| |
อนุเซียนผู้อมตะ
ภูมิลำเนา : บุรีรัมย์ @ขอนแก่น
สมาชิกภาพ : สมาชิกทั่วไป
เข้าร่วม : 07 เม.ย. 2552
รวมโพสต์ : 5,431
ให้สาธุการ : 4,145
รับสาธุการ : 11,376,310
รวม: 11,380,455 สาธุการ
|
|
ดงพญาไพร
แสงจันทร์นวลผ่องเปล่งประกายฉาบทอผืนป่าดงพญาไพรจนเหมือนกับว่าค่ำคืนแห่งรัตติกาลกลายเป็นราตรีแสงที่แฝงด้วยมนต์อันตราตรึง ฝูงค้างคาวนับหมื่นบินฉวัดเฉวียนไปมาส่องสายตาหาเหยื่ออันโอชะ ต้นไม้ใหญ่สูงลิบลิ่วตั้งตระหง่านเรียงรายอยู่แทบทุกอณูของพื้นที่ขุนเขา แสดงให้เห็นว่าผืนป่าแห่งนี้ยังอุดมสมบูรณ์โดยไร้การบุกรุกจากมนุษย์นักล่าอาณานิคมเป็นแน่ คงเป็นเพราะว่าผืนป่าแห่งนี้ยังอยู่ห่างไกลจากเจ้าหน้าที่ การสำรวจจึงไม่สามารถเข้าไปถึงได้ หรืออีกนัยหนึ่งอาจเป็นเพราะผืนป่าแห่งนี้มีตำนานอันลือลั่นจนทำให้ผู้ที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนหลีกเลี่ยงที่จะเกี่ยวข้อง เพื่อให้ตัวเองไม่ต้องเข้าไปสัมผัสจากดงพญาไพรแห่งนี้ ดงพญาไพร ชื่อที่ใครๆต้องหวาดผวากับเสียงลือเสียงเล่าอ้าง
..เสียงสายน้ำตกดังก้องผืนป่าท่ามกลางแสงนวลจ้าของคืนเดือนหงาย ร่างของบรุษ3นายกำลังขยับกายเข้าหาที่มั่น กองไฟขนาดย่อมเปล่งประกายลุกโชติช่วงในราตรีกาล ไฟ ถือเป็นสิ่งสำคัญยิ่งเมื่ออยู่ท่ามกลางผืนป่าใหญ่ เพราะมันช่วยป้องกันสัตว์ร้ายในยามค่ำคืนได้อย่างดีเยี่ยม กิ่งไม้ถูกหักมามุงเพิงที่พักแบบลูบหน้าปะจมูก จุดประสงค์ก็เพียงแค่พอประทังใช้เป็นที่กำบังกายซุกหัวนอนให้ผ่านพ้นคืนนี้ก็เพียงพอแล้ว
" จารย์..ผมอยากอาบน้ำหว่ะ!! บ่ได้อาบน้ำมันเหนียวๆโตว๊ะ.. เดี๋ยวสิไปอาบน้ำจักคราวก่อน " กฤษณะริว ชายหนุ่มแห่งเมืองปราสาทหินเอ่ยกับเพื่อนสนิทพร้อมกับขยับตัวลุกขึ้น สายตามองดูน้ามาวินกำลังจัดการกับอาหารอันโอชะของค่ำคืนนี้ ถ่านไฟสีแดงทำให้ไก่ป่าตัวเขื่องส่งกลิ่นหอมไปไกล งานนี้เล่นเอาชายหนุ่มต้องแอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อก..เลยทีเดียว อีกไม่นานนักพวกเขาคงจะได้ลิ้มรสอันโอชะเป็นแน่แท้ ผืนป่าแห่งนี้มันดูอุดมสมบูรณ์อย่างเช่นที่พวกเขาคาดเดาไว้ การออกล่าสัตว์ป่าในครั้งนี้มันสร้างความตื่นเต้นให้กับตัวกฤษณะริวเป็นยิ่งนัก เพราะเขาไม่เคยได้สัมผัสกับวิถีเฉกเช่นนี้มาก่อนเลย ด้วยความเชื่อมั่นในตัวของมาวิน น้าชายของจารย์ใหญ่เพื่อนสนิท ทำให้ชายหนุ่มวางใจที่จะลุยกับผืนดงพญาไพร แม้ว่าจากเสียงลือเสียงเล่าอ้างจะดูซ่อนเงื่อนและมีอะไรบางอย่างที่น่าพิศวง แต่ชายหนุ่มก็เลือกที่จะเข้ามาสำผัส เพราะส่วนลึกโดยส่วนตัวแล้วเขาชอบสิ่งที่ท้ายทายและดูซ่อนเร้นยิ่งนัก ทำให้การค้นหาของเขามันมีความตื่นเต้นเร้าใจอยู่ลึกๆนั่นเอง
" ไปถะแม้!!ฟ้าวไปอาบน้ำฟ้าวขึ้นมาหล่ะ มาช้าบ่รับประกันว่าไก่โตนี่สิยังเหลืออยู่หรือบ่ ฮ่าๆๆ เอ้อ.. แล้วอีกอย่างนึง สิเฮ็ดอีหยั๋งกะระวังโตแน..อย่าเฮ็ดอีหยั๋งไปทั่วไปทีปหล่ะ อยู่กลางดงกลางป่าเขาถือ " เสียงน้าชายเอ่ยพร้อมกับยิ้มทำเอาชายหนุ่มต้องยิ้มตอบ
" ครับน้า..น้ากับจารย์กะฮู้อยู่ว่าผมบ่มักอาบน้ำโดน ถ้าให้ลงไปแช่ในอ่างกะว่าไปอย่างเนาะ ฮ่าๆๆ " กฤษณะริวหัวเราะร่าทำเอาคู่สนนทนาต้องแอบทำหน้าเบ้ออกมาพร้อมกับหัวเราะ
แสงนวลของจันทราทอแสงเจิดจรัสโอบร่างของชายหนุ่มจนมองเห็นกล้ามเนื้อที่อยู่เหนือผิวน้ำเด่นชัด สายน้ำอันเย็นเฉียบถูกชายหนุ่มดำผุดดำโผล่เล่นอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงเพลงเป็นเพื่อนไม่ได้หัวใจอยากเป็นแฟนดังแว่วออกมาจากชายหนุ่มอยู่แผ่วเบา แสดงให้เห็นว่ามโนแห่งจิตไร้ซึ่งสภาวะของความตึงเครียด
"วิ๊วว..วิ๊ววว.วิ๊วววววว.. คริ.. คริ..วิ๊ววววว..คริ..คริ.." เสียงสายลมยามค่ำคืนดังมาพร้อมกับเสียงหัวเราะใส ทำให้ชายหนุ่มต้องหยุดการคลอเพลงลงทันใด สายตาที่คมกริบถูกตั้งโฟกัสหาเจ้าของเสียงที่ดังแว่วเข้ามาปะทะกับประสาทโสต พลันดวงตาของชายหนุ่มก็ดูเหมือนเปิดกว้างเมื่อเจอกับร่างที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามริมฝั่งของสายน้ำตก แสงของนวลจันทร์ทำให้ชายหนุ่มถึงกับอ้าปากค้างครางออกมาเบาๆ เขาแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่ากลางดงพงไพรแห่งรัตติกาลเช่นนี้จะมีสาวงามออกมาเล่นน้ำเฉกเช่นเดียวกันกับเขา ร่างที่เปลือยเปล่าขาวอิ่มปะทะกับแสงนวลของจันทร์เจ้าทำให้เกิดมนต์สะกดกับเขาจนกระดุกกระดิกตัวเองแทบไม่ได้ พลันร่างที่อาบไปด้วยมนต์เสน่ห์ก็เดินลุยสายน้ำอันเย็นเฉียบตรงเข้ามายังชายหนุ่ม เล่นเอาเขาต้องยืนจ้องตัวเกร็ง เลือดในกายวิ่งพล่าน ความคิดวิ่งวุ่นคาดเดาว่าสาวเจ้าแห่งราตรีกาลจะมาไม้ไหนกับเขากันนี่..!!!
สายตาของร่างสวยเปล่งประกายชวนฝันทำให้ชายหนุ่มต้องกระอักกระอ่วนจ้องตาไม่กระพริบกับร่างที่ไร้ซึ่งพันธนาการอยู่ตรงหน้าเขาขณะนี้
" ทำอะไรก็ได้ให้ฉันมีความสุข!!" ร่างงามระหงออกคำสั่งทำเอาชายหนุ่มต้องยืนนิ่ง พลันท่อนแขนอันแกร่งถูกยื่นออกไปโอบเอวคอดที่ขาวเนียนเสมือนว่าต้องมนต์คำสาปที่มิอาจปฏิเสธได้!!! มือที่ดูสากจากการทำงานหนักมาโดยตลอดควานไปมาอย่าสะเปะสะปะบนเอวคอดที่ได้รูป จิตข้างในยังนึกงวยงงอยู่ว่าหญิงสาวผู้นี้กำลังจะเล่นเกมส์คนจนกับเขากระนั้นรึ๊..???
"ไม่ต้องงงหรอกพ่อหนุ่ม..ข้าชื่อฝน บ้านอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ฟากฝั่งโน้น..ข้าร้อนนน..ข้าเลยออกมาเล่นน้ำเฉกเช่นเดียวกับเจ้านี่แหล่ะ" เธอบอกเหมือนกับรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ สีหน้าของชายหนุ่มเกิดอาการสงสัย พลันร่างสวยก็ขยับตัวเข้าประชิดสนิทแนบเล่นเอาชายหนุ่มตัวร้อนผ่าว เลือดภายในวิ่งพล่านจนแทบปริ่มออกนอกจมูก..
"เอ่อ..อ่า..เจ้า..เจ้า..ชื่อฝะ..ฝนกระนั้นรึ๊.." ชายหนุ่มเอ่ยตะกุกตะกักออกอาการลิ้นพันเมื่อใบหน้าของเธอแนบชิดข้างใบหูของเขา ลมหายใจของเธอช่างเย็นลึกยิ่งกว่าสายน้ำตกทำเอาชายหนุ่มขนลุกตัวเกร็งเล็กน้อย พลางขยับตัวเพื่อให้เท้าทั้งสองข้างตั้งมั่นพร้อมกับตั้งรับกับสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้น
"ใช่แล้ว..ข้าชื่อฝน พ่อข้าชื่อพิรุณส่วนแม่ข้าชื่อวารี..พวกข้าอาศัยอยู่ในป่าแห่งนี้มาเกือบสองร้อยปีแล้ว..ข้าดีใจเหลือเกินที่พ่อหนุ่มมาเยี่ยมเยียนพวกข้าถึงถิ่น..อย่ากระนั้นเลยเจ้าและข้ารีบอาบน้ำกันเถอะ..พ่อกับแม่ของข้ากำลังนั่งรอเจ้าอยู่อย่างใจจดใจจ่อ!!" เสียงเธอเร่งเร้าส่งแววตาอันรัญจวญเชื้อเชิญ มือเรียวงามโอบกอดประชิดร่างของชายหนุ่มที่กำลังยืนแข็งทื่อดั่งต้องมนต์สะกด
"เจ้าจะพาข้าไปไหนรึ๊..ขะ..ข้าไม่..ปะ.ไปกับเจ้า.ข้าจะไม่ไปไหนทั้งนั้น.เพื่อนของข้ายังเฝ้ารอข้าอยู่ข้างบนโน้น" ชายหนุ่มเอ่ยตะกุกตะกัก เล่นเอาสาวเจ้าเกิดอาการไม่พอใจขึ้นมาทันที
"ยังไม่เคยมีใครขัดใจข้าสักครั้ง เจ้าคิดจะเป็นคนแรกใช่ไหมที่บังอาจขัดใจข้า!!ดี..แล้วเจ้าจะได้รู้ว่าโทษฐานการไม่ทำตามใจข้ามันจะมีผลเช่นไร" เสียงเธอออกอาการเกรี้ยวกราด ใบหน้าสวยคมที่ถูกฉาบด้วยแสงของจันทรากลับกลายเป็นถมึงทึง นัยตาแดงก่ำ จ้องมองชายหนุ่มเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
กฤษณะริวอ้าปากค้างกับสิ่งที่ตัวเองเผชิญอยู่ในตอนนี้ นี่มันช่างเหมือนภูตอสุรกายที่เขาเคยเห็นจากหน้าจอทีวีเสียจริงๆ รูปร่างที่ดูสวยงามสมส่วนเมื่อสักครู่ถูกแปรเปลี่ยนเป็นเหี่ยวย่นพร้อมกันนั้นร่างที่อยู่ประชิดตัวเขายังหัวเราะเสียงแหลมโหยหวนชวนให้ขนลุกซู่ มือข้างขวาของชายหนุ่มถูกยกมาขยี้ตา "ใช่" เขาไม่ได้ตาฝาดแต่เลือดในตัวเขาเริ่มจะออกสีฝาดแทน
"ตามข้ามาเดี๋ยวนี้!!!เร็ว.." เธอออกคำสั่งเสียงดัง พร้อมกับฉุดร่างของชายหนุ่มให้ขยับตาม
ไม่..ไม่.ข้าไม่ปะ..ไปกับเจ้า.ฝน..ฝน..ข้าไม่ไป..ฝน..ฝน..ฝนนนนน..
"เฮ๊ยย..ตื่นๆ..นอนพิสังหยั๋งว่ะ..นั่งคุยกันอยุ่แหม็บๆ หลับเสย" เสียงมาวินเอ่ยพลางใช้มือจับก้อนดินขนาดเล็กเขวี้ยงใส่ตัวกฤษณะริวให้ตื่นจากภวังค์
"สงสัยสิคิดนำฝนหลายเนาะจนนอนเพ้อ..ทิดปลูกข้าวกะสิตาย ปลูกมันกะเยา ฝนนี่กะดายต๊ะซังฮ้าย..บ่ตกลงมาเลยเนาะ ..ผั่นทางพี้มาตกดีกะด้อแท้พะนะ" จารย์ใหญ่เอ่ย สายตามองเพื่อนรักที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
"ไปอาบน้ำติ๊หล่ะ..สิมาฮ้องขอฝนปานแมวเป้าอยู่ได๋ ฮ่าๆๆ" น้ามาวินหัวร่อชอบใจ โดยหารู้ว่ามโนจิตของกฤษณะริวนั้นกำลังกังขากับสิ่งที่เขาเห็น..รึ๊ว่า..สิ่งนั้น..มันกำลังรอเขาอยู่อย่างใจจดใจจ่อในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้!!!!
ด้วยจิตคารวะ
{อีเกียแดง แห่งรัตติกาล}
|
|
|
