ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 20 พฤษภาคม 2567:: อ่านผญา 
คันว่ามีผืนผ้า บ่หาแพรพาดบ่า สินุ่งแต่ผืนผ้า ไปได้จั่งใด๋ แปลว่า มีผ้านุ่งแล้ว หากไม่มีผ้าแพรสไบประดับด้วย ก็ขัดตา ไม่น่าดู หมายถึง ควรคบหาคนอื่นไว้เป็นสหาย


  ล็อกอินเข้าระบบ  
ชื่อ ::
รหัสผ่าน::
*จำสถานะ
 
  นิทานพื้นบ้านอีสาน  
       นิทานพื้นบ้าน ในที่นี้ หมายถึงนิทานขนาดยาว อันเป็นเรื่องราวทางจินตนาการ ซึ่งเป็นเรื่องเล่าเพื่อความบันเทิง เพื่อเป็นคติคำสอน เป็นต้น เช่น ผาแดงนางไอ่ ขูลูนางอั้ว นางผมหอม ฯลฯ

     นิทานพื้นบ้านนี้ ความจริง มีเนื้อหาค่อนข้างยาว หรือบางเรื่องก็ยาวมาก ขนาดหมอลำ ลำทั้งคืนยันสว่าง ยังไม่จบ นั่นแหละ หากเล่าให้ละเอียดได้ ก็เป็นการดีทีเดียว แต่หากละเอียดไม่ได้ ก็คงเป็นเพียงเรื่องย่อ เพื่อให้รู้ว่า นิทานเื่รื่องนั้นๆ เกี่ยวกับเรื่องอะไร

    เชิญทุกๆท่าน ร่วมเล่านิทานพื้นบ้าน ได้แล้วครับ...



กระทู้ธรรมดา... มีข้อความโพสต์ใหม่

  หน้า: 1 2 3 4 5 ตอบกระทู้  
  โพสต์โดย   นิทานเรื่อง : สามัคคีนิทาน โดย สมาชิกทุกคน  
  บาล  
 
 
  จ้าวยุทธภพ

ภูมิลำเนา : ศรีสะเกษ
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 08 มิ.ย. 2550
รวมโพสต์ : 1,257
ให้สาธุการ : 1,345
รับสาธุการ : 1,401,620
รวม: 1,402,965 สาธุการ

 
กลับมาพบกันตามสัญญา อาจจะช้าไปบ้างก็เนื่องจาก บาลน้อย มีภารกิจหลายอย่างในช่วงที่ผ่านมา วันนี้จึงได้ถือเอาฤกษ์งามยามดี มาเริ่มต้นสามัคคีนิทานตามที่ได้แถลงนโยบายไว้


๑. กระทู้นี้ ชื่อว่า สามัคคีนิทาน จุดมุ่งหมายของกระทู้นี้ เพื่อให้สมาชิกของเราได้ร่วมกันทำกิจกรรมผ่านการแต่งนิทาน ตามสะดวกของแต่ละคน ไม่ปิดกั้นความคิดสร้างสรรค์ แต่อยู่ภายใต้กติกาอันน้อยนิดของเว็บฯ

๒. การแต่งนิทายต่อไปนี้ทุกคนสามารถมีส่วนร่วมได้ มากบ้าง น้อยบ้างไม่ว่ากัน

๓. นิทานจะแบ่งเป็นตอน ๆ ไป โดยบาลน้อยขอรับหน้าที่เป็นผู้กำกับการแต่งนิทานนี้ และจะเป็นผู้เริ่มต้นแต่ละตอน ขอให้สมาชิกแต่งให้สอดคล้องกับชื่อตอนแต่ละตอน อย่าเข้าป่าเข้าดงหรือลงทะเลมากนัก

๔. ท่านสามารถสมมติสมญานามตามท้องเรื่องได้ตามต้องการ หลายตัวละครก็ได้ ทุกคนสามารถสวมบทบาทเป็นตัวละครได้ทุกตัว เมื่อเข้ามาแต่งนิทาน ทั้งนี้ขอให้การดำเนินเรื่อง เป็นไปด้วยความเรียบร้อย และมีความต่อเนื่อง

๕. ไม่จำกัดความยาวการแต่งของแต่ละคน แต่ทั้งนี้ไม่ควรยาวเกินไปนัก เพื่อให้คนอื่นได้มีส่วนร่วม และเมื่อท่านได้แต่งบางส่วนแล้ว จะต้องให้คนอื่นมาแต่ง ต่อจากส่วนที่ท่านแต่งก่อน ท่านจึงจะสามารถมาแต่งต่อได้

 
 
สาธุการบทความนี้ : 544 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  28 ส.ค. 2553 เวลา 07:29:26  
        offline  ติดต่อหลังเวที  ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  บาล    คห.ที่1) สามัคคีนิทาน ตอนที่ ๑ “เพื่อนใหม่ในวันเปิดเรียน”  
  จ้าวยุทธภพ

ภูมิลำเนา : ศรีสะเกษ
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 08 มิ.ย. 2550
รวมโพสต์ : 1,257
ให้สาธุการ : 1,345
รับสาธุการ : 1,401,620
รวม: 1,402,965 สาธุการ

 


ณ หมู่บ้านเล็ก ๆ แถบชนบทอีสานอันใกลโพ้นหมู่บ้านหนึ่ง แม้จะเป็นหมู่บ้านที่อยู่ห่างไกลเมืองหลวง หรือเมืองแห่งความเจริญตามที่เขาเล่ากัน แต่ชาวบ้านที่นี่ก็อยุ่ด้วยกันอย่างมีความสุข ตัวหมู่บ้านตั้งอยู่บนพื้นที่ราบอันอุดมสมบูรณ์เชิงเขา ถัดไปด้านหลังของหมู่บ้านเป็นเทือกเขาอันอุดมสมบูรณ์ ด้วยพืชพรรณธัญญาหาร เป็นซุปเปอร์มาร์เก็ต อยากกินเห็ดก็มีให้เก็บกิน ไข่มดแดงก็มีมากมาย ผักพื้นบ้านสารพัดชนิด สมุนไพรนานาชนิด อีกทั้งยังเป็นต้นกำเนิดแห่งสายน้ำลำห้วยที่ไหลผ่านหมู่บ้านนี้ ชาวบ้านที่นี่จึงรักและหวงแหนป่ามาก

ชุมชนชนบท เล็ก ๆ แห่งนี้ดำเนินชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเป็นชุมชนที่เข้าลักษณะ ของชุมชนที่เรียกว่า “บวร” นั่นคือประกอบไปด้วยสามสถาบันอันได้แก่ บ้านเรือน สำหรับพักอาศัย มีวัดเป็นศูนย์รวมจิดใจของชาวบ้าน และก็มีโรงเรียน เป็นสถานที่ให้ความรู้ สามสถาบันนี้มีความสัมพันธ์กันและเกื้อหนุนกันเป็นอย่างดี ทำให้ชุมชนที่นี่อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข


วันนี้นี่เอง เป็นวันที่ โรงเรียนประจำหมู่บ้าน จะเปิดทำการเรียนการสอนเป็นวันแรกในปีนี้เหตุการณ์ต่อไปจะเป็นอย่างไรนั้น ติดตามได้ผ่านตัวละครแต่ละตัวนับจากนี้ไป.........................    
    


ภาพประกอบจาก internet (Piwan)

 
 
สาธุการบทความนี้ : 618 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  28 ส.ค. 2553 เวลา 07:32:36  
        offline  ติดต่อหลังเวที  ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  บาล    คห.ที่4)  
  จ้าวยุทธภพ

ภูมิลำเนา : ศรีสะเกษ
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 08 มิ.ย. 2550
รวมโพสต์ : 1,257
ให้สาธุการ : 1,345
รับสาธุการ : 1,401,620
รวม: 1,402,965 สาธุการ

 
ณ หมู่บ้านเล็ก ๆ แถบชนบทอีสานอันใกลโพ้นหมู่บ้านหนึ่ง แม้จะเป็นหมู่บ้านที่อยู่ห่างไกลเมืองหลวง หรือเมืองแห่งความเจริญตามที่เขาเล่ากัน แต่ชาวบ้านที่นี่ก็อยุ่ด้วยกันอย่างมีความสุข ตัวหมู่บ้านตั้งอยู่บนพื้นที่ราบอันอุดมสมบูรณ์เชิงเขา ถัดไปด้านหลังของหมู่บ้านเป็นเทือกเขาอันอุดมสมบูรณ์ ด้วยพืชพรรณธัญญาหาร เป็นซุปเปอร์มาร์เก็ต อยากกินเห็ดก็มีให้เก็บกิน ไข่มดแดงก็มีมากมาย ผักพื้นบ้านสารพัดชนิด สมุนไพรนานาชนิด อีกทั้งยังเป็นต้นกำเนิดแห่งสายน้ำลำห้วยที่ไหลผ่านหมู่บ้านนี้ ชาวบ้านที่นี่จึงรักและหวงแหนป่ามาก

ชุมชนชนบท เล็ก ๆ แห่งนี้ดำเนินชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเป็นชุมชนที่เข้าลักษณะ ของชุมชนที่เรียกว่า “บวร” นั่นคือประกอบไปด้วยสามสถาบันอันได้แก่ บ้านเรือน สำหรับพักอาศัย มีวัดเป็นศูนย์รวมจิดใจของชาวบ้าน และก็มีโรงเรียน เป็นสถานที่ให้ความรู้ สามสถาบันนี้มีความสัมพันธ์กันและเกื้อหนุนกันเป็นอย่างดี ทำให้ชุมชนที่นี่อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข





บ่าวหน่อขอแทรก เนื่องจากแต่งไว้แล้ว

ณ หมู่บ้านโคกดอนจาน ประมาณเดือนมิถุนายน หลังจากที่ลมแล้งพัดพาเอาความฮ้อนเข้ามาสู่หมู่บ้านโคกดอนจาน เป็นเวลาเกือบ 5 เดือน แล้งหลายพี่น้อง กบเขียดในนากะเข้าไงจำศีลเหมิด บ่ได้ออกมาสู่โลกภายนอก ปลาค้อที่อยู่ในสาที่น้ำแห้งหะมุดหัวจู่กู้อยู่ในขี้ตม หายใจพะงาบๆ ย้อนน้ำบ่มี อาศัยตะน้ำลายจะของท่อนั้น จำศีล อยู่ในไนโพ่งจะของ กกโก กกยาง กกสะแบงที่อยู่หัวนาดอน ออกดอกแล้ว ดอกสะแบง แก่เต็มที่ แห้งคาต้น บางดอกที่แห้งสนิทแล้วกะร่วงล่นหมุนติ่วหลิ่วๆๆๆๆ ลงมา ช่าวเป็นภาพที่น่าดูชมยิ่งนัก


เปี๊ยง !!!! ฮึ้มๆๆๆ   เสียงฟ้าฝ่ามาก่อนฟ้าฮ้อง เป็นสัญญาณแปลกๆที่เพิ่งเคยเกิดขึ้นอยู่บ้านโคกดอนจาน เสียงลมพัดวิ๊วๆ ๆ มาตะไกล เดิ่นสนามฟุตบอลโรงเรียนที่เป็นเดิ่นขี้ดินทราย หลังจากที่บ่มีเด็กน้อยนักเรียนมาใช้งาน เนื่องจากปิดเทอมไปตั้ง 3 เดือน หลังจากที่ลมพัดเข้ามา ขี้ดินสนามกะไงง่อง ไปตามกระแสลม อีกบ่กี่มื้อ กะสิเปิดโรงเรียนแล้ว

เด็กหญิงสา ปีนี้กะสิได้เลื่อนซั้นขึ้นจาก ป.เด็กเล็ก ไปเรียนซั้น ป.1 ตื่นเต้นบักขนาด เนื่องจากเทอมที่แล้ว เธอสอบได้ลำดับที่ 1 เก่งกว่าหมู่ ย้อนมีความตั้งใจเรียน อีกอย่าง เธอมักหลายกะคือ ปลาหลดเพิ่นว่ากินแล้วมันสิหัวแหลม เรียนหนังสือป่องๆ เด็กหญิงสากะเลยมักกิน ทั้งปิ้งปลาหลดแห้ง หลกปลาหลดใส่หยวกกล้วย และที่ขาดบ่ได้แนวที่เพิ่นมักที่สุด คือ แกงปลาหลดใส่บักขามป้อม

"อีหล่า มื้อฮือ สิเปิดเทอมแล้ว ซักเสื้อผ้าชุดนักเรียนไปหล่ะ" แม่ใหญ่นาง เอิ้นบอกลูกสาว
"ซักแล้วแม่ แต่บ่ฮุ้ว่า สิใส่ได้บ่ บ่ได้ใส่มาหลายเดือนแล้ว เทือล่าสุดใส่ไปตอนงานต้อนรับคณะผ้าป่าช่วงสงกรานต์ มันกะพอดีอยู่" เด็กหญิงสาบอกแม่

ทันใดนั่นเอง
"สาๆๆๆๆ สาๆๆๆๆ  มื้ออื่นไปจัดโต๊ะนำกันเน๊าะ"  เสียงเด็กชายคนนึงฮ้องมาจากใต้ตะลางเฮือน


วันนี้นี่เอง เป็นวันที่ โรงเรียนประจำหมู่บ้าน จะเปิดทำการเรียนการสอนเป็นวันแรกในปีนี้เหตุการณ์ต่อไปจะเป็นอย่างไรนั้น ติดตามได้ผ่านตัวละครแต่ละตัวนับจากนี้ไป.........................    
    

ในวันเปิดเรียนวันแรกของโรงเรียนประจำหมู่บ้าน  เด็ก ๆ นักเรียนทั้งหลายพากันตื่นเต้น สิได้ไปโรงเรียน เรียนหนังสือเป็นมื้อแรก พากนมาดรงเรียนตั้งแต่เซ้า

เอาละ บัดนี้ได้เวลา ๘ นาฬิกาแล้ว เป็นเวลาเคารพธงชาติ

วันนี้ เป็นเวรของครูหน่อย ครูสาวประจำโรงเรียน ที่ต้องทำหน้าที่ ดูแลความเรียบร้อยและตรวจการแต่งกาย และอบรมนักเรียน หน้าเสาธง ....ครูหน่อย เลาสิดำเนินการจังใด๋ เชิญท่านพบกับครูหน่อยได้แล้ว พี่น้องงง....



ภาพประกอบจาก internet (Piwan)

 
 
สาธุการบทความนี้ : 675 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  28 ส.ค. 2553 เวลา 11:45:39  
        offline  ติดต่อหลังเวที  ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  บ่าวหน่อ    คห.ที่6)  
  อภิมหาเซียน

ภูมิลำเนา : ร้อยเอ็ด
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 03 มี.ค. 2550
รวมโพสต์ : 4,206
ให้สาธุการ : 185
รับสาธุการ : 6,554,450
รวม: 6,554,635 สาธุการ

 
แป๊งๆๆๆๆ แป๊งๆๆๆ


เสียงระฆังประยุกต์ ที่เกิดจากบักสบไถจากครูหน่อยดังมาตะไกล เป็นสัญญาณเข้าแถว เวลา 8.00 น.

โรงเรียนบ้านโคกดอนจาน เป็นโรงเรียนขนาดเล็ก มีครูอยู่ 7 คน ภารโรง 1 คนมีนักเรียน ป1 ถึง ป6. ซั้นละประมาณ 20 คน รวมแล้วทั้งครูและนักเรียน รวมกันประมาณ 120 คน

ได้ยินเสียงระฆังประยุกต์แล้ว เด็กน้อยนักเรียนแตกออกจากห้องหลังจากที่สาละวันกับกันเลือกที่นั่งอันเหมาะสม มารวมโตกันที่สนามฟุตบอลหน้าเสาธง

ครูหน่อย ครูเวร มาก่อนหมู่ ย้อนว่า เฮือนอยู่ติดโรงเรียน เลยทำหน้าที่เป็นครูเวรแรกไปโดยปริยาย

 
 
สาธุการบทความนี้ : 502 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  28 ส.ค. 2553 เวลา 12:15:42  
    homepage    offline  ติดต่อหลังเวที  ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  บ่าวหน่อ    คห.ที่16)  
  อภิมหาเซียน

ภูมิลำเนา : ร้อยเอ็ด
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 03 มี.ค. 2550
รวมโพสต์ : 4,206
ให้สาธุการ : 185
รับสาธุการ : 6,554,450
รวม: 6,554,635 สาธุการ

 

กรุณาอ่านภาคภาษาไทย
ตอนนี้รออย่างเดียวคือ
  ครูหน่อยของนักเรียนไปที่ไหนครับ
  เด็กชาย(จารย์)ใหญ่กับเด็กชายหน่อยืนแตกแถวครับ
  เด็กชาย(ลุ่มดอน)ไข่กับเด็กหญิง(สาว)ส่า ไม่ให้ขนมผมกินด้วย
  เด็กชายปิ่น (เสียไปไสน้อ) บ่ทันมา
  เด็กหญิงสุดสวย (ยิ้มหวานจังครับ)

  

ภาคภาษาอีสานครับ
     นิทานบ่ทันเริ่มทางพี้นั่งหัวร่อจนท้องแข็งแล้ว

ลป  ที่บ่าวรุทธิ์ให้อ้ายต้องแล่งเพินเป็นภารโรง ย้อนเห็นว่าเลาเหล่นเป็นครูเมื่อยแล้ว
       อั่นเด็กหญิงซ้างแหมะสิให่เลาซือเด็กหญิงซ้างอีหลีติ เอ๊า ซ้างกะซ้างครับ ฮ่าๆๆ
       บุ๊ยย  มีสาวนักเรียนสามคนพุ้นตั๊วหนิ
    




หลังจากที่ครูหน่อย ขวัญใจของเด็กน้อยนักเรียนมาเบิ่งเด็กน้อยอยู่หน้าเสาธง ครูคนอื่นกะมาฮอดโรงเรียนพอดี ด้านซั้น ป2. เอา แถวคือบ่มีคนจักคนหวา

ครูหน่อย : นักเรียน ทำไมชั้น ป2. ถึงไม่มีคนมาเข้าแถว หรือว่า เป็นไข้หวัดกันยกห้อง
เด็กชาย (จารย์)ใหญ่ : คือ ว่านักเรียนชั้น ป2. ยังเข้าห้องเรียนไม่ได้ครับ ยืนให้กำลังใจภารโรงต้องแล่งไขห้องอยู่ ไขตะโดนแล้ว ยังบ่ทันออก เลาว่า เลาจำกุญแจซั้น ป2. บ่ได้ครับ จักแม่นดอกใด๋ ปิดเทอมไปโดนโพด เปิดเทอมมาเลยลืมห้องครับ เว้าไทยพร้อม

ด็กชายใหญ่ ไปตามทั้งหมดมาเข้่าแถวก่อน ตามภารโรงต้องแล่งมานำเด้อ ครูหน่อยบอกเด็กซายใหญ่

"บ่น่าฟ้าวปากเลยเฮา ถืกไซ้จนได้" เด็กชายใหญ่กระซิบ เด็กซายรุทธิ์ ที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ อย่างมีเลศนัย

 
 
สาธุการบทความนี้ : 548 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  28 ส.ค. 2553 เวลา 14:39:58  
    homepage    offline  ติดต่อหลังเวที  ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  บ่าวหน่อ    คห.ที่21)  
  อภิมหาเซียน

ภูมิลำเนา : ร้อยเอ็ด
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 03 มี.ค. 2550
รวมโพสต์ : 4,206
ให้สาธุการ : 185
รับสาธุการ : 6,554,450
รวม: 6,554,635 สาธุการ

 
หลังจากที่นักเรียนซั้น ป2. มาเข้าแถวเรียบร้อยแล้ว ภารโรงกะมาเข้าแถวนำหมู่ก่อน เพื่อร้องเพลงชาติ
ครูหน่อยกะแวไปถามภารโรง : อ้ายต้องแล่ง คือเปิดห้องเรียน ป2. โดนแท้ ห้องอื่นๆคือบ่มีปัญหา
ภารโรง : แม่กุญแจซั่น ป2. มันเข้าขี้เหมี่ยงครับ เอาลูกใด๋เปิดกะบ่ออกจักดอก นี่ก๋าว่า สิเอาค้อนมาทุบออกพู้นหล่ะ
ครูหน่อย : ไสเอาพวงลูกกุญแจมาเบิ่ง มันคือสิเปิดยากแท้  

ภารโรงยื่นกุญแจให้ครูหน่อย

ครูหน่อย : หวาย.... มาคือมีตะขี้ดินเต็มพวงกุญแจแท้
ภารโรง... : เอ่อ คือว่า บักเล็บแมว (ลูกซายเพิ่น) เอาไปลากเล่นขี้ดิน แล้ว แม่เฒ่าเพิ่นถ่มน้ำหมากฮาดนำครับ

ครูหน่อย : ขะหยอน ?///?/



เนื่องจากเป็นช่วงเปิดเทอมใหม่ บ่ทันมีคนนำฮ้องเพลงชาติ ครูหน่อยกะเลยยืนต่อหน้าเด็กน้อยนักเรียน เพื่อที่จะหาตัวแทนมาเป็นคนนำร้องเพลงชาติ

ครูหน่อย : นักเรียน วันนี้เปิดเทอมวันแรก เราก็ยังไม่มีคนที่จะมานำร้องเพลงชาติ ครู ....
ทันใดนั่นเอง เสียงดังมาอย่างฉะฉาน เป็นบทเพลงออกมา

กรุงธนบุรี นามนี้ดังไปทั่วถิ่น สมเด็จพระเจ้าตากสิน ยิ่งใหญ่ป้องไทยเรื่อยมา

ครูหน่อย : นักเรียน นั่นเสียงใคร..... ออกมาหาครูเดี๋ยวนี้

    


เสียงไผน๊อ ... . . .

 
 
สาธุการบทความนี้ : 386 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  28 ส.ค. 2553 เวลา 15:07:04  
    homepage    offline  ติดต่อหลังเวที  ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  บ่าวหน่อ    คห.ที่22)  
  อภิมหาเซียน

ภูมิลำเนา : ร้อยเอ็ด
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 03 มี.ค. 2550
รวมโพสต์ : 4,206
ให้สาธุการ : 185
รับสาธุการ : 6,554,450
รวม: 6,554,635 สาธุการ

 
การเปิดเทอมมื้อแรกเต็มไปด้วยอุปสรรค แต่คงบ่เกินความสามารถของครูหน่อยไปได้ นอกจากแกจะสวย สาวแล้ว ยังเป็นที่รักของเด็กๆด้วย

"เด็กชายอนิรุทธิ์ ออกมานี่ซิ เมื่อกี้ครูได้ยินเธอร้องเพลงนี่ เสียงดีนะเรา" ครูหน่อยเอิ้นเด็กชายรุทธิ์ เพราะจำได้ว่าเสียงแบบนี้ เพลงแบบนี้สิเป็นไผไปบ่ได้
"นึกว่าคุณครู สิบ่เอิ้นผมเน๊าะ อุตส่าห์ใส่เต็มเสียง" เด็กชายรุทธิ์ว่า
"วันนี้ครูให้เธอเป็นคนนำร้องเพลงชาตินะ เพลงชาติร้องขึ้นต้นว่า ประเทศไทย นะ ไม่ใช่กรุงธนบุรี" ครูหน่อยย้ำพร้อมแซวเล็กน้อย
"ครับ ครู" เด็กชายรุทธิ์รับ

"เด็กหญิง(สาว)สา เธอเรียนเก่งกว่าเพื่อน มาชักธงชาติกับเด็กชาย(ลุ่มดอน)ไข่เร็ว" ครูหน่อยเลือกเอานักเรียนมาชักธง

เอ้า ทุกอย่างพร้อมแล้ว

ประเทศไทย....... ++++!!!  

หยุดๆๆๆ  ถ่าเฮานำแหน่เฮือนเฮาอยู่ไกล

เสียงของเด็กซายลม บ้านอยู่หัวนา บ้านไกลกว่าหมู่ ยางตีนเปิ่ม พายถุงสมุดที่ทำด้วยผ้าฟ้าวแล่นข้ามสนามฟุตบอลมา

"ถ่าเฮานำแหน่หมู่ คันบ่ถ่าเฮาบ่พาไปเก็บบักผีผ่วนเด้อ เฮาบ่อยากถืกครูหน่อยตีดาก" เด็กชายปิ่นตามมา

เอ้า พร้อมแล้ว เริ่มพิธีการได้

"ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื่อไทย
เป็นประชารัฐ ไผทของไทยทุกส่วน..... "


 
 
สาธุการบทความนี้ : 321 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  28 ส.ค. 2553 เวลา 15:43:59  
    homepage    offline  ติดต่อหลังเวที  ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  อีเกียแดง {แห่งรัตติกาล}    คห.ที่23) สามัคคีนิทาน ตอนที่ ๑ “เพื่อนใหม่ในวันเปิดเรียน”  
  อนุเซียนผู้อมตะ

ภูมิลำเนา : บุรีรัมย์ @ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 07 เม.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,431
ให้สาธุการ : 4,145
รับสาธุการ : 11,376,230
รวม: 11,380,375 สาธุการ

 
             " ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย เป็นประชารัฐไผทของไทยทุกส่วน
                     อยู่ดำรงคงไว้ได้ทั้งมวล ด้วยไทยล้วนหมายรักสามัคคี
                   ไทยนี้รักสงบแต่ถึงรบไม่ขลาด เอกราชจะไม่ให้ใครข่มขี่
               สละเลือดทุกหยาดเป็นชาติพลี เถลิงประเทศชาติไทยทวีมีชัย ชโย "

                  

                เสียงเพลงชาติจบลงอย่างพร้อมเพรียงกัน แต่ฮู้สึกว่าผืนธงชาติสิขึ้นไปฮอดหลังเพลงจบ เฮ็ดให่เด็กหญิง(สาว)สา ต้องหันหน้ามาหลับตาซังให่เด็กชาย(ลุ่มดอน)ไข่เทือนึง ย้อนว่าผู้ที่สาวเชือกกะคือเด็กชายลุ่มดอนไข่นั่นเอง  หลังจากนั้นคุณครูหน่อยคนสวยกะก้าวออกมายืนอยู่หน้าเสาธงพร้อมกับเว้าเสียงดังฟังชัดว่า

คุณครูหน่อย...  " อ่าโหล...อ่าโหล นะค่ะ  เอ่อนักเรียนที่เป็นตาฮักของครูค๊ะ  
                  วันนี้เป็นวันแรกของการเรียนหลังจากที่ปิดยาวไปนานถึงสามเดือน
                  หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานครูเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงไปนะค๊ะ
                  รู้สึกว่าเด็กชายหน่อจะใส่ชุดใหม่สอาดสะอ้านเชียว  เด็กหญิง(สาว)สา
                  ได้ร้องเท้าใหม่ด้วย คนอื่นๆก็มีอะไรเปลี่ยนเช่นกันนะค่ะ
                  แต่ที่ยังรักษามาตรฐานได้คงเส้นคงว่าดูจะเป็นเด็กชาย(ปิ่น)ลม
                  กับเด็กชาย(จารย์)ใหญ่ กางเกงที่ขาดตรงตูดของพวกเธอปะได้สง่างามมาก
                  ต่อไปครูขอเชิญท่านอาจารย์มังกรเดียวดาย อาจารย์ใหญ่ของเราออกมา
                  กล่าวทักทายอะไรกับนักเรียนสักหน่อยนะค่ะ "


                 หลังจากครูหน่อยคนสวยเว้าจบลง ภารโรงต้องแล่งกะย่างออกมาหน้าเสาธงแบบสง่าผ่าเผย  เฮ็ดให่อาจารย์มังกรเดียวดายต้องย่างออกไปนำค๊วกส่วง  

    อาจารย์มังกรเดียวดาย...  ภารโรงต้องแล่ง ข่อย..ข่อย..บ่แม่นเจ้า

    ภารโรงต้องแล่ง  ...เอ้อ...แม่นเนาะลืมคาวกะยังหว่า บ๊า..ย้อนยาสตรีเพ็ญพากของอีนาง
                          อยู่บ้านคักๆ...คือแค่สามเป๊กนึง คักปานนี้ตั๊วหนิ

ว่าแล้วภารโรงต้องแล่งกะถอยหลังกลับหม่องเก่า  เสียงหัวร่อจากครูและนักเรียนดังขึ้นทันที

                      ...คริ....คริ......ฮ่าๆๆ........ก๊ากก...

 
 
สาธุการบทความนี้ : 300 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  28 ส.ค. 2553 เวลา 17:40:33  
    homepage  hi5  offline  ติดต่อหลังเวที  ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  ป้าหน่อย    คห.ที่24) สามัคคีนิทานตอน 1.(ต่อ)  
  เซียน

ภูมิลำเนา : อุบลราชธานี
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 05 ธ.ค. 2552
รวมโพสต์ : 2,169
ให้สาธุการ : 3,415
รับสาธุการ : 4,649,800
รวม: 4,653,215 สาธุการ

 
บ๊ามื้อเปิดเทอมใหม่ ครูมาคือสิรับบทหนักเอาการน้อ
ว่าแม่นจับอิปูใส่กระด้ง หังกะว่างได้เข้ามา ให้เบิ่งทิศทางลมเกิ่น...

หลังจากเข้าแถว เคารพธงชาติ
กะพากันเข้าห้องเฮียน ขึ้นชั้นใหม่

บาดเข้าห้องเฮียน กะให้บรรดาเด็กหญิงเด็กชาย
เลือกที่นั่งตามใจชอบ
" เอ้าคือบ่อพากันหาที่นั่ง
ดญ.สา โตน้อยๆ หมู่สิบัง มานั่งแถวหน้า
ไกล้ๆ ครูนี่มา เอ้าๆ จุัมกันอยู่หลังห้องเบิ๊ดบาดนี่
ดช.หน่อ มานั่งพี้แถวเดียวนำ ดช.ไข่พี้
จั่กแม่นหยังจั่งชื่อไข่ ดอกนี่กะดาย
เอ้า ดญ.วารี มานั่งคู่กับ ดญ.สาทางหน้าพี้
ผู้โตใหญ่ ดช.ลม ดช.ใหญ่
นั่งหลังกะได้ จั่งบ่อบังหมู่
เอ้าผู้อื่นกะพากันหาบ่อนนั่ง
พากันจัดโต๊ะแล้วกะนั่งที่ให้เรียบร้อย เดี๋ยวครูมา.....    

 
 
สาธุการบทความนี้ : 275 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  28 ส.ค. 2553 เวลา 17:52:34  
        offline  ติดต่อหลังเวที  ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  บาล    คห.ที่29) สามัคคีนิทาน ตอนที่ ๑ “เพื่อนใหม่ในวันเปิดเรียน”  
  จ้าวยุทธภพ

ภูมิลำเนา : ศรีสะเกษ
สมาชิกภาพ : สมาชิกชมรมฯ
เข้าร่วม : 08 มิ.ย. 2550
รวมโพสต์ : 1,257
ให้สาธุการ : 1,345
รับสาธุการ : 1,401,620
รวม: 1,402,965 สาธุการ

 


หลังจากครูหน่อย ให้นักเรียนแต่ละคนแนะนำตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็หมดชั่วโมงของครูหน่อย ชั่วโมงต่อไปเป็นวิชาภาษาไทย คุณครูที่สอนวิชาภาษาไทย เป็นคุณครูที่มาบรรจุใหม่ เป็นคนมาจากทางกรุงเทพพระมหานคร คุณครูก็เลยพูดภาษาถิ่นอีสานไม่ได้ คุณครูชื่อว่าครูบาล ซึ่งครูบาล เป็นคนรุ่นใหม่ ไฟแรง หน้าตาก็ดี ด้วย (๕๕)

"นักเรียนทำความเคารพ" เด็กชายรุทธิ์ หัวหน้าห้องบอกทำความเคารพ

"สวัสดีครับ/ค่ะ คุณครู" นักเรียนตัวน้อย ยกมือไหว้และกล่าวสวัสดีคุณครูโดยพร้อมเพรียงกัน

"สวัสดีครับ นักเรียนทุกคน เอาละนั่งลงได้"

"ไหน ใครรู้บ้างว่าครูสอนวิชาอะไร" ครูบาลถามนักเรียนพลางมองไปทั่ว ๆ ห้อง

"วิชาภาษาไทย ค่ะ คุณครู" เสียงใส ๆ ของเด็กหญิง (สาว) สา ที่นั่งอยู่หน้าห้อง ตอบขึ้นมา

"เก่งมากครับบ ขอให้ทุกคนปรบมือให้เด็กหญิงสา ด้วยครับ"

นักเรียนทุกคนปรบมือพร้อม ๆ กัน แต่เด็กชายจารย์ใหญ่ ที่นั่งอยู่ หลังห้อง กลับตบลงไปบนโต๊ะ แทนที่จะปรบมือ

"โอ๊ย !!" เสียงเด็กชายจารย์ใหญ่ร้องขึ้นมา

"เป็นอะไร" ครูถาม

"เสี้ยน ตำมือผมครับ"

"หึ หึ ฮืออออออ" เด็กชายจารย์ใหญ่ร้องให้ออกมาในที่สุด

"ไหน ๆ ให้ครูดูซิ" ครูหนุ่ม รีบเข้าไปดูเด็กชายจารย์ใหญ่ด้วยความเป็นห่วง

"นี่ ไง ครูดึงออกแล้ว มันอันนิดดดดดดดด เดียวเอง ตำยังไม่ผ่านผิวหนังเลย ไม่ต้องร้องแล้ว"

"เหรอ ครับ ก็ผมนึกว่ามันจะเจ็บอะครับ" เด็กชายจารย์ใหญ่ตองพลางยิ้มออกมา

"เอาละ เรียบร้อยแล้ว ทุก ๆ คนกลับไปนั่งที่ได้"




รูปจาก http://www.kamsonchan.org/new/article/story17.html

 
 
สาธุการบทความนี้ : 248 ครั้ง
ให้สาธุการบทความนี้
 
 
  28 ส.ค. 2553 เวลา 20:58:49  
        offline  ติดต่อหลังเวที  ติดต่อโดยเมล์ ตอบอ้างอิง  
 
  ปราร้านอกไห   ตอบเต็มรูปแบบ || Quick Reply  
  หน้า: 1 2 3 4 5

   

Creative Commons License
สามัคคีนิทาน โดย สมาชิกทุกคน --- นิทาน (ปลาร้านอกไห --- อีสานจุฬาฯ)