ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 20 พฤษภาคม 2567:: อ่านผญา 
อย่าได้เมามัวต้านเตียนขวัญผู้อื่น โทษเขามีท่อก้อยอย่าเตียนเว้าท่อโป้มือ แปลว่า อย่าได้มัวแต่เพ่งโทษ ติเตียนผู้อื่น ความผิดเขามีแค่นิ้วก้อย ก็หาว่าเท่านิ้วโป้ง หมายถึง ก่อนจะตำหนิ หรือให้ความผิดผู้อื่น ควรหันดูความผิดของตนก่อน


  ล็อกอินเข้าระบบ  
ชื่อ ::
รหัสผ่าน::
*จำสถานะ
 
  วิถีชีวิตชาวอีสาน  
       ดินแดนอีสาน มีวัฒนธรรม ประเพณี เฉพาะตน มีวิถีชีวิตความเป็นอยู่ ที่เรียบง่าย ท่ามกลางความแร้นแค้น ชาวอีสาน มีความเป็นอยู่เช่นไร ใช้ชีวิตอยู่เช่นไร สร้างศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณีเช่นไรขึ้นมา

     แต่ละจังหวัด แต่ละสถานที่ อาจมีวิถีชิวิต ความเป็นอยู่ ที่แตกต่าง ตามลักษณะพื้นที่ หรือธรรมชาิติที่มีอยู่ แต่อย่างไรก็ตาม ทั้งหมด ล้วนคือวิถีชิวิตแห่งชาวอีสาน

     เชิญทุกๆท่าน ร่วมเขียนบทความ เรื่องสั้น เล่าวิถีชิวิต ความเป็นอยู่แห่งชาวอีสาน ได้แล้วครับ...



กระทู้ธรรมดา... มีข้อความโพสต์ใหม่

  หน้า: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 ตอบกระทู้  
  โพสต์โดย  
นิยายชีวิตอีสาน เรื่อง โสกฮัง - ตาดไฮ ( โดย บ่าวปิ่นลม พรหมจรรย์ ) ฉบับผญา (คลิกอ่านบทความต่อเนื่อง)
 
  มังกรเดียวดาย    คห.ที่11)  
  มหาเซียน

ภูมิลำเนา : ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 03 มี.ค. 2550
รวมโพสต์ : 3,640
ให้สาธุการ : 8,145
รับสาธุการ : 5,668,290
รวม: 5,676,435 สาธุการ
 
โฮ้...
สังมาดีเหลือล้น คนหัดแต่งกลอนผญา
เว้าวาจาเป็นคำกลอน กาพย์ซอนเสริมซ้อน
เว้าเป็นกลอนผญาหย่อย โตงโตยกะบ่ว่า
เพียงวาจาว่าเว้า คือด้ามดั่งกลอน กะดีแล้ว ขะน้อย

 
 
สาธุการบทความนี้ : 481 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  25 เม.ย. 2553 เวลา 11:09:08  
  www    offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  จารย์ใหญ่    คห.ที่12)  
  อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : มุกดาหาร
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 13 ก.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,168
ให้สาธุการ : 3,230
รับสาธุการ : 8,946,820
รวม: 8,950,050 สาธุการ
 
เว้าว่าไปยังมีเว้นเซียงเห็นบ่สั่น    แม่นจันเพ็ญ น้องหล่าเชียงกล้าเข้าหา
ย้อนว่าอยู่ชิดใกล้เฮ็ดนาติดท่ง         เคยเข้าดงป่าไม้ขุดก่นหัวมัน
สองเคยไปนำกันแต่คราวยังน้อย     ไปขุดกลอยหัวสั้นขุดมันหัวใหญ่
ไปไต้กบก้านเขียดคราวพุ้นแต่หลัง    ทางโสกฮังฮ่องน้ำคุยเว้าหนุ่มสาว

มาคราวนี้เซียงตะเกียงมอด        ตกระหว่างความฮัก
จักสิทำฉันใดบ่ฮู้เมื่อคราวพอน้อย      ถึงแม่นคนคอยบอกบ่มีฮู้เมื่อคีง
ย้านแต่จริงคือเขาเว้าคือความเขาว่า   ฮู้ว่านางน้องหล่าเขาสิต้านกล่าวขอ
โอนอชีวิตฮ้างเซียงเอยเป็นตาหน่าย   ถ้าอ้ายขายข้าวได้ สายแล้วย้านบ่ทัน

โจ๋บทบั้น เซียงเอยตกฮ่อง            ตกหลุมรักฮอดก้นทนได้ย้านบ่ไหว
ย้อนหัวใจมันไห้สิทนทานจั่งได๋อยู่   อยู่กะบ่ได้ไห้กะบ่ออกคาคอแค้นจ่อหล่อ
เขาสิขอเอาน้องพี่นอนห้องพ่องน้ำตา   คิดเห็นความสาวหล่าอ้ายว่าเคยถาม
บ่าวมาขอน้องหล่า  อ้ายสิว่าแนวใด              อ้ายกะบอกบ่ได้หัวใจไห้อยู่ใน

 
 
สาธุการบทความนี้ : 403 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  25 เม.ย. 2553 เวลา 11:45:44  
      offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  จารย์ใหญ่    คห.ที่13)  
  อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : มุกดาหาร
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 13 ก.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,168
ให้สาธุการ : 3,230
รับสาธุการ : 8,946,820
รวม: 8,950,050 สาธุการ
 
บัดนี้  ข้าจักพรรณาให้ ผญายาวสิได้หย่าว   ฟังเอาเด้อพี่น้องให้คอยจ้องอ่านเอา
อันนิทานสิได้เว้าเป็นมาจั่งได๋หน่อ             อดรอฟังผู้ข้าสิว่าเรื่องต่อกลอน
ขอกล่าวย้อนตอนแรกกล่าวเเร่องสั้นอีสาน   ขนานนามว่า ซ่อยกันเด้อพี่น้อง
ก็หากมีในห้องปลาแดกบ่มีไห                 ไทยอีสานจุฬาฯ เวปเฮาเผิ่นพาเว้า

เริ่มแรกเค้าผู้เขียนเติมแต้มแต่ง               กล่าวแสดงบอกไว้ ปิ่นลม นั้นให้จื่อจำ
คำวาทะหม่วนแม้งแยงดูคักแน่               เขียนได้ดีแท้แท้หัวร่ออยู่บ่เซา
สรรหาคำมาเว้าเรื่องเล่าแต่ก่อน              ออนซอนหลายคิดฮอดบ้าน อ่านแล้วอยู่บ่เป็น
มีบทหัวหยอกเล่นขำขันบางแห่ง     อ่านแล้วเพลินแข่วแห้ง  ทั้งยิ้มพ่องหัว

ตัวข้านี้ สินำมาจากล่าว  เล่าต่อเรื่องสืบเนื่องต่อนิทาน
เขียนไปอีกด้านเป็นผญาสิได้ว่า    หาเอาคำเว้าต้านหว่านออกส่ำปุ๋ย
ลางเทื่อหลุยเลิกเลิ่นเด๋อด๋าบ่เข้าท่า    ขออภัยผู้ข้าเผิ่นพาเว้ากล่าวขาน
เว้าถึงเมืองและบ้านแดนอีสานแต่เก่า   เว้าแล้วคิดค่ำค้อยคณิงบ้านเก่าหลัง

ฟังเด้อพวกพี่น้องฝูงหมู่ทั้งหลาย  ทั้งหญิงชายสู่คนให้ฟังบั้น
หันมาเข้าในนิทานสาก่อน   กล่าวบ่อนบั้นหนาวหน้าท่งนา
เดือนธันวาลมพัดส่าวตอเฟืองอยู่ไหว่ไหว่    กอไผ่บ้านสีกันเสียงส่ง
ลมพัดท่งวื่นวื่นทรายปลิวขึ้นไหง่   แนมทางได๋คือดั่งพรายภูตล่อง ลอยข้ามท่งนา....

มาบัดนี้พัดแต่ข้าวขึ้นเล้า       เถียงนากะแปนเปล่า
คนเข้าบ้านห่างเถียงลาจาก   ฟากท่งพุ้นยังแน่งัวควาย
ยายกันไปเลาะเล็มกินหญ้า   จิกและฮังป่าไม้ก็ใบร่วงหล่นขู
นกหนูฮ้องก็จางหายมิดหมี่   ยามนี้อีสานแล้งคือนิยายถืกสาป พุ้นแหล่ว

ฟังยินเสียงไก่ผู้คอกขันออกหากัน         ฟังดีดีความมันอยู่ไปก็รกโลก
ไก่ผู้โอกโวกเวกฮ้องชมแซวชู้ ไก่         ต้มใส่หม้อแกล้มเหล้าคือสิแซบคักหลาย
กล่าวถึงเซียงน้อยอ้ายบ่าวแวงส่ำใหญ่   คนไค ต่อยหมากไม้ หมากตูมพุ้นอยู่โพน
ว่าจักเอาผลต้น ทากาวติดว่าว             ว่าแล้วฟ้าวเก็บได้หน่วยหมากตูม

อันว่าเฮ็ดว่าวนี้ปูนซิเมนต์กระดาษเก่า      เอาตราเสือท่อนั้นเหลือหั้นบ่ดี
ตราอินทรีบ่ได้ขาดไวบ่เป็นท่า              หาเฮ็ดหางแม่นผ้าครูบาคักแน่
สูตรสำเร็จแท้แท้จีวรผ้าเผิ่นคลุม            ผ้าที่เผิ่นห่มตุ้มคลุมแล้วหากดีหลาย
ฉีกเป็นสายเป็นเส้นยาวยาวผูกใส่          อ่านแล้วจำจื่อไว้หางว่าวบ่าวเซียง

มีว่าวแล้วบ่มีเสียงมันบ่ข่อง          ติด สะนู น้อพี่น้อง เสียงลมต้องค่อยฟัง
เสียงดังว่าดื้อดีดื่อ ดื้อแล้วดัง        ฟังแล้วหม่วนหู   อันสะนูลมต้องเฮ็ดมาจากไสแน่
ฟังเด้อข้าสิแก้แปลให้สู่ฟัง            เริ่มแรกตั้งเหลาไม้เฮ็ดคัน
คือดังคันธนูศรเตรียมหามาไว้         ใบหมากขามบ่ได้ เอาใบตาลให้จำจื่อ
นอกนั้นคือขี้สูดกับด้ายใส่กัน          ใบตาลนั้นเหลาบางๆไว้บ้างเสียงนั้นจั่งสิดี
เว้าเรื่องนี้เซียงน้อยชำนาญ           ปานว่าเทพเข้าขั้น ยังนั้นแต่เรื่องเดียว

เรื่องสิว่าเว้าเกี้ยวคุยสาวบ่เป็นท่า                     เห็นหน้าสาวปานว่าพ้อเสือสิคาบงับคอ
จำเป็นเลยต้องเป็นโสด อดเอาคือว่า                 เต็มฝ่ามือเหื่อย้อยคันเห็นหน้าผู้สาว
คุยสาวนำเขาแน่ล่ะท้าว คุยนำสาวแน่ละบ่าว        กลายคราวย้านค้างบ้านเมียซ้อนบ่มี
เต็มทีเด้ ย้านเกเด่ อยู่คนเดียว         สิบ่เหลียวมองไผแน่บ้อใจเจ้า            

เว้าว่าไปยังมีเว้นเซียงเห็นบ่สั่น     แม่นจันเพ็ญ น้องหล่าเชียงกล้าเข้าหา
ย้อนว่าอยู่ชิดใกล้เฮ็ดนาติดท่ง       เคยเข้าดงป่าไม้ขุดก่นหัวมัน
สองเคยไปนำกันแต่คราวยังน้อย    ไปขุดกลอยหัวสั้นขุดมันหัวใหญ่
ไปไต้กบก้านเขียดคราวพุ้นแต่หลัง   ทางโสกฮังฮ่องน้ำคุยเว้าหนุ่มสาว

มาคราวนี้เซียงตะเกียงมอด                ตกระหว่างความฮัก
จักสิทำฉันใดบ่ฮู้เมื่อคราวพอน้อย        ถึงแม่นคนคอยบอกบ่มีฮู้เมื่อคีง
ย้านแต่จริงคือเขาเว้าคือความเขาว่า     ฮู้ว่านางน้องหล่าเขาสิต้านกล่าวขอ
โอนอชีวิตฮ้างเซียงเอยเป็นตาหน่าย    ถ้าอ้ายขายข้าวได้ สายแล้วย้านบ่ทัน

โจ๋บทบั้น เซียงเอยตกฮ่อง              ตกหลุมรักฮอดก้นทนได้ย้านบ่ไหว
ย้อนหัวใจมันไห้สิทนทานจั่งได๋อยู่      อยู่กะบ่ได้ไห้กะบ่ออกคาคอแค้นจ่อหล่อ
เขาสิขอเอาน้องพี่นอนห้องพ่องน้ำตา   คิดเห็นความสาวหล่าอ้ายว่าเคยถาม
บ่าวมาขอน้องหล่า  อ้ายสิว่าแนวใด    อ้ายกะบอกบ่ได้หัวใจไห้อยู่ใน    

 
 
สาธุการบทความนี้ : 479 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  25 เม.ย. 2553 เวลา 13:35:38  
      offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  อีเกียแดง {แห่งรัตติกาล}    คห.ที่14)  
  อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : บุรีรัมย์ @ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 07 เม.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,431
ให้สาธุการ : 4,145
รับสาธุการ : 11,376,170
รวม: 11,380,315 สาธุการ
 
                              ขอเข้ามาคอมเม้นต์  เป็นรูปแบบกลอนผญา
                              เอ่ยวาจาแถลงไข  ว่าสุขในหัวใจยิ่ง
                              คำอ้างอิงในเรื่องสั้น  อีสานเฮาของบ่าวปิ่น
                              กลอนสัมผัสกะเพราะพริ้ง  ขอให่นิ่งดอกส่วงใจ

                              คนทั้งหลายติดตามถ่า  คอยเวลาได้อ่านต่อ
                              ม่วนเอาหลายคักกะด้อ   ปานได้พ้อหมู่สหาย
                              ให่ซำบายในกายหมั่น  ไปตามวันให่สุขยิ่ง
                              กลอนผญากะถืกคิง  ทางเจ้าของน้อเรื่องสั้น  ที่เนาว์ยั่งทางสกลฯ พุ้นหน่ะ  
                            
                                      (สั่นดอกว๊า พะนะ)  ปล.  ทำตามกติกาแล้วนะ อิอิ

 
 
สาธุการบทความนี้ : 459 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  25 เม.ย. 2553 เวลา 15:12:42  
    MySite  offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  จารย์ใหญ่    คห.ที่15)  
  อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : มุกดาหาร
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 13 ก.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,168
ให้สาธุการ : 3,230
รับสาธุการ : 8,946,820
รวม: 8,950,050 สาธุการ
 
สายลมเอยพัดห้องจันเพ็ญทางหน้าต่าง   พัดพ่างคีงเป็นช่วงช่วงเย็นห้วงทั่วอณู
มองดูลมพานพร้าวแสงจันทร์เงาพาดผ่าน  ส่องหน้าต่างบานน้อยเห็นด้าวหมู่ดาว
สะนูว่าวดังแว่ววีแวแว้วีแว่                   ตามแต่ลมพัดพุ้นใสเรื่อยเข้าใส่หู
สะนูเอ้ยเซียงน้อยบ่เคยหยุดเสียงส่ง       ดังจากท่งฟากพุ้นความหลังข้อยอ่อยใจ    

 
 
สาธุการบทความนี้ : 479 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  25 เม.ย. 2553 เวลา 16:06:14  
      offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  สาวส่า เมืองยโส    คห.ที่16)  
  เจ้ายุทธภพน้อยจ้า
ภูมิลำเนา : ยโสธร
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 01 ก.ย. 2552
รวมโพสต์ : 1,784
ให้สาธุการ : 155
รับสาธุการ : 2,996,410
รวม: 2,996,565 สาธุการ
 
(อันนี้ ไม่ได้สิมาคอมเม้นนะค่ะ แค่สิแวะมาถามว่า
ถ้าไม่ใช้พญา กะคอมเม้นบ่ได้ใช่ไหมค่ะ
แล้วน้องจิทำยังไงกะชีวิตดีเนี่ย อิอิ)

 
 
สาธุการบทความนี้ : 484 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  25 เม.ย. 2553 เวลา 16:19:31  
      offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  มังกรเดียวดาย    คห.ที่17)  
  มหาเซียน

ภูมิลำเนา : ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 03 มี.ค. 2550
รวมโพสต์ : 3,640
ให้สาธุการ : 8,145
รับสาธุการ : 5,668,290
รวม: 5,676,435 สาธุการ
 
แต่งผญาบ่ได้คอมเมนต์ไปกะบ่ว่า
เพียงคอมเมนต์ลงมา สิแปลงเป็นผญาให้ พอได้เทียบเคียง ซั่นตั้ว

 
 
สาธุการบทความนี้ : 0 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  25 เม.ย. 2553 เวลา 16:25:02  
  www    offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  จารย์ใหญ่    คห.ที่18) ต่อไปเรื่อย ตามแต่สิคิดออก  
  อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : มุกดาหาร
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 13 ก.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,168
ให้สาธุการ : 3,230
รับสาธุการ : 8,946,820
รวม: 8,950,050 สาธุการ
 
ความหลังฝังในใจจี้มีกังวลหลายอย่าง   นางจันเพ็ญนาทหล่าไผเด้นาสิซ่อยผ่อน
คราวนี้อิดอ่อนแล้วย้านแต่สู้อยู่บ่ไหว     สายป่านในถือไว้ลมเอยพัดโบก
โชคชาตาบ่ให้แสนสิฝั้นกะเล่ามาย       เสียดายเด้อ้ายผู้ฮักสิบ่ได้อยู่แฝง
เสียแฮงเด้ผู้ข้อยแพงสิบ่ได้อยู่ซ้อน      สิลาป๋าไกลห่าง..นางเอยเสียใจเอย    

 
 
สาธุการบทความนี้ : 414 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  25 เม.ย. 2553 เวลา 16:29:53  
      offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  จารย์ใหญ่    คห.ที่19)  
  อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : มุกดาหาร
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 13 ก.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,168
ให้สาธุการ : 3,230
รับสาธุการ : 8,946,820
รวม: 8,950,050 สาธุการ
 
คุณสาวส่า เมืองยโส:
(อันนี้ ไม่ได้สิมาคอมเม้นนะค่ะ แค่สิแวะมาถามว่า
ถ้าไม่ใช้พญา กะคอมเม้นบ่ได้ใช่ไหมค่ะ
แล้วน้องจิทำยังไงกะชีวิตดีเนี่ย อิอิ)



บ่ได้มาคอมเม้น  แวมาถามเบิ่งว่า
ใช้ผญาบ่ได้      สิพอให้เว้าแน่บ่นอ

ชีวิตดีนี้         ทำหยังก็หากค่อง งามเด้อ
ชีวิตเป็นข้องๆ ให้เอาไว้ใส่ปลา พะนะ...    

 
 
สาธุการบทความนี้ : 397 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  25 เม.ย. 2553 เวลา 16:53:05  
      offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  อีเกียแดง {แห่งรัตติกาล}    คห.ที่20)  
  อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : บุรีรัมย์ @ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 07 เม.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,431
ให้สาธุการ : 4,145
รับสาธุการ : 11,376,170
รวม: 11,380,315 สาธุการ
 
คุณสาวส่า เมืองยโส:
(อันนี้ ไม่ได้สิมาคอมเม้นนะค่ะ แค่สิแวะมาถามว่า
ถ้าไม่ใช้พญา กะคอมเม้นบ่ได้ใช่ไหมค่ะ
แล้วน้องจิทำยังไงกะชีวิตดีเนี่ย อิอิ)
สิเฮ็ดจั่งได๋ดีติสาวส่าเมืองยโสธร

นั่งไห่หว๋า

 
 
สาธุการบทความนี้ : 405 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  25 เม.ย. 2553 เวลา 17:21:49  
    MySite  offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  ปราร้านอกไห   ตอบเต็มรูปแบบ || Quick Reply  
  หน้า: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16

   

Creative Commons License
นิยายชีวิตอีสาน เรื่อง โสกฮัง - ตาดไฮ ( โดย บ่าวปิ่นลม พรหมจรรย์ ) ฉบับผญา --- วิถีชีวิตชาวอีสาน (ปลาร้านอกไห --- อีสานจุฬาฯ)