| |
เซียน
ภูมิลำเนา : สกลนคร
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 16 มี.ค. 2553
รวมโพสต์ : 2,213
ให้สาธุการ : 180
รับสาธุการ : 4,935,330
รวม: 4,935,510 สาธุการ
|
|
ต้นส้มเสี้ยว กำลังออกดอกสีชมพูอมม่วง เป็นแฉกดังเล็บมือนางฟ้อนอ้อนแอ้น ทั้งเผิ่งและมิ่ม
มวลหมู่ภมรมาดอมดม ใบกลมกลึงเป็นซีกคล้ายรูปผีเสื้อ กำลังหวามไหวในสายลมหวน
กอข้าวในนาแตกกอใบกำลังเขียวงาม นกไก่นากำลังเดินหาปูปลา ตามช่องว่าระหว่างกอข้าว
หอยโข่งนิ่งสงบในน้ำบ้างก็ซุกซ่อนตามเขิบคันแทนา เหล่าหมู่ปลาซิว ลอยเป็นกลุ่ม
พลิกโผวกวนไปตามน้ำ หากินดอกหญ้าที่ร่วงหล่นลงน้ำ ตรงที่น้ำล้นคันนาไหลฮืม
กะปูแดงสองตัวกำลังเอาก้ามหนีบกัน แย่งทำเลหากิน
เสียงน้ำโตนโสกดังจ่นๆ แรงน้ำจากที่สูงกระทบพื้นน้ำเบื้อล่างที่ต่ำกว่า จนเกิดฟองน้ำ
เกาะเป็นก้อนสีขุ่นๆ บักกุ้นน้องชายบักลม เอามือไปทาวฟองน้ำเล่น จนถืกฮ้ายว่า อย่าไปเล่นฟองน้ำ
มันสิเป็น ขี้โม่หรือตุ่มคันตามแขนขาคล้ายๆหิด มื้อนี้พ่อพาลมและกุ้นไปใส่ตั่งบาน
ดักนกแจนแวน อยู่กลางท่งพ่อสานตังบานเสร็จแล้ว เป็นรูปร่าง ครึ่งวงกลม มีคันและถักคลุมด้วยตาข่าย คันตังบานโค้งเหมือนเบ็ด
โก่งเข้าด้วยเชือก ผูกกับเดือยเป็นคอน ขัดไม้ไว้ใช้ผูกเหยื่อล่อ และมีลานตังบานสานด้วยไม้ไผ่ เป็นพื้นที่ล่อ
พ่อบอกกว่า ตั่งบาน เป็นภูมิปัญาอีสาน ตั้งแต่บรรพบุรุษเฮา อาศัยการสังเกตพฤติกรรมหาอาหารของนก
เช่น หนู จิดโป่ม เขียด กบ ดังนั้นจึงได้หาเหยื่อเหล่านี้มาล่อใส่ใว้ในลานของตังบาน เพื่อให้นกเห็นเหยื่อเคลื่อนไหวเด่นชัด เมื่อนกบินมาโฉบเหยื่อ ปีกนกจะถูกสายใยที่ขึงหรือไม้ขาเข็ด ที่ขัดกับวง
ตัวบานจะหลุดลงมาตะปบนกไว้ในตาข่ายทันที นับว่าเป็นกลอุบายอันแยบยล
นกที่ติดตังบานได้แก่ นกเค้า นกกะเต็น นกขาบ แหลว นกแจนแวน เป็นต้น วันก่อนตาวาดดักได้
นกขาบสีม่วงงาม เพิ่นเอาให้น้าบ่าวเทาไปเลี้ยง นกขาบบ่นิยมนำมากิน เพราะมันเป็นนกสวยงาม และหายาก
มื้อนี้อากาสแจ่มใส แดดหองกำลังดี ตาวาดจึงชวนลูกไปใส่ ตั่งบาน
ลมและน้องซอกหา จิโป่ม ,จิดนาย ตามใต้ขอนไม้ และตามหัวหญ้าในนา เพื่อเอามาเป็นเหยื่อล่อ
อ้าย..ข่อยได้ จิดโป่มแล้ว กุ้นน้องชายหล่า ชูจิดโป่มอวดพี่ชาย พร้อมทั้งยิ้มร่า
โห้.หมานๆ เอามาใส่ข่องไว้บักหล่า ลมบอกน้องพลาง ไง้ขอนไม้แห้งหาแมลงต่อไป
ก้ำทางท่งนกแจแวน ฮ้องอยู่หลายตัว ตาวาดเอามือป้องแดด แนมหานกแจนแวน
พอหาเหยื่อล่อได้พอสมควรแล้ว ลมก็เอาเหยื่อมาให้พ่อใส่ตั่งบาน ตาวาดเลือกทำเลเหมาะได้แล้ว
ตรงคันนาใหญ่ ใหล้ๆ ต้นตูมกา แกวางตั่งบานลง กางออก เป็นรูปวงรีกว้างๆ ตรงกลางเป็นตาข่ายถัก
ด้วยด้ายสีดำ ขอบตั่งบานเป็นไม้ไผ่ดัดเป็นวง แกหงายเอาลานตั่งบานขึ้น ตั้งกลไก ของกับดัก ท่ามกลางสายตาของลูกชายทั้งสองที่จับจ้องอย่างตั้งอกตั้งใจ
เมื่อกางกับดักออกเสร็จ ก็เอาจิดโป่มมาผูกคอห้อยใส่ ไม้ขาเข็ด หรือกระเดื่องกลไกของตั่งบานเอาไม้คอนเล็กๆ มาขัดไว้ ปล่อยให้จิโป่ม เต้นด่องแด่ง อยู่ลานตั่งบาน เป็นอันเสร็จสรรพ
เอ้า..เสร็จแล้ว ไป ซุมเฮาไปเลี้ยงควายถ่าเบิ่ง อยู่ไกลๆ พู้น ผู้เป็นพ่อหันมายิ้มให้ พลางชวนลูกออกห่าง
เอ๋า..ซุมเฮาไปอยู่ไกลๆ สิฮู้ได้แนวได๋ ว่าตั่งบานถืกนกแล้ว ลมเดินตามหลังสุด แต่ยังอดสงสัยบ่ได้
ถ้าตั่งบานมันลั่น คันตั่งบานมันกะสิล้ม แนมแต่ไกลๆ กะเห็นดอก ตาวาดบอกลูกพลางเดินนำหน้า
แม่น.เจ้าคือปีกแถะอ้ายลม ผู้เป็นน้องเหน็บแนมไปทีหนึ่ง
หืมม... บักลมคันแข่ว ย่างไปเตะก้นน้องเบาๆ หัวเราะหึๆในลำคอ
ก้อนขี้ฝ่า ลอยล่องในลมบน บ้างก็ไหล นวยนาถ ตามกันหลุ่นๆ ตามพระพรายจะพาไป
เสียงกระโร่งงัวควาย แว่วสดับในชายทุ่ง ต้นกระทันหวามหวิว นกแจนแวนห่าว ฮ้อง แจ้ดแจ้ เทิงกกไม้
ควายบักตู้ทอดกายลงนอนเกือกตม กลิ้งไปมาไล่แมงไม้ จนขาชี้ป่างหง่าง งัวแม่ขาวพาลูกเล็มหญ้ากลางเดิ่น
ลมกับน้องพากันนั่งเล่นอยู่ลานหินแห่ ใต้ฮ่มส้มเสี้ยว นั่งเด็ดเอา หมากก่องข้าว หรือ หมากติบข้าว
มาทอบใส่กัน เอาก้านเสียบติดกันไว้ และเหมือน กระติบข้าวเหนียว ตาวาดนั่งสานข่อง ฟังวิทยุใต้ฮ่มกระทันตาก็แนมฝูงวัวควายไปนำ
อ้าย.แนมเบิ่ง ตั่งบานเฮา เบิ่งดู้..มันลั่นแล้วหรือยัง บักกุ้นบอกอ้ายแนมเบิ่งกับดักที่อยู่กลางท่ง
ลมลุกขึ้นเนาแนมไปทางกลางท่งนา เห็นคันตั่งบานตั้งเก่เด่อยู่ แสดงว่า ยังบ่มีนกมาลงกินเหยื่อ
มองไปทางดอนหัวโสก เห็นจันแรมกับโจดโหวด กำลังไล่งัว ออกจากโคก เสียงเทิ่งฮ้ายเทิ่งจ่ม ว่างัวบ่อยู่
เอ้า...แดดหองแนจั๊กหน่อย มันกะอยู่ดอกอีหล่า..อย่าฝอกอย่าฮ้ายงัวมันถ่อน ตาวาดเอิ้นบอก
มันบ่อยู่กินหญ้าแมะ ย่างเลาะหากินแต่ หมากยอสุก กับเคลือส้มลม นำป่า จันแรมบ่สบอารมณ์
ต้อนมันมาทางเดิ่นพี้..หญ้าหลาย คอยลัดมันเอาหล่า ตาวาดหัวเราะในลำคอขำในท่าทางของจันแรม
พ่อ. ๆ ตั่งบาน ลั่นแล้ว ! ลมฮ้องเสียงตื่นเต้น เมื่องมองเห็นคันตั่งบานล้ม
ฮิ้ว....ถืกนกแล้ว..ว.ว ลมฮ้องโฮ แล่นลงท่ง เห็นแต่หลังไหว ๆ
ถ่าข่อยแน...ถ่าข่อยแน... บักกุ้นแล่นนำก้น หัวขวิดหัวคว่ำ
ลมทั้งตื่นเต้นหัวใจตู้มต่ำ แล่นไปพลางคำนึงในใจ นกหยังน้อ.. อีกอย่างการใส่ตั่งบาน บ่ค่อย
เห็นพ่อเลาใส่บ่อยนัก เด็กน้อยวิ่งฮ้อไปตามคันแถนา ผ่านทิวแทวของต้นข้าวที่กำลังชูกอเขียว
ยิ้มร่าเหมือนได้รางวัล
นกหยัง อ้าย เสียงบักกุ้นผู้แล่นมาตามหลังถาม
นกแจนแวน นกแจนแวน ลมท้วงเสียงล่ำละลัก
รีบตะครุบเอานกที่ยังดิ้นตุ๊บๆ ในตาข่ายตั่งบาน ได้กินลาบนกแจนแวน แล้ว พลางคิดในใจ ยิ้มย่อง
ให้ข่อยบายแน.. น้องชายชะโงกหน้ามาขอจับนกที่ได้ เหมือนอยากมีส่วนร่วม
เอากำเอาดีๆ เด้อ.อย่าให้มันหลูดมือ ลมยื่นเอานกให้น้องประคองจับ
เอ๋า ..สิใส่ตั่งบานใหม่ แนวได๋เทื่อนิ ใส่บ่เป็น เอาไปให้อีพ่อใส่ใหม่ดีกว่า
ว่าพลางยกตั่งบานขึ้นใส่บ่า เดินตามคันนากลับ ไปหาพ่อที่นั่งอยู่ใต้ฮ่มกระทัน ตาวาดเอาตั่งบานไปใส่ใหม่
เลือกทำเลเหมาะ ๆ และนกชุมๆ มื้อนั่นได้นกมาสามตัว ทั้งนกกระเต็นและนกแทด ได้พอลาบพอดี
พ่อบอกว่ามื้อแลง สิหาเขียดมาใส่ตั่งบาน ดักนกเค้า อยู่เหล่าหัวเถียง ได้ยินมันฮ้องใส่หูยามกลางคืนหลายมื้อแล้ว
ตกยามกลางคืนในวันนั้น บักลมฝันว่าเจ้าของเป็นนกเค้า บินลงมากินเขียดแล้วติดตั่งบาน ดิ้นทุรนทุราย
ยิ่งดิ้นยิ่งพันพัวหนักเข้า จนขยับไม่ได้ ทั้งตื่นทั้งกลัว ใจคิดหาแต่พ่อกับแม่ คงม้วยดับชีวีแน่นอน
ทรมานหลาย ตื่นยามมื้อเช้าก็ยังรู้สึกเมื่อยอยู่ แข้งขาไม่มีแรง พ่อชวนลมไปยามตั่งบานตั้งแต่เช้า ๆ
บ่ดอก.ข่อยบ่ไปใส่ตังบานอีกแล้ว ลมนั่งทำหน้าเหนื่อยหน่าย.
เป็นหยัง ผู้เป็นพ่อถาม ทำหน้าฉงน
ข่อยย้านเป็นคือนกเค้า.. ว่าพลางเกาหัวแกรก ๆ
|
|
|
