|
หน้าบ้าน
|
อีสานจุฬาฯ
|
มูนมังอีสาน
|
ม่วนซื่นโฮแซว
|
ปลาร้านอกไห
|
กระดานข่าว
|
แมลงแห่งอีสาน
|
อาหารแห่งอีสาน
|
สมุดเยี่ยม
|
ประวัติชมรม
ตราชมรม
วัตถุประสงค์ชมรม
วิสัยทัศน์ชมรม
ทำเนียบประธานชมรม
โครงสร้างการบริหาร
คณะกรรมการชมรม
กิจกรรมชมรม
ปฏิทินกิจกรรม
ข่าวสารจากชมรมฯ
Hot Short News
คลังภาพกิจกรรมชมรม
แผนที่ชมรมฯ
ชมรมอีสาน เพื่อนบ้าน
ฮีตสิบสองคองสิบสี่
เรือนสามน้ำสี่
ผญาอีสาน
ดนตรีอีสาน
ฟ้อนรำพื้นบ้านอีสาน
นิทาน
การละเล่น
คำทวย
กลอนอีสาน-ผญา
ประเพณีอีสาน
ฟังเพลงโปงลาง
ดูวีดีโอม่วนๆ
ฟังลายเแคนเฒ่าเก่า
ร้องคาราโอเกะ
ขอเพลงคาราโอเกะ
ภาษาอีสาน
จังหวัดในอีสาน
ของแซบอีสาน
วิถีอีสาน
นิทานพื้นบ้าน
นิทานก้อม
ห้องอักษรไทน้อย
ห้องอักษรธรรมอีสาน
โสเหล่สภาไนบักขามคั่ว
ห้องโสกันฉันพี่น้อง
ห้องลายเพลงพื้นบ้านอีสาน
ห้องอักษรไทน้อย
ห้องอักษรธรรมอีสาน
ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 20 พฤษภาคม 2567
::
อ่านผญา
แนวนามไม้จวงจันทน์หายาก มันหากหลายแต่ไม้ลำสิใช้บ่มี
แปลว่า
ไม้จันทน์หอม หายาก ไม้ทั่วไปมีมากมาย แต่ใช้ประโยชน์ดังประสงค์ไม่ได้
หมายถึง
คนดีมีศีลธรรมจริงๆ หายาก คนธรรมดาทั่วไป หาง่าย
ล็อกอินเข้าระบบ
ชื่อ ::
รหัสผ่าน::
*จำสถานะ
ลืม password
Login ไม่ได้
สมัครสมาชิก Website
ทำไมต้องเป็นสมาชิก
Board Style: โฮม๕๑(น้ำเงิน)
set board style
สมาชิกทั้งหมด
: 4,462 คน
ล่าสุด:
โอปอ
เมื่อ: 05 พ.ค. 2567
รวมมิตรปลาร้านอกไห
สวัสดีครับ
แทบจะไม่มีใครล่วงรู้อย่างลึกซึ้งเลยว่า มีเรื่องราวที่คุณไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ในภาคอีสานของประเทศไทยนั้น หลายอย่างมีความเป็นมาอย่างไร หลายอย่างได้เกิดขึ้นแล้วและยังคงอยู่ หลายอย่างเกิดขึ้นแล้ว และได้เลือนลางหายไปแล้วในอดีต เราและทีมงานปลาร้านอกไห จะนำพาคุณผู้ชม จูงมือเดินไปเรียนรู้วิถีชีวิตพื้นบ้านอีสานในแง่มุมต่างๆ เพื่อเปิดโลกทัศน์และมุมมองว่า ทำไมคนภาคอีสานจึงเป็นอย่างนี้ ทำไมต้องใช้ชีวิตกันอย่างนี้ และสิ่งหนึ่งที่จะลืมเสียไม่ได้ก็คือ การสร้างความเป็นไทยที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม หลากหลายทางเชื้อชาติ หลากหลายประเพณี เพื่อที่เราจะได้เรียนรู้และอยู่ได้กันอย่างสันติ อย่างสงบ ไม่มีความดูถูกเหยียดหยามคนไทยด้วยกันเอง
ทีมงานปลาร้านอกไห ขอขอบคุณทุกเสียงทุกแรงใจที่มอบให้เรา เราสัญญาว่า เราจะเป็นส่วนหนึ่งที่จะสร้างสรรค์สังคมให้จรรโลงใจ
พร้อมเสมอ
ทีมงานปลาร้านอกไห
กระทู้ธรรมดา... มีข้อความโพสต์ใหม่
กระทู้ธรรมดา... ไม่มีข้อความโพสต์ใหม่
กระทู้มีรูปภาพประกอบ
แสดงความคิดเห็น
กฏกติกา มารยาท
1. ขอความกรุณา ไม่โพสต์ข้อความประกาศโฆษณาขายของ หรือชักนำในเชิงธุรกิจ
2. ขอความกรุณา ไม่โพสต์ข้อความหรือรูปภาพที่ขัดแย้งต่อศีลธรรมอันดี หรือนำไปสู่การทะเลาะวิวาท
3. ขอความกรุณาไม่โพสต์ข้อความหรือรูปภาพที่ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงบุคคลอื่น หรือหมิ่นสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
4. การคัดลอกบทความของบุคคลอื่นมาโพสต์ กรุณาอ้างอิงที่มา เพื่อเป็นการให้เกีียรติ และเคารพในภูมิปัญญาของเจ้าของบทความ
เรื่อง:
สีตัวอักษร:
มาตรฐาน
แดงเข้ม
แดง
ส้ม
ส้มเข้ม
น้ำตาล
เหลือง
เขียว
เขียวเข้ม
มะกอก
ฟ้า
น้ำเงิน
น้ำเงินเข้ม
คราม
ม่วง
ชมพู
ดำ
ขนาดตัวอักษร:
เล็กมาก(9)
เล็ก(11)
ปกติ(14)
กลาง(16)
ใหญ่(18)
ใหญ่มาก(24)
*ไม่เกิน24
ปิดท้ายคำสั่ง
วิธีนำเข้าimeem
วิธีนำเข้าYouTube
รายละเอียด*:
ใช้ html ได้
(เฉพาะที่กำหนดให้)
ใช้ bbcode ได้
ใช้ space bar ได้
(เฉพาะรายละเอียด)
ย้อนกลับ
[qt=คุณปิ่นลม:][size=14] ต่อเนื่องจาก ตอนที่แล้ว ครับ .............................................................................. ในขณะนั้น น้าบ่าวเทา หรือ สีเทา น้องของยายยม ผู้เป็นแม่ ของบักลม เดินผ่านมาพอดี แกไม่ได้ใส่เสื้อ ผ้าขาวม้า คาดเอว เกิบก็ไม่ได้ใส่ ย่างตีนเปิ่ม ตามคันหนามาเนิบ ๆ บุยย..ม่วนเนาะสู เล่นน้ำไฮ่นา กูอยากเล่นนำเด้.. น้าบ่าวเทาเอิ้นมาเสียงสูง เอ๋า เจ้ามาแต่ใส น้าบ่าว ลมเอิ้นถามกลับไป มาแต่เลาะหางม ขอยโข่ง หอยขี้กระต่าย ไปก้อยกินงาย แกตอบพลาง ก้มลง งมหอยตามเลาะคันแทนา ลมลุกขึ้นวิ่งมาหา ส่องดูในข่อง เห็นหอย ทั้งหอยโข่ง หอยปัง หอยขี้กระต่าย อยู่เกือบเต็ม เอ๋า แล้ว แม่นไผ ย่างตามเจ้ามา แหล่งเจ้าติ ว่าพลางชี้มือไปทาง ร่างสูงโปร่งที่เดินตามหลัง หึยย..บักเซียงลอน ผีบ้า ดอกนั่น .ป่วงประสามัน น้าบ่าวเทาบุ้ยปาก ที่แท้เป็น เซียงลอน หนุ่มสติบ่ดี ประมาณว่าปัญญาอ่อน ผีบ้าประจำหมู่บ้าน เซียงลอน เป็นผีบ้าแต่ก็ไม่เคยทำร้ายใคร มีแต่เอาผ้าขาวม้าพาดคอ อุ้มหมากตูมกา เลาะไปทั่งโคก ทั่วทุ่ง พึมพำคนเดียว วันหนึ่ง ๆ เซียงลอน เดินเลาะป่วง เข้าขั้นมาราธอน ชนิดที่ แม้วยังขยาด เวลาพบเจอคน ก็จะถามเสียงเนิบ ๆว่า แม่นไผ..ฮา..น..น...( นั้นใคร) หรือ ถ้าหากเจอ ตาวาด พ่อบักลม ก็จะเอิ้นถามว่า บักลมใหญ่..บ่...ฮา..น..น ( คงจะหมายความว่า พ่อบักลม ใช่ไหม ) แม่นเจ้าได้แหล่ง คักเนาะ น้าบ่าวเทา ลมพูดเหน็บ พลางหัวเราะคิกๆ เซียงลอนหยุด กึก ตรงคันนาที่น้าบ่าวเทากำลัง งมหอย มือชี้มาทางแก ทำท่าทางตื่นเต้น.. บักเทา บ่..ฮาน..น...น.. มือยังชี้ค้างอยู่ เออ กู นี่หละ .มึงสิท้วงเฮ็ดหยัง.. ไป๊..เมือนามึงพู้น ปานนี้ แม่มึงตามหาแล้ว น้าบ่าวเทาทำท่ารำคาญ เซียงลอนเดินผ่านไป อย่างไม่แยแส มืออุ้มหมากตูมกา ตามสไตล์ พ่อมึงเด อยู่ไส กูว่าสิมาหา ขอข้าวปลูก ข้าวอีเตี้ย ไปหว่าน สั้นดอก น้าบ่าวเทาหันหน้ามาถาม พ่อเพิ่นไถนาฮุด อยู่ ไฮ่กกหว้า พู้น ลมชี้มือบอก ตะวันสายโด่ง แดดกล้าแล้ว น้ำในไฮ่นาที่เคยเย็นฉ่ำ ถูกแดดเผา จนรู้สึกอุ่นๆ บรรยากาศ หลังฝนตกใหม่ ที่มีแดดออก สัตว์ต่างๆ ที่จำศีลในฤดูแล้ง มักจะออกมาหากินด้วยความหิวโหย ลมกับน้อง ชวนน้าบ่าวเทา ขึ้นไปหาพ่อ เพื่อแวะคุยกันเรื่องข้าวปลูก พากันเดินเป็นแถวตามคันนา ลมคิดในใจ มื้อนี่ ได้แนวกินหลายอย่างแล้ว ทั้งกบ ทั้งเขียด ทั้งปูนา ท้องเริ่มร้องจ๊อก ๆ จึงรีบสาวเท้า ก้าวไว ลัดทุ่ง จินตนาการถึง ถ้วยแจ่ว วางไว้ต่อหน้า งูสิ้ง ...! ..งูสิง....! เสียงเซียงลอน ร้องตกใจ ดังลั่นมาจาก ชายทุ่ง เฮ้ย.บักผีบ้า.เซียงลอน มันพ้อ..งูสิง ไป แมะ สูแล่น มันสิ บ่ทัน น้าบ่าวเทาฮ้องเสียงดัง ดีใจวาบ จะได้งูสิง เอาไปต้มส้ม เป็นอาหารสุดแซบ รีบวิ่งทะยานไปทางต้นเสียงอย่างรีบเร่งหมาบักแดง วิ่งแซงขึ้นหน้า ตามด้วย ลม และ น้อง ความเร็วเป็นของปีศาจ ดังคำเปรียบเทียบทั้งสาม สี่กับหมาบักแดง รีบจ้ำอ้าวสุดสามารถ แล่นลัดงูสิง เซียงลอนผีบ้า ยังกระโดดโลดเต้นจนหมากตูมกาหลุดมือ ปากก็พร่ำท้วง ไม่ขาด งูสิ้ง...งูสิง ! น้าบ่าวเทาวิ่งจนลมออกหู ลัดไปทางไฮ่นาที่ เซียงลอนอยู่ ดีใจลิงโลดเต็มประดา... น้ำลายแตก พาก ๆ ส้มปาก เมื่อคิดฮอด ต้มงูสิง " หมาบักแดงไปฮอดก่อน เห่าเสียงขรม ตามจังหวะการเต้น เพราะความตื่นกลัวของเซียงลอน น้าบ่าวเทา กับลม โดดข้ามคันนา ตามมาติด ๆ ส่วน บักกุ้นน้องชาย ยังมาไม่ถึง ล้มคุบคันนาอยู่ พอมาถึง น้าบ่าวเทากวาดสายตา ไปทั่วไฮ่นาอย่าง รีบเร่ง อันว่า ไทบ้านให้ฉายา น้าบ่าวเทาว่า เซียนโคก เพราะว่าแกชำนาญการหากินทางโคก สายตาแหลมคม รวดเร็ว ยิ่งกว่า แหลว ( เหยี่ยว)แม้ว่างูสิง จะเลื้อยได้เร็วปานได ระยะทางแค่นี้ ก็ไม่อาจรอดสายตาประดุจแหลวห่าว ของแกไปได้ แกมองสำรวจไปรอบๆ บริเวณ หอบฮัก ๆ ด้วยความเหนื่อย พลันสายตาก็ชำเรืองเห็น รูปร่างคดโค้งลักษณะดำ ๆ อยู่ห่างจาก เซียงลอน ประมาณ 3 วาเศษ แกโพล่งขึ้นด้วยเสียงอันดัง ฮากไม้....! คน..เอ้ย.....! บักเซียงลอนผีบ้า ตั๊วะกูแล้ว.ว.ว...!" ที่แท้เป็นรากไม้ รูปร่าง คดโค้งงอ ดำๆ วางอยู่กลางไฮ่นา งุสิ้ง..งูสิง..บ่..ฮา..น..น . เซียงลอนยังท้วงไม่หยุด มือชี้ไปที่รากไม้ ผู้ต้องหา คดีงูสิง ทั้งน้าบ่าวเทาและลม หัวเราะกั๊กๆ ปนเสียงหอบ ขำตัวเอง ที่เสียท่าให้กับผีบ้าเซียงลอน [/size][/qt]
คลิกดูรูปแสดงอารมณ์
โดยคุณ*:
คุณต้องสมัครสมาชิก
และล็อกอินเข้าระบบ
จึงจะโพสต์ได้ครับ
อีเมล์:
ชมรมศิลปวัฒนธรรมอีสาน จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ใต้อัฒจันทร์สนามกีฬาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปทุมวัน กรุงเทพฯ :
ติดต่อชมรม
เนื้อหาใน
เว็บบอร์ด
และ
ปลาร้านอกไห
ในเว็บไซต์
www.isan.clubs.chula.ac.th
ใช้
สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกัน 3.0 ประเทศไทย
ห้ามนำเนื้อหาไปใช้เพื่อการค้า การนำไปเผยแพร่ต่อ ต้องอ้างอิงถึงที่มา
<
อ่านเงื่อนไข
>
รวมมิตรปลาร้านอกไห ---