|
หน้าบ้าน
|
อีสานจุฬาฯ
|
มูนมังอีสาน
|
ม่วนซื่นโฮแซว
|
ปลาร้านอกไห
|
กระดานข่าว
|
แมลงแห่งอีสาน
|
อาหารแห่งอีสาน
|
สมุดเยี่ยม
|
ประวัติชมรม
ตราชมรม
วัตถุประสงค์ชมรม
วิสัยทัศน์ชมรม
ทำเนียบประธานชมรม
โครงสร้างการบริหาร
คณะกรรมการชมรม
กิจกรรมชมรม
ปฏิทินกิจกรรม
ข่าวสารจากชมรมฯ
Hot Short News
คลังภาพกิจกรรมชมรม
แผนที่ชมรมฯ
ชมรมอีสาน เพื่อนบ้าน
ฮีตสิบสองคองสิบสี่
เรือนสามน้ำสี่
ผญาอีสาน
ดนตรีอีสาน
ฟ้อนรำพื้นบ้านอีสาน
นิทาน
การละเล่น
คำทวย
กลอนอีสาน-ผญา
ประเพณีอีสาน
ฟังเพลงโปงลาง
ดูวีดีโอม่วนๆ
ฟังลายเแคนเฒ่าเก่า
ร้องคาราโอเกะ
ขอเพลงคาราโอเกะ
ภาษาอีสาน
จังหวัดในอีสาน
ของแซบอีสาน
วิถีอีสาน
นิทานพื้นบ้าน
นิทานก้อม
ห้องอักษรไทน้อย
ห้องอักษรธรรมอีสาน
โสเหล่สภาไนบักขามคั่ว
ห้องโสกันฉันพี่น้อง
ห้องลายเพลงพื้นบ้านอีสาน
ห้องอักษรไทน้อย
ห้องอักษรธรรมอีสาน
ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 3 มิถุนายน 2567
::
อ่านผญา
คันว่ามีผืนผ้า บ่หาแพรพาดบ่า สินุ่งแต่ผืนผ้า ไปได้จั่งใด๋
แปลว่า
มีผ้านุ่งแล้ว หากไม่มีผ้าแพรสไบประดับด้วย ก็ขัดตา ไม่น่าดู
หมายถึง
ควรคบหาคนอื่นไว้เป็นสหาย
ล็อกอินเข้าระบบ
ชื่อ ::
รหัสผ่าน::
*จำสถานะ
ลืม password
Login ไม่ได้
สมัครสมาชิก Website
ทำไมต้องเป็นสมาชิก
Board Style: โฮม๕๑(น้ำเงิน)
set board style
สมาชิกทั้งหมด
: 4,462 คน
ล่าสุด:
โอปอ
เมื่อ: 05 พ.ค. 2567
รวมมิตรปลาร้านอกไห
สวัสดีครับ
แทบจะไม่มีใครล่วงรู้อย่างลึกซึ้งเลยว่า มีเรื่องราวที่คุณไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ในภาคอีสานของประเทศไทยนั้น หลายอย่างมีความเป็นมาอย่างไร หลายอย่างได้เกิดขึ้นแล้วและยังคงอยู่ หลายอย่างเกิดขึ้นแล้ว และได้เลือนลางหายไปแล้วในอดีต เราและทีมงานปลาร้านอกไห จะนำพาคุณผู้ชม จูงมือเดินไปเรียนรู้วิถีชีวิตพื้นบ้านอีสานในแง่มุมต่างๆ เพื่อเปิดโลกทัศน์และมุมมองว่า ทำไมคนภาคอีสานจึงเป็นอย่างนี้ ทำไมต้องใช้ชีวิตกันอย่างนี้ และสิ่งหนึ่งที่จะลืมเสียไม่ได้ก็คือ การสร้างความเป็นไทยที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม หลากหลายทางเชื้อชาติ หลากหลายประเพณี เพื่อที่เราจะได้เรียนรู้และอยู่ได้กันอย่างสันติ อย่างสงบ ไม่มีความดูถูกเหยียดหยามคนไทยด้วยกันเอง
ทีมงานปลาร้านอกไห ขอขอบคุณทุกเสียงทุกแรงใจที่มอบให้เรา เราสัญญาว่า เราจะเป็นส่วนหนึ่งที่จะสร้างสรรค์สังคมให้จรรโลงใจ
พร้อมเสมอ
ทีมงานปลาร้านอกไห
กระทู้ธรรมดา... มีข้อความโพสต์ใหม่
กระทู้ธรรมดา... ไม่มีข้อความโพสต์ใหม่
กระทู้มีรูปภาพประกอบ
แสดงความคิดเห็น
กฏกติกา มารยาท
1. ขอความกรุณา ไม่โพสต์ข้อความประกาศโฆษณาขายของ หรือชักนำในเชิงธุรกิจ
2. ขอความกรุณา ไม่โพสต์ข้อความหรือรูปภาพที่ขัดแย้งต่อศีลธรรมอันดี หรือนำไปสู่การทะเลาะวิวาท
3. ขอความกรุณาไม่โพสต์ข้อความหรือรูปภาพที่ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงบุคคลอื่น หรือหมิ่นสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
4. การคัดลอกบทความของบุคคลอื่นมาโพสต์ กรุณาอ้างอิงที่มา เพื่อเป็นการให้เกีียรติ และเคารพในภูมิปัญญาของเจ้าของบทความ
เรื่อง:
สีตัวอักษร:
มาตรฐาน
แดงเข้ม
แดง
ส้ม
ส้มเข้ม
น้ำตาล
เหลือง
เขียว
เขียวเข้ม
มะกอก
ฟ้า
น้ำเงิน
น้ำเงินเข้ม
คราม
ม่วง
ชมพู
ดำ
ขนาดตัวอักษร:
เล็กมาก(9)
เล็ก(11)
ปกติ(14)
กลาง(16)
ใหญ่(18)
ใหญ่มาก(24)
*ไม่เกิน24
ปิดท้ายคำสั่ง
วิธีนำเข้าimeem
วิธีนำเข้าYouTube
รายละเอียด*:
ใช้ html ได้
(เฉพาะที่กำหนดให้)
ใช้ bbcode ได้
ใช้ space bar ได้
(เฉพาะรายละเอียด)
ย้อนกลับ
[qt=คุณลุ่มดอนไข่:][qt=คุณจารย์ใหญ่:][qt=คุณจารย์ใหญ่:][qt=คุณสาวส่า เมืองยโส:]ไม่นาน คนเขียนก็จะหนีกลับบ้าน ปล่อยคนรออ่าน รอต่อไปอย่างไร้จุดหมาย (แม่นบ่)[/qt] ไปกะไปแต่เพียงร่างจิตใจบ่ได้ห่าง มีเวลาว่างๆสิเขียนเว้าต่อนิทาน สุขสำราญเด้อน้องคองคอยกลอนพี่ โอกาสมีเทื่อหน้าคือสิพ้อพบเจอ อดรอเด้อพี่น้องนิทานหม่วนคำกลอน ฟังมาสองสามตอนได้ห่างป๋าลาเว้น เป็นนำโตผู้ข้าเวลามีหากบ่แต่ง มัวแต่เที่ยวท่องเรื่อยไปหน้าบ่ถอย บัดนี้วันค่ำค้อยคอยไผบ่เห็นไหง่ นับมื้อไกลจากแล้วตาน้อยส่องบ่เห็น กลางเว็นยังบ่มืดยังมีตะวันส่อง กลางคืนยังฮู้แจ้งให้คอยข้อยกล่าวแสดง แป้งสิไกลไลหน้า ฝาเฮือนสิไกลบ้าน หนีไปแอ้มอยู่เถียง ลาเด้อเสียงหัวห้าวคราวหลังแต่ได้หม่วน อวนเอย ลาเด้อคำเคยเว้าเฮาเอ้ยแต่เก่า บาดนี้ลาจากเจ้า สิไกลฮ้างห่างคีง[/qt] [b][size=14]สุดท้ายช่างเหมือนกลอน........[/b][/size][/qt] [color=blue][size=14]ให้เจ้าไกลแต่ร่างทางดวงใจอย่าได้ห่าง ให้หมั่นหาเวลาว่างมาเขียนข้อต่อนิทาน มาสานต่อจนแล้วอย่าแจวหนีหน้าที่ โอกาสมีเมื้อหน้าให้อ่วยมาพ้อพบกัน สิรอถ่าบทบั้นนิทานหม่วนงานเขียนจารย์ เถิงสิด่นปานได๋ สิตั้งใจคอยนิทานเจ้า อย่าสิลืมควมเว้าหาเวลามายามแหน่ เข้ามาแหว่สืบสานไว้อย่าไลถิ่มป่าวดาย วันเดือนปีเคลื่อนย้าย เวลาเปลี่ยนเวียนแปรผัน จำต้องห่างไกลกัน ถ่าแต่วันสิโงโค้ง อย่าให้ขาดสะบั้นมิตรสัมพันธ์หล้าหล่อย คึดฮอดกันท่อนิ้วก้อยแต่ฮักหมั้นบ่ถิ่มป๋า เห็ดสิลาขอนไม้ ยอดผักไซ่สิลาเคือ เสือลิลาพงไพรหนีไกลคืนถ้ำเค้า สุขซำบายเด้อเจ้าคำเว้าเฮาให้จำจื่อ ต่างคนต่างถือคำหมั้นไกลนั้นแหม่นแต่คิง...เด้อ [/size][/color][/qt]
คลิกดูรูปแสดงอารมณ์
โดยคุณ*:
คุณต้องสมัครสมาชิก
และล็อกอินเข้าระบบ
จึงจะโพสต์ได้ครับ
อีเมล์:
ชมรมศิลปวัฒนธรรมอีสาน จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ใต้อัฒจันทร์สนามกีฬาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปทุมวัน กรุงเทพฯ :
ติดต่อชมรม
เนื้อหาใน
เว็บบอร์ด
และ
ปลาร้านอกไห
ในเว็บไซต์
www.isan.clubs.chula.ac.th
ใช้
สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกัน 3.0 ประเทศไทย
ห้ามนำเนื้อหาไปใช้เพื่อการค้า การนำไปเผยแพร่ต่อ ต้องอ้างอิงถึงที่มา
<
อ่านเงื่อนไข
>
รวมมิตรปลาร้านอกไห ---