ภูมิลำเนา : มหาสารคาม
เข้าร่วม : 06 มี.ค. 2550
รวมโพสต์ : 303
ให้สาธุการ : 5
รับสาธุการ : 584680
รวม: 584685 สาธุการ
|
มีพ่อใหญ่อั่นหนึ่ง สมมุตินามตามท้องเรื่องว่า พ่อใหญ่มี เลากะมีลูกเขยผู้หนึ่ง ชื่อว่า ทิดดี ซะเนาะ ลูกเขยกะเป็นลูกเขยใหม่ แต่งงานกับลูกสาวพ่อใหญ่มี บ่ทันดน กะเลยได้อยู่เฮียน นำพ่อเฒ่า แม่เฒ่า บ่ทันออกเฮียน ว่าสั่นเถาะ มื่อหนึ่ง พ่อใหญ่มี เพิ่นไปหา ห่างนกขุ่ม ยามกังเว็น พอตกบ่ายคล้อยกะได้นกคุ่ม มาสามโต ใส่ในข่อง พอมาฮอดเฮียน เลากะเหมื่อย เทิงหิวข้าว กะเลยเอาข่องที่มีนกขุ่ม 3 โต ให้ทิดดีลูกเขย พร้อมทั้งเว่าว่า “เอ้า..ทิด เอานกขุ่ม ไปลาบมากินแซบๆเบิ่งเกิ่นหนะ” หลังจากนั้นพ่อใหญ่มีกะไปหาอาบน้ำอาบหนอง ถ่ากินข้าว ฝ่ายทาง ทิดดี ลูกเขย พอได้ข่องจากพ่อเฒ่าแล้ว กะฟ่าวไปเฮ็ด ย่านพ่อเฒ่าจ่ม ว่าสั่นเถาะ แต่ว่า ทิดดี เป็นทิดกะจริง แต่ว่าบ่ได้บวชดนปานได๋ ความรู้ ความรอบคอบกะเลยบ่หลาย เพิ่นกะฟ่าวเปิดฝาข่องออก พอเปิดฝาออกท่อนั่นหละ นกขุ่ม เทิงสามโต ที่กำลังรอคอยจังหวะอยู่ กะพร้อมใจกัน บิน ปี๊ ปี๊ แล้วกะ ปี๊ บินหนีไปเทิงสามโต (ทิดดี คึดว่า พ่อเฒ่า คงสิหลกขนปีกนกขุ่มออกแล้ว มันคงบินบ่ได้ แต่ที่จริงแล้ว พ่อใหญ่มี บ่ได้หลกขนปีกนกออกจ้อย ปลดจากซิงแล้ว กะใส่ข่องเลย มันกะเลยยังบินหนีได้) พอนกขุ่มบินหนีเหมิดแล้ว ทิดดี กะตกใจอย่างแรง เฮ็ดจั่งได๋น๊อ พ่อเฒ่าจั่งสิบ่ฮ่าย คึดไปดนเติบ ถ้าสิไปบอกพ่อเฒ่าว่านกขุ่มบินหนีเหมิดแล้ว พ่อเฒ่าคงจ่มให้ว่าปึกว่าโง่แท้ กะเลยแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ไปตัดก้านกล้วย มา สี่ห้าก้าน (สมัยก่อน เวลาสิเฮ็ดลาบอีหยัง บ่ว่าสิเป็นลาบปลาดุก ลาบไก่ ลาบนก ชาวบ้านเฮากะมักสิเอาก้านกล้วย มาฟักใส่นำ เพื่อเพิ่มปริมาณให้ได้ลาบหลายๆ เพราะว่าคนสมัยตะกี้ ลูกดก มีลูกหลายคน ได้นกขุ่ม มา สองสามโต ลาบบ่อิ่ม กะเลยต้องหาแนวมาเพิ่มปริมาณ แต่รสชาติกะยังดีอยู่ แนวนั่นกะคือ ก้านกล้วย นั่นเอง) พอทิดดีได้ก้านกล้วยมาแล้ว กะมาลอกเปลือกออกอย่างดี ฟักแหลกๆอย่างดี หลังจากนั้น กะขูดขี้เขียง ใส่ไปนำจักกำ (เขียงไทบ้านเฮาสมัยก่อน กะสิเป็นเขียงไม้บักขามเนาะ ฟักอีหยังแล้วกะบ่เคยล้างจักเทือดอก บ่เกี้ยงคือเขียงสมัยนี้ เขียงสมัยนี้ คนล้างดี ขี้เขียงกะเลยบ่หลาย) ก้านกล้วยฟักใส่กับขี้เขียง เบิ่งไปเบิ่งมากะคือลาบนกขุ่มอยู่ตั๊วหละ ทิดดีกะเลยจัดการปรุงลาบนกขุ่ม (ลาบนกขุ่มที่มีแต่ก้านกล้วยกับขี้เขียง ผสมกลิ่นขนนกขุ่มเล็กน้อย) ทิดดีเลาเป็นพ่อครัวฝีมือดี สมชื่อ ลาบนกขุ่ม กะมีหน้าตาหน้ากิน หอมกลิ่นข้าวคั่ว ใบบักเวอร์ หัวหอม หอมไปจนฮอดดังพ่อใหญ่มี พุ่นหละ “กำลังหิวข้าวอยู่พอดี มา มา ทิดหาพาข้าวมากิน บ๊า..กลิ่นหอม เป็นตาแซบคัก” “มา มา ทิด มากินพร้อมกัน” ทิดดีกะหาพาข้าวมาลงให้พ่อเฒ่ากิน แต่ตัวเองบ่กล้ากินนำดอก (ผู้ได๋สิไปอยากเนาะ ลาบก้านกล้วยใส่ขี้เขียง) เทิงย่านมันบ่แซบถืกปาก เดี๋ยวพ่อเฒ่าจับได้ กะเลยไปจอบเบิ่งอยู่ห่างๆ พ่อใหญ่มี เทิงหิว เทิงหอมกลิ่นลาบนกขุ่ม เพิ่นกะจัดการ ปั้นข้าวคุ่ย คำบักใหญ่ ลังคำกะหักบักพริกหน่วยใส่พร้อม เทิงเผ็ด เทิงแซบ กินอิ่มแล้ว กะกินน้ำ ลูบท้องหล่วยหล่วย พร้อมเว่าว่า “โฮ้..ถ่าแม่นมีลวกผักสาบ กับลวกดอกกระเจียว มากินกับคือสิแซบคักกั่วนี่ แต่กะบ่เป็นหยัง เท่านี้กะแซบคักแล้ว บ๊า….แมงตาแตก นี่ เฮ็ดจั่งได๋กินกะแซบตั๊วหนิ…” ลูกเขยกะได้แต่ลักหัวร่ออยู่ในใจ |
| ขึ้นบน ลงล่าง |
