|
หน้าบ้าน
|
อีสานจุฬาฯ
|
มูนมังอีสาน
|
ม่วนซื่นโฮแซว
|
ปลาร้านอกไห
|
กระดานข่าว
|
แมลงแห่งอีสาน
|
อาหารแห่งอีสาน
|
สมุดเยี่ยม
|
ประวัติชมรม
ตราชมรม
วัตถุประสงค์ชมรม
วิสัยทัศน์ชมรม
ทำเนียบประธานชมรม
โครงสร้างการบริหาร
คณะกรรมการชมรม
กิจกรรมชมรม
ปฏิทินกิจกรรม
ข่าวสารจากชมรมฯ
Hot Short News
คลังภาพกิจกรรมชมรม
แผนที่ชมรมฯ
ชมรมอีสาน เพื่อนบ้าน
ฮีตสิบสองคองสิบสี่
เรือนสามน้ำสี่
ผญาอีสาน
ดนตรีอีสาน
ฟ้อนรำพื้นบ้านอีสาน
นิทาน
การละเล่น
คำทวย
กลอนอีสาน-ผญา
ประเพณีอีสาน
ฟังเพลงโปงลาง
ดูวีดีโอม่วนๆ
ฟังลายเแคนเฒ่าเก่า
ร้องคาราโอเกะ
ขอเพลงคาราโอเกะ
ภาษาอีสาน
จังหวัดในอีสาน
ของแซบอีสาน
วิถีอีสาน
นิทานพื้นบ้าน
นิทานก้อม
ห้องอักษรไทน้อย
ห้องอักษรธรรมอีสาน
โสเหล่สภาไนบักขามคั่ว
ห้องโสกันฉันพี่น้อง
ห้องลายเพลงพื้นบ้านอีสาน
ห้องอักษรไทน้อย
ห้องอักษรธรรมอีสาน
ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 26 เมษายน 2568
::
อ่านผญา
แนวว่าทองคำนี้ ตกดินบ่หมองหม่น เอาผ้าฮ้ายห่อไว้ กะยังเลื่อมดังเดิม
แปลว่า
ธรรมชาติทองคำ ตกดินไม่หม่นหมอง ถูกห่อหุ้มด้วยผ้าขี้ริ้ว ก็ยังผุดผ่องดังเดิม
หมายถึง
คนจิตใจงาม มีศีลธรรม อยู่ที่ไหนก็งาม
ค้นหาสาธุการ ปลาร้านอกไห
พบทั้งหมด 2 หัวข้อ
หน้า:
1
โพสต์โดย
22)
หูดสามเปา
อ้าย
คห.ที่3)
ดีเด้ละแบบนี้ คือสิบ่อมีคนทุกข์คนอยาก
[
ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้
]
ศิษย์ใหม่ไร้วรยุทธ์
ภูมิลำเนา : มหาสารคาม
เข้าร่วม : 27 ธ.ค. 2550
รวมโพสต์ : 2
ให้สาธุการ : 0
รับสาธุการ : 5040
รวม: 5040 สาธุการ
คุณภาส:
บักหูดสามเปาเป็นผู้ชายคนหนึ่ง มีแต่ตุ่มเต็มโต ขี้คร้านหลาย กินแล้วกะมีแต่นอน พ่อกับแม่เลยให้ไปอยู่วัดแห่งหนึ่งกับยาคู
ยาคูกะเลยเอาเม็ดแตงโมให้บักหูดสามเปาไปปลูก และบอกว่าให้ไปรดน้ำทุกวัน ความขี้คร้านของมันบ่ตักน้ำหด แต่ไปเยี่ยว(ฉี่) รดทุกมื้อ ๆ
จนบักโมเติบใหญ่ พอบักโมสุกก็เลยเอาไปถวายพระยา พระยามีลูกสาวผู้หนึ่งงามขนาด ชื่อ นางลุน ลูกสาวพระยากินบักโมแล้วเกิดมีลูก พระยาถามลูกว่ามีลูก
นำไผ ลูกสาวกะบอกว่าไม่รู้ พระยาเลยตีฆ้องร้องป่าวว่าให้คนเอากล้วยมาคนละหนึ่งหน่วย ถ้านางเอากล้วยนำผู้ได๋ผู้นั่นสิเป็นพ่อของลูกในท้อง
ส่วนลูกสาวพระยาไผ๋ยื่นให้ก็ไม่เอาจนว่ามาฮอดบักหูดสามเปาเด่กล้วยให้ นางลุนก็เอาปั๊บ พระยาเห็นอย่างนั้นก็โกรธมากหลาย เลยไล่บักหูดสามเปา
กับนางลุนหนีเข้าไปอยู่ในป่า พร้อมกับมีดดวงหนึ่ง เสียมดวงหนึ่งบักจกดวงหนึ่ง เอามีดตัดต้นไม้ทำที่อยู่ นางลุนก็ไม่พูดด้วยสักที ทำอย่างไรก็ไม่พูด นานๆไปก็พูดเอง (บ่ฮู้ว่าเป็นหยัง)????
ต่อมาเมียก็เลยบอกให้ไปถางป่าจะปลูกผักปลูกหญ้า ปรากฏว่าถางต้นไม้ไว้แล้วยามมื้อเช้าต้นไม้ก็หายหมด ฟันอีกหลายครั้งก็เป็นเหมือนเดิม บักหูดสามเปาก็เลยแอบดูจอบเบิ่ง พอแต่ตะเว็นตกดินกะมีลิงโตหนึ่งถือฆ้องเดินมาพอแต่ตีฆ้องต้นไม้ลุกพึบขึ้นมา บักหูดสามเปาเห็น เลยแล่นออกไปจับลิง ทำท่าสิฆ่าลิง ลิงกะเลยฮ้องขอชีวิตไว้ บักหูดสามเปาก็เลยว่ามึงเป็นหยังจังเฮ็ดจังซี่
กูสิปลูกบักแตงบักโมไว้ให้เมียกูกิน ลิงกะเลยว่าฆ้องนี้มันเป็นฆ้องวิเศษ บักหูดสามเปากะเลยว่ามันวิเศษจังได๋ลิงบอกว่าตีเป็นคนงามกะได้
ตีเป็นผู้เฒ่ากะได้ ตีเอาบ้านเอาเมืองกะได้ บักหูดสามเปาก็เลยลองตีดู ตีให้หูดกูหายกะนา พอแต่ตีฆ้องหูดที่มีอยู่ก็หาย
เอาตีให้กูผู้เป็นผู้งาม ๆ ได้บ่ได้ ว่าแล้วเลากะเลยตีฆ้องให้เป็นผู้บ่าวงาม ๆแล้วลิงกะเลยเอาฆ้องให้ พอแต่ได้ฆ้องแล้วบักหูดกะเลยกลับบ้านไปหาเมีย
เรียกเมีย เมียก็เลยว่าอย่ามาเอิ้นข้อย ข้อยมีผัวแล้ว ข้อยลุโตนผัวข้อย บักหูดสามเปากะเลยว่าข้อยนี่แหละผัวเจ้า ข้อยบ่เชื่อเอ้า...
.ข้อยสิตีฆ้องให้เป็นหูดคือเก่าเด้อ พออธิฐานแล้วกะเลยตีฆ้องให้เป็นหูดเหมือนเก่า เมียก็เลยเชื่อ แล้วกะเลยตีให้กลับเป็นคนงามเหมือนเดิม
ต่อจากนั้นแล้วก็เลยตีเอาบ้านเอาเมืองอื่นๆอย่างมีความสุข
กล่าวถึงพระยา สงสัยว่าหูดสามเปามันตายหรือยัง เลยบอกเสนาอำมาตย์ไปเเอบดู พอแต่เสนาไปดูเลยกลับมา
บอกพระยาว่าบักหูดสามเปารูปงานกว่าเก่า รูปงามพระยาเลยไปดูให้เห็นกับตา ก็เลยให้บักหูดสามเปาตีฆ้องให้ตัวเองเป็นหนุ่ม แล้วกลับบ้านกลับเมือง พอแต่เมียเห็นพระยาก็ไม่เชื่อว่าเป็นผัวเจ้าของ เลยบอกว่ามีฆ้องศักดิ์สิทธิ์อยู่กับ หูดสามเปา
เมียกะเลยว่าข้อยอยากเป็นสาวงามเหมือนกัน ฮิๆๆ ว่าแล้วบักหูดสามเปาก็เลยตีฆ้อง เมียพระยาก็เลยกลับเป็นคนงามคนสวยเริ่ดประเสริฐศรี
ปรากฏว่าบ้านเมืองนั้นมีแต่คนงาม ๆ มีแต่หนุ่ม ๆ สาว ๆ สวยๆ เริดๆ หมดทั้งบ้านทั้งเมือง เพราะหูดสามเปาตีฆ้อง ทั้งสองอยู่ด้วยกันอย่างความสุขแฮบผปี้แอนดิ้ง......จบจ้อย
นี่แหละเผิ่นว่า
เบิ่งคนอย่างเบิ่งแต่เพียงภายนอก เบิ่งจิตใจเขานำ
บ๋า.......... ฆ้องนั้นอยู่ไสหนอ ข่อยสิตีให้คนอีสานอยู่ดีกินดีตลอดเบิ้ดซาติ เรียนกะไห่ได้เกรด 4 เบิดซูวิชา
พวกเจ้าเด๋ ได้ฆ้องตีตีอธิษฐานอีหยัง มาเว้าสู่ฟังแหน่เด้อ...........
สาธุการบทความนี้ : 453 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 453 ครั้ง
27 ธ.ค. 2550 เวลา 07:58:56
ขึ้นบน
ลงล่าง
โพสต์โดย
22)
หูดสามเปา
อ้าย
คห.ที่4)
[
ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้
]
ศิษย์ใหม่ไร้วรยุทธ์
ภูมิลำเนา : มหาสารคาม
เข้าร่วม : 27 ธ.ค. 2550
รวมโพสต์ : 2
ให้สาธุการ : 0
รับสาธุการ : 5040
รวม: 5040 สาธุการ
ยืมนำแนเด้อ
สาธุการบทความนี้ : 26 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 26 ครั้ง
27 ธ.ค. 2550 เวลา 08:00:16
ขึ้นบน
ลงล่าง
หน้า:
1
ชมรมศิลปวัฒนธรรมอีสาน จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ใต้อัฒจันทร์สนามกีฬาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปทุมวัน กรุงเทพฯ :
ติดต่อชมรม
เนื้อหาใน
เว็บบอร์ด
และ
ปลาร้านอกไห
ในเว็บไซต์
www.isan.clubs.chula.ac.th
ใช้
สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกัน 3.0 ประเทศไทย
ห้ามนำเนื้อหาไปใช้เพื่อการค้า การนำไปเผยแพร่ต่อ ต้องอ้างอิงถึงที่มา
<
อ่านเงื่อนไข
>
หูดสามเปา --- เว็บบอร์ดอีสานจุฬาฯ