| |
เซียน
ภูมิลำเนา : สกลนคร
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 16 มี.ค. 2553
รวมโพสต์ : 2,213
ให้สาธุการ : 180
รับสาธุการ : 4,935,200
รวม: 4,935,380 สาธุการ
|
|
------
ฝนกรดยังตกในมหานคร Eboz ไม่หยุด แม้เวลาล่วงเลย 4 ทุ่มแล้ว
ตุ๊กตาของเล่นเด็กที่ทิ้งไว้ด้านนอก
ดวงตายังกลิ้งกลอกไปมาดั่งมีชีวิตบนลานที่น้ำฝนเจิ่งนอง
ไฟสีชมพูสดทหน้าบ้านกระพริบชำรุด
เสียงน้ำฝนกระทบบ้านเซรามิกดังอยู่ไม่ขาดสาย
NoNna นั่งเหม่อบนโซฟาตัวเก่า
ทอดสายตาผ่านหน้าต่างมองทิวทัศน์นอกบ้าน
ลูก ๆ และสามีของเธอหลับไปแล้ว แต่ตัวเธอไม่อาจข่มตาหลับลง
เหตุการณ์ตอนกลางวัน ทิ้งความสับสนกังวลตกค้างภายในใจ
ทั้งเรื่อง CR เรื่อง เทพีพฤกษา
เธอเอื้อมมือไปหยิบหนังสือเริ่มโปรด เปิดไปหน้า 200
เรื่อง ยุคพระศรีอารย์
: อีมานูอีส เขียดโม่ : - ยุคพระศรีอารย์
เป็นความเชื่อของชาวศาสนาพุทธ ซึ่งอัจฉริยะโลก
ยกย่องให้เป็น ศาสนา Cosmic
กล่าวกันว่า ในภัทรกัป ห้วงเวลาแห่งวัฏฏะ
ที่มีพุทธเจ้าตรัสรู้แล้ว 4 พระองค์
องค์สุดท้ายในยุคนี้ มีนามว่า พระศรีอาริยะเมตไตโย
หรือที่เรียกกันว่า พระศรีอารย์
ซึ่งจะมาโปรด แสดงธรรมแก่มนุษย์
ในยุคพระศรีอารย์ จะไม่มีการลักขโมย
ไม่มีเอาเปรียบกดขี่เบียดเบียนกัน ผู้คนสันติสุข
สังคมเท่าเทียม หิวหรือปรารถนาสิ่งใด ก็ไปรับได้ที่ต้นไม้ใหญ่
ที่ชื่อว่าต้นกัลปพฤกษ์ มีทุกสิ่งที่ปรารถนา
กล่าวกันว่า ศีลธรรมประจำใจมนุษย์รุ่งเรืองถึงขีดสุด
ดินแดนงดงามดั่งสรวงสวรรค์ ผู้คนก็มีแต่รูปงาม ราวกะนางฟ้าเทพบุตร
เมื่อสิ้น ภัทรกัป (อ่านว่า พัดทะระกับ) นี้แล้ว โลกสูญจักสิ้นสลาย ว่างเปล่า
อีกเนิ่นนาน ถึงจะมีโลกใบใหม่ กำเนิดขึ้น
เหลวไหลที่สุด แม้ต้นไม้ใหญ่สักต้นก็ไม่มีเหลือแล้ว
NoNna สบถ พร้อมวางหนังสือลง
----
นอกหน้าต่างฟ้ายังคำรามเป็นระยะ ไฟประดับหน้าบ้านดับลงแล้ว
ข้างนอกเงาทะมึนของสิ่งก่อสร้างระเกะก่าย ไฟรายทางถูกปิดลง
ในช่วง Over time เพื่อประหยัดพลังงานของเมือง
เหลือเพียงไฟส่องจากประภาคารประจำเขต
คราฟ้าแลบเป็นประกายจ้า ปรากฏเงาตึกเงาเสาสัญญาณ
ดั่งอสูรกายยักษ์ วูบวาบหาย
หุ่นยนต์จรจัดตัวหนึ่ง เดินติด ๆ ขัด ๆ ล้มขมำลงตรงถนนหน้าบ้าน
ฝนกรดแทรกซึมสู่ผิวที่ผุพังเพราะไม่ได้อัพเกรด
แผงวงจรและกลไกเสื่อมถอยเกิดประกายไฟช๊อต
มันพยามพยุงตัวขึ้นอย่างทุลักทุเล ยกได้แค่ตูด
ก่อนสงบนิ่งอยู่อย่างนั้น..........
NoNna เหลือบไปมองต้นยี่โถ ไม้ประดับต้นเดียวในบ้าน
ยี่โถ แม้ขึ้นชื่อเรื่องมีพิษแต่ดอกของมันสวยงาม และรอดมาได้
เช่นเดียวกับท่านเดอะเดี่ยงด่าง ที่เพิ่งพบกันวันนี้
แม้ไม่น่าไว้ใจ แต่ก็ทิ้งประเด็นให้น่าขบคิด
ข้าวมันงัว เช๊อะ! จะแหกตาฉันรึไง ท่านเดอะเดี่ยงด่าง
เธอจ้องไปที่กล่องสีเขียวหัวเป็ดที่ท่านเดอะให้มา คิดแล้วคิดอีก
ฉันมีเชื้อสาย เทพีพฤกษา..ตลกละ
ในที่สุดเธอก็พ่ายแพ้ความอยากรู้อยากเห็น
หยิบกล่องสีเขียวหัวเป็ด RNA ซิงโครไนเซชั่น
เธอยื่นมือไปสัมผัสต้นยี่โถ ก่อนกดปุ่มให้เครื่องทำงาน
รยางค์วัตถุจากเครื่องเชื่อมต่อมือกับต้นยี่โถ
CR ฉันไม่รู้ว่าคุณคืออะไร หรือระบบอะไร
หากฉันและพืชเชื่อมต่อคุณได้ โปรดแสดง
ไฟฟ้าบ้านเธอดับลงทันที สัมปชัญญะของเธอจมดิ่งสู่ห้วงแห่งข้อมูลมหัต
./#@=Z<>&8**% &!.....................
- ข้าวมันงัว เป็นพืชตระกูลหญ้าชั้นสูง ถิ่นกำเนิดในอิซาเนีย
ลาว - อิสาน ที่ราบแอ่งกระทะภูพาน
เป็นข้าวเหนียวพื้นเมือง ระดับ มัชฌิมภาค หรือเรียกว่า ข้าวกลาง
ชาวนาอีซาเนียโบราณแบ่ง พื้นที่ปลูกข้าวในนาของตนเป็น 3 ระดับ
1.ข้าวดอ (ปฐมภาค)
2.ข้าวกลาง (มัชฌิมภาค)
3.ข้าวงัน (ปัจฉิมภาค)
ทั้งนี้ในที่นาของพวกเขา จะมีข้าวครบ 3 ระดับ
แต่ละชนิดมากน้อย ตามแต่ระดับน้ำอันสัมพันธ์กับดิน แห้งช้า เร็ว
เพื่อรับมือกับภูมิอากาศและปริมาณน้ำฝนในแต่ละปีไม่เท่ากัน
- ปีใดฝนฟ้าตกต้องตามฤดูจังหวะโลก จะได้ข้าวครบ 3 ประเภท
-ปีใดฝนปานกลาง ก็ได้ ข้างกลาง , ข้าวงัน
- ปีใดได้ฝนน้อย ได้ ข้าวดอ
ทั้งนี้เพื่อเป็นหลักประกันว่าในแต่ละปี แม้ภาวะฝนแปรอย่างไร ก็มีข้าวไว้กิน
อีกอย่างระยะการสุกของข้าวแต่ละชนิดไม่เท่ากัน เก็บเกี่ยวไม่เท่ากัน
ข้าวดอ จะสุกก่อน พวกเขาก็เกี่ยวข้าวดอ เดือนต่อมาข้าวกลางสุก
และเดือนถัดไปข้าวงันจึงมีเวลาเก็บเกี่ยวไม่ร้อนรน ไม่เสียหาย สบาย ชิวๆ
-ข้าวมันงัว มีเนื้อหอมมัน ลำต้นแข็งแรง ไม่หักไม่ลู่ตามลมแรงในฤดู กล้าวกันว่า
ตอฟางของมัน ช้างเหยียบไม่ล้ม ใช้เชือกผูกล่ามวัวควายได้สบาย
มีความสูงเฉลี่ย 150 ซม.
- ลักษณะเด่น ทนแล้ง ทนโรค เติบโตได้ดี รากหากินเก่ง
ออกรวงข้าวน้ำหนักดี มีสารอาหารสูง
- ลักษณะด้อย ตอฟางแข็ง สูง เก็บเกี่ยวช้า หักคอรวง
หล่นง่าย หากเก็บเกี่ยวไม่ทัน
** สาเหตุ สูญหาย ปกติข้าวพื้นเมืองแต่ละชนิด
จะปลูกติดต่อในพื้นที่เดิมได้ ไม่เกิน 3 ปี
ปีที่ 4 ข้าวจะเริ่มตายพาย ออกรวงไม่เต็ม
ชาวนาจึงต้องแลกพันธุ์ข้าวกันไปปลูก ทุก ๆ 3 ปี
แต่เมื่อโลกพัฒนาเรื่องพันธุวิศวกรรม ได้มีการวิจัยสร้างพันธุ์ข้าวชนิดใหม่มาแทน
ซึ่งนิ่มกว่าและกินง่าย ดูดซึมปุ๋ยเคมีได้ดีกว่า
ชาวนาจึงนิยมข้าวพันธุ์ใหม่ ๆ มากกว่า ละทิ้ง สายพันธุ์โบราณ
เช่น ข้าวมันงัว ข้าวอีพั่ว ข้าวอีพวง ขี้ตมนางนาค ขี้ตมนางยี่ ขางเอ่น หอมนาง
สายพันธุ์เหล่านี้จึงหายไปในที่สุด ไม่มีอีกแล้วในจักรวาล
*** อนึ่งพอสังเขป ต่อมาชาวนามีชื่อเรียกอีกอย่างว่า ลูกหนี้ ธ.ก.ส.
|
|
|
