นิยายชีวิตอีสาน เรื่อง โสกฮัง - ตาดไฮ ( โดย บ่าวปิ่นลม พรหมจรรย์ ) --- วิถีชีวิตชาวอีสาน (ปลาร้านอกไห --- อีสานจุฬาฯ)

ประวัติชมรม ตราชมรม วัตถุประสงค์ชมรม วิสัยทัศน์ชมรม ทำเนียบประธานชมรม โครงสร้างการบริหาร คณะกรรมการชมรม กิจกรรมชมรม ปฏิทินกิจกรรม ข่าวสารจากชมรมฯ Hot Short News คลังภาพกิจกรรมชมรม แผนที่ชมรมฯ ชมรมอีสาน เพื่อนบ้าน

ฮีตสิบสองคองสิบสี่ เรือนสามน้ำสี่ ผญาอีสาน ดนตรีอีสาน ฟ้อนรำพื้นบ้านอีสาน นิทาน การละเล่น คำทวย กลอนอีสาน-ผญา ประเพณีอีสาน

ฟังเพลงโปงลาง ดูวีดีโอม่วนๆ ฟังลายเแคนเฒ่าเก่า ร้องคาราโอเกะ ขอเพลงคาราโอเกะ

ภาษาอีสาน จังหวัดในอีสาน ของแซบอีสาน วิถีอีสาน นิทานพื้นบ้าน นิทานก้อม ห้องอักษรไทน้อย ห้องอักษรธรรมอีสาน

โสเหล่สภาไนบักขามคั่ว ห้องโสกันฉันพี่น้อง ห้องลายเพลงพื้นบ้านอีสาน ห้องอักษรไทน้อย ห้องอักษรธรรมอีสาน

ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 9 พฤษภาคม 2567::

อ่านผญา

โพศรีสร้อย ใบบ่ดกนกบ่แก่นหมากบ่หวานจ้อยจ้อย กาเอี้ยงบ่สงวน แปลว่า ต้นโพ ใบไม่ดก นกก็ไม่มาอาศัย ลูกไม่หวานอร่อย นกก็ไม่มากิน หมายถึง หากไม่มีดีทั้งนอกและใน ก็ไม่มีใครอยากคบหา

ล็อกอินเข้าระบบ

วิถีชีวิตชาวอีสาน

     ดินแดนอีสาน มีวัฒนธรรม ประเพณี เฉพาะตน มีวิถีชีวิตความเป็นอยู่ ที่เรียบง่าย ท่ามกลางความแร้นแค้น ชาวอีสาน มีความเป็นอยู่เช่นไร ใช้ชีวิตอยู่เช่นไร สร้างศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณีเช่นไรขึ้นมา

     แต่ละจังหวัด แต่ละสถานที่ อาจมีวิถีชิวิต ความเป็นอยู่ ที่แตกต่าง ตามลักษณะพื้นที่ หรือธรรมชาิติที่มีอยู่ แต่อย่างไรก็ตาม ทั้งหมด ล้วนคือวิถีชิวิตแห่งชาวอีสาน

     เชิญทุกๆท่าน ร่วมเขียนบทความ เรื่องสั้น เล่าวิถีชิวิต ความเป็นอยู่แห่งชาวอีสาน ได้แล้วครับ...

	กระทู้ธรรมดา... มีข้อความโพสต์ใหม่
	กระทู้ธรรมดา... ไม่มีข้อความโพสต์ใหม่
	กระทู้มีรูปภาพประกอบ

เสนอประเด็นใหม่

หน้า: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 ตอบกระทู้

โพสต์โดย

นิยายชีวิตอีสาน เรื่อง โสกฮัง - ตาดไฮ ( โดย บ่าวปิ่นลม พรหมจรรย์ )

(คลิกอ่านบทความต่อเนื่อง)

ลุ่มดอนไข่

คห.ที่1452)

อนุเซียน

ภูมิลำเนา : บึงกาฬ - หนองคาย
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 15 มิ.ย. 2553
รวมโพสต์ : 1,601
ให้สาธุการ : 2,855
รับสาธุการ : 3,778,550
รวม: 3,781,405 สาธุการ

คุณจารย์ใหญ่:
ทางนั้นกะยังบ่เห็นอยู่เด้อ...

ฮึหว่า...
ขนของนอนเฝ้าชายแดนแล้ว....
อู้......อ้ายปิ่น....
ส่งเสียงแหน่....

สาธุการบทความนี้ : 209 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

สิเป็นลูกแก้วมณีโชติโฮงแสง
คูณเฮือนซานพ่อแม่คนเพียรเลี้ยง
เอาใจญาติพี่น้องซุมเซื้อไทเดียว
เสี่ยวสหายฮักแพงจั่งหน่วยตาสองก้ำ

13 มี.ค. 2554 เวลา 23:17:10

MySite offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

ปิ่นลม

คห.ที่1453) ตอน เกลือกะทอเดียว

เซียน

ภูมิลำเนา : สกลนคร
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 16 มี.ค. 2553
รวมโพสต์ : 2,213
ให้สาธุการ : 180
รับสาธุการ : 4,927,110
รวม: 4,927,290 สาธุการ

ขอบคุณภาพจาก อินเตอร์เน็ต

สายหมอกสีขาวดังนวลฝ้าย ลอยต่ำโลมไล้ดอกหญ้าคา ใบตองกุง ขุโคบ ปลิวแหว่งๆ ร่ายรำ
ร่อนลงซบแม่ธรณี ต้นไม้ในป่าโคก ส่วนใหญ่เริ่มผลัดใบ ต้อนรับฤดูหนาว
ต้นถ่มพราย ( กระทุ่มทุ่ง)ทิ้งใบโกร๋น ยืนอวดกิ่งสาขา ท้าทายแดดรุ่งอรุณ  สายลมเย็นพัดรวยริน
แสงทองแห่งอาทิตย์อุเทน ทอทอดเป็นลำ ส่องฟากฟ้าก้ำทางตาเว็นออก
ก้อนขี้ฝ่า จืดจางบางเบา จนมองเห็นเป็นผวยผ้าสีขาว ดังนางอัปสร กำลังแกว่งสไบ
ฟายฟ้อนถวาย องค์อินทร์

บรรยากาศเช้าวันนี้ นกกาที่เคยฮ้องลำ เงียบเหหงาไม่ส่งเสียงกล่อมทุ่งดังที่เป็น
ได้ยินเพียงเสียงครวญคร่ำ ของนกกาเหว่า  ก้องสะท้อนมาแต่ไกลโพ้น  กองไฟที่กำลังมอน
โรยควันลอยต่ำปนกับสายหมอก อ้อยอิ่ง  หยดน้ำค้างเกาะชายคาหญ้าแฝก บ่งบอกถึงความหนาวเหน็บ
ของรัติกาลที่ผ่านมา หยดใสๆ ค่อยๆ หยดหยาด ลงพื้น ดั่งน้ำตาของเถียงนากำลังไหลอาบแก้ม


คนในทุ่งตาดไฮ ต่างมาชุมนุมกันแต่เช้า ที่เถียงนาตาแบะพ่อของบ่าวเซียงน้อย เนื่องจากรู้ข่าวร้าย
ต่างโสกันโจษจั่น บ้างก็เดินดูความเสียหายรอบๆ ลานข้าว ส่ายหัวเสียดาย  แม่ใหญ่เคนกับยายอ่อน
พากันซาวเอาข้าวขี้ลาน ที่ยังเหลือ มาฝัดใส่กระด้ง คัดแยกไว้ใช้ประโยชน์ ส่วนน้าบ่าวเทา และ ตาวาด
พากันขนมัดข้าวที่ไฟยังไม่ไหม้ แยกกองไว้ห่างๆ
“ แม่นสู พากันดังไฟไว้ไกล้ลานติ บักแบะ “
พ่อใหญ่ค้ำคาบ กอกยาอีโป้ พ่นควันออกทางปากเป็นสาย ท่าทางเครียด สอบถามหาสาเหตุ ไฟไหม้กองข้าว
“ บ่ได้ ดังไฟไว้เลย พ่อใหญ่  จุไฟไว้แต่ในคิงไฟ เถิ่งเถียงนา “
ตาแบะตอบพ่อใหญ่ค้ำ พลางยืนค้ำกกฮัง ท่าทางอิดโรยหมดแรง
“ บ๊ะ แล้วมันไหม้ได้แนวได๋ “ พ่อใหญ่ค้ำสงสัย
“ ข่อยกะ ตีข้าวอยู่จนเดิ๊ก.. จั่งนอน ตอนนั้นกะบ่ได้ก่อไฟไว้ หม่องได๋เลย “
เซียงน้อย บอกความเป็นมาก่อนเกิดเหตุการณ์  แววตาเศร้าหมอง เนื้อตัวมอมแมม เขม่าไฟ
“ โอ้ย..หลุบคัก หลุบแน น้ออ้ายแบะเอ้ย.!
น้าบ่าวเทาส่ายหน้าเสียดายข้าว
“ แม่นมึงเฮ็ดอีหยัง ผิดฮีตผิดครอง บ้อ.บักเซียง มันจั่งเกิดอุบาท แบบนี้ “
น้าสาวเหนาออกความเห็น
“ มันสิได้เฮ็ดอีหยัง  กูเห็นมันเฮ็ดแต่เวียก เบิ๊ดมือยั่งคืน  “
ตาวาดเถียงแทนบ่าวเซียงน้อย
“ เอาหละ เอาหละ อย่าสุเถียงกัน  กูสิเข้าบ้านไปแจ้งพ่อใหญ่หมานก่อน ”
พ่อใหญ่ค้ำบอก พลางมัดผ้าขาวม้าใส่เอว เดินไปขี่รถถีบ  จ้ำอ้าวบ่ายหน้าสู่หมู่บ้าน เพื่อแจ้งเรื่อง

...........................................................................................................

สาวจันเพ็ญกับจันแรม เดินตามกันมาบนคันนายาว ที่พาดผ่านท่งนากว้าง แลมองเห็นแนวป่าไกลๆ
เป็นสีน้ำตาล ไฮ่นาบางไฮ่ถืกไฟไหม้ จนเหลือแต่ซากตอพางดำๆ  เกิดจากการที่ไฟไหม้ท่ง
ฮูกะปูอ้นตามริมคันนา มีให้เห็นประปราย
    “ เอื้อย.ไฟไหม้กองข้าวนาอ้ายเซียงน้อย  เป็นตาหลูโตนเลาเนาะ “ จันแรมเอ่ยปาก
             “ อย่าเว้าถึงมันหลาย จันแรม เอื้อยแห่งใจคอบ่ดีอยู่ “   จันเพ็ญคลำอก
             “ จั๊กแม่นกรรมเวรอีหยังน้อ..อ้ายเอ้ย..”
         “ ไปเถาะเอื้อย ฟ้าวญ่าง ไปให้กำลังใจอ้ายเลา “  จันแรมคะยั้นคะยอให้รีบเร่งฝีเท้า
จันเพ็ญใจคอหวั่นๆ นึกถึงสีหน้าชายคนรักแล้ว หัวใจหล่นวูบ  ความหวังที่คุยกันไว้ เรื่องการสู่ขอ
มีอันต้องพานพบอุปสรรค ดั่งสวรรค์แกล้ง คิดได้เท่านั้นน้ำตาก็พลันซึมเบ้า สงสารบ่าวเซียง
.......................................................................................................

บักลมกับบักป่อง เก็บเอา”ข้าวตอกแตก” ตามลานนาบ่าวเซียงน้อย กรอกใส่กระบอกไม้ไผ่
หวังจะเอาไปเป็นเหยื่อล่อหนู ในการ “ ใส่บั้งหน่วง”  หรือเครื่องมือดักหนูของทางอีสาน
“ ป่องเอ้ย..หุบเอา หุบเอาหมอ เอาไว้ใส่หน่วง ข้าวตอกแตกแบบนี้ มันหอม หนูท้องขาว มักขนาด “
ลมบอกสหายมือฟายหอบเอาข้าวที่ไหม้ไฟ
“ มึงอย่าสุเว้าดังหลาย หลูโตนอ้ายเซียง หุบกะหุบเอา อย่าสุปาก “
สหายป่องปรามเพื่อนไม่ให้แสดงอาการลิงโลด เกรงใจผู้ใหญ่ ที่กำลังปรึกษาหารือกันอยู่ฮ่มต้นกะทัน

ทั้งญาติพี่น้องมิตรสหาย ชาวท่งนาตาดไฮ ต่างเห็นอกเห็นใจ ออกความเห็นกันช่วยเหลือ
แม่ใหญ่เคน บอกจะช่วยเหลือเอาข้าวให้ 20 หมื่น ( หมื่นข้าว = 12 กก. ) น้าวบ่าวเทาให้ข้าวดอ
เอาไว้กิน 100 มัด แต่ต้องไปตีเอา ส่วนตาวาดให้ข้าวงัน 40 หมื่น  จารย์ฝ้ายให้”ข้าวจ้าวขี้ควาย”
( ข้าวจ้าวพันธุ์พื้นเมืองอีสานชนิดหนึ่ง ส่วนมากปลูกเอาไว้ทำ “ข้าวปุ้นหรือ ขนมจีน ) จำนวน 20 หมื่น
ส่วนพ่อใหญ่สี เถียงนาเนิ้ง ถึงเป็นคนขี้เหนียว แต่ก็ยังเอาข้าวให้ตั้ง 5 กระสอบปุ๋ย ช่วยเหลือกันยามตกยาก
เมื่อรวมๆกันแล้ว บวกกับข้าวที่เหลือในลาน น่าจะพอกินไปทั้งปี ไม่ต้องดิ้นรน กู้หนี้ยืมสิน
ครอบครัวตาแบะ ไหว้ขอบคุณญาติมิตร น้ำตานองหน้าซึ้งในน้ำใจ

“ บ่เป็นหยังดอก  คนบ้านเดียวกัน นากะอยู่แป๋กัน ตามตกทุกข์ได้ยาก บ่ซ่อยเหลือกัน
สินับว่าเป็นคนอีสานบ้านเฮาได้แนวได๋ “
แม่ใหญ่เคนประคองมือตาแบะ ที่ยอวันทาไหว้

“ เป็นบุญคุณหลาย พ่อใหญ่ แม่ใหญ่ เอื้อยอ้าย  คันฟ้าฝนดีปีหน้า ข่อยสิใช้คืนดอกเด้อ “
ตาแบะนั่งน้ำตาซึมขอบคุณทุกคน

“ เอาหละ คิดหยังหลาย คนบ้านเดียวกัน ยามกูตายลง กะแม่น คนไทบ้านเดียวกันที่หละ หามไปถิ่ม “
แม่ใหญ่เคนเคี้ยวหมาก ถุนยาเส้นใส่มุมปากกล่าวอย่างชื่นมื่น

ทางพ่อใหญ่หมานมาฮอด สอบถามความเป็นมา สรุปสาเหตุ ไฟไหม้กองข้าวได้ประเด็นข้อสงสัยว่า
1 ไฟไหม้ท่ง ปลิวมาถืกกองข้าว  2 มีคนหลอยจูดกองข้าว

แต่ก็สรุปได้ไม่แน่ชัด ได้แต่แจ้งประกาศเตือนกันให้ระวังฟืนไฟ อย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก
อาวสอนได้ยินข่าว แม้จะอยู่ถึงนาทางโสกฮัง ก็ดั้นด้นมาถามข่าว พร้อมออกปากช่วยเหลือ
ให้ข้าวเอาไว้กินอีก ซาวหมื่น  ตาแบะซาบซึ้งในน้ำใจทุกคน แต่ไม่กล้าเอ่ยเรื่อง ค่าดองสาวจันเพ็ญ
ได้แต่มองหลบสายตาพ่อใหญ่ค้ำ อายจะเอ่ยคำใด
...................................................................................................

สายลมพัดเอื่อยๆ ตอนตะเว็นพวมแลง  พ่อใหญ่ค้ำนั่งสูบยาอยู่บนเถียงนา คิดคำนึงถึงเหตุการณ์
บรรยากาศแบบเอื้ออาทรกัน ในตอนกลางวัน ทำให้แกระลึกถึงคราวัยเยาว์  คราวที่แกยังเป็นเด็กน้อย
ไฟก็เคยไหม้กองข้าวของพ่อและแม่แบบนี้  ก็ได้ญาติพี่น้องมิตรสหายค้ำจุน ยามยากจนผ่านพ้น
เห็นแววตาของตาแบะแล้ว สะท้อนในหัวใจ  คงไม่กล้าพูดถึง “งานกินดอง”
หันไปมองจันเพ็ญผู้เป็นลูก ก็เห็นเศร้าเหงาหงอย ไร้ชีวิต  นั่งเหม่อลอย ไร้ความสุข
ธรรมดาคนเป็นพ่อ ยามลูกสาวแต่งงาน ย่อมอยากได้ “ค่าดอง” สมหน้าตา  เป็นความภูมิใจ
แต่สิ่งใดหล่ะ จะแทนค่าความรักที่มีต่อลูกเต้าได้  สิ่งใดมีราคาพอ
“ คนไทเดียวกัน”  คำๆ นี้ สะทอนก้องในภวังค์  ทำให้แกเหลือบมองไปทางคิงไฟเถียงนา
“ คำที่พ่อสอน ก้องขึ้นในวาบความคิด  เฮามันเกลือกะทอเดียวกัน”
แกถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนลงเถียงนา เดินดุ่มๆ ข้ามท่งไปทางนาตาแบะ เรียกตาแบะมาคุยใต้ฮ่มกระโดน
คุยสักพักก็หันหลังเดิมข้ามทุ่งกลับ
“ พ่อใหญ่ค้ำเลาเอิ้นเจ้าไปคุยเรื่องอีหยัง พ่อ”
เซียงน้อยถามเมื่อแกคุยธุระเสร็จสรรพ
“ เรื่องค่าดองอีจันเพ็ญ “ แกก้มหน้าตอบ
“ บ่เป็นหยังดอกพ่อ  เฮามันสิ้นเนื้อประดาตัวแล้ว “
เซียงน้อยก้มหน้าน้ำตาซึม ยิ้มรับคำพิพากษา
“ หล่าเอ้ย..ซาติหนี้ แม้ซีวิตพ่อ กะทดแทนใช้หนี้พ่อใหญ่ค้ำบ่เบิ๊ด “
ตาแบะกลืนน้ำตาลงคอ ตบไหล่ลูกชาย
“ หมายความว่าจั่งได๋พ่อ “ เซียงน้อยถามเงยหน้าขึ้นสบตาพ่อ
“ พ่อใหญ่ค้ำว่า ค่าดองอีจันเพ็ญ บ่เอาหยังหลายดอก  เว้าถืกกัน  เกลือกะทอเดียวกะได้ “ แกยิ้มใส่ลูกชาย
“....ห๊า.....เกลือทอเดียว ..!..”
ตาแบะพยักหน้า พร้อมชายตามองตามหลังพ่อใหญ่ค้ำ แลเห็นหลังอยู่ลิบ ๆกลางท่งตาดไฮ
.....................................................................................

ปล. หารูป กะทอเกลือ บ่ได้ ไผหาพ้อ เอามาลงให้ได้เบิ่งแนเด้อ เพื่อบรรยากาศ ท้องเรื่อง

สาธุการบทความนี้ : 223 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

ไตรลักษณ์ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

14 มี.ค. 2554 เวลา 14:54:48

offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

บ่าวหน่อ

คห.ที่1454)

อภิมหาเซียน

ภูมิลำเนา : ร้อยเอ็ด
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 03 มี.ค. 2550
รวมโพสต์ : 4,206
ให้สาธุการ : 185
รับสาธุการ : 6,543,920
รวม: 6,544,105 สาธุการ

มาซึ้งใจแท้หล่ะฮึ "คันเว้าถืกกัน เกลือทอเดียวกะเอา" พะนะ มาซางดีแท้พ่อใหญ่ค้ำ คิดไปคิดมาน้ำตาสิโห่งหน่วย ย้อนได้ยินคำนี้ ดีใจนำอ้ายเซียงน้อยเด้อ คนดู๋คนหมั่น แม่นมีพร้ามาด้ามเดียว กะยกให้แล้วหล่ะ ขอให้เป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย เด้อ อย่าสิเฮ็ดให้ฟ้าผิดหวัง

สิ่งที่พ่อใหญ่ค้ำเฮ็ด นั่นหล่ะ ถูกต้องที่สุดแล้ว น้ำใจของคน เขาเบิ่งกันหม่องนี้หละ ค่าของน้ำใจบ่สามารถวัดได้ด้วยทรัพย์สินเงินทอง ความฮัก ความสงสาร ความเอื้ออาทรต่างหาก ที่จะทำให้เฮามีชีวิตอยู่ในสังคมได้

สู้ต่อไป เซียงน้อย

เอ๊ย... ซึ้งหลาย อีพ่อ

สาธุการบทความนี้ : 215 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

ใจประสงค์สร้างกลางดงกะว่าบ้าน ใจประสงค์ขี้คร้านกลางบ้านกะว่าดง

14 มี.ค. 2554 เวลา 15:06:00

www

offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

จารย์ใหญ่

คห.ที่1455)

อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : มุกดาหาร
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 13 ก.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,168
ให้สาธุการ : 3,230
รับสาธุการ : 8,935,120
รวม: 8,938,350 สาธุการ

“ เอาหละ คิดหยังหลาย คนบ้านเดียวกัน ยามกูตายลง กะแม่น คนไทบ้านเดียวกันที่หละ หามไปถิ่ม “

นี้แหล่ะ น้ำจิตน้ำใจคนเฮา...อยากได้หยังหลาย สุดที่ท้ายบาดหล้า ลงโอ้กะแหม่นตาย

....อยากได้หลายมันบ่ดี อยากมีหลายมันไฮ้....

ซ่อยกันไป เงินด้ามบาท สาดด้ามผืน...เนาะ

สาธุการบทความนี้ : 280 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

มีวาสนา พันลี้ ก็ได้พบ
ไร้วาสนา อยู่ตรงหน้า ไม่รู้จักกัน

14 มี.ค. 2554 เวลา 15:28:20

offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

จารย์ใหญ่

คห.ที่1456)

อนุเซียนผู้อมตะ

เรื่องนี้ เกี่ยวข้องกับตัวละครหลัก ๆ  ดังนี้
1.ครอบครัว พ่อใหญ่ค้ำ   มีสมาชิก ดังนี้
                   - พ่อใหญ่ค้ำ
                 - แม่ใหญ่สอง
                 - อ้ายคำสัน ( เพิ่นไปนอก คืออ้ายรุทธิ์  นี่หละ )
                 -จันเพ็ญ ( สาวงาม สาส่า )
                 -จันแรม ( สาวผู้น้อง ช่างสงสัย)
                - คำจัน  ( น้องชายหล่า )
2.ครอบครัว  อาวสอน ( น้องพ่อใหญ่ค้ำ )
                  อาวสอน
                อาวสั้น  ( เมีย อาวสอน )
3. ครอบครัว บักลม
            ตาวาด
            ยายยม
            บักลม สีแหล่  ( ลมคิมฮวง )
           บักกุ้น น้องชายหล่า ( แต่ก่อน ชื่อ บักอ๊อด แต่ ซี่รถถีบกินตีน นิ้วโป้ตีนขาด เลยเอิ้น บักกุ้น )
4. ครอบครัว  น้าสาวเหนา ( น้องยายยม)
                    น้าเขยเซ้ง ( ผัว)
                    น้าสาวเหนา ( สะเตอเหนา )
                    อีเอ้น ( ยังบ่ได้กล่าวถึง)
                    บักทิดดำ ( ยังบ่ได้กล่าวถึง )
                     อีโหวด  ลูกสาวหล่า ( ยังบ่ได้กล่าว)
4.ครอบครัว  น้าบ่าวเทา ( สีเทา)  น้องชาย ยายยม
                        น้าบ่าวเทา
                        น้าสาวน้อย (  ยังบ่ได้กล่าวถึง)
                       อีเหี่ยว (  ยังบ่ได้กล่าวถึง)
                       บักหิน ( ยังบ่ได้กล่าวถึง)
                       อีแฮ็ก ( ยังบ่ทันเกิด )
5. ครอบครัว อ้ายเซียงน้อย
                      อ้ายแบะ  พ่อ ( ยังบ่ได้กล่าวถึง)
                       เอื้อย อ่อน   แม่ ( ยังบ่ได้กล่าวถึง)
                       อ้ายเซียงน้อย  ( ลูกชายเดียว )
6. ครอบครัว จารย์ฝ้าย ( พลทหารฝ้าย )
    จารย์ฝ้าย
    ยายก้อน.
7. ครอบครัวแม่ใหญ่ เคน ( นาหนองค้อ  ติดกันกับโคกตาดไฮ )
     พ่อใหญ่ฮ่อง  เสียชีวิตแล้ว ( ยังบ่ได้กล่าวถึง)
     แม่ใหญ่เคน( ยังบ่ได้กล่าวถึง)
     อ้ายเบิ้ม ( ยังบ่ได้กล่าวถึง)
บักป่อง หมู่บักลม( ยังบ่ได้กล่าวถึง)
ทั้ง 7 ครอบครัว มีนาติดกัน อยู่โคกตาดไฮ  ซึ่งเป็นท่งนา ขนาดเนื้อที่ 100 ไร่  ล้อมรอบด้วยป่าโคก

ตัวละครประกอบ ได้แก่
พ่อใหญ่หมาน ( ผู้ใหญ่บ้าน )  มาใหญ่ภา ( เมียผู้ใหญ่บ้าน )
อ้ายซอ  ลุงคำ  เจ็กอู๋ ( เจ๊กดำ) ลุงสี   เซียงลอน ( ผีบ้า )  พ่อใหญ่พุ ( เจ้าของโรงสี )
พ่อใหญ่จารย์บุญ ( ปราชญ์หมู่บ้าน)  เสือเด็ด ( ขี้ขโมย) อ้ายเกิ้ง ( หมู่อาวสอน) ทิดสาย จารย์โป้

โอย..เมื่อย  ตัวละครหลาย ปาน สามก๊ก เอาโลด  หวังว่าสิพอเข้าใจกันน้อครับ
แนวได๋ กะ เป็นกำลังใจ ให้ บ่าวปิ่นลม พรหมจรรย์   แน เด้อครับ

ปล. ผมว่า มันสิเป็น เรื่องยาวแล้วเด้อ.นิ   เชิญประกวด ตั้งชื่อเรื่องให้แน ครับ
        ไผหัวดี ( บ่มีแป้ว ) กะ ส่งชื่อเรื่องเข้าประกวดเด้อ.. รางวัลคือ ไข่จ้างฮัง 3 หน่วย
...............................................................................

เพื่อจะได้เข้าใจว่าไผเป็นไผเนาะ.....รางวัลเด้อ รางวัล

สาธุการบทความนี้ : 253 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

มีวาสนา พันลี้ ก็ได้พบ
ไร้วาสนา อยู่ตรงหน้า ไม่รู้จักกัน

14 มี.ค. 2554 เวลา 15:37:25

offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

ลุ่มดอนไข่

คห.ที่1457)

อนุเซียน

คุณปิ่นลม:

ปล. หารูป กะทอเกลือ บ่ได้ ไผหาพ้อ เอามาลงให้ได้เบิ่งแนเด้อ เพื่อบรรยากาศ ท้องเรื่อง

กะทอเกลือ

รูปของบ่าวหน่อ ลิขิตฟ้าฯ หน้า119 คห.1284คับผม

อิจฉาบ่าวเซียงน้อยได้พ่อเฒ่าใจดีคัก....
ลูกสาวส่า เอิ้นค่าดอง"เกลือทอเดียว" เป็นขวัญใจบ่าวไทบ้านคัก

สาธุการบทความนี้ : 166 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

14 มี.ค. 2554 เวลา 17:17:21

MySite offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

อีเกียแดง {แห่งรัตติกาล}

คห.ที่1458)

อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : บุรีรัมย์ @ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 07 เม.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,431
ให้สาธุการ : 4,145
รับสาธุการ : 11,358,760
รวม: 11,362,905 สาธุการ

อ่านแล้วได้แต่ยิ้มครับ เขียนได้ดีหลาย ดีใจในควมฮักของเขาเทิงสองคน คาดสิแม่นคู่จั่งได๋กะหนีกันบ่ม้มเนาะครับ อยากพ้อพ่อเฒ่าแบบซี้เด้เนาะ

ปรบมือให่อ้ายปิ่นนำครับ

สาธุการบทความนี้ : 211 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

****{ไม่มีอะไรในโลก จะแข็งแกร่งยิ่งไปกว่า ความอ่อนโยน}****

14 มี.ค. 2554 เวลา 18:47:16

MySite offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

ป้าหน่อย

คห.ที่1459)

เซียน

ภูมิลำเนา : อุบลราชธานี
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 05 ธ.ค. 2552
รวมโพสต์ : 2,169
ให้สาธุการ : 3,415
รับสาธุการ : 4,642,360
รวม: 4,645,775 สาธุการ

น้ำจิตน้ำใจยามยาก บรรยายได้ กินใจดี อิหลี บ่าวปิ่นเอย

พ่อเฒ่า ลาวอ่านการไกล บาดได้เป็นลูกเขย
ขยันๆ หมั่นดู๋ ปานนี้ มันหากสิหาอยู่หากิน
บ่อให้อึดให้อยาก ดอกตี้ ว่าซั้น

สาธุการบทความนี้ : 214 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้

อยู่อย่างเพียงพอเพื่อให้พอเพียง

14 มี.ค. 2554 เวลา 19:11:26

offline ติดต่อหลังเวที ติดต่อโดยเมล์

ตอบอ้างอิง

บ่าวน้อย

คห.ที่1460)

สุดยอดฝีมือ