาแนมตอไม้ ในหนองมันโผล่
คือจั่งโตนาคน้ำ หงอนนั้นโผล่มา

หนองอันนี้ กุดตาโด่ เผิ่นฮ้องชื่อ
จื่อไว้เด้อพี่น้อง ญาปิ่นอ้ายเผิ่นกล่าวจา
สุริยาแสงสะท้อน ตอนบ่ายคล้อยเหงี่ยง
ใสเมียงๆยาบเหลื่อม คือภาพเผิ่นเขียน

เลาะวนเวียนนำน้ำ มีเฟือยเบนเขียวชุ่ม
คุมมุมอยู่กลางน้ำ หากแม่นแท้พ่อใหญ่คำ
งมหยังน้อเสียงเว้า อาวสอนพัดฮ้องใส่
ใสล่ะปลาค่อกั้ง เจ้างมได้แหน่บ่น้อ

หรือบ่ทันได้พ้อ  งมหยังข้อยสิซ่อย
เว้าค่อยแหน่บักท้าว ลุงคำซ้ำว่ามา
มาไวๆจกกันเข้า หาหัวบัวใหญ่
จกเข้ากันเทื่อนี้  หลายแล้วจั่งแบ่งปัน

ว่าท่อนั้นปลงแหไว้ สิแก้ผ้าลงหนอง
ลงไปลองจกดู หมู่บัวหัวเหง้า
หาจกเอาหัวฮาก รากบัวหัวใหญ่
อยู่ในหนองเทื่อนั้น หาแนวไว้ไปใส่แลง

ขอแสดงให้ฮู้  เรื่องเหง้าบัวหัวฮาก
ยามนี้มีแต่ซาก ใบบนมันได้เน่า
ยังแต่เหง้าอยู่น้ำ นำหาเอาคั้นเบิ่ง
ฝังอยู่ใต้แผ่นพื้น หาพ้อจั่งค่อยเอา

ฟังเด้อพวกหมู่เจ้า  ยามนี้เป็นยามแล้ง
ยามแห้งบ่มีฝน สองคนค่อยงมหา
ได้ฮ้องจาเสียงจ้า ฟังอาวสอนเลาเว้าอาวสอนกะพัดว่า
ได้แล้วหนาเทื่อนี้ ข้อยได้แล้วใหญ่ยาว

อย่าเว้าดังหลายบักท้าว เว้าแฮงหลายบักห่า
แฮงหายากว่าซั้น บัวสิเต้นตื่นหนี
มันหายากอยู่เดียวนี้ มันอึดมันอยาก
อย่าเว้าปากบักท้าว  ฟ้าวเอาโลดยัดเลย

ยัดใส่ไปในข้อง งมเอาให้พออยู่
ให้พอกินมื้อนี้ เหลือนั้นกะแบ่งกัน
ว่าท่อนั้นสองคนเว้า ได้คุยกันเรื่องใหม่
ได้ยินข่าวไผถืกเลข มึงตี้บ่าวสอน

โอ้ยถืกกะถืกห้าบาท สิหลายหยังพ่อใหญ่
ไปได้มาโตดีแท้ ทางใด๋คือบ่บอก
หรือมึงฝันดีเลข  นอนเว็นลุงคำว่า
คันว่าได้งวดหน้า อย่าลืมบอกใหญ่แหน่เด้อ

อาวสอนรับว่าเอ้อ เว้าต่อสาธยาย
อธิบายความคัก ถูกหวยคราวนี้
เป็นจั่งซี้หรอกเจ้า ฟังเอาอิพ่อใหญ่
ข้อยไปไต้กบ กะหากพ้อกบผู้อยู่นา

มันกะแนมเห็นข้อย แนมเห็นกันทั้งสองฝ่าย
มันก็ย้านหนีตาย กำลังทำตั้งท่า
สิโดดหนีมุดน้ำ ทางข้อยนี้สิไล่ตาม
อันนี้ความของข้อย ความแท้แต่ได้ฝัน

ลุงคำฟังคำเว้า ยังงงอยู่เลาคึดต่อ
เลขหยังน้อออกได้ หนึ่งสองสามมันคื่อเกี่ยว
กบโตนน้ำอยู่พุ้น เลขมันเลี้ยวสิเกี่ยวได้บ่อนใด๋
เว้าใหม่ดู้บักท้าว กูนี้บ่เข้าใจ

ฟังเด้อลุงพ่อใหญ่เจ้า ข้อยสิต่อแถลงไข
เป็นจั่งใด๋ความแปล   เลขดีคราวนี้
จั่งซี้หรอกเด้อโตเลข กบมันได้ตั้งท่า
ข้อยว่ามันนับเลข สาแล้วจั่งค่อยโตน

ธรรมดาอันนี้ แม่นไผต้องนับหนึ่ง
ทั้งสองสามจั่งค่อยต้าม ลงน้ำแม่นบ่ลุง
ลุงคำเกาหัวยุ้ง สะมักน้ำย้อนหัวหลาย
เป็นตะหน่ายน้อบักท้าว แนวนี้กะช่างเป็น.....

สาธุการบทความนี้ : 244 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

มีวาสนา พันลี้ ก็ได้พบ
ไร้วาสนา อยู่ตรงหน้า ไม่รู้จักกัน

14 มี.ค. 2554 เวลา 15:07:42

offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

ป้าหน่อย

คห.ที่149)

เซียน

ภูมิลำเนา : อุบลราชธานี
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 05 ธ.ค. 2552
รวมโพสต์ : 2,169
ให้สาธุการ : 3,415
รับสาธุการ : 4,649,700
รวม: 4,653,115 สาธุการ

มาแล้วเด้อ บาดนี้ คือสิบ่อหนีไกล
ดีใจหลาย ให้ฮีบคืนมาฟ้าว
จ้ำอ้าวอ้าว ฟ้าวนำผู้อย่างก่อน
ตอนหน้าพู้น สิถ้าอ่านกลอนผญา เด้อจารย์เด้อ

สาธุการบทความนี้ : 264 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

อยู่อย่างเพียงพอเพื่อให้พอเพียง

14 มี.ค. 2554 เวลา 20:27:21

offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

อีเกียแดง {แห่งรัตติกาล}

คห.ที่151)

อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : บุรีรัมย์ @ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 07 เม.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,431
ให้สาธุการ : 4,145
รับสาธุการ : 11,376,140
รวม: 11,380,285 สาธุการ

ผลงานบทนิยายภาคผญานี้ ทางคุณจารย์ใหญ่เพินส่งมาทางหลังฮ้านฝากให่บ่าวรุทธิ์ อีเกียแดง ลงให่ครับผม (บ่ฮุ้ว่าเกิดหยั๋งขึ้น) ขอโทรถามข่าวคราวเพินก่อนเนาะ ผลงานชิ้นนี้ให่เครดิตทางคุณจารย์ใหญ่เด้อครับ บ่าวรุทธิเฮ็ดตามหน่าที่ครับผม

ตอน จกหัวบัว (ตอนจบ)

จั่งว่าเว้าแล้วเว้า ลุงคำได้จาต่อ
งวดก่อนน้อที่แล้ว ตองเก้าเฮากะซื้อดั่งกัน
คึดได้คือแท้ละเจ้า อาวสอนเลาพัดว่า
เป็นตาถืกคักแท้ หัวเราะร่าถืกกะใจ

ฟังเสียงลุงคำเว้า กูกะยังได้ว่าอยู่
ปึกคักหลายเป็นตาถืก มันบ่ออกคักหลาย
อ่วยหน้ามาอาวสอนเว้า ฮู้แล้วเด้พ่อใหญ่
ซื้อจั่งใด๋จั่งสิได้ ให้เจ้าซื้อโตใด๋

ไสโตได๋มึงได้ ไวไวบอกกูแหน่
เด็ดโตใด๋ละบักหล้า เฮ็ดตาสวดหน่วยโต
อาวสอนโสกล่าวต้าน ให้ซื้อตองคือเก่า
ตองหยังน้อบักท้าว ให้มึงบอกกล่าวกู

ฮู้แล้วซื้อตองกล้วย รับรองข้อยว่าถืก
ดึกขี้ตมใส่พร้อม เลาหมั่นไส้อีพ่อใหญ่
กูสิจาบอกให้ สมัยก่อนกูเรียนเลข
อยู่ในวัดแต่ก่อนพุ้น โรงเรียนนั้นหากบ่มี

ตั้งแต่กี้ครูผู้เดียวผู้สอนสั่ง ตั้งแต่หนึ่งฮอดพุ้นถึงทีปอสี่
มันเต็มทีหายากแท้ หาครูเว้าสั่งสอน
ว่ามาถึงตอนนี้ ลุงคำเว้นวรรคเว้า
คือเลาหวนคึดต่อ อาวสอนตั้งท่าจ้อรอถ้าเผิ่นสิจา

ย้อนว่าปึกหลายเลข ครูสุนสอนตั้งแต่ก่อน
ตอนเผิ่นสอนบอกเลข ถามกูเผิ่นลองเบิ่ง
อยู่ปอสองเทื่อนั้น เผิ่นถามเลขต่อเฮา
หนึ่งบวกหนึ่งท่อใด๋ท้าว คราวนั้นเผิ่นกล่าวถาม

ยามนั้นกูก็ตอบบ่ได้ เผิ่นเลยชูยอนิ้วหนึ่ง
ยกขึ้นถามให้กล่าวตอบ กูก็เลยตอบว่าหนึ่ง
เผิ่นว่าเก่งว่าซั้น ยกมือขึ้นอีกเทื่อสอง
หันมาถามกล่าวจ้อง กูก็ตอบบอกให้เป็นหนึ่งแท้ดั่งเดิม

เว้าให้ฟังยังบ่แล้ว ลุกเสริมพร้อมท่าทางทำประกอบ
สองมือยกข้างละนิ้ว ขวาซ้ายค่อยบรรยาย
อธิบายครูสุนเว้า อันว่าสองนิ้วนี้ รวมกันเข้ามันสิได้ท่อใด๋
กูก็จาตอบให้อย่างไวเข้าท่า ว่าสิบเอ็ดว่าซ้านจาต้านต่อครู

อดหัวขวนบ่ได้ มุดใส่น้ำเอาหน้าหนี
สองคนมีความจา ว่ากันในคราวนั้น
พากันหัวจนจุกท้อง สองคนอยู่ในฮ่อง
อยู่ในหนองหว่างน้ำ หานำคั้นต่อบัว

อาทิตย์แสงลงคล้อย ถอยลงแลงคล้ายค่ำ ไปแล้ว
แดดอ่อนเหลืองเลาะยอดไม้ เมฆไล่บดบังแดด ลางเทื่อแสงสอดส่อง
มืนมองไปในทิวไม้ เป็นแนวเขียวตามขอบ
บาดนี้เทาสีเข้ม อยู่ทางหน้าเลาะหนอง

น้ำสีปูนมันขุ่นข้อง หนองตาโด่ยังไหวเหลื่อม
น้ำกระเพื่อมระลอกคลื่น ทะยอยกันไหลใส่ฝั่ง
อยู่ริมวังไม้ตายแห้ง ยามแสงสาดเงาส่อง
มองดูเงาคือดั่งไม้ ชีวิตฟื้นได้สั่นไหว

ฟ้าวขึ้นสาลูกหล้า ขึ้นมาเด้อเสียงกล่าว
เสียงยายสองบอกเอิ้น ฟ้าวขึ้นมามันสิค่ำ
แมงหน้างำพ่องเลือก ทั้งกุ้งฝอยซิวพร้อมทั้งแมงตับเต่า
เลาก็เอิ้นลูกน้อยจันแรมฮ้องส่ง เก็บแมงลงใส่คุน้ำ ค่ำแล้วสิอ่วยเมือ

ได้พอกินล่ะบ้อแม่ ได้พอเซาล่ะบอแม่
พอสมควรแล้วลูกหล้า ขึ้นมาสาหรอกแม่ว่า
เลือกเอาหมัดทั้งปลากัดพร่ำพร้อม อยู่ในหวิงเสร็จส่ำ
เตรียมเอาลงล้างน้ำ สิกลับบ้านต่าวเฮือน

ในวิถีอีสานเค้า ของคนเฮาเมื่อยามว่าง
หากแม่นเรื่องปากท้อง บ่มีแท้อื่นได้
ในยามนาได้เฮ็ดข้าว หลังยามหนาวได้พ้นผ่าน
งานการหยังบ่ได้ หาแลงเช้าใส่งาย .

สาธุการบทความนี้ : 240 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

****{ไม่มีอะไรในโลก จะแข็งแกร่งยิ่งไปกว่า ความอ่อนโยน}****

27 มี.ค. 2554 เวลา 17:41:07

MySite offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

อีเกียแดง {แห่งรัตติกาล}

คห.ที่152)

อนุเซียนผู้อมตะ

อันว่าในคราวกี้ ว่าแม่นทุกข์ยากฮ้าย หากหลายอยู่ของกิน
อยู่ในดงแดนดิน ค่อยหากะพอได้
ตราบใดในภายพื้น ยังสมบูรณ์อยู่คือเก่า
อันว่าข้าวและน้ำ บ่ได้ซื้อจ่ายขาย

ยายสองจาบอกลูก อันของกินธรรมชาติ
ฉลาดหาให้จ่งไว้ ฮู้จักหาฮู้จักจ่ง
มันจั่งคงอยู่ได้ ไปหน้าจังค่อยเหลือ
ฮู้เมื่อความได้ฟังแล้ว จันแรมหล้าก็จื่อจำ
ถือเอาความยึดไว้ คำเจ้าแม่ผู้สอน

สอนว่า อย่าได้เอาหมดเอาเสี้ยง เอาหมดเลี้ยงดับแนวสิอึดอยาก
ฝากเฮ็ดแนวจ่งไว้ ไปหน้าจั่งค่อยดี
จั่งมีแนวพันธุ์ไว้ ปูปลาน้อยใหญ่
ทั้งอยู่ไพรอยู่น้ำ สงวนไว้บ่ให้สูญ

พอแต่เว้าว่าแล้ว สิเก็บสิ่งเตรียมของ
สองก็พากันเดิน ตามทางสิเมือบ้าน
ฟังเสียงลมต้าน ตีตองต้องใบไผ่
เสียงหวั่นไหวหน่ำจ้าว ให้เดินฟ้าวอ่วยคืน

เสียงจันแรมพัดถามขึ้น ถามความต่อแม่
ไปดนแท้บ่เจ้า พ่อเฮาไปเหิงบ่
แม่ก็จากล่าวต้าน นำทางสาวตีนย่าง
สองสามเดือนบ่ดนหล้า คึดเห็นหน้าพ่อบ่นาง

เหมื่อยหลายทางพ่อข้อย อิตนหลายน้ออิพ่อ
เจ้าก็ไปเลื่อยไม้ ภูลังกาอยู่กลางป่า
ไปหาตัดถากแป้น แดนหนองคายในดงใหญ่
ผู้แม่ฟังแล้วปากบ่ได้ ได้อือเรื่อยต่อลูกสาว

คึดเห็นคราวแต่กี้ มีเฮือนแต่หลังเก่า
สองเจ้าพากันสร้าง อยู่นำกันแต่คราวก่อน
หลอนว่ามาบาดนี้ มันเก่าฮ้างได้ทรุดโทรม
ผู้ผัวภายทนก้ม ได้เข้าดงพงป่า
เมียและลูกอยู่ถ้า ทางบ้านได้จ่มหา .

สาธุการบทความนี้ : 204 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

****{ไม่มีอะไรในโลก จะแข็งแกร่งยิ่งไปกว่า ความอ่อนโยน}****

27 มี.ค. 2554 เวลา 17:42:04

MySite offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

อีเกียแดง {แห่งรัตติกาล}

คห.ที่153)

อนุเซียนผู้อมตะ

ยายสองหันอ่วยหน้าคืนมาหาลูก
นางก็จาบอกแล้ว เว้าว่าบ่มีหยัง
พ่อไปกันในครั้งนี้ มีหลายคนได้เป็นหมู่
นางก็บอกให้ฮู้ ได้เว้าต่อบุตรี
สีตาแววนางเศร้า ออยเอาลูกสาวเผิ่น
ทั้งกะเทินคึดฮอดหน้า ผัวเจ้าผู้ห่างไกล

จันแรมเว้าไปฮอดอ้าย คำสันผู้ไกลห่าง
ไปหาเงินต่างบ้าน ไปทำงานต่างถิ่น
ไปหากินรับจ้าง ยังบ่คืนกลับต่าว
คราวนี้ ถ้าอ้ายยังอยู่บ้าน คงสิช้อนชอยพ่อเฮา

บ่มีสุดความเว้า สาวจันแรมลูกหล่าแม่
เว้าเป็นหลายแท้แท้ สาวนางลูกหล้าเผิ่น
เผิ่นเป็นนางน้อยน้อย เอื้อยจันเพ็ญเป็นหญิงคู่
เลยบ่ชูช่อยได้ เวียกใหญ่หนักหนา
ย้อนว่าแฮงบ่ให้ สิซ่อยได้อิพ่อเฮา

นางก็มีความเว้าจาต่อบุตรศรี
นางก็มีความจาต่อนางบุตรีน้อย
ดูราหล้าจันแรมลูกอ่อน
ย้อนว่าความอยากได้ มีเฮือนงามให้ลูกอยู่
พ่อก็ยอมต่อสู้ ทุกข์ยากพ่อเผิ่นยอม

ซอมแม่เว้าจันแรมก็ต้านต่อ
เฮือนใหญ่บ่อยากได้ปานใด๋กะตามช่าง
นางนี้อยากได้อ้าย อีพ่อเฮากลับต่าว
มาอยู่เฮือนแห่งห้อง มาอยู่พร้อมพร่ำกัน
ว่าท่อนั้นยายสองอดเหลือกั้น มันตันขึ้นอยู่หว่างคอ

คล้อยละน้อหัวใจเศร้า เหงาในในคือลูกว่า
คันบ่ได้ครบหน้า อยู่นำกันครบหมู่
มีเงินทองกองล้าน ซื้อใสเด้มันยากยิ่ง
ความเป็นจริงสุขเลิศล้น แม่นความพร้อมอยู่เพียง

ว่าท่อนั้น ยินแต่เสียงถ้าๆอยู่ทางหลังนำไล่
ว่าแม่นไผแท้แท้ อาวสอนพุ้นผู้แล่นมา
ถ้าแหน่เด้อแม่ป้า ถ้าแหน่เด้ออย่าฟ้าวย่าง
พากันเมือมืดหน้า พากันดั้นดุ่งเดิน

จันแรมเอิ้นถามส้อ ห่อหยังน้อในมือเผิ่น
อาวสอนแบ่งให้พร้อม แกะให้เบิ่งหัวบัว
หัวเรียวยาวขาวขาว แบ่งให้นำปันพร้อม
บ่ยอมเอากะแบ่งให้ ปันกันน้ออิแม่
หมู่เจ้าหลายคนแม่นแท้ แต่ข้อยนี้หากอยู่สอง

ยายสองว่าไปหาตองอีนางหล้า หาตองเรียงยายสองว่า
แบ่งปูปลาแมงหน้าง้ำ กุ้งชิวแมงตับเต่า
เอาไปกินเด้อละท้าว หมกสู่เมียมึงกินแหน่
ต่างคนต่างฮับไว้ แบ่งของให้ต่อกัน

ถึงบทบั้น เดินทางเมือกลับต่าว
อาวสอนฮ้องโห่ร้อง เป็นทำนองเพลงตับเต่า
“เอ้าเฮาเอา เฮาเอ้าเฮาเอา แมงตับเต่าออกลูกทางหลัง
เป็นตาชัง ละคือแมงตับเต่า”

เว้าแล้วย่างออกหน้า เดินทางย้ายย่าง
นางจันแรมผู้น้อย คริกๆเสียงหัว
บ่ได้มีมัวหมอง พ่องลืมความเว้า
พากันลืมความเศร้า ความเว้าหว่างลุน

ยามนั้นสุขสำราญหม่วนแม้ง ลืมโศกความอุก
ลืมฮอดทั้งความทุกข์ ที่ผ่านมาได้จาเว้า
ความมีแฮงมันมาเข้า ในมโนน้อยหนึ่ง
ผู้แต่งเขียนเห็นภาพซึ้ง ในบทเว้าบ่อนบรรยาย

ฟังเด้อพวกอ้ายน้อง ขอจบตอนนิทานส่ง
หันอ่วยลงต่าวโค้ง ทีหน้าจั่งค่อยจา
จกหัวบัวหาเหง้า ฟังเอาเด้อพวกท่าน
ผลงานเขียนเทื่อละน้อย คอยเว้าย่างตาม

เขียนนำบทนิทานเว้า ปิ่นลมผู้พาหย่าว
ตกคราวไกลยากเยิ้น สิเขียนได้เทื่อละตอน
อยู่ในบ่อนหนห้อง นครทองสิลาด่วน เสียน้อ
ขอลาจรตอนนี้ สิโคนโค้งสู่สถาน

อวสานสุดท้าย ยังยาวไกลคอยฟังใหม่
ตอนนี้เดิ๊กซักไซร้ ใกล้สิหม่อตีสาม
เลยเถิงยามพอดี สิอ่วยลงลาแล้ว
ฟังยินเสียงไก่แก้ว มันขันคอนอยู่ว้อนว่อน
ขอพักผ่อนตอนนี้ ลานอนพักผ่อน
หลอนว่าโชคใหญ่ให้ ฝันดีได้เลขเด่น
สาธุฝันแน่ถ้อน นอนมื้อให้ค่อยฝัน

ฟังเอาเด้อบทบั้น คอยฟังกลอนตอนใหม่
ใกล้แล้วเด้อตอนหน้าพุ้น ตอนงัวเสียงัวเหี่ย
นำหางัวเทื่อนั้น มันสิไปจั่งใด๋หน่อ
สิหาเห็นพบพ้อ อดรอข้าสิจาต้านต่อนิทาน

นำผลงานฝากไว้ ให้อีเกียผู้นำส่ง
นำลงในหว่างห้อง ในกระทู้กล่าวแสดง
หมดแฮงมาบ่มีได้ ตกไกลบ่เห็นไหง่
จารย์ใหญ่มาบ่ได้ ลาแล้วแต่ห่างไกล

ไผสนใจเชิญทางพุ้น คึดเห็นกันให้ส่งข่าว
ถามข่าวคราวไปฮอดบ้าน ทางดอนตาลให้ไปแหว่
ยามแหน่เด้อพี่น้อง ผู้ลาห้องห่างนคร
คันสิจรไปเยี่ยม เมือเด้อบ้านอิแม่
นาม่วงคำฝ่ายพุ้น ให้ไปเยี่ยมบ่าวจารย์....

สาธุการบทความนี้ : 243 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

****{ไม่มีอะไรในโลก จะแข็งแกร่งยิ่งไปกว่า ความอ่อนโยน}****

27 มี.ค. 2554 เวลา 17:43:17

MySite offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

อ๊อดโนนสูง

คห.ที่154)

จอมยุทธน้อย

ภูมิลำเนา : นครราชสีมา
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 22 ธ.ค. 2552
รวมโพสต์ : 224
ให้สาธุการ : 170
รับสาธุการ : 183,320
รวม: 183,490 สาธุการ

จารย์ใหญ่หนีแล้วหรือยังไงน้อ

สาธุการบทความนี้ : 0 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

ทำวันนี้้ให้ดีที่สุด เพื่ออนาคตในวันที่สดใส

27 มี.ค. 2554 เวลา 17:52:40