| |
อนุเซียนผู้อมตะ
ภูมิลำเนา : บุรีรัมย์ @ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 07 เม.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,431
ให้สาธุการ : 4,145
รับสาธุการ : 11,376,060
รวม: 11,380,205 สาธุการ
|
|
หมื่นไกล 1 (แต่งโดยบ่าวหน่อ)
ทบทวนความจำ
เด็กหญิงสา เด็กหญิงหนูโอทอป อยู่สีเดียวกันเด้อ คือ สิน้ำเงิน
เด็กหญิงแสนสวย เด็กหญิงสัญญา นามสกุลกาฬสินธุ์ เด็กหญิงหนูหน่อย อยู่สีเหลือง
เด็กหญิงซ้าง เด็กหญิงทอรุ้ง เด็กหญิงอร อยู่สีแดง เด้อ
สีน้ำ้เงินประกอบด้วยเด็กชายจารย์ใหญ่ เด็กชายไข่ เด็กชายแก่น เด็กชายตั้ม เด็กชายน้่อย
สีเหลืองประกอบด้วยเด็กชายหน่อ เด็กชายปิ่น เด็กชายอ๊อด และเด็กชายดุ่ย
ต่อไป สีแดง ประกอบด้วยเด็กชายรุทธิ์ กางเกงนักมวย เด็กชายหง่าว และเด็กชายบุญเหงี่ยม และเด็กชายต้น ผู้มาใหม่
การแข่งขันกีฬาสี ดำเนินมาเรื่อยๆ จนถึงอีก 1 ชนิดกีฬา ที่ไม่เคยบรรจุในการแข่งขันที่ใดมาก่อน ไม่ว่าจะเป็น กีฬาสี กีฬา อ.บ.ต. กีฬาแห่งชาติ กีฬาซีเกมส์ กีฬาเอเชียนเกมส์ หรือ แม้แต่โอลิมปิคเกมส์ เนื่องจากไม่มีที่ใดในโลกที่ประสบปัญหาน้ำท่วมในช่วงที่มีการแข่งขันกีฬา โรงเรียนบ้านโคกดอนจาน จึงเป็นที่แรกของโลกที่ได้บรรจุกีฬาชนิดนี้ไว้ในสูจิบัตรการแข่งขัน
นักเรียนทั้งหลายก็มีความตื่นเต้นอย่างมากที่จะได้ลองเล่นกีฬาชนิดใหม่ของโลก ผู้ปกครองก็รอชมเช่นกัน วันนี้ทั้งวันภารโรงต้องแล่งต้องทำงานหนักไปอีกวัน เพราะต้องเตรียมลานดินเหนียว ข้างสนามฟุตบอลเพื่อให้พร้อมสำหรับการแข่งขัน สาเหตุที่ต้องเลือกพื้นดนเหนียวเป็นเวทีประลอง เพราะดินข้างล่างแข็ง ข้างบนลื่น สามารถทำระยะได้ดีพอสมควร
กฎกติกาที่กำหนดโดย ครูบาลและครูหน่อย อนุญาตให้แต่ละสีส่งกีฬาได้สีละ 4 คน จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้ เพราะคิดว่าไม่ว่าจะเป็นนักเรียนหญิงหรือชาย ความสามารถย่อมไม่ต่างกัน
เนื่องจากเด็กชายต้น นักเรียนมาใหม่ตกสำรวจในตอนแรก ครูหน่อยกะเลยบรรจุลงซือให้เลย โดยให้อยู่สีแดง กับเด็กชายรุทธิ์ เนื่องจากความความหล่อ กินกันบ่ลง
"นี่เธอๆ วันนี้ฉันใส่ชุดเชียร์ลีดเด้อ คงไม่สะดวกที่จะเล่นกีฬามื่นไกล เธอช่วยลงแทนฉันได้ไหม" เด็กหญิงสา ด้วยความที่ฮักสวยฮักงาม บ่อยากเปื้อนขี้ตมบอกกับเด็กหญิงหนูโอท๊อป และด้วยความที่ใส่ชุดเชียร์ลีดเด้อ จิตวิญญาณของชุดจั่งได้เว้าออกมาเป็นถาษาภาคกลาง
"กะได้ๆๆ จะของถ่าเชียร์เขาเด้อ รับรองบ่ผิดหวัง" เด็กหญิงโอท๊อปบอก
"ขอบคุณหลายๆ ไปหล่ะ ฮิ้ววววววว" ความกะโหลกกะลา ออกมาทันที ด้วยความดีใจที่บ่ต้องเปื้อนขี้ตมเฮ็ดให้เด็กหญิงสาแล่นออกไป
"อุ๊บ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!."
ทุกคนหันไปแนมจุดที่เป็นแหล่งกำเนิดเสียง
"โอ๊ย............... คุถังกาะมังไม้คานปี๊บ อุตส่าห์ว่าสิบ่ได้เล่นกีฬามื่นไกลขี้ตมแล้ว มาซางล้มคุบขี้ตมก่อนหมู่แท้หล่ะข่อย" เด็กหญิงสาอุทานออกมาโดยบ่ตั้งใจ
"สา ... จริงๆแล้วจะของอยากเล่นกีฬามื่นไกลแม่นบ่ คือมาซ้อมไวแท้ อิอิ" เด็กหญิงโอทอปแซว
"ซั่น เขาเล่นกะได้ ไหนๆกะเปียกขี้ตมแล้ว" เด็กหญิงสาทำเสียงงอนๆ
สวัสดีนักกีฬาทุกๆคน ต่อไปจะเป็นการแข่งกีฬา หมื่นไกล
กติกาการแข่งขัน นักกีฬาวิ่งมาถึงจุดหยุด จากนั้นปล่อยให้ร่างการไถลไปตามแรงเฉื่อย หรือแรงแถลก ใครไปไกลสุด ได้ชนะเลิศ เหรียญทอง
นักกีฬาสีแดง ได้แก่ เด็กชายรุทธิ์ เด็กชายต้น เด็กหญิงซ้าง และเด็กหญิงทอรุ้ง ง ง ง ง ง
นักกีฬาสีน้ำเงิน ได้แก่ เด็กชายจารย์ใหญ่ เด็กชายตั้ม เด็กหญิงสา ในวงเล็บ คนที่ซ้อมเมื่อตะกี้ และเด็กหญิงโอท๊อป
นักกีฬาสีเหลือง ได้แก่ เด็กชายปิ่น (นำทีม) เด็กชายอ๊อด เด็กหญิงแสนสวย และเด็กหญิงสัญญา
ที่มุมของสีแดง เด็กชายต้น กับเด็กชายรุทธิ์ ความหล่อพอสูสีกัน ต่างขีนๆกันจักหน่อย ย้อนระดับความหล่อนี่หล่ะ และเด็กหญิงทอรุ้งกับเด็กหญิงซ้างกะเป็นตาฮักสาด้วย เว้าง่ายๆสีกินกันบ่ลงทั้งซายทั้งหญิง
เด็กหญิงทอรุ้งอยากได้เหรียญทองแะเลยออกอุบาย
"เอาจั่งซี้เด้อ เพื่อให้สีเฮาชนะเลิศ อ้ายรุทธิ์ กับอ้ายต้น คันไปเข้าทีหนึ่งได้ น้องทอรุ้งสิย้ายโต๊ะไปนั่งนำ 1 มื้อ ตกลงบ่" น้องทอรุ้งวางแผนการเพื่อเป็นการกระต้นลูกทีม
"เฮาว่าน้องทอรุ้งเตรียมโต ย้ายมานั่งนำเฮาได้เลย" เด็กชายต้นสำทับ
"ของแบบนี้มันแล้วแต่ทรงผมดอก เพื่อนต้น" เด็กชายรุทธิ์เกทับไปอีกรอบ
"เอ้า ตกลงตามนี้เด้อ เอ้า รวมพลัง สีแดงสู้" ........
โปรดติดตามตอนต่อไป
//////////////////////////////////////////////////////////////
หมื่นไกล 2 ( แต่งโดยอีเกียแดง)
กีฬา หมื่นไกล ตอนที่2
ทางฝ่ายสีแดงถืกการกระตุ้นลูกทีมโดยเด็กหญิงทอรุ้งเป็นผู้ยื่นข้อเสนอสิเอาโตไปนั่งนำมื้อหนึ่งคันผู้ได๋เข้าเส้นชัยได้ที่1ว่าซั่น แต่คันแพ้ต้องได้นั่งนำเด็กหญิงซ้าง งานนี้เด็กซายรุทธิ์และเด็กซายต้นกะเลยห่าวอยู่โด่งๆปานว่ากินขี้เกี้ยมเก้าหางเอาโล้ด พ้อมเต็มที่เต็มกำลังเมื่อได้ฟังข้อเสนออันน่าลุ้นน่าระทึกในหัวใจ จนว่าหัวใจดวงน้อยๆล่องลอยไปในนภากาศวาดประกายความหวังไว้เต็มที่ (นั่งกับคนงามไผ๋สิบ่อยากนั่งเนาะ คือสิเรียนป่องดีสั่นดอก แห่ะๆ) แล้วกะเตือนเจ้าของว่าห้ามแพ้เด็ดขาด คันแพ้ซ้างสิมานั่งนำ
..อุ๊ยตายยย..ว๊ายยย.กรี๊ดดด.. แฮ่งต๊ะย้านซ้างอยู่ฉะนั้นสิแพ้บ่ได้เลยทีเดียวเชียว
ทางด้านฝ่ายสีเหลืองซึ่งมีเด็กซายปิ่นเป็นผู้นำทีมกะบ่น้อยหน้าเมื่อเด็กหญิงแสนสวยและเด็กหญิงสัญญา (กาฬสินธุ์) ยื่นข้อเสนอให้ว่าคันเด็กซายปิ่นกับเด็กซายอ๊อดชนะสิให่คนละหนึ่งดอกว่าซ้านน... ป้าดดด.. (ดอกดาวเรืองเด้อ) ที่เด็กหญิงแสนสวยและเด็กหญิงสัญญาได้เตรียมไว้แล้ว ไปลักหักมาจากแปลงด้านหน้าเสาธง
ตัดไปทางด้านสีน้ำเงินเพื่อบ่ให้เป็นการเสียใจ ( แห่ะๆ ) นักกีฬาทีมนี้เตรียมพ้อมดีขนาด เด็กหญิงสามาในชุดเชียร์ฯที่บ่มีโอกาสได้เชียร์เนื่องจากเจ้าของล้มใส่ขี้ตมก่อนหมู่ เลยจำเป็นต้องลงมาแข่งเสียเอง
" มาพี้..มาพี้..มาจับมือกันก่อนแข่งเร็ว..เฮาเห็นเขาเฮ็ดในโทรทัศน์ก่อนสิลงแข่ง " เสียงเด็กซายใหญ่เอิ้นเด็กซายตั้ม เด็กหญิงสา เด็กหญิงโอท็อป เข้ามาล้อมวงจับมือกันปานว่าสิแข่งกีฬาโอลิมปิคเอาโล้ด
" สู้ " เสียงดังฟังชัดมากจนเด็กหญิงซ้างที่ยืนอยู่ไกล้ๆหลับตาซัง (จนว่าตาดำตาขาวหลุบเข้าหากัน)
" ...เย๊..เย๊..เย๊..เย๊..ไก่ย่างเสียบตูด ตูดไม้ละ2บาท " เสียงเด็กซายหน่อและเด็กซายดุ่ยที่งานนี้บ่ได้ลงแข่งขันฮ้องนำหมู่เชียร์ทีมสีเหลืองเจ้าของแบบเต็มเหนี่ยว
" ฮูเล๊..ฮูเล๊..ฮูเล๊..ฮ่า..ฮ่า........ฮูล๊า...ฮูล๊า...ฮูล๊า..เฮ๊.เฮ๊.. " เสียงสีน้ำเงินนำทีมเชียร์โดยเด็กซายไข่และเด็กซายแก่นดังขึ้นมาคือกัน จนครูมังกร(อาจารย์ใหญ่) ครูบาลและครูหน่อยคนสวยสิอดยิ้มในความน่ารักของลูกศิษย์บ่ได้
" เราจะเริ่งแข่งกันแบบแยกนะค๊ะ ให้นักกีฬาหญิงแข่งก่อน โดยจะแข่งพร้อมกันทั้ง6คน เพราะว่าทางภารโรงต้องแล่งทำลานแข่งไว้กว้างพอสมควร กติกาก็คือให้นักกีฬาวิ่งเข้ามาพร้อมกันแล้วให้หยุดตรงจุดที่กำหนดไว้ให้ จากนั้นก็ขึ้นอยู่ว่าใครจะพุ่งไปลักษณะไหนก็ได้ ใครไปไกลมากที่สุดถือว่าเป็นผู้ชนะไป " เสียงครูหน่อยประกาศเสียงดังฟังชัดเพื่อให้นักกีฬาเข้าใจ
" พี่ต้องแล่งครับเข้ามาขีดกำหนดเส้นสนามให้หน่อยครับ" เสียงครูบาลฮ้องบอกภารโรงซี11ซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆเป็นภาษากลาง
" ..คล๊วกกก.."
เสียงภารโรงซี11 หมื่นขี้ตมแบบตั้งใจหรือว่าบ่ตั้งใจบ่สามารถสิคาดเดาได้
" เอ่อ..เอ่อ..ข่อยหมื่นขี่ตมแม๊ะ..พยาบาลอยู่ไสคับ " เสียงภารโรงซี11 ดังขึ้น สภาพใบหน้าเต็มไปด้วยขี้ตมจนว่าแนมหาหน่วยตากะบ่เห็น
" หมื่นกะฟ้าวย่างไปล้างออกติหล่ะจ้า..ใหญ่แล้วแม๊ะ..เร็วๆจ้าอายคนบ่นั่น คริ..คริ.. " เสียงพยาบาลแสนสวยดังขึ้นพ้อมกับหัวร่อเฮ็ดให่นักเรียนที่อยู่บริเวณนั้นหัวร่อกันบักดัง
" อี๊หยั๋งว๊ะ..ทีบักรุทธิ์หมื่นค่อยๆคือพาไปล้างว๊ะ" ภารโรงต้องแล่งจ่มออกมาค่อยๆพ้อมกับย่างหาก๊อกน้ำแบบทุลักทุเล
" เอ๊า..นักกีฬาเข้าประจำที่ครับ " เสียงครูบาลฮ้องบอกนักกีฬา เฮ็ดให้นักกีฬาโตน้อยเทิงเหมิดไปยืนรวมกันเตรียมโตแล่นเข้ามาหาจุดที่ขีดเส้นกำหนดไว้ให่
" ปี๊ดดด..."
เสียงนกหวีดดังขึ้น นักกีฬาทั้งเหมิดกะแล่นเข้ามาหม่องเส้นที่กำหนดให้
...คล๊วกก.....
...คล๊วกก.....
...คล๊วกก...
...คล๊วกก....
...คล๊วกก....
...คล๊วกก...
เสียงการหมื่นไถโตไปนำขี้ตมในลักษณะที่ต่างกันออกไป เด็กหญิงสากับเด็กหญิงสัญญา (กาฬสินธุ์) ไปในลักษณะพุ่งนอนเอาหน้าเอิกเจิดปะทะไปกับขี้ตมเงยหน้าเชิดขึ้นเล็กน้อย(เพื่อบ่ให้ถืกขี้ตม) เด็กหญิงแสนสวยกับเด็กหญิงทอรุ้งไปในลักษณะนั่งแบบก้นจ้ำเบ้าขาแหวกออกพอประมาณ เด็กหญิงโอท็อปไปในรูปแบบจับทิศทางบ่ได้เนื่องจากว่าหมุนคว้างเจิดเซินปานว่าวอีขาขึ้นใหม่ๆเอาโล้ด ส่วนเด็กหญิงซ้างไปในรูปแบบที่บ่มีแบบย้อนปากคาบขี้ตมคาจู่หลู่อยู่หม่องเส้นเริ่มต้นนั่นเอง
ผลการแข่งขันออกมาแล้ว เด็กหญิงสาไปได้ไกลกว่าหมู่ อาจสิเป็นย้อนว่าโตน้อยแล้วกะไปในลักษณะที่พุ่งตรงดิ่งกะบ่จัก ที่สองมีสองคนเพราะมาอยู่จุดเดียวกันพอดีคือเด็กหญิงแสนสวยกับเด็กหญิงทอรุ้ง ที่สามเป็นเด็กหญิงสัญญา (กาฬสินธุ์) ที่สี่เป็นเด็กหญิงโอท็อป ที่โหล่ยเป็นเด็กหญิงซ้างนั่นเอง
" เอ้า..ต่อไปเป็นนักกีฬาชายนะครับ " เสียงครูบาลประกาศก้อง...
( เชิญท่านต่อไปครับ แห่ะๆ )
|
|
|
