โครงการวิจัยเรื่องการพัฒนาศิลปะการแสดงบ่งชี้ภูมิศาสตร์วัฒนธรรม : นาฏศิลป์พื้นเมืองจังหวัดขอนแก่น --- เว็บบอร์ดอีสานจุฬาฯ

คห.ที่63) ข้อมูลสนเทศ การแสดงชุด ฟ้อนสุริยะยาตรา [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

ศิษย์น้องเล็ก

ภูมิลำเนา : ขอนแก่น
เข้าร่วม : 14 ม.ค. 2554
รวมโพสต์ : 29
ให้สาธุการ : 0
รับสาธุการ : 55670
รวม: 55670 สาธุการ

       เขียนโดย นายพัฒไกร  คีรีพัฒนพล
                ความหมายของคำว่า สุริยะยาตรา คือ การเดินทางของแสงอาทิตย์สู่โลกมนุษย์ ในที่นี้คือ  แสงอาทิตย์เดินทางสู่ผืนแผ่นดินอีสาน
                ความเป็นมาของฟ้อนสุริยะยาตรา��
         ��ฟ้อนสุริยะยาตราประดิษฐ์ขึ้นเนื่องมาจาก การแสดงแสง เสียง งานไหมมัดหมี่ของดีเมืองชลบถ ประจำปี 2554 เมื่อวันที่ 8 มกราคม 2554��โดยการริเริ่มความคิดของนายพัฒนไกร คีรีพัฒนพล  ผู้เขียนบทและกำกับการแสดง��ที่ชื่นชอบในความงดงามของดวงอาทิตย์ยามเช้า(ตะวันทอแสง) อันสะท้อนให้เห็นถึงคุณค่าของแสงรัศมีสีทอง เมื่อพระอาทิตย์เริ่มทอแสงขึ้นมาชีวิตบนโลกมนุษย์จะเริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นทีละน้อยๆ��เมื่อพระอาทิตย์ทอแสงเต็มที่ทุกสรรพชีวิตจะสำแดงตัวตนตามธรรมชาติของแต่ละเผ่าพันธุ์��
��โดยมีคณาจารย์ผู้ถ่ายทอดศิลปะการฟ้อนอีสานประจำวงโปงลางพ่อแลโรงเรียนชัยภูมิภัดีชุมพล (ครูไก่ ครูโอ๊ต)��เป็นคณะผู้ประดิษฐ์กระบวนท่าฟ้อน��กำหนดรูปแบบการแปรแถว��และกำหนดรูปแบบการแต่งกาย
��ช่างฟ้อนกลุ่มแรกที่ได้รับการถ่ายทอดกระบวนท่าฟ้อน คือ นักเรียนผู้เป็นสมาชิกวงโปงลางพ่อแล โรงเรียนชัยภูมิภักดีชุมพล��จังหวัดชัยภูมิ��
�� ผู้ประพันธ์ลายดนตรีและบันทึกเสียง คือ��นายวุฒิไกร��แสงแสน(ต้นรัก)��นักศึกษาสาขาดนตรีและการแสดงพื้นเมือง��คณะศิลปกรรมศาสตร์��มหาวิทยาลัยขอนแก่น��
��ผู้ถือลิขสิทธ์ลายดนตรีและการแสดงฟ้อนสุริยะยาตรา คือ นายพัฒนไกร คีรีพัฒนพล
��ผู้ได้รับอนุญาตให้เป็นผู้ใช้สิทธิตามลิขสิทธิ์หลักอย่างเป็นทางการ คือ�� วงโปงลางพ่อแล โรงเรียนชัยภูมิภักดีชุมพล��จังหวัดชัยภูมิ��
��ติดต่อรับการถ่ายทอดกระบวนท่าฟ้อนและกระบวนการบรรเลงดนตรี ได้ที่ วงโปงลางพ่อแลโรงเรียนชัยภูมิภัดีชุมพล��
�� หมายเหตุ � การนำลายเพลงฟ้อนสุริยะยาตราทั้งหมดหรือช่วงใดช่วงหนึ่งไปประดิษฐ์เป็นการแสดงชุดใหม่หรือหรือตั้งชื่อใหม่ หรือนำไปสร้างสรรค์รูปแบบการบรรเลงใหม่ หรือนำไป copy เป็นสินค้าเทปคาสเซ็ท ซีดี เพื่อจำหน่าย โดยมิได้รับอนุญาตจากนายพัฒนไกร คีรีพัฒนพล และ/หรือวงโปงลางพ่อแลโรงเรียนชัยภูมิภักดีชุมพล�� ถือเป็นความผิดทางกฎหมาย��ทั้งนี้หากนำไปใช้ในเชิงการศึกษาควรมีหนังสือสนเทศแจ้งความประสงค์เป็นลายลักษณ์อักษร
�ความสำคัญของฟ้อนสุริยะยาตรา��
      �ฟ้อนสุริยะยาตรามีความสำคัญในประเด็นที่ว่า แผ่นดินอีสานเป็นพื้นที่แรกที่จะพบเห็นพระอาทิตย์ขึ้นในยามเช้าที่จังหวัดอุบลราชธานี�� การแสดงชุดนี้จึงเป็นคำตอบที่ดีให้กับคำว่า "รับแสงตะวันก่อนใครในสยาม"
แนวคิดของฟ้อนสุริยะยาตรา ��
     �ฟ้อนสุริยะยาตรามีแนวคิดการแสดง คือ การเดินทางของแสงอาทิตย์สู่โลกมนุษย์�� เน้นการนำเสนอถึงแสงที่อาทิตย์ที่สาดส่องผืนแผ่นดินแห่งอารยธรรมอีสาน��นักแสดงชาย(ช่างฟ้อนเอก) หมายถึง��องค์สุริยะเทพ��นักแสดงหญิง(ช่างฟ้อนหญิง)��หมายถึง��แสงรัศมีสีแดงสีทองของดวงอาทิตย์��เพราะฉะนั้นกระบวนการท่าฟ้อนจึงได้นำเอาท่าทางของนางอัปสรมาประยุกต์ใช้��ผนวกกับท่าฟ้อนจากจินตนาการที่สิ่งมีชีวิตทั้งมนุษย์และสัตว์ต่าง ๆ ที่แสดงการเคลื่อนไหวในยามเช้า��และท่าฟ้อนที่สื่อถึงการส่องสาดกระจายเป็นรัศมีวงกล้างของดวงอาทิตย์��อิทธิพลของแนวคิดนี้ส่งผลต่อการออกแบบเสื้อผ้า��ที่นำเอาไหมมัดหมี่โทนสีแดง เสื้อผ้าสีแดง เครื่องประดับสีทอง มาเป็นสีหลักในการกำหนดรูปแบบเครื่องแต่งกาย��อิทธิพลของแนวคิดนี้ส่งผลต่อการประพันธ์ดนตรีที่ใช้การแสดงจะเป็นลักษณะความงดงามของบรรยากาศยามเช้าที่มีความเรียบง่าย��ดนตรีจะค่อยเพิ่มสีสันขึ้นมาเรื่อยๆ��เปรียบดั่งเวลาเช้าถึงเที่ยงที่สิ่งมีชีวิตบนโลกค่อยเผยวิถีชีวิตอย่างเต็มที่ตามความเข้มข้นของอุณหถูมิและแสงสว่างของพระอาทิตย์
วัตถุประสงค์ของฟ้อนสุริยะยาตรา ��
     � 1.เพื่อใช้เป็นการแสดงชุดแรกในการแสดงของการแสดงแสง เสียง เชิงวัฒนธรรมอีสานเหนือ(ชาติพันธุ์ไทยเชื้อสายลาว)
��2.เพื่อใช้เป็นการแสดงในวงดนตรีพื้นเมืองอีสาน(วงดนตรีโปงลาง) ซึ่งกำหนดให้เป็นการแสดงหลังชุดเปิดวงเป็นวิถีปฏิบัติสำคัญ��เพื่อบ่งบอกถึงสาระสำคัญเชิงวัฒนธรรมและการบ่งชี้ภูมิศาสตร์ว่า "แผ่นดินอีสานคือพื้นที่แรกของประเทศไทยที่พระอาทิตย์ขึ้น"��
��3.เพื่อสร้างอัตลักษณ์เชิงมหภาคให้กับการแสดงวงดนตรีโปงลาง��เพราะว่าอารมณ์ดนตรีสื่อถึงลักษณะการบรรเลงประสมวงดนตรีแบบดั้งเดิม ต่อเนื่องด้วยศิลปะการบรรเลงวงดนตรีในรูปแบบสมัยมาตรฐานนิยมปัจจุบัน��
��4.เพื่อบรรจุการแสดงฟ้อนสุริยะยาตรา สู่การแสดงประเภทบ่งชี้ภูมิศาสตร์ ซึ่งหมายถึงว่า��"การแสดงชุดนี้ประดิษฐ์ครั้งแรก บนผืนแผ่นดินอีสาน��จากข้อมูลที่เป็นจริงทางวิชาการเรื่อง "ภาคอีสานเป็นภูมิภาคแรกที่พระอาทิตย์ขึ้นบนพื้นที่ของประเทศไทย"

สาธุการบทความนี้ : 196 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 196 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 21:38:01

1076) การแสดงฮอยบรรพวิจิตร นฤมิตภูมิปัญญา ภูษาไหมมัดหมี่ ศรีนครชลบถ

โพสต์โดย

คห.ที่64) ลองฟังลายฟ้อนสุริยะยาตรา (เป็นอย่างที่ข้อมูลที่อธิบายไว้หรือไม่) [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

http://www.4shared.com/audio/VSW7mdgS/_online.html

สาธุการบทความนี้ : 0 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 0 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 22:00:26

โพสต์โดย

คห.ที่6) มีสไตล์การทำดนตรีถูกต้องแล้วครับ [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณต้นรัก คือ ต้นกล้าต้นใหม่ที่เดินมาถูกทางแล้วครับ
ผมวิเคราะห์จาการทำเพลงสุริยะยาตรา พบคำตอบดังนี้ครับ

สาธุการบทความนี้ : 223 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 223 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 17:05:16

โพสต์โดย

คห.ที่7) มีสไตล์การทำดนตรีถูกต้องแล้วครับ(ต่อ) [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

1.ตามหลักการที่ถูกต้องทางดนตรี แต่งลายโดยการอนุรักษ์จังหวะการเดินกลองไว้
2.เดินทำนองลายเพลงใหม่แบบไม่ซ้ำทำนอง โดยไม่มีกลิ่นอายแต่งแบบเพี้ยนๆหรือนำมาจากไรอะไรหรือเปล่า (ข้อนี้ต้นรักได้คะแนนเต็มสิบนะ สร้างสรรค์จากแรงบันดาลมี่มองเห็นภาพว่าพระอาทิตย์กำลังขึ้นจริงๆ)

สาธุการบทความนี้ : 234 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 234 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 17:14:29

โพสต์โดย

คห.ที่8) มีสไตล์การทำดนตรีถูกต้องแล้วครับ(ต่อ) [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

3.จังหวะกลองการทำดนตรีควรหลีกลี่ยงทำเพลงช้าแล้วค่อยเร็ว เพราะมันสุขเอาเผากินเกินไป โดยเฉพาะจังหวะการเดินกลองแบบแพรวากาฬสินธุ์ มันเยอะจนเต็มท้องตลาดแล้ว หาแนวทางๆสร้างเทรนด์ใหม่ได้มากนะคุณต้นรัก
4.หาแรงบันดาลใจใกล้ตัวได้ดีมาก เนื่องจากความไพเราะของเพลงที่เข้มข้นหาบรรยกาศของเพลงได้ง่าย ฟังแล้วไม่รู้สึกนำเพลงไปเปรียบเทียบกับทำนองเพลงใด เช่น ลายเทวนารีศีมอหินขาว เพราะก็จริงนะครับ แต่แคบในจินตนาการไปหน่อย หาเดินทำนองแบบลอกของเก่า แทนที่จะแค่นำลายกลองมาเท่านั้น

สาธุการบทความนี้ : 201 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 201 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 17:19:57

โพสต์โดย

คห.ที่9) มีสไตล์การทำดนตรีถูกต้องแล้วครับ(ต่อ) [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

        5.การเป็นผู้ประพันธ์ดนตรีวงโปงลางที่มีคุณภาพ  ต้องฟังนักวิเคราะห์  นักสร้างสรรค์การแสดงให้เยอะ   เพราะจะทำให้เดินไปถูกทางไปด้วยกัน
        6.ในปัจจุบันเทรนด์การแต่งประพันธ์เพลงโดยยึดจังหวะกลองแบบแพรวากาฬสินธุ์เกลื่อนตลาดแล้ว  (หมายความรวมถึงทำเพลงช้าและขึ้นจังหวะเร็วทีหลังด้วย)  เช่น ฟ้อนเอ้ฝ้าย  ฟ้อนเอ้ไอ่คำ  ฯลฯ  เพลงอื่น ๆ หาคำตอบในใจเอาครับ แต่เพลงที่ยกตัวอย่างมานี้  เป็นเพลงที่อนุรักาจังหวะเดินกลองไว้ได้ดี  ที่สำคัญคือไม่เอาทำนองบรรเลงลายแบบก็อปปี้  ส่งผลให้การแสดงสามารถถึงเส้นชัย   ได้รับความนิยม
        7.ให้สังเกตการแสดงที่ไมได้รับความนิยม  นั้น้กิดจากหลายสาเหตุ เช่น 1. เอาลายเพลงของการแสดงอื่นมาใช้แล้วคิดท่าใส่ไปใหม่  2.แต่งลายเพลงแบบแก้ลายเพลงเก่า  3.เพลงกับการแสดงไม่สอดรับสาระซึ่งกันและกัน

สาธุการบทความนี้ : 229 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 229 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 17:40:18

โพสต์โดย

คห.ที่11) การทำตามใจตนเองเกินไป มันเป็นหายนะจริงไหม [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

ฉะนั้นดีแล้วที่ต้นรักฟังผู้ใหญ่ ลองวิเคราะห์พัฒนาการของตนเอง เพราะต้นรักถนัดทางไหน เพราะอะไรการแสดงฟ้อนสุริยะยาตรา ถึงเป็นที่สนใจในวงการขณะนี้

สาธุการบทความนี้ : 215 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 215 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 17:46:14

โพสต์โดย

คห.ที่12) องค์ประกอบสำหรับนักประพันธ์ดนตรีโปงลางที่ดี มี 5 ข้อ [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

          เรากำหนดเรียกว่า หลักเบญจาดุริยะอีสานนฤมิต   (ในตำรายังไม่มีหลักการนี้)
             1.ค้นคว้าหาคำตอบเพื่อสร้างแรงบันดาลใจที่เอื้อต่อการสร้างอารมณ์เพลงที่สอดคล้องกับชื่อการแสดง
             2.ตกผลึกแนวคิดให้กระจ่างให้กับแต่ละลายดนตรีที่แต่งขึ้นมาจากสิ่งใดที่ไหนเมื่อไหร่อย่างไรเพราะอะไรทำไมจึงเป็นเช่นนั้น
             3.นึกร่างสร้างภาพจินตนาการที่สามารถเปรียบเทียบสาระของสุนทรียภาพในลายดนตรีได้อย่างเข้าใจถ่องแท้อธิบายให้ตนเองและผู้อื่นเข้าใจได้อย่าง่ายดายที่สุดใช้คำพูดที่สั้นกระทัดรัดที่สุด

สาธุการบทความนี้ : 194 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 194 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 17:53:23

โพสต์โดย

คห.ที่13) องค์ประกอบสำหรับนักประพันธ์ดนตรีโปงลางที่ดี มี 5 ข้อ (มีต่อ) [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

4.วิเคราะห์ความจำเป็นของจังหวะกลองที่เหมาะสมที่สุดในการประพันธ์ทำนองลายดนตรีใหม่ว่าเหมาะดีมีความสมควรกับการแสดงนั้นๆหรือไม่อย่างไร โดยต้องสามารถที่จะป้องกันมิให้ลายดนตรีที่แต่งขึ้นใหม่มีข้อเปรียบเทียบความเด่นด้อยกับลายดนตรีที่แต่งขึ้นมาก่อนหน้านี้ทั้งลายที่ตนเองแต่งและลายที่คนอื่นแต่งไว้
5.พยายามหลีกเลี่ยงแบบอย่างเจ้าปัญหา เช่น ลายเพลงที่แต่งแบบแก้หรือเพี้ยนมากจากลายดัง ๆ เพราะนั่นหมายถึงว่า นักประพันธ์กำลังหลงทางอยู่ในวังวนของผู้รักในการลอกเลียนแบบสุกเอาเผากิน ทั้งนี้ควรระมัดระวังเรื่องของเพลงที่ฟังแล้วเบื่อง่าย หายไปจากกระแสเร็ว สังเกตดูการแสดงใหม่ๆที่เกิดขึ้นมาราวกับดอกเห็ด เช่น การฟ้อนที่เกี่ยวข้องกับการบวงสรวงบูชา ซึ่งดังข่อนข้างยากเพราะแนวคิดการแสดงและเพลงมันไม่ไปด้วยกัน ถ้าจะทำให้ดีต้องมีการเพาะปลูกสภาพเหมือนโบราณให้กับการแสดงให้ได้ โดยเริ่มที่การประพันธ์ดนตรี

สาธุการบทความนี้ : 193 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 193 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 18:01:24

โพสต์โดย

คห.ที่25) ชี้แจง ในเชิงคำตอบ กับคำว่า &amp;quot;แคบในจินตนาการ&amp;quot; [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

                คำว่า แคบ หมายถึงว่า  มีส่วนกว้างน้อย, ไม่กว้างขวาง
                คำว่าจินตนาการ หมายถึง  การสร้างภาพขึ้นในจิตใจ
           การวิจารณ์ทั้งมวลของถิ่นฐาน เป็นไปในเชิงนักฟ้อนนักประดิษฐ์ท่าฟ้อน กำลังตีความลายดนตรีที่ได้ยินได้ฟัง ความต่อเนื่องของท่าขึ้นอยู่กับความต่อเนื่องของดนตรี
            ลายเทวนารีฯ ถ้าให้นักดนตรีโซนสำนักฟ้อนอีสานและสำนักดนตรีอีสาน แห่งมอน้ำชี  ฟัง มีกลิ่นอายหรือแตกแขนงจากลายฟ้อนใหม่บางลายของมอน้ำชีก็อาจเป็นไปได้  ผมมองว่าเป็นการนำไปต่อยอด ซึ่งเป็นวิธีคิดที่ดีนะครับ (อันนี้เท่าที่ฟัง)
              - ลายเทวนารีศรีมอหินขาว ฟังแล้วเพราะหรือไม่  เพราะมากๆ แต่ลายดนตรีช่างบังคับให้นางฟ้ามีลีลาหรือมีจุดยืนแบบนางฟ้ามีความรื่นเริงที่เป็นจังหวะเร็วนานเกินไปหรือไม่อย่างไร(ฟ้อนเป็นนางฟ้านะมิใช่คน)
              - ถิ่นฐานมองว่า (ถิ่นฐานมิได้หมายความว่า มันดีหรือไม่ดี ถูก หรือไม่ถูก แต่การตอบคำถามของคุณโหวดฟ้า คล้ายกับรู้สึกไม่พอใจ ถึงขั้นโกรธหรือไม่ก็มิอาจคิดถึงขั้นนั้นได้ เพราะถิ่นฐานก็ทราบถึงว่าหน้าที่การงานของคุณโหวดฟ้าเป็นนักวิชาการ) แต่ถิ่นฐานกล่าวไปในเชิงว่า "ลายเทวนารีฯ แคบในจินตนาการนั้น"  ขออนุญาตอธิบายว่า อารมณ์เพลงที่จะให้นางฟ้านางสวรรค์ฟ้อนรำนั้นมันคล้ายคลึงกับลายเอ้ฝ้ายมากงั้นหรือครับ เหตุผลที่แท้จริงในการแต่งลายเพลงเทวนารีมีจุดมุ่งหมายคล้ายลายเอ้ฝ้ายเช่นนั้นหรือ)   ในความคิดเห็นส่วนตัวถิ่นฐานได้มองว่า การที่ทำเพลงให้นางฟ้านางสวรรค์ฟ้อนสมควรแตกต่างจากคนธรรมดาสามัญหรือชาวบ้านฟ้อนนะครับ   ขอให้คุณโหวดฟ้าโปรดอย่ามองไปเพียงถึงความนิยมชมชอบส่วนตัว  แต่ควรมองไปที่ความเหมาะสมอีกด้วยต่างหาก คำว่า จุดมุ่งหมาย และอารมณ์ในแต่ละบทเพลง  ควรมองไปลึก ๆว่า เป็นจุดมุ่งหมายของผู้แต่งลายเพลง หรือผู้คิดท่าฟ้อนด้วยหรือไม่ หรือเป็นความคิดในเชิงความชอบส่วนตัว  หรือจะตอบแบบนำใสผสมกรดว่า "แต่ละเพลงมันมีอารมณ์ของตัวมันเอง แล้วใครคือผู้กำหนดอารมณ์ ไม่ใช่คนแต่งหรือ แต่ถ้าคนแต่งมองไปอย่างแคบ(พื้นที่กว้างน้อยเกินไป ก็จะเจอข้อสงสัยที่ถิ่นฐานได้พูด จนคุณโหวดฟ้าต้องรีบตอบแสดงความเห็นกลับมานั่นแหละคุณโหวดฟ้า) คุณอาจจะตอบคำถามแก้ต่างให้ดีอย่างไรก็ได้ครับ แต่ในฐานะของคนรักในเสียงดนตรีอีสานอีกผู้หนึ่ง มิได้มีพื้นฐานความรู้ในทางดนตรีเชิงลึกตามที่คุณโหวดฟ้าได้แสดงทุนความรู้ของตนเองผ่านข้อความมา   แต่เราก็มีพื้นฐานการรับรู้สุนทรียภาพที่เหมาะสมกับผู้แสดงและท่าแสดงการแสดง รวมถึงแก่นสาระของการแสดงนั้นด้วย ไม่มีใครเก่งเป็นเป็ดทั้งเดินทั้งบินทั้งว่ายน้ำได้หรอกครับที่ได้ทั้งฟ้อนทั้งเล่นดนตรีแบบมืออาชีพทั้งสองอย่าง ถึงมีแต่ถ้าเอาความชอบมาเป็นข้อมูลเพิ่มเติม  สุดท้ายก็ต้องเลือกอยู่ดีว่าเราชอบสิ่งไหน  ถนัดอะไรมากที่สุด มิเช่นนั้นก็คงไม่มีวิชาเอกวิชาโทหรอกให้รำเรียนกันหรอกครับ (ขอความกรุณาคุณโหวดฟ้ามองวิธีคิดของถิ่นฐาน อย่างเข้าใจด้วยความคิดที่แตกต่าง  มิใช่ความคิดในเชิงโจมตีกล่าวว่า  เฉกเช่นในกลวิธีการเขียนข้อความแบบคุณโหวดฟ้านำเสนอ ยกตัวอย่างที่กล่าวถึงถิ่นฐานว่า "กล่าวยกตนข่มท่านซะเลิศเลอ  แสดงความรู้อย่างเต็มภูมิ")  หากคุณใหวดว่าไม่เชื่อ หรือคิดเห็นขัดแย้งก็สามารถบอกกล่าวได้ครับ อย่าพูดจาแบบเหมาจ่ายแบบค่าโทรศัพท์รายเดือน อันนี้คือหายนะของนักวิชาการนะครับ  แต่อย่างน้อยการที่ถิ่นฐานสามารถสังเคราะห์ให้การปฏิบัติเป็นภาษาวิชาการได้  มันก็เป็นประโยชน์สำหรับกับผู้สนใจด้านนี้  สถานะของความรู้ที่ถิ่นฐานพูดเรียบเรียงนั้น  มันเป็นได้แค่ว่า  ถิ่นฐาน ได้กล่าวองค์ความรู้ที่ตนเองรู้ทราบวิเคราะห์ก็เท่านั้น เช่นการอ้างอิงในบทที่ 1 บทนำการวิจัย  คนนั้นคนนี้กล่าวไว้ว่า... ผมคิดเป็นแนวนี้   และก็เป็นความจริง  คูณโหวดฟ้าเองก็ชอบการเดินกลองแนวช้าไปเร็วมิใช่หรือ  เช่น ผลงานส่วนใหญ่ของคุณโหวดฟ้า  เพียงแค่บอกว่ามันเกลื่อนหรือเยอะมากพอแล้ว  คำว่า หลักการ ซึ่งหมายความว่า หลักสาระสำคัญในการดำเนินการ  สาระสำคัญของหลักการนี้ก็บอกไปแล้วว่าช้าไปเร็วมันเกลื่อน ซึ่งผมหมายถึงว่า  ฮิตใช้มันมากเช่นการเดินกลองแบบแพรวากาฬสินธุ์  ทางมอน้ำชีก็เยอพอแล้ว   มาที่หวดฟ้าหาอัตลักษณ์ให้ตนเองได้หรือไม่โดยเฉพาะตัวของคุณโหวดฟ้าเองในทางทักษะทางวิชาการ  มีโอกาสก็หาโอกาสอธิบายอัตลักษณืในแบบของคุณโหวดฟ้าให้ผมได้ชื่นชมหน่อย  จะเป็นความกรุณาอย่างมากครับ  คุณมีโอกาสเรียนต่อถึงขั้นปริญญาโทต่อด้วยปริญญาเอก  ก็ใช่ว่าคุณจะเป็นคนตัดสินว่า หลักการ 5  อย่างที่ผมกล่าวไป นั้นมีความผิด  (คำว่ายังไม่มีการตีพิมพ์ในตำรา)  ก็เป็นสิ่งยืนยันได้แล่วมิใช่หรือว่า มันยังใหม่ในเชิงของการเรียงร้อยให้อ่านหรือนำไปปรับใช้  หากใครนำไปใช้แล้วมันไม่ใช่อย่างที่กล่าว   ก็จึงนำเหตุผลมาหักล้าง  5  หลักการที่ว่า ถ้านำไปใช้ถูกที่ถูกทาง  มันก็เป็นผลดีครับ   แต่ถ้าเอา 5 หลักการนี้ไปครอบจักรวาลมันก็คงไม่ใช่  อ่านแล้ววิเคราะห์ให้ดีๆก่อนสิครับคุณโหวดฟ้า
                ส่วน ความเต็มภาคภูมิที่แท้จริงเขามิได้วัดเริ่องแค่เรื่องการเขียนหรอกครับ  คุณโหวดฟ้าเองก็สร้างองค์ความรู้ได้ตามแนวทางของคุณโหวดฟ้าเองมิใช่หรือ  คุณโหวดฟ้าภูมิใจหรือไม่ล่ะ(ภูมิใจ) แต่อย่าถึงขั้นใช้เต็มภาคภูมิเลยกับผมเลย  เพราะรู้สึกว่า คำนี้ยิ่งใหม่มาก  เพราะผมไม่ใช่คนที่ลืมคนเสริมคนส่งให้เราได้ดีมีวิชามีความรู้  คำพูดหรือความคิดความอ่านของคนเรามันย่อมเหมือนหรือแตกต่าง  คุณจะปัดออกจากเส้นทางของคุณแนวของคุณโหวดฟ้าก็ปัดออกไปได้นี่ครับ
                 ถ้าคุณโหวดฟ้าจะตีค่าองค์ความรู้ของถิ่นฐานว่าเป็นองค์ความรู้อย่างเต็มภาคภูมิ ก็ขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง  แต่ถิ่นฐานมิเคยคิดเห็นเช่นการตอบกลับของคุณโหวดฟ้าแต่อย่างใด
                 เพราะความเต็มภาคภูมินั้น ต้องวัดกันที่เรารู้ตัวเองหรือไม่ว่าใครคือคนให้โอกาส  ใครคือองค์กรที่เอื้ออำนวย  ใครคือคนที่ทำให้เราก้าวหน้า  หรือจะมองว่า ที่การที่ถิ่นฐานเขียนออกมาแล้วมันขัดกับความคิดของคุณโหวดฟ้ามันเป็นเรื่องผิดงั้นหรือ ฉะนั้น นัยสำคัญของคำว่าเต็มภาคภูมิ  มันมีพลังยิ่งกว่าการอ่านออกเขียนได้อีกครับ  เอาเป็นว่า ขอบอกกล่าวกลับไปว่า  คุณโหวดฟ้าใช้คำว่าเต็มภาคภูมิไม่ถูกที่ถูกทางเสียแล้วหล่ะ  เพราะตัวคุณโหวดฟ้าเองกล้าใช้คำว่าเต็มภาคภูมิกับตนเองหรือไม่ครับ  ถ้าคุณกล้าใช้   ผมจะขอเป็นคนหนึ่งครับยินดีด้วย   แต่จะมีวงเล็บฝากไว้ให้นำกลับไปคิดว่า "เต็มภาคภูมิเพราะใครบ้าง"
                 -คุณโหวดฟ้า ยังกลล่าวอีกว่า  ลายเทวนารีฯ  ไม่ได้เป็นไปตามที่ท่านพูด  คือ  แคบในจินตนาการ  เช่นเดียวกันกับลายเอ้ฝ้าย  เอ้ไอ่คำ  แพรวากาฬสินธิ์  แต่ละลาย  แต่ละบทเพลง  มันมีจุดมุ่งหมาย และอารมณ์ของลายนั้นๆอยู่  ท่านโปรดพึงระลึก  ข้อนี้ถิ่นฐานพูดถึงแค่ลายเทวนารีลายเดียว มิได้เกี่ยวกับเลยอื่นว่าเลยแคบในจินตนาการไปด้วย   และคำว่า พึงระลึก  เป็นคำที่ถิ่นฐาน ตระหนักดี   เพราะใช้ปรัชญาผู้มีปัญญาเพื่อมหาชน เป็นสิ่งขับเคลื่อนความคิดและการกระทำอยู้แล้วครับ คำว่าพึงระลึก จึงเป็นสิ่งที่ผมทำได้อย่างแนนอนและทำมาตลอด    มันอาจจะรู้สึกแปลกใช่ไหมที่อยู่ดีๆ  มีคนไปวิจารณ์ลายเพลงที่คุณประพันธ์  เสียหายมากหรือไม่ครับ คำว่า แคบในจินตนาการ  ถ้าให้ผมพูดอีกประโยค ที่อาจจะลดความไม่พอใจของคุณโหวดฟ้าลงไปบ้าง  ก็คงจะพุดว่า "ยังใช้จินตนาการน้อยไปในการประพันธุ์ลายเพลงชุดที่เกิดเป็นประเด็น"

               -คุณโหวดฟ้า กล่าวถึงถิ่นฐานไว้อีกว่า "ราวกับว่า  หลักเบญจะ อะไรที่ท่านว่านี่อะนะ  มันจะเป็นอะไรที่ใช้ได้จริง  และท่านต้องพิสูจน์ก่อนจะเอาแนวคิดของท่านมาเป็น มาตรฐานวัดผู้อื่น  ไม่ใช่กล่าวแบบ  มั่วๆ เดาๆ"  ขอตอบกลับในประเด็นนี้นะครับ  มันใช้ได้กับงานที่ผมทำแน่นอนครับ  และพิสูจน์มาแล้วว่ามันทำให้งานเดินต่อไปได้  เพราะเราสร้างแผนขึ้นมาด้วยตัวของเราเอง ภายใต้การได้ยินได้ฟังจากผู้มีประสบการณ์ในการประพันธ์ดนตรีสายมอน้ำชี  มันไม่ถูกเที่ยงตรงเท่ากับ 1+1 ได้ 2  หรอกครับ  แต่อย่างน้อย  1  ความคิดของถิ่นฐาน มันก็ได้สร้างให้หนทางของแสดงออกซึ่งความคิดความเห็นของฝ่ายนักฟ้อนนักประดิษฐ์มาฟ้อน  (มองในแง่ดีแบบนี้ไม่ได้หรือ)  ส่วนคำว่า  มั่ว  ว่าเดา  คุณลองเปิดโอกาสให้บุคคลอื่นวิจารณ์ในเพลงหรือผลงานที่คุณแต่งที่คุณแต่งแบบเชิงลึกดูได้ไหมละครับ   ทุกเสียงย่อมมีคุณค่าและความหมาย  เพราะคำว่าสมบูรณ์แบบ จะมีความเข้มข้นมากที่สุดก็ต่อเมื่อ ของสิ่งนั้นถูกใจคนส่วนใหญ่  ดนตรีก็ต้องมีหัวใจประชาธิปไตยนะครับ  คือยอมรับในความคิดเห็นของผู้อื่น  และโต้แย้งอย่างมีหลักการ   ที่สำคัญ คำว่าหลักการ ทุกคนมิสิทธิสร้างขึ้นมาได้ แต่ก่อนที่จะนำออกมาเผยแพร่  คงมิได้สร้างทางลบ  หรือเอาอารมณ์มาโต้ตอบกันแต่อย่างใด มันต้องเหตุผลชนเหตุผล  นอกเหนือจากการที่คอยติชมผลงานของคนอื่นแต่ฝ่ายเดียวอย่างที่คุณกำลังวิจารณ์ผลงานของต้นรักวึ่งเป็นลูกศิษย์ของคุณ  พอพูดถึงเทวนารีฯ  คุณวิเคราะห์เจตนาหวังดีของผมได้นี่ครับ
                -การที่คุณโหวดฟ้ามีความเชื่อว่า  "บทเพลงแต่ละบทเพลง ย่อมที่จะมีผู้ที่ ชอบ  และไม่ชอบ" เป็นความคิดที่สมควรสานต่ออย่างแน่นอนอยู่แล้วครับ  แต่ประโยคที่คุณโหวดฟ้ากล่าวอีกว่า  "แต่การใช้ ความรู้ ความคิด  ความรู้สึกของตนมาตัดสินว่า  อันนี้ดี  อันนี้ไม่ดี  วิพากณ์ซะสนุกแบบพระธรรมกถึก อันนี้ต้องระมัดระวัง"  ถิ่นฐานวิพากย์แบบสนุกตรงไหนหรือแค่เอาสนุก  ถ้าจะทำอย่างนั้น คงทำไปนานแล้ว ที่นี่เราครองสติให้มั่นคงไว้ เหตุผลต้องเหนืออารมณ์  ที่คุณโหวดฟ้ากลับทำในทางตรงกันข้าม  แค่คำวว่า แคบในจินตนาการ ทำให้เกิดไปลามทุ่งแบบนี้  ก็ต้องขอภัยคุณโหวดฟ้าด้วยในฐานะเป็นผู้คนในสังคมศิลปวัฒนธรรมอีสานด้วยกัน  หลัก 5 ข้อ ที่ผมว่า ไม่ใช่การนำไปใช้โดยตรงได้เสมอไป  แต่เป็นการนำไปปรับใช้  เพราะผมกำลังสะท้อนหรือเป็นกระจกอีกบานหนึ่ง ว่าถิ่นฐานในฐานะคนเหมือนกันมีหนึ่งสองมือสองเท้า กำลังเป็นคนหนึ่งคนที่มองสถานการณ์ของการประพันธ์ดนตรีในช่วงเวลา 8 ปี นับแต่พ.ศ. 2545  ที่สำคัญความระมัดระวังต้องทำอย่างมีมีสติและเชิงชั้นทางปัญญา  เพราะว่า "ความระมัดระวังของถิ่นฐาน คือ การระมัดระวังมิให้แบบอย่างมันไม่เหมาะไม่ควรในบางเรื่องบางราวเป็นแบบอย่างควรต้องคิดก่อนเชื่อ/คิดก่อนปฏิบัติตาม"  และยิ่งต้องระวังผู้คนประเภทไหนให้มากที่สุด  มองโลกในแง่ดี  ร้ายแรงมากหรือครับคำว่าแคบ  มันแสดงถึงว่า มันน้อยไป หรือไม่แต่เพียงแค่การเห็นดีเห็นงามกับการนำลายที่แต่งหลายลายแล้วมาต่อกัน  ต้องตอบให้ได้สิครับว่ามันช้ามันเร็วเพราะเหตุผลอะไร  สั้นมากน้อยแค่ไหน  เล่นลายเพลงเร็วในการแสดงนางฟ้านางสวรรค์นานเกินไป  ผมมองว่า ควรจะเล่นแต่เพียงสั้น ๆ ในช่วงจบลายเพลง หรือลายสุดท้ายของการแสดง  ถ้าถ้าเอาเหตุผลเรื่องกิริยาอาการของนางฟ้านางสวรรค์ ณ  มอหินขาว  เป็นแบบไหนหรือที่คุณโหวดฟ้าตีความ  หรือ  ความสากลของนางฟ้าในวัฒนธรรมไทยอีสาน  มีความเรียบร้อยอยู่เป็นที่เข้าอกเข้าใจกันมิใช่หรือ
               -ที่คุณโหวดฟ้ากล่าวต่อไปอีกว่า  "เพราะถ้ามันไม่มีหลักการที่เป็นมาตรฐานรองรับ  การวิจารณ์ (Critisym) ก็ต้องอาศัยเพียงความรู้สึก  ซึ่งอาจถูกหรือผิด ก็ได้  เราจึงไม่อาจตัดสินคุณค่าของงานด้วยอารมณ์ของคนๆเดียว"   ผมใช้อารมณ์ในการวิจารณ์ตรงไหนครับ  เพราะคำว่าแคบ  อีกงั้นหรือ  หรือ  หลักการในพื้นฐานความรู้ของถิ่นฐานมันใช้ไม่ได้เลยแม้แต่ข้อเดียว  ความรู้อีกด้านที่มีคนกล่าวถึงวงการประพันธ์ลายเพลง  เป็นการดีมากกว่าคนเงียบแล้วตีความไปว่า  การแสดงชุดนี้สมบูรณ์ไปในตัวแล้ว  ยากเกินใครจะเอื้อมสัมผัสหรือกล่าวถึง   อย่างนี้เวทีการสอบโครงการนาฏยนิพนธ์คงไม่มีคณะกรรมการให้คะแนนหรือให้ความเห็นติชม  (หากคุณโหวดฟ้าเสียสละเวลามองความคิดของถิ่นฐานไปในแง่ที่ดีบ้าง  จะขอบคุณเป็นอย่างมาก)   ที่เราชื่นชมผลงานที่ตนเองจ้างต้นรักแต่งลายดนตรีให้  เป็นสิทธิที่ผมพึงกระทำได้ครับ  แต่ผมก็อยู่ในฐานะผู้ออกเงิน  คนคิดท่าฟ้อนมิใช่ผม  คนทำดนตรีก็มิใช่ผม  ผมเองต้องปรับให้ตนเองผันมาอยู่ในฐานะผู้ประสานงาน
            -คุณโหวดฟ้ากล่าวถึงต้นรักว่า "ถ้าผมจะมองงานของ  ต้นรัก  ในเพลงสุริยะยาตรา  ผมมองว่า  ทำซาวน์ได้ดี   แต่เรื่องวรรค  และทำนองบทเพลง  มันมาจากที่ไหน  ต้นรักรู้ดี  และเรื่องของการทำเพลงให้เป็น  ลายอีสาน นี้  มันมีเอกลักษณ์อยู่ตรงไหน  การ composition แบบอีสานเป็นอย่างไร  ต่างจากทำนองแบบไทยอย่างไร  แบบเพลงจีน ฝรังอย่างไร  ทฎษฎีของท่าน  จะอธิบายอย่างไร  ท่านกล่าวราวกับว่า  ท่านเข้าใจโครงสร้างและบริบทของการประพันธ์ลายอีสานอย่างถ่องแท้"   สรุปแล้วลายบรรเลงในวงโปงลางจำเป็นต้องมีที่มาจากอีสานอย่างเดียวใช่หรือไม่   หากลายใดที่ดูว่าเหมาะสมพอเหมาะพอควรในภาคกลางบางลายทำนองไม่สามารถนำมาใช้ได้อย่างงั้นหรือ
                - คุณโหวดฟ้ากล่าวไปถึงว่า "การที่คุณ  ถิ่นฐาน  มาอ้างลิขสิทธิ์  ในทำนองเพลงสุริยะยาตรา"   ขอตอบว่า ในเมื่อผมเป็นคนออกทุนในการทำลายเพลงฟ้อนสุริยยาตรา ของที่เราซื้อมาย่อมเป็นของเราใช่หรือไม่  ต้นรักเองเขามีสิทธิแค่เพียงว่า สามารถอ้างอิงได้ว่าต้นรัก เป็นผู้ประพันธ์ลาย  แต่ต้อนรักไม่มีสิทธิ์นำลายนี้ไปขายให้กับใครอีก ซึ่งเชื่อว่าไม่มีเหตุการร์อย่างที่ว่านี้แน่นอน  เพราะต้นรัก  เป็นนักศึกษาคนหนึ่งที่ใฝ่ดี  ใฝ่รู้  ผู้คนจะหยิบยื่นโอกาสให้ต้นรักสามารถพัฒนาตนได้อย่างมีคุณค่า
               -คุณโหวดฟ้ากล่าวว่าถิ่นฐานอีกว่า "และกล่าวยกตนข่มท่านซะเลิศเลอ  แสดงความรู้อย่างเต็มภูมิ"  บอกได้ไหมว่าผมยกตนยกข่มท่านใส่ใคร กรุณาระบุชี้แจง  ระบุชื่อได้ไหมครับ  ความเห็นแบบนี้เรียกว่าความเห็นหรือต่อว่ากันแน่ครับ  (ขอให้ผู้อ่านวิเคราะห์ช่วยด้วย)

                 - คุณโหวดฟ้ากล่าวถึงอีกว่า "ลายแพรวากาฬสินธิ์  ผมมองว่า  ฟังแล้วมันก็ยังเป็น ลายอีสาน  มากกว่า ลายที่  ต้นรัก  แปลงมาจากทำนองในที่ต่างๆ  หลายๆที่ และ วรรค 1  แบบดนตรีอีสานนั้น มันไม่ลงห้อง  ถามครูดนตรีท่านต่างๆดูซิครับ  นาฐศิลป์ก้ต้องรำไม่ตก  8 ห้อง"   สรุปคือ  ทางที่นักศึกษาเดินมา  เป็นเป็นทางที่ต้องทำงานรับจ้างแต่งลายให้ชาวบ้าน  สรุปคือทำให้ถูกใจลูกค้า  หรือกระแสความชอบของผู้คิดค้นงาน   มันหาใช่ความถูกผิด  เสื้อหลวม  เสื้อคับ  มันแก้เข้าทรงให้เข้ากับนายแบบนางแบบได้มิใช่หรือ  สุดท้ายคำตอบก็คือตอบ

สาธุการบทความนี้ : 200 ครั้ง
จากสมาชิก : 1 ครั้ง
จากขาจร : 199 ครั้ง

19 ม.ค. 2554 เวลา 19:15:14

โพสต์โดย

คห.ที่31) ตอบอีกครั้ง [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณโหวดฟ้า:
ตกลงที่ท่านว่า  แคบในจินตนาการเนี่ย  มันแคบอย่างไร  ลายช้าแล้วแคบหรือ  ถ้าทำลายที่เร็วๆ  คงไม่แคบ  ตกลงจะให้ช้าหรือเร้วจึงจะกว้างในจินตนาการ

ก็เขาจินตนาการด้วยอารมร์แบบนี้  แบบช้า  ถ้าท่านบอกว่า  มันช้าแล้วมันแคบ ท่านก็จินตนาการมาฝากด้วย

และที่บอกว่า  ลายที่มัน  เดิมๆ  เช่น  แพรวานั้น  มันเป้นอย่างไร  มีข้อเสียหรือไม่

ลายที่มัน ดีเด่น  มันเลิศเลออย่างไร

เบญจาดุริยนฤมิตร  มันวิเศษอย่างไร  ตอบด้วย

คุณใช้วาทะการพูดในขั้นนี้ มันวิเศษอย่างไร มีความวิเศษที่ว่า เป็นแนวทางที่เหมาะสมกับงานที่ผมทำ และเป็นความวิเศษที่ใช้ได้จริง ถ้าคุณโหวดฟ้ามีทางของคุณโหวดฟ้าก็จงเดินต่อไปครับ ถิ่นฐานมีหนทางจากการศึกษาสภาะความเหมาะสมของลายดนตรีที่จะใช้ประดิฐ์การแสดงชุดใหม่ โดยการสร้างแนวคิดที่ตนเองเข้าใจ อธิบายให้ผู้ประพันธ์ดนตรีประพันะลายที่สอดคล้องกับแนวคิดการแสดง ส่วนการที่นำต้นรักนำเพลงมาเป็นแรงบันดาลใจมาจากไหน นักดนตรีเขาตอบคำถามได้ถ้าเราถาม ถ้าไม่ถามหรือไม่วิจารณ์อะไรไปบ้าง ก็จะเป็นลักษณะทำเพลงที่มีลายร็วๆเกินไปให้นางฟ้ารำบำบรรณนั่นแหละคุณโหวดฟ้า

สาธุการบทความนี้ : 202 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 202 ครั้ง

19 ม.ค. 2554 เวลา 21:15:52

โพสต์โดย

คห.ที่32) เอาเป็นมาขอให้ต้นรักจงก้าวหน้าอย่างมีจุดยืน เกิดสารคามแต่ไปเรียนที่อื่น [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณ"ต้นรัก" มข.:
ขอโทษนะครับ คือถ้าลายที่ผมทำออกมายังไม่ถูกต้อง ผมก็น้อมรับนะครับ แต่ผมยังไม่เข้าใจหลักการต่างๆที่พูดกันมาเลย อาจผิดในสิ่งที่ต้องถกเฉียงกัน คือหลักเขาผมเข้าใจคือผมทำตามอารมณที่เกิดจากที่เคยเห็นเคยพบ เคยได้ยิน บวกกับจิตนาการเข้าร่วม เลยออกมาแบบนี้อาจทำให้บางคนชอบ หรือบางคนไม่ชอบ ก็ขอน้อมรับไว้เพื่อการปรับปรุงงานต่อๆไปครับผม..

           แต่อย่างน้อยต้นรักมีพลังทางความคิดที่งอกงามเป็นทุนอยู่แล้ว   จำไว้ ศิลปะ  ไม่ใช่ คณิตศาสตร์  ที่ต้องทำตามสูตร  แต่มันต้องทำโดยการฟัง สืบค้น  และเข้าใจในความุ่งหมายในการแสดงด้วย  คำว่าแคบในวันนี้  ทำให้อะไรหลายอย่างกระจ่างแจ้งขึ้นมา  โดยเฉพาะวุฒิภาวะในสังคมมนุษย์   ลองศึกษาวาทกรรมของแต่ละท่านแต่ละคนได้ชี้แจงแถลงไข  อะไรใช้อารมณ์  อะไรใช้เหตุผล   สรุปแล้ว  นักดนตรีใช้อารมณ์อธิบายงานอย่างเดียวได้หรือไม่  หรือต้องเอาเหตุผล  มาช่วยขับเคลื่อนด้วย
          จริงแท้  อย่างไร   ต้นรักจงสัมผัสในความหลากหลายนั้น  และตกผลึกให้คุณค่ามากว่าคำว่า ชนะ  นะต้นรัก  เยี่ยงที่ดีต้องอนุรักษ์   อย่างที่ดีต้องต่อยอดมิใช่เอาคำว่าอารฒณ์มาผสมโรง   ให้อย่างของตัวเองถูกแต่ฝ่ายเดียว  จริงหรือไม่ท่านผู้อ่าน
          ที่ถือเป็นเหตุการณ์เกิดโต้ตอบทางวาทะ  เหมือนกับฝ้ายค้านกับฝ่ายเสนอ   สุดท้ายคนฟังได้อะไร   ได้รับความกระจ่างของเหตุผลทั้งสองฝ่าย  ถูกเท็จอย่างไรก้ไปช่างน้ำหนักกันต่อไป  จนเกิดความลงตัว  ในสันติในที่สุด

สาธุการบทความนี้ : 156 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 156 ครั้ง

19 ม.ค. 2554 เวลา 21:25:32

โพสต์โดย

คห.ที่34) [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณโหวดฟ้า:
คือผมมองว่า  ท่านนำหลักการที่ท่านนั่งเทียนเองมาเผยแพร่โดยการขาดความรับผิดชอบในสิ่งที่ พ่น  ออกมา  เล่นพูดแบบนักดุริยสังคีต  แต่เอาไปเอามาก็ออกทางสุนทรียะภายในบุคคล ว่า  มันงามอย่างนั้น  ตนเองมองอย่างนี้  คงไม่มีใครเก่งทุกด้าน ประมาณนั้น  ถ้าเป็นเช่นนั้น ก้ต้องออกตัวว่า  เป็นความเห็นส่วนตัวสิครับไม่ใช่บอกว่า เป้นหลักการประพันธ์  และมันไม่มีในตำรา (ใครเขาจะพิมพ์)

ผมบอกแล้วว่า  งานแต่ละชิ้น  มันตอบบริบทของการแสดงและจินตนาการของผู้ประพันธ์  แล้วแต่เขาจะจินตนาการ  และการแสดงก็ต้องออกมาจากจินตนาการแบบร่วมนั้น  คือ ดนตรี และนาฏศิลป์ต้องจินตนาการร่วมกันในอารมณ์เดียวกัน    ตนเองพูดแบบนักนาฎศิลป์  แต่ดันมาออกหลักการการแต่งลายอีสาน  มันน่าอายถ้าพูดไม่ถูก

ผมไม่ว่า ถ้าท่านจะจินตนาการให้นางฟ้าที่มอหินขาวรำเซิ้ง  และท่ารำก็ต้องสอดคล้อง  ก็แค่นั้น  นี่คือหลักการ  ไม่มีแคบ  หรือกว้างเป้นวา  อย่างที่ท่านเดา
ชอบแบบไหน  จินตนาการอย่างไร  ก้จัดเอาเอง  ไม่ใช่ไปว่าเขา แคบ  เขากว้าง  อธิบายยังไง  มันก็เนื้อความเดียวกัน  มันเกิดเพราะความ สะเพร่า  ในการแสดงความเห้นมากกว่า  ผมขอแสดงความคิดเห็นนะครับ

ที่สำคัญ  หลักการมั่วๆ อย่างนี้  มาพ่นไปทั่ว  น่าจะพิจารณาให้ดีนะครับ

ภาษาเขียนที่คนเราใช้เขียน มีความจำเป็นหรือไม่ว่า ต้องระบุเขียนว่าสิ่งนี้คือข้อคิดเห็น จนเต็มเกือบทุกบรรทัด คุณโหวดฟ้าควรตีความได้เองมิใช่หรือครับ ว่าถิ่นฐานเป็นเจ้าของโพสต์นี้ นั่นแสดงว่า ข้อความใดที่ที่ถิ่นฐานเขียน คือความคิดความอ่านความเห็นของถิ่นฐาน คนอ่านเขามีวิจารณญาณ ถิ่นฐานยังหาความกัลญาณมิตรจากคุณโหวดฟ้ามิได้เลย ทางที่ดีคำกล่าวคำว่าคำพูดจาของคุณโหวดฟ้ามันยิ่งกว่าสาวประเภทสองด่ากันเสียอีกนะครับ ภาพลักษณ์เช่นนี้ คนที่นั่งฟังคุณบรรยายเพื่อรับความรู้ อาจจะรู้สึกทึ่งก็เป็นได้ อ่ะทำตามสไตล์ที่คุณโหวดฟ้าชอบ (นี่คือการแสดงความคิดเห็นนะครับ)

สาธุการบทความนี้ : 189 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 189 ครั้ง

19 ม.ค. 2554 เวลา 21:36:27

โพสต์โดย

คห.ที่35) [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณลูกเจ้าพ่อแสนเมือง:
ผมอยากรู้ความหมายของ หลักเบญจาดุริยะอีสานนฤมิต ใครรู้ช่วยอธิบายทีครับ

สาระสำคัญห้าประการ ใน ดนตรี อีสาน สร้างสรรค์
เป็นหลักการที่คิดเขียนจากความรู้เข้าใจของถิ่นฐานเอง ซึ่งได้มาจากการวิเคราะห์แนววิธีปฏิบัติการสร้างสรรค์ลายดนตรีตามแบบของคุณเอ็กซ์ ศิษย์เก่าสาขาดุริยางคศิลป์พื้นบ้าน มอน้ำชี รวมไปถึงการได้รับองค์ความรู้ที่ได้รับการถ่ายทอดจากนักวิชาการในมอน้ำชีทั้งนี้สาระสำคัญห้าประการนี้ เป็นข้อมูลสนเทศในเชิงการบอกกล่าวว่า หนึ่งคน หนึ่งความคิดสะท้อนเหตุการณ์ด้านใดในอดีต และปัจจุบัน ในขณะนี้การเดินลายแบบช้าไปเร็วมีปรากฏมากซึ่งก็เป็นจริง คำว่าเร็ว มันมีจังหวะปานกลางขั้นอยู่กลางมิใช่หรือ(อันนี้ตอบข้อสงสัยของคุณโหวดฟ้าไปด้วย) หลักการหรือสาระสำคัญห้าประการนี้ สำคัญไปที่การจำเพาะไปที่การลดจำนวนความซ้ำของแนวเพลง อ่านแล้วคิดตามไปด้วย 1- 5 เป็นวิธีปฏิบัติ แต่ไม่ใช่กับทุกโอกาส หลักการของถิ่นฐานก็ต้องเลือกโอกาสนำไปปรับใช้ด้วย ส่วนคำว่าไม่มีในตำรา พูดไม่ผิดแน่นอนครับ คำว่าไม่มีตำรา ในที่นี้หมายถึงว่า มิใช่องค์ความรู้ในตำรา และไม่มีสอน แต่เป็นความคิดเห็นที่เรียงร้อยเป็นหลักการหรือสาระสำคัญออกมาห้าข้อ เพื่อเป็นหลักการทางเลือกเพื่อนำไปปรับใช้ปฏิบัติกัน หากมีข้อขัดแย้งหรือหลักการนี้ใช้ไม่ได้เลย ก็ต้องขออภัย แต่หากท่านไหนมองว่ามีประโยชน์ก็ลองไปใช้ดู

สาธุการบทความนี้ : 204 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 204 ครั้ง

20 ม.ค. 2554 เวลา 02:08:19

โพสต์โดย

คห.ที่41) [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณโหวดฟ้า:
ขออภัยทุกท่านด้วยที่การโพสจะมีความยุ่งยากและรบกวนความรู้สึกทุกท่าน

ไม่มีใครเก่งไปทุกเรื่องในโลกนี้ ทว่า ความเป็นจริงและหลักการในแต่ละศาสตร์มันก็มีอยู่ การที่คุณถิ่นฐานมาวิพากย์งานผู้อื่นโดยมโนทรรศน์และองค์ความรู้ของตน ซึ่งมิใช่ความเชื่ยวชาญในศาสตร์นั้น ทั้งยังอ้างอิงเป็นหลักการที่ตนตั้งขึ้น พูดแบบลึกซึ้ง พอถามไปถามมาก็บอกว่า เป็นความคิดและแนวทางของตน ผมมองว่า การวิจารณ์โดยความสะเพราะเช่นนี้น่าที่จะมีการแสดงความรับผิดชอบเพราะผู้อื่นได้รับความเสียหาย แต่ตนเองได้หน้า ถ้าวิจารณ์ด้วยความรู้สึก พูดว่าเพราะไม่เพราะ ชอบไม่ชอบ จะปรับปรุงแก้ไขอย่างไร ก้แค่นั้น นี่ร่ายเป็นหลักการมาเลย ผู้ฟังท่านอื่นหลงเอาไปใช้ มันจะเสียหายเพราะหลักการที่ไม่มีมาตรฐาน

การจะพูดจาในเชิงวิจารณ์นั้น ผู้วิจารณ์ก็ต้องมีความรับผิดชอบในคำวิจารณ์ ก่อนจะวิจารณ์ก็ต้องคิดให้มาก ส่วนผู้รับฟังคำวิจารณ์นั้นก็ต้องให้เกียรติผู้วิจารณ์ เช่นเดียวกับที่ผู้วิจารณ์ก็ต้องให้เกียรติเช่นกัน นี่ไม่ใช่ความแตกแยก แต่ขอให้ถกด้วยเหตุและผล นี่บอกกล่าวแล้วยังแสดงความรู้มากทั้งที่ไม่รู้ออกมาอีก แถมพูดถึงภาวะของความเป็นมนุษย์ นี่ละครับ ผิดแล้วยังเนียน ผมก็เบื่อเหมือนกัน

                 สรุปแล้ว คุณโหวดฟ้าก็ยังมิเข้าใจเหตุผล  ที่พูดคำว่า แคบในจินตนาการ  อยู่ดี คุณควรที่จะตอบกลับมาในประโยคที่ควรจะพูดสิครับ  เช่น  คำว่าแคบในจินนตาการ มันคืออะไร  มีไรอะไรบ้าง  ผมก็จะหาโอกาสตอบ(ตอบไปแล้วด้วย)  แต่นี่คุณแสดงพฤติกรรมการเขียนที่ขาดวุฒิภาวะทางอารมณ์ออกมา แล้วคุณทราบบ้างหรือเปล่า  ถ้าหากคุณต้องการก้าวถึงฝั่งฝันของการเป็นนักวิชาการที่มีคุณภาพจะต้องปฏิบัติเรื่องการพูดการจาให้ดีมากกว่านี้  คุณยืนยันว่าหลักการที่ผมเขียนขึ้นมันผิด หากมีคนนำไปใช้จะเป็นปัญหา  คุณไม่มีสิทธิ์ไปบังคับใครได้หรอกว่าอย่านำไปใช้  แต่คุณควรใช้เหตุผลมาหักล้าง  จะดีกว่าหรือไม่ หากคุณไม่เห็นด้วยก็คือไม่เห็นด้วย   แค่นี้มันเป็นความน่าจะเป็นมากกว่าหรือไม่   อย่าเล่นเอาถูกเอาผิด และฟันธงด้วยความมั่นใจในภูมิความรู้ของตนเองเลย  เพราะคุณจะมีนิสัยเอาชนะแต่ฝ่ายเดียวไปตลอดแบบดื้อรั้น  ในระดับวัยของคุณเท่าๆกันกับผม ก็พอจะคุยกันได้นาน  แต่ถ้าไปใช้กับคนอ่อนวัยกว่า  เขามิกล้าต่อการร์อะไรกับคุณมากมายหรอก
                 ประการสำคัญอีกหนึ่งอย่าง  คือ  วุฒิภาวะทางอารมณ์  เป็นสิ่งเกี่ยวข้องกับวุฒิภาวะความเป็นมนุษย์  ด้วยมิใช่หรือครับ    (ช่างน้ำหนักดูเอานะครับคนอ่านว่าใครใช้อารมณ์ในการพูดมากกว่ากัน)
                  แล้วฝากให้ไปศึกษาองค์ความรู้เหล่านี้ในวงการดนตรีและการฟ้อนอีสานอย่างบูรณาการมากกว่านี้  อย่าเจาะจงว่าคนรำคนฟ้อนไม่มีสิทธิ์วิจารณ์มันเหมาะหรือไม่หากคุณจะใช้แค่นักดนตรีวิจารณ์ดนตรี     คุณจะได้ทำให้คุณอื่นเชื่อในภูมิความรู้ของคุณได้บ้าง  อย่ายืนยันว่าคุณพูดในสิ่งที่หักล้างความคิดของผมได้แล้ว   คุณโหวดช่างมีความเชื่อมั่นในตนเองสูงมาก  ซึ่งใครๆก็สัมผัสได้เมื่อมีโอกาสได้สนทนาปราศัยกับคุณ   แต่คุณอย่ายืนกรานอยู่แค่ว่า  นักคิดนักฟ้อนหรือนักวิชาการทางนาฏศิลป์จะไม่มีสิทธิ์วิจารณ์ในงานของคุณโหวดฟ้า  หรือ การที่คนเราเรียนรู้อะไร  แล้วไม่มีการคิดต่อยอด  หรือเขียนในสิ่งที่ตนเองเข้าใจมามันเรื่องผิดหรือครับ   คุณกำลังหลงทางอย่างมากถึงมากที่สุดเลยนะครับคุณโหวดฟ้า   เวลาคุณจะชี้วัดภูมิความรู้ของใครอื่น รวมถึงผม คุณอย่าเอาชนะด้วยการท้าประลองให้พูดถึงเรื่องที่คุณเข้าใจแต่อย่างเดียว    จำเป็นต้องอ้างอิงแค่ในตำรา  อย่างเดียว  หรือเชื่อมั่นอยู่แต่กับสิ่ง ๆ เดียวอย่างนั้นหรือ ถ้าเล่นบทนี้ คนรุ่นใหม่ลูกหลานในวงการคงต้องอยู่ในวังวนของการพัฒนาการแบบช้าถึงช้าที่สุด แบบไม่กล้านอกแนวที่คุณกล่าวอ้างก็เป็นได้   ถ้าหากจะพูดเปรียบเทียบงานดนตรีเป็นดอกไม้  ดอกไม้ที่บานขึ้นแล้วก็จะร่วงโรยร่วงโรยไป  ก็จะมีดอกไม้ใหม่ขึ้นมาแทนที่  ถ้าจะเจาะจงแค่ดอกกุหลาบ  ดอกที่บานขึ้นมาใหม่ก็ยังเรียกว่าดอกกุหลาบอยู่นี่ครับ  เพียงแต่มันมีดอกหลายขนาด   สรุปแล้ว  ความเสียหายที่เกิดขึ้นมากับคุณโหวดฟ้า  คือเรื่องที่ผมมีความคิดที่ขัดแย้งกับคุณแค่เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่อย่างงั้นหรือ  การที่คุณติติงผมว่า "วิพากย์งานผู้อื่นโดยมโนทรรศน์และองค์ความรู้ของตน  ซึ่งมิใช่ความเชื่ยวชาญในศาสตร์นั้น  ทั้งยังอ้างอิงเป็นหลักการที่ตนตั้งขึ้น  พูดแบบลึกซึ้ง พอถามไปถามมาก็บอกว่า  เป็นความคิดและแนวทางของตน ผมมองว่า  การวิจารณ์โดยความสะเพร่าเช่นนี้น่าที่จะมีการแสดงความรับผิดชอบเพราะผู้อื่นได้รับความเสียหาย" คุณเสียหายตรงที่ว่า ผมไปวิจารณ์วิพากย์งานของคุณใช่หรือไม่ (คุณเห็นว่าใครบ้างละที่สมควรวิจารณ์งานของคุณ ยกเว้นผมใช่หรือไม่)
            ผมมีเหตุมีผลถึงความเข้าใจที่มองผมว่าไม่มีคุณสัมบัติหรือความเชี่ยวชาญในศาสตร์ทางดนตรี ผมไม่เชี่ยวชาญทางดนตรี แต่ทักษะสุนทรียภาพก็ร่ำเรียนมาบ้างเหมือนกัน  แต่มันก็เป็นสิ่งที่เรามิสิทธิในการวิจารณ์ได้มิใช่หรือ ผมมิได้คิดการณ์ในเชิงทำลาย หรืออคติ แต่ถ้าคำว่าแคบในจินตนาการมันไม่เหมาะไม่ควรที่คุณจะยอมรับได้  ก็ขออภัย  แต่อย่างน้อยคุณก็ควรจะได้นำกลับไปทำการบ้านบ้างว่ามันเป็นเพราะสาเหตุอันใดหรือที่มีบุคคลมาวิจารณ์งานของคุณเช่นนี้  คุณก็พูดโต้กลับมาแบบนักวิชาการสิ  คุณไม่ใช่คนที่ต้องพูดแบบบู๊ รุนแรงตลอดเวลามิใช่หรือ คงมิใช่ทุกคนที่คุณพูดแบบภาษาเถื่อนหรือคุณทำจนเป็นอัตลักษณ์ไปแล้ว    (ขอให้เป็นผมคนเดียวที่รับสถานการณ์การพูดการจาแบบนี้  ขอความกรุณาอย่าไปพูดกับคนอื่น โดยเฉพาะลูกหม้อในสำนัก  มันจะเป็นดาบสองคม  เพราะหากวิวาทะแบบนี้มันหลุดไปอยู่วังวนของสภากาแฟ มันจะดังเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์)
        ผมกลับมองไปว่าการวิจารณ์งานประพันธ์ดนตรี  ก็เป็นการพิจารณาผลงานศิลปะที่สำคัญประการหนึ่ง และก็ทำทำกันอย่างมีเหตุมีผล ก็เพื่อเป็นผลต่อการชื่นชม เลือกสรร  หรือให้การตัดสินว่างานศิลปะมีคุณค่าหรือไม่ และสามารถอธิบายได้ว่าเพราะเหตุผลใด  (ผมอธิบายไปแล้วมิใช่หรือว่าเพราะเหตุใด  กลับไปอ่านดีดีสิครับ  อย่ารวน  อย่าร้อน ระดับคุณโหวดฟ้าเป็นนักวิชาการที่มีคุณรู้จักเยอะมิใช่หรือ)
         คุณโหวดฟ้าลองไปหาเวลาวิเคราะห์ถึงคุณสมบัติของผู้วิจารณ์ที่ดี ว่าผู้วิจารณ์ที่ดีนั้นควรจะต้องมีพื้นฐานความรู้ในงานศิลปะแต่ละประเภท(ถิ่นฐานมีพื้นฐานความรู้ของการเป็นนักนาฏยประดิษฐ์  ซึ่งมีสิทธิในการวิจารณ์งานดนตรีได้ด้วยเช่นกัน เพราะนักดนตรีกับนักนาฏยประดิษฐ์ต้องมีการสื่อสารกันระหว่างกันบ้างอยู่แล้วตามสมควร   ฉะนั้นจึงเป็นสถานการณ์ในการอธิบายที่เราก็ต้องก้าวไปวิจารณ์ในงานดนตรีได้ด้วย  คุณไม่เคยได้ฟังหรือเห็นการปฏิบัติงานเวลาที่มีกระบวนการสร้างสรรค์งานนาฏยนิพนธ์บ้างหรือไม่อย่างไร  เข้าใจถึงแก่นแท้แค่ไหน  คำที่คุณยืนยันว่าคนคิดท่าฟ้อนต้องฟังคนแต่งลายเพลง  ต้องรอให้คนแต่งลายเพลงแต่งให้จบ  และรอคำตอบว่าอารมณ์เพลงที่แต่งเป็นอย่างไรแล้วค่อยคิดท่า   มันใช่เสมอไปทุกครั้งเลยงั้นหรือครับ คนที่คิดท่าฟ้อนต้องร่วมเดินทางไปกับคนแต่งในฐานะผู้ฟัง ผู้แสดงความเห็น และในฐานะผู้จารณ์ได้อีกด้วย (จะรอแต่คนดังๆมาวิจารณ์  มันก็ไม่ทันเวลาพระอาทิตย์ขึ้นกันพอดี)  แต่ผมทราบดีครับว่าผมไม่ได้อยู่ในกระบวนการในการคิดสร้างสรรค์การแสดงเทวนารีฯ  คุณควรมองโลกในแง่ดีสิว่า หลังจากทำเสร็จ  มาจนถึงวันนี้  มีคนพูดว่าว่า "แคบในจินตนาการกับผลงานของคุณ" ที่สำคัญมิใช่ฝ่ายดนตรีซะด้วย  แต่ก็พยามหาหลักการทางดนตรีมาเป็นเหตุผลตามที่เข้าใจและรับรู้  อืมถ้าเหตุผลของผมฟังไม่ขึ้นในความคิดของคุณ  งั้นคุณก็ต้องหาทางอธิบายให้ผมและคนอื่นเข้าใจสิ  ผมว่าคำที่คุณโต้ตอบกลับมามันรุนแรงมาก(มั่ว เดา  พ่น)  และมั่นใจเกินไปว่าเหตุผลของผมเชื่อไม่ได้  อะไรของคุณละที่ใช้ได้และดีกว่าที่ผมมอง ก็บอกกล่าวเป็นข้อ ๆ มา  และไม่มีข้อความตรงไหนที่บอกว่าเทวนารีแย่เหลือเกิน  ไม่มีเลยนี่ครับ  คุณมองผมผิดไปมากเหลือเกินไป) เพราะว่าในการวิจารณ์ของผมนั้น อาศัยองค์ความรู้ที่ได้จากการศึกษาและได้พบเห็นมากพอสมควร ได้รับฟังจากคำวิจารณ์มาก็มาก และก็ยังตระหนักอยู่อย่างสมำเสมอว่า  การวิจารณ์นั้นก็เป็นไปเพื่อปรับปรุง แก้ไข และชี้ให้เห็นถึงความบกพร่องต่างๆ  อย่างยุติธรรม  ถ้าคุณมองว่ามันไม่ยุติธรรมกับคุณ  ก็รีบบอกมาสิครับ ว่าไม่ยุติธรรมอย่างไร ทั้งที่คุณ ก็วิจารณ์งานสุริยะยาตรามาบ้างเหมือนกัน   การจะหาความยุติธรรมในการวิจารณืงานเทวนารี "  มีดังนี้นะครับที่ผมคิด
         1.หาความยุติธรรมให้กับคำว่า แคบในจินตนาการ คำตอบคือ งานนี้มีเหตุผลในเรื่องการใช้จังหวะเร็วเพื่อให้นางฟ้านางสวรรค์ค่อนข้างนานและมากเกินไป  มันสวนทางกับคติชนวิทยา ที่ชาวบ้านเขามีความเชื่อว่า  นางฟ้านางสวรรค์เป็นผู้ประเสริฐ มีกิริยาท่าทางที่สง่างาม  เรียบร้อย  มีความงามเป็นเสน่ห์  ถ้าจะให้เร็วเกือบครึ่งเพลงขนาดนั้น แสดงว่า นางฟ้านางสวรรค์ในความเชื่อของชาวบ้านคงไม่เป็นจริงเสียแล้ว  ทางที่ดีควรเลือกใช้จังหวะเร็วแต่น้อย  เช่น ช่วงของการเดินท่าเพื่อลงเวทีเมื่อจบการแสดง  หรือเลี่ยงไปใช้จังหวะกลาง ๆ  มันอยู่ระหว่างคำว่าช้ากับเร็ว  มิใช่หรือ
        2.หาความยุติธรรมให้กับแนวทางการสร้างสรรค์ดนตรีของผู้สร้างสรรค์ดนตรี  คุณไม่ได้รับความยุติธรรมในเรื่องผมมีความขัดแย้งกับแนวทางการสร้างสรรค์ดนตรีของคุณ  เพราะคุณมีความเชื่อว่า  การเล่นให้ครบแปด  เป็นสิ่งถูกต้องที่สุด  และถ้าหาความยุติธรรมให้กับข้อจำกัดของเวลาในการแสดงละครับ นานกว่า 7 นาที  โดยไม่จำเป็นคนดูเขาก็เบื่อกันพอดี  และจะอิ่มจนไม่อยากจะดูการแสดงนี้ในโอกาสต่อไป เล่นเอาแบบนี้  ความยุติธรรมก็เกิดกับคุณแต่ฝ่ายเดียวเป็นแน่
         3.หาความยุติธรรมให้กับสิทธิการวิพากย์วิจารณ์งานประพันธ์ดนตรี   จำเป็นต้องเป็นนักดนตรีอย่างเดียวเท่านั้นจริงหรือไม่  และการชี้วัดว่าความคิดความอ่านของผมขาดมาตรฐาน  ผมกลับมองว่างานศิลปะไม่ใช่ ต้องใช้คำว่ามาตรฐานมาชี้วัด เหมือนกับการออกใบ ISO 14000  หรือมาตรฐาน มอก.  หรอกครับ   เช่น  มาตรฐานที่ว่าต้องนักดนตรีด้วยกันเท่านั้นมาจิจารณ์   ต้องเป็นแนวคิดของผู้ที่จบนักดนตรีมาตั้งแต่ ป ตรี  ถึ ป เอก  เท่านั้น  แบบนี้ความยืดหยุ่นไม่เกิดกับงานศิลปะ   คำว่ามาตรฐานมีนัยยะ  มีบทบาท  ที่ต้องเลือกที่เลือกทางในการใช้นะครับ  ผมมิเคยบอกว่าหลักการของผมมีมาตรฐานและเชื่อได้ทันที  มันคิดอยู่กับประสบการณ์ของคนด้วย  เขาอาจคล้อยตามหรือาจคิดต่างไปจากที่กล่าวอ้าง  ซึ่งคุณก็เป็นอีกหนึ่งที่อยู่ในกระบวนการคิดต่าง ๆ  แต่วิธีการโต้ตอบของคุณมันค่อนข้างเป็นลักษณะของการการเอาชนะให้ได้มากกว่ากล่าวอ้างเหตุผล
          4.หาความยุติธรรมให้กับคนคิดท่ารำท่าฟ้อน  คุณจะไม่รับฟังความคิดเห็น  การวิพากย์วิจารณ์ของคนคิดท่ารำท่าฟ้อนเลยเป็นไปมิได้หรอกครับ
           5.หาความยุติธรรมให้กับ การที่ผมไปวิจารณ์งานของคุณ   โดยใช้หลักการเดามั่ว  ก็กลับไปอ่านข้อที่ 1 ในเรื่องความยุติธรรมข้างต้น
          6.หาความยุติธรรมให้กับตัวของคุณโหวดฟ้าเอง   คุณโหวดฟ้าได้ตอบกลับมาแล้วว่า ลายเทวนารีมีเหตุผลในตัวของมันเอง คุณก็ได้ใช้สิทธิหาความยุติธรรมให้กับตัวเองแล้วนี่ครับ
           7.หาความยุติธรรมให้กับนักประพันธ์ดนตรีที่มีแนวคิดแตกต่าง  หรืออาจไม่เห็นด้วยกับแนวทางของคุณ  การที่คนอื่นเขาเงี่ยบไม่วิจารณ์งานของคุณ  มีแต่ผมที่อาจทำให้คุณไม่พอใจ หนทางการประพันธ์ดนตรีมีหลากหลายแนวทางตามแต่คนเขาจะถนัด  แต่หนทางเหล่านั้นเขามิได้เอาอารมณ์ดนตรี  และการเล่นให้ครบแปดครั้ง ใน 1  ลายแล้วค่อยเปลี่ยนไปเล่นลายอื่นเสมอไปหรอกครับ  เพราะดนตรีอีสานมันมีกลองไว้เปลี่ยนจังหวะ  มีพิณที่ต้องเป็นตัวเสริม  มีกลองเป็นตัวส่งให้ดนตรีเกิดการเชื่อมตัวอยู่แล้วมิใช่หรือ หรือคุณยังยันยังยืนว่า ต้องเล่นให้ครบแปดครั้งเป็นเรื่องที่ถูกที่สุด  แล้วข้อจำกักเรื่องเวลา โดยไม่สนเหตุผล แล้วต้องอารมณ์ดนตรีเป็นจุดยืน  แค่นี้ยังไม่พอหรอกครับ  เอาเป็นเรื่องเล่นครบ 8   คนอื่นๆเขานับว่า 1 - 8  แล้วกลองมันลงก็เป็นใช้ได้  เพราะดนตรีอีสานคือความเรียบง่าย  ชาวบ้านเขาเรียบง่ายแต่งดงามนะครับ  ส่วนในเรื่องว่าต้องเล่นครบแปด ถ้ามันหมายถึงว่า ใน 1  ลาย  ต้องเล่นให้ครบแปดครั้งก่อน  กลองถึงจะตีส่งไปเล่นลายกลองหรือทองเพลงใหม่   ถ้าคุณเรียกว่า แนวคิดนี้ของคุณเป็นมาตรฐาน  มาตรฐานของคุณเองหรือว่ามีใครร่วมคิด  แล้วแนวคิดนี้คุณทำให้นักศึกษาเข้าใจถ่องแท้หรือยัง  ถามเด็กตาดำๆ  หรือถามคนอื่นบ้างก็ดี ว่าคิดอย่างไรกับสิ่งที่คุณสอนหรือพูด  นักวิชาการที่ดี  คือคนที่มีเครือข่ายกว้างขวาง  วาทกรรมครั้งนี้ของคุณมันสะท้อนถึงคุณภาพของความเป็นนักวิชาการได้หลายทาง
                 ถ้าเรื่องนี้สะท้อนให้เห็นว่า  มาตรฐาน  คือคำตอบที่ถูกต้องในวงการศิลปวัฒนธรรม  แล้ววัดค่าได้หรือไม่ครับ  กับเวลาชาวบ้านเล่นดนตรี  กับบัณฑิตเล่นดนตรี  จะให้ตอบว่า ใครมีมาตรฐานมากกว่ากัน (คูณโหวดกล้าฟันธงไหม)  เป็นผมจะมองไปอีกทางหนึ่งว่า  ใช้คำว่ามาตรฐานมาวัดมิได้หรอก  ควรจะใช้คำว่า  แนวทางการเล่นของทั้งสองกรณีมันมีจุดเด่นและบทบาทแตกต่างกัน
                คุณมองว่า หลักการของผมขาดมาตรฐาน  มาตรฐานของหลักการ มีอะไรบ้างครับ  คำว่าหลักการ  คุณเคยเขียนโครงการหรือไม่  มีเรื่อวการเขียนหลักการและเหตุผล  คนเรามีสิทธิ์จะสร้างคำนิยามให้กับความคิดความอ่านของตน   แต่จะให้ชี้วัดว่าขาดมาตรฐาน  เกรงว่าจะทำให้คนอื่นหลงเข้าใจผิด  ผมยังยืนยันครับว่าคนอ่านเขามีวิจารณญาณ

สาธุการบทความนี้ : 203 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 203 ครั้ง

20 ม.ค. 2554 เวลา 21:13:06

โพสต์โดย

คห.ที่45) [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณโหวดฟ้า:
ผมจะไม่พูดมากนะครับ   สิ่งที่ผมไม่ยอมรับในคำวิพากย์ของท่านด้วยท่าทีรุนแรงนั้นมีเหตุผลคือ

1. ท่านไม่ใช่ผู้รู้ในด้านนี้โดยตรง  เมื่อมาวิจารณ์งานผู้อื่นก็เกิดความเสียหายเพราะวิจารณ์ผิดๆ

2. ท่านนิยามกฏหรือหลักการของท่าน  ทั้งที่ไม่มีความรู้

3. ท่านวิจารณ์งานผู้อื่นโดยขาดหลักการสากลที่ยอมรับ  ทั้งยังวิจารณ์งานก่อนที่จะซักถามให้ถ่องแท้  นี่คือสิ่งที่ผิดพลาดอย่างยิ่ง  และท่านยังไม่ยอมรับในความผิดนี้

         ผมไม่ใช่ผู้หรือในทางดนตรีโดยตรง  คุณมองว่าผมวิจารณ์ผิด ๆ ผมจะยอมรับทันทีหากคุณช่วยอธิบายทีว่า  ความผิดนั้น คือจุดไหน  มันจะแคบเกินไปมากไปหากคุณจำกัดว่าเป็นผู้รู้ด้านนี้โดยตรง  (ผมต้องเรียนจบด้านดนตรีตั้งแต่ป.ตรีเลยใช่ไหม)  คุณใจดำเกินไปหรือเปล่า
           คำว่าไม่มีความรู้  หมายถึงว่า  ต้องเรียนทางดนตรีมาโดยตรงอย่างเดียวใช่แล้วหรือ การเรียนรู้นอกระบบ  เรียนรู้เชิงประสบการณ์การได้ยินได้ฟัง  เรียนรู้เชิงเปรียบเทียบ  เรียนรู้เชิงบูรณาการ  ทำไม่ได้เลยหรือครับ
             หลักการที่สากลยอมรับ  คือ ต้องไม่สร้างความเสียหาย  คุณเสียหายเรื่องอะไรบ้างตอนนี้  คุณเชื่อไหมว่า  ผมจะไม่สงสัยเลยหากคุณมีแนวทางที่สากลยอมรับ  คือคำว่า  คนทั่วไป คนส่วนใหญ่   ทำไมคุณไม่มองหล่ะ  ว่า  ถิ่นฐานเป็นคนส่วนน้อย  ที่มีกระบอกเสียงประกาศความคิดไปอีกทางหนึ่ง   คุณไม่มองในทางที่ดีเลยหรือว่า  เป็นความหลากหลายทางความคิด
              คุณเป็นคนที่มีความคิดในเชิงวิทยาศาสตร์มากเหลือเกิน  ถูกและผิดเท่านั้นหรือที่คุณใช้เป็นแบบแผนในการปฏิบัติวิชาชีพ   คุณก็อย่ารอให้แต่คนเข้าหาหรือไปถามคุณสิครับ  คุณควรเข้าหา  หรือนำข้อมูลที่ยังเป็นภาษาพูดของคุณ  มาแปรเป็นภาษาเขียนแล้วลงเป็นสารสนเทศให้ผมและคนอื่นเข้าใจและกระจ่างสิครับ  จะได้ทราบซะที  การซึมซับทางข้อมูลของผมการจากการฟังและนำไปเปรียบเทียบกับข้อมูลนางคติชนวิทยา  วิเคราะห์ว่ามีความเหมาะสม  หรือเป็นเหตุเป็นผลกับการนำลายดนตรีที่แต่งขึ้นมาปรับใช้กับการแสดงได้อย่างสร้างสรรค์หรือสมควรหรือเปล่า  คุณก็เพียงแค่บอกว่าดนตรีมาอารมณ์และเหตุผลอยู่ในตัวของมันเอง   แล้วเหตุผลที่อยู่ในนั้น  มันคือ  อะไร ขอความกรุณาไปประมวลและอธิบายให้กระจ่างจะเป็นการรบกวนหรือไม่  อารมณ์ดนตรีที่ดี น่าจะมีเหตุผล มารองรับและพูดเขียนให้คนอื่นรับรู้ได้นี่ครับ  แต่ในสิ่งที่ผมไม่ได้ถามว่าทำไมลายดนตรีของคุณจึงเป็นเช่นนั้น  ก็เพราะเราเจอคำตอบในทางคติชนวิทยาแล้วครับ  ในเรื่องของลักษณะของนางฟ้าในความเชื่อของชาวบ้านคือ ความสง่างาม  ความเรียบร้อย  ความเสน่ห์   คุณก็ลองนำเพลงของคุณไปเปรียบเทียบกับ นาคะบูชา  เขาเลือกลายมโหรีมาเป็นการแสดงเพราะอะไรความเหมาะสมในเชิงคติชนวิทยาไม่ใช่หรือ  นาฏลีลาฟ้าหยาดก็ใช้ลายมโหรีมันเป็นจังหวะเร็ว หรือว่าจังหวะกลาง  ๆ  ที่เขามาจังหวะเร็วตอนจบก็ไม่เร็วมากหรือนานเกินไปเวอร์ไป  หรอกครับ  ความผิดพลาดเกิดขึ้นตั้งแต่คุณแต่งลายนี้แล้วละครับ  ผมไม่อยากจะพูดคำนี้ออกมา  คุณใช้คำว่าผิดถูกเป็นว่าเล่น  แต่ผมใช้คำว่าเหมาะสม  ไม่เหมาะสม  เช่นเดียวกับผู้คนในวงการศิลปกรรมโดยทั่วไป ครับ  ผมและคนศิลปกรรมทั่วไป  ไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์  แต่เป็นคนมีเหตุมีผล  มีความเข้าใจในความงาม  และรสชาติของดนตรีและนาฏศิลป์ในทางที่ตนเองเข้าใจ   ส่วนคนสากลจะเข้าใจอย่างไร  มันก็ขึ้นอยู่กับว่า  งานที่ถูกสร้างขึ้นมามีความเป็นสากลมากน้อยแค่ไหน  แล้วอะไร  ใคร  องค์กรใด  ที่จะชี้วัดความเป็นสากลเหล่านั้น   เราไม่มีสภาดนตรี สภานาฏศิลป์  มาคอยชี้แจงแถลงไขเรื่องนี้   แต่เราจะเกิดการสังเคราะห์ข้อมูลและตีค่างานด้วยคำว่าเหตุและผล  ไม่ใช่คำว่าถูกผิด  มั่ว  เดา  หรือพ่น  ในลักษณะวิวาทะของคุณโหวดฟ้าอย่างแน่นอน  หากผมเข้าใจคุณคลาดเคลื่อนในเรื่องแนวคิด  คูรก็ควรใช้โอกาสนี้ในการเผยแพร่แนวคิดของคุณเพื่อให้เกิดการวิจารณ์  อย่างผมและคุณกำลังปฏิบัติอยู่ในขณะนี้บ้างสิครับ
                                                   เราไม่ใช่ศัตรู สู้รบเพื่อเอาชนะ  แต่เราเป็นผู้รักในศิลปสุนทรียภาพที่มันอยู่ใกล้ชิดกับวิถีชีวิตและความคิดของคนที่เรียกว่าวัฒนธรรมนั้นก็มากโข  เมื่อก่อน  ตอนนี้  หรือตอนหน้า  การเดินทางของความคิดมันย่อมจะเจริญงอกงามต่อไป

สาธุการบทความนี้ : 174 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 174 ครั้ง

21 ม.ค. 2554 เวลา 00:06:38

โพสต์โดย

คห.ที่46) [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

2. คติชนวิทยา คือวิธีวิทยาในการวิเคราะห์ตำนาน- นิทานพื้นบ้าน คนละเรื่องกับที่ท่านพูดเดามา (ศิราพร ณ ถลาง พิมยืครั้งที่ 2 จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 2552)
ใช่ครับ ตำนานเป็นความเชื่อหรือไม่ครับ ชาวบ้านเชื่อว่า ในตำนานอาจเป็นเรื่องจริง แต่นั่นคือทัศนคติ บางคนไม่เชื่อแต่ศรัทธา เพราะอาจมีการสร้างให้เกิดความอัศจรรย์ในตำนานหรือนิทานนั้น เรื่องจริงในอดีตอาจผสมโรงกับศิลปะการถ่ายทอดในเชิงการประพันธ์ของจุดกำเนิดตำนานหรือนิทานผู้แรก และถ่ายทอดวิธีคิดต่างๆนานา ทั้งในรูปของอักษรธรรม คำเทศน์คำสอน หรือศิลปะการขับลำท้องถิ่น และสมัยปัจจุบันก็มีการถอดความ เป็นข้อคิด ข้อสอน ตำนานเรื่องนี้ นิทานเรื่องสอนให้รู้ว่า ทำให้ผู้อ่านเข้าใจว่า (ผมไม่เดาอย่างแน่นอน) เพราะนางฟ้านางสวรรค์ มีจริงหรือไม่จริง ไม่มีใครพิสูจน์ได้ในเชิงวิทยาศาสตร์ แต่มันก็มาจากตำนานหรือนิทานมิใช่หรือ อันนี้ก็ลองคิดกลับกันดูบ้างนะ คุณโหวดฟ้า เรื่องนางฟ้านางสวรรค์ เป็นคติชนด้วยเช่นเดียวกันมิใช่หรือ

สาธุการบทความนี้ : 198 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 198 ครั้ง

21 ม.ค. 2554 เวลา 00:16:47

1090) 17 มกราคม 2554 นี้ เลือกตั้งองค์การนิสิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม เข้าคูหาใช้สิทธ์ถ้วนหน้ากัน

โพสต์โดย

คห.ที่0) 17 มกราคม 2554 นี้ เลือกตั้งองค์การนิสิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม เข้าคูหาใช้สิทธ์ถ้วนหน้ากัน [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

ข้อที่ควรปฏิบัติในการเลือกตั้งครั้งนี้
      1.  แต่งกายถูกระเบียบไปเลือกตั้งในเวลาที่กำหนด
      2.   ศึกษานโยบายของทุกพรรค(ควรอยู่ในสิทธิที่นิสิตขับเคลื่อนได้เอง โดยไม่กระทบกับการบริหารงานของหน่วยงานภายในมหาวิทยาลัย
      3. เลือกพรรคที่มีนโยบายเหมาะสมกับการพัฒนา มมส มากที่สุด
      4. พิจารณาประวัติและผลงานที่ผ่านมา
      5. เลือกพรรคที่คุณชื่นชอบ พรรคที่มีภาพลักษณ์เป็นสากล (โดยศึกษาว่าแต่ละพรรคมีการจัดกิจกรรมระดับมหาวิทยาลัยได้น่าสนใจมากน้อยหรือไม่อย่างไร)
      6. ชวนเพื่อนนิสิตออกไปเลือกตั้งให้มากที่สุด
      7.  ไม่ควรนอนหลับทับสิทธิ์
      8.  ประวัติศาสตร์ไม่ซ้ำรอยถ้าคุณไปใช้สิทธิ์ (จำนวนนิสิตออกไปเลือกตั้งน้อยมากในปีที่ผ่านๆมา)
     9. ผู้นำนิสิตที่ควรค่าแก่การผู้นำนิสิตวัดค่าได้จากนโยบายที่ครอบคลุม เป็นจริง เป็นไปได้  และวัดผลได้ในระยะเวลา 1  ปี  หลังเลือกตั้ง
     10.เลือกพรรคที่คุณคิดว่าเป็นปากเป็นเสียงให้คุณได้มากที่สุดบนเวทีการเมืองระดับนิสิต
                                       ด้วยความปรารถนาดี

สาธุการบทความนี้ : 268 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 268 ครั้ง

15 ม.ค. 2554 เวลา 18:36:51

1093) ประวัติการแสดงชุด ฟ้อนสุริยะยาตรา การแสดงชุดใหม่ประดับวงการดนตรีนาฏศิลป์อีสาน

โพสต์โดย

คห.ที่0) ประวัติการแสดงชุด ฟ้อนสุริยะยาตรา การแสดงชุดใหม่ประดับวงการดนตรีนาฏศิลป์อีสาน [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

เขียนโดย นายพัฒไกร  คีรีพัฒนพล
                ความหมายของคำว่า สุริยะยาตรา คือ การเดินทางของแสงอาทิตย์สู่โลกมนุษย์ ในที่นี้คือ  แสงอาทิตย์เดินทางสู่ผืนแผ่นดินอีสาน
                ความเป็นมาของฟ้อนสุริยะยาตรา
               ฟ้อนสุริยะยาตราประดิษฐ์ขึ้นเนื่องมาจาก การแสดงแสง เสียง งานไหมมัดหมี่ของดีเมืองชลบถ ประจำปี 2554 เมื่อวันที่ 8 มกราคม 2554  โดยการริเริ่มความคิดของนายพัฒนไกร คีรีพัฒนพล  ผู้เขียนบทและกำกับการแสดง  ที่ชื่นชอบในความงดงามของดวงอาทิตย์ยามเช้า(ตะวันทอแสง) อันสะท้อนให้เห็นถึงคุณค่าของแสงรัศมีสีทอง เมื่อ
พระอาทิตย์เริ่มทอแสงขึ้นมาชีวิตบนโลกมนุษย์จะเริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นทีละน้อยๆ  ยามพระอาทิตย์ทอแสงเต็มที่ทุกสรรพชีวิตจะสำแดงตัวตนตามธรรมชาติของแต่ละเผ่าพงศ์พันธุ์
                โดยมีคณาจารย์ผู้ถ่ายทอดศิลปะการฟ้อนอีสานประจำวงโปงลางพ่อแลโรงเรียนชัยภูมิภัดีชุมพล (ครูไก่ ครูโอ๊ต)  เป็นคณะผู้ประดิษฐ์กระบวนท่าฟ้อน  ผู้กำหนดรูปแบบการแปรแถว  และผู้กำหนดรูปแบบการแต่งกาย
                ช่างฟ้อนกลุ่มแรกที่ได้รับการถ่ายทอดกระบวนท่าฟ้อน คือ นักเรียนผู้เป็นสมาชิกวงโปงลางพ่อแล โรงเรียนชัยภูมิภักดีชุมพล  จังหวัดชัยภูมิ
                 ผู้ประพันธ์ลายดนตรีและบันทึกเสียง คือ  นายวุฒิไกร  แสงแสน(ต้นรัก)
นักศึกษาสาขาดนตรีและการแสดงพื้นเมือง  คณะศิลปกรรมศาสตร์  มหาวิทยาลัยขอนแก่น
                ผู้ถือลิขสิทธ์ลายดนตรีและการแสดงฟ้อนสุริยะยาตรา คือ นายพัฒนไกร
คีรีพัฒนพล
                ผู้ได้รับอนุญาตให้เป็นผู้ใช้สิทธิตามลิขสิทธิ์หลักอย่างเป็นทางการ คือ   วงโปงลางพ่อแล โรงเรียนชัยภูมิภักดีชุมพล  จังหวัดชัยภูมิ
                ติดต่อรับการถ่ายทอดกระบวนท่าฟ้อนและกระบวนการบรรเลงดนตรี ได้ที่ วงโปงลางพ่อแลโรงเรียนชัยภูมิภัดีชุมพล
                 หมายเหตุ   การนำลายเพลงฟ้อนสุริยะยาตราทั้งหมดหรือช่วงใดช่วงหนึ่งไปประดิษฐ์เป็นการแสดงชุดใหม่หรือหรือตั้งชื่อใหม่ หรือนำไปสร้างสรรค์รูปแบบการบรรเลงใหม่ หรือนำไป copy เป็นสินค้าเทปคาสเซ็ท ซีดี เพื่อจำหน่าย โดยมิได้รับอนุญาตจากนายพัฒนไกร คีรีพัฒนพล และ/หรือวงโปงลางพ่อแลโรงเรียนชัยภูมิภักดีชุมพล   ถือเป็นความผิดทางกฎหมาย  ทั้งนี้หากนำไปใช้ในเชิงการศึกษาควรมีหนังสือสนเทศแจ้งความประสงค์เป็นลายลักษณ์อักษร
ความสำคัญของฟ้อนสุริยะยาตรา
       ฟ้อนสุริยะยาตรามีความสำคัญในประเด็นที่ว่า เป็นการแสดงที่ตอกย้ำกระตุ้นให้ประชาชนชาวอีสานภาคภูมิใจถึงเหตุผลที่ผืนแผ่นดินอีสานเป็นพื้นที่แรกที่จะพบเห็นพระอาทิตย์ขึ้นในยามเช้า ณ จังหวัดอุบลราชธานี   การแสดงชุดนี้จึงเป็นคำตอบที่ดีให้กับ
คำว่า "สัมผัสแสงตะวันก่อนใครในสยาม" (โดยมิได้สื่อถึงว่า การแสดงชุดนี้เป็นการแสดงที่บ่งบอกเอกลักษณ์ประจำจังหวัดอุบลราชธานีแต่อย่างใด  แต่มุ่งเน้นเจาะจงให้การแสดงชุดนี้เป็นการแสดงสื่อสารเชิงสัญภาพระดับภูมิภาค)
แนวคิดของฟ้อนสุริยะยาตรา
      ฟ้อนสุริยะยาตรามีแนวคิดการแสดง คือ การเดินทางของแสงอาทิตย์สู่โลกมนุษย์   เน้นการนำเสนอถึงแสงที่อาทิตย์ที่สาดส่องผืนแผ่นดินแห่งอารยธรรมอีสาน  นักแสดงชาย
(ช่างฟ้อนเอก) หมายถึง  องค์สุริยะเทพ  นักแสดงหญิง(ช่างฟ้อนหญิง)  หมายถึง  แสงรัศมีสีแดงสีทองของดวงอาทิตย์  เพราะฉะนั้นกระบวนการท่าฟ้อนจึงได้นำเอาท่าทางของนางอัปสรมาประยุกต์ใช้  ผนวกกับท่าฟ้อนจากจินตนาการที่สิ่งมีชีวิตทั้งมนุษย์และสัตว์ต่าง ๆ ที่แสดงการเคลื่อนไหวในยามเช้า  และท่าฟ้อนที่สื่อถึงการส่องสาดกระจายเป็นรัศมีวงกว้างของดวงอาทิตย์  อิทธิพลของแนวคิดนี้ส่งผลต่อการออกแบบเสื้อผ้า  ที่นำเอาไหมมัดหมี่โทนสีแดง เสื้อผ้าสีแดง เครื่องประดับสีทอง มาเป็นสีหลักในการกำหนดรูปแบบเครื่องแต่งกาย  อิทธิพลของแนวคิดนี้ส่งผลต่อการประพันธ์ดนตรีที่ใช้การแสดงจะเป็นลักษณะความ
งดงามของบรรยากาศยามเช้าที่มีความเรียบง่าย  ดนตรีจะค่อยเพิ่มสีสันขึ้นมาเรื่อยๆ  เปรียบดั่งเวลาเช้าถึงเที่ยงที่สิ่งมีชีวิตบนโลกค่อยเผยวิถีชีวิตอย่างเต็มที่ตามความเข้มข้นของ
อุณหภูมิและแสงสว่างของพระอาทิตย์
วัตถุประสงค์ของฟ้อนสุริยะยาตรา
        1.เพื่อใช้เป็นการแสดงชุดแรกในการแสดงของการแสดงแสง เสียง เชิงวัฒนธรรมอีสานเหนือ(ชาติพันธุ์ไทยเชื้อสายลาว)
        2.เพื่อใช้เป็นการแสดงในวงดนตรีพื้นเมืองอีสาน(วงดนตรีโปงลาง) ซึ่งกำหนดให้เป็นการแสดงหลังชุดเปิดวงเป็นวิถีปฏิบัติสำคัญ  เพื่อบ่งบอกถึงสาระสำคัญเชิงวัฒนธรรมและการบ่งชี้ภูมิศาสตร์ว่า "แผ่นดินอีสานคือพื้นที่แรกของประเทศไทยที่พระอาทิตย์ขึ้น"
        3.เพื่อสร้างอัตลักษณ์เชิงมหภาคให้กับการแสดงวงดนตรีโปงลาง  เพราะว่าอารมณ์ดนตรีสื่อถึงลักษณะการบรรเลงประสมวงดนตรีแบบดั้งเดิม ต่อเนื่องด้วยศิลปะการบรรเลง
วงดนตรีในรูปแบบสมัยมาตรฐานนิยมปัจจุบัน
        4.เพื่อบรรจุการแสดงฟ้อนสุริยะยาตรา สู่การแสดงประเภทบ่งชี้ภูมิศาสตร์ ซึ่งหมายถึงว่า  "การแสดงชุดนี้ประดิษฐ์ครั้งแรก บนผืนแผ่นดินอีสาน  จากข้อมูลที่เป็นจริงทางวิชาการเรื่อง "ภาคอีสานเป็นภูมิภาคแรกที่พระอาทิตย์ขึ้นบนพื้นที่ของประเทศไทย"

        คลิกเข้าไปฟังลายดนตรีชุด "ฟ้อนสุริยะยาตรา" http://www.4shared.com/audio/VSW7mdgS/_online.html

สาธุการบทความนี้ : 267 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 267 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 22:20:49

โพสต์โดย

คห.ที่2) ส่วนภาพ ต้องรอ อ้ายโอ๊ต มาโพสแล้วหล่ะครับ [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

รบกวน ครูโอ๊ตด้วยแล้วกันนะครับ

สาธุการบทความนี้ : 0 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 0 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 22:52:30

โพสต์โดย

คห.ที่5) ข้อความของคุณเน็ก "ฟ้อนอาทิตยอุทัยในสยามประเทศ" [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

เป็นความคิดเห็นเชิงขยายความ และเป็นการตกผลึกความรู้เข้าใจที่ได้อ่านบทความาทั้งหมดใช่หรือไม่อย่างไรครับ

สาธุการบทความนี้ : 204 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 204 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 23:21:04

1094) โครงการวิจัยเรื่องการพัฒนาศิลปะการแสดงบ่งชี้ภูมิศาสตร์วัฒนธรรม : นาฏศิลป์พื้นเมืองจังหวัดขอนแก่น

โพสต์โดย

คห.ที่0) โครงการวิจัยเรื่องการพัฒนาศิลปะการแสดงบ่งชี้ภูมิศาสตร์วัฒนธรรม : นาฏศิลป์พื้นเมืองจังหวัดขอนแก่น [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

      สืบเนื่องจากจังหวัดขอนแก่น  เป็นจังหวัดที่มีการนำเสนอภาพลักษณ์เรื่องการเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรมอีสาน  หรือที่ประชาชนในเขตอำเมืองขอนแก่นกล่าวกันโดยทั่วไปว่า "เมืองหลักแห่งภูมิภาคอีสาน"  เมื่อมีการนำเสนอการแสดงศิลปวัฒนธรรมเพื่อต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองคราใด  กลุ่มนักดนตรีและการฟ้อนในสถาบันการศึกษาก็จะนำการแสดงที่มีเนื้อหาเทียบเคียงหรือกล่าวถึงเอกลักษณ์ประจำจังหวัด  เช่น ฟ้อนสาวเอ้ดอกคูน  ฟ้อนแคน  มาใช้เป็นการแสดงหลัก  แต่ศิลปะการแสดงพื้นบ้าน เช่น ลำพื้นจังหวัดขอนแก่น หรือเอกลักษณ์อื่น ๆ  ก็เป็นการนำเสนอเพียงการสาธิต หรือกล่าวเป็นคำพูดคำผญาเท่านั้น  หรืออาจเป็นการแสดงทางนาฏศิลปก็เป็นการคิดค้นขึ้นเพียงเฉพาะงานใดงานหนึ่ง โดยมิได้นำออกเผยแพร่ให้เป็นวาระประจำ
                 จากการสำรวจผลผลิตทางวัฒนธรรม  กรณีนาฏศิลป์พื้นเมืองในจังหวัดขอนแก่น  กลับพบค่อนข้างน้อย  อาทิเช่น การแสดงที่ประดิษฐ์ขึ้นโดยมหาวิทยาลัยขอนแก่น  โรงเรียนหนองเรือวิทยา  และกลุ่มนักวิชาการอิสระ ซึ่งอาจยังไม่เพียงพอ ต่อความต้องการของผู้รักและชื่นชอบในเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมจังหวัดขอนแก่นที่ต้องการรับชมการแสดงที่สะท้อนวิถีชีวิตของคนขอนแก่นได้อย่างบูรณาการ  ครบถ้วน และหลากหลาย  และปัญหาอันสำคัญเป็นเหตุผลแรก คือ  จังหวัดขอนแก่นขาดแคลนการแสดงนาฏศิลป์พื้นเมืองที่จะใช้แสดงต้อนรับแขกบ้านแขกเมือง  หรือสมโภชน์กิจกรรมเทศกาลประเพณีต่าง ๆ
     เพื่อให้ภาพลักษณ์ทางวัฒนธรรมของจังหวัดขอนแก่น ด้านศิลปะการแสดงมีการพัฒนาอย่างเป็นรูปธรรมและสอดคล้องกับความต้องการของประชาชน  เพราะฉะนั้นกลุ่มนักวิชาการเครือข่ายวัฒนธรรมไทยอีสาน จึงรวมตัวทำโครงการวิจัยเรื่อง การพัฒนาศิลปะการแสดงบ่งชี้ภูมิศาสตร์วัฒนธรรม : นาฏศิลป์พื้นเมืองจังหวัดขอนแก่น  เพื่อเป็นสื่อทางเลือกให้กับวงดนตรีพื้นเมืองอีสานวงโปงลาง  หรือกลุ่มการฟ้อนอีสาน  ในระดับมัธยมศึกษา  หรือประชาชนทั่วไป  นำไปใช้บริหารจัดการกิจกรรมทางวัฒนธรรม โดยเฉพาะกิจกรรมการเผยแพร่ศิลปวัฒนธรรมจังหวัดขอนแก่นผ่านกระบวนการทางศิลปะการแสดงดนตรีและนาฏศิลป์พื้นเมือง

    การแสดงที่อยู่ในเขตการวิจัยเชิงนวัตกรรมครั้งนี้  ได้แก่

       1. ฟ้อนชมสินถิ่นขอนแก่น
        2. ฟ้อนเปือยน้อยศิวาลัย
        3. ฟ้อนสู่ขวัญผูกเสี่ยว
        4. ฟ้อนดอกคูนบานเอ้เมือง
        5. ฟ้อนพระธาตุขามแก่น เฮืองแสงธรรม
        6. ฟ้อนฮอยฮูปแต้มสินไซ
        7. ฟ้อนลอดซุ้มปักตูนคร ออนซอนหลักเมืองงาม
        8. ฟ้อนข้าวเหนียว
        9. ฟ้อนเต่าเพ็ก
        10. ฟ้อนสาวเอ้ภูษาไหมมัดหมี่
        11.ฟ้อนสาวลงข่วงขอนแก่น บ่าวเป่าแคนเกี้ยวนาง
         12.ฟ้อนส่อนตะเว็น

สาธุการบทความนี้ : 214 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 214 ครั้ง

17 ม.ค. 2554 เวลา 23:53:26

โพสต์โดย

คห.ที่6) แกนนำ [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณอ้ายโอ๊ต:
แล้วใครจะเป็นผู้เป็นแกนนำในการทำโครงการนี้ครับ

เป็นกลุ่มศิลปินอิสระครับ ทำด้วยใจ ด้วยจิตกุศล แกนนำหลักคงมิใช่สถาบันการศึกษาใดสถาบันการศึกษาหนึ่งในจังหวัดขอนแก่น แต่จะมีการขอความอนุเคราะห์นักวิชาการจากหน่วยงานในสถาบันการศึกษา เป็นที่ปรึกษาครับ
งานวิจัยนี้ทำดำเนินการตามหลักการนาฏยวิจัย

สาธุการบทความนี้ : 215 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 215 ครั้ง

19 ม.ค. 2554 เวลา 16:04:06

โพสต์โดย

คห.ที่7) คำว่าบ่งชี้ภูมิศาสตร์ตอบข้อข้องใจเรื่องนี้ได้ [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณเน็ก:
ขอเสนอนิดหน่อยน่ะ

ถ้าจะนำเสนอในฐานะเมืองหลวงของอีสานก็ควรนำเสนอในแบบที่เป็นตัวแทนภาคพื้นอีสานทั้งหมด ไม่ควรจำกัดอยู่เเต่ขอนแก่น นั้นหมายความว่า จะต้องเป็นการแสดงที่สื่อถึงสิ่งที่มีอยู่คล้ายคลึงหรือเหมือนกันในสังคมวัฒนธรรมคนอีสานนั้นเอง เช่น แคน บาศรีสู่ขวัญ ผ้าไหม ผ้าฝ้าย พระธาตุพนม สิม ดอกคูณ ข้าวเหนียว ปลาร้า ซิ่น เฮือนไทอีสาน เป็นต้น

เเต่ถ้าหากจะนำเสนอเมืองขอนแก่นก็นำเสนอเฉพาะบทเมืองของขอนแก่นน่ะครับ
ตัวอย่างเช่น เมืองกาฬสินธุ์ทีมีฟ้อนเสนอเอกลักษณ์จัหงวัดค่อนข้างชัดเจน กาฬสินธุ์ลำเพลิน แพรวากาฬสินธุ์ ผู้ไทกาฬสินธุ์เป็น้ตน

เป็นข้อคิดเห็นที่มีคุณค่าเป็นอย่างมาก แต่เหตุที่ชื่อการแสดงนั้นบางชุดมิได้บรรจุคำว่าขอนแก่นลงไป ก็เพราะว่าไม่มีความจำเป็น ตามจริงหากย้อนกลับไป วิเคราะห์ฟ้อนแพรวากาฬสินธุ์ มีทัศนะนานาประการเรื่องชื่อการแสดง เช่น ทำไมไม่ใช่ชื่อว่า ฟ้อนแพรวาบ้านโพน ฟ้อนแพรวาไหมผู้ไทบ้านโพน สุดท้ายแล้ว คำว่า ฟ้อนแพรวากาฬสินธุ์ ก็ถูกเลือกใช้ เนื่องจากความไพเราะจากการผูกคำ ใช่หรือไม่ครับ

สาธุการบทความนี้ : 281 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 281 ครั้ง

19 ม.ค. 2554 เวลา 16:14:41

โพสต์โดย

คห.ที่8) วิจารณ์เรื่องการใช้คำว่าเมืองหลวง [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณเด็กน้อยร้อยเอ็ด:
เมืองหลวงควรเป็นเมืองที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมาที่ยาวนาน  เช่นเชียงใหม่ที่ถูกยกให้เป็นเมืองหลวงแห่งอาณาจักรล้านนา โดยไม่มีใครในล้านนาประเทศโต้แย้งได้ ทั้งในด้านเศรษฐกิจและวัฒนธรรม  แต่ถ้าถามว่าให้ขอนแก่นใช้คำว่าเมืองหลวงได้หรือไม่  คำตอบคือได้  แต่ผมไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ และเชื่อว่าอีกหลายคนก็อาจจะไม่ชอบเหมือนกัน  ควรใช้คำว่าเมืองหลักจะน่าฟังกว่า

ส่วนวิจัยชิ้นนี้  ขอให้แก้กระทู้ให้สักนิด โดยเปลี่ยนจาก จว.ขก. เป็นจังหวัดขอนแก่นเสีย
หากชื่อกระทู้ยาวควรทำให้สั้นลงเข้าใจง่าย  และใส่รายละเอียดในตัวกระทู้โดยตรง  ด้วยความเคารพ

พอดีว่าพื้นที่เขียนหัวข้อกระทู้ไม่พอ จะโทษที่ใช้คำยาวก็ได้ครับ เอาเป็นว่าต้องขออภัย แต่รู้กันนะครับว่าคือจังหวัดขอนแก่นนั่นเองครับ
คำว่า "เมืองหลวง" ปรากฏในเนื้อหาการขับลำพื้นของชาวขอนแก่น เช่น "ขอนแก่นเฮานี้โคตรก้วงเมืองหลวงใหญ่ของอีสาน" เป็นต้น และมีกระแสใหญ่ช่วงหนึ่งที่ผู้หลักผู้ใหญ่ในจังหวัดผลักดันให้เกิดวาทกรรมนี้แต่ก็เงียบหายไป ทั้งนี้ผมมีความเห็นคล้อยตามนะครับสำหรับการใช้คำว่าเมืองหลัก แทนคำว่าเมืองหลวง เพื่อป้องกันการโต้ตอบเชิงสัญภาพในพื้นที่ของจังหวัดอื่น ๆในภาคอีสานที่มีประชากรและพื้นที่ใหญ่ใกล้เคียงหรือมากกว่าจังหวัดขอนแก่น

สาธุการบทความนี้ : 221 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 221 ครั้ง

19 ม.ค. 2554 เวลา 16:23:40

โพสต์โดย

คห.ที่9) ตอบคำถามที่ว่า งานวิจัยนี้ ไม่ทราบว่า เป็นของหน่วยงานไหนครับ [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณโหวดฟ้า:
งานวิจัยนี้ ไม่ทราบว่า เป็นของหน่วยงานไหนครับ

       เป็นของกลุ่มศิลปินอิสระที่รวมตัวกันครับ  ใช้ทุนส่วนตัว  มีเหตุผลสำคัญคือ ต้องการสร้างฐานผลผลิตทางวัฒนธรรม ด้านนาฏกรรมของจังหวัดขอนแก่น ที่สามารถบูรณาการคุณค่าทางศิลปวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิต  สิ่งแวดล้อม  ฯลฯ ในจังหวัดขอนแก่น  สู่การสังเคราะห์ให้คุณค่าต่างๆที่กล่าวมาข้างต้นเป็นนาฏกรรม  ที่กลุ่มศิลปินของเรา  รวมไปถึงสถาบันการศึกษาระดับมัธยมศึกษา  และประชาชนทั่วไป
นำไปใช้ประโยชน์ได้อย่างเป็นรูปธรรม
         เราเป็นกลุ่มคนเล็ก ๆ ที่รวบรวมความคิด สติปัญญาของพวกเรากันเอง  เป็นอีกเส้นทางหนึ่งครับของวงการศิลปวัฒนธรรมอีสาน  เรามองงภาพของพวกเราเองว่า เป็นทางเลือกอีกเส้นทาง   แต่ถ้าหากมีการนำกลุ่มศิลปินอิสระกลุ่มนี้ไปเทียบเคียงกับแนวเส้นทางของหน่วยงานอื่น ๆ  ก็สุดแต่ทัศนวิสัยของแต่ละบุคคล  อย่างน้อยเรามองว่าเป็นความเจริญงอกงามทางความคิดและสติปัญญา  การนำการปฏิบัติการวิจัยนี้มาตีแผ่ในสังคมไซเบอร์  เราดีใจมากครับที่คิดโหวตฟ้าเข้ามามีส่วนร่วม  โดยการสะท้อนเชิงกระตุ้นให้เราได้บอกว่า เรา คือหน่วยงานไหน หรือไม่อย่างไร  สุดท้ายคำตอบของเราก้ได้แค่ตอบว่า คือ กลุ่มศิลปินอิสระเพียงเท่านั้น มิได้ใหญ่โตเชิงชื่อเสียง หรือความร่ำรวยในจำนวนผู้คนที่รู้จักเรา

สาธุการบทความนี้ : 203 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 203 ครั้ง

19 ม.ค. 2554 เวลา 16:37:20

โพสต์โดย

คห.ที่10) ตอบคำถาม สร้างความกระจ่างสู่มวลชน [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณกร ครับ:
เป้นความเห็นส่วนตัวนะครับ

เป็นการดีมากเลยที่มข จะมีงานวิจัยที่เอาจริงเอาจัง

ผมยินดีด้วยอย่างมาก ดีใจแทนคนขอนแก่น ที่มข เป็นผู้นำ ในด้าน การรวบรวม รักษา ศิลปวัฒนธรรมอิสาน

ติงแค่ว่า ผมรู้สึกว่า ชื่อชุดการแสดงแต่ละชุด ที่ตั้งขึ้น บางชุด มันเป็นภาษาที่อ่านยาก

ความเห็นส่วนตัว ถ้าต้องการให้ติดตลาด เป็น mass comunication น่าจะเป็นภาษาที่ง่ายๆ คนพูดถึงได้ง่ายๆ ติดปากได้ง่ายๆ

เช่น ของร้อยเอ็ด มี ฟ้อนร้อยเอ็ดเพชรงาม ฟ้อนมโนราห์เล่นน้ำ

ของกาฬสินธู มี ฟ้อน สาวกาฬสินธุ์ลำเพลิน ฟ้อนแพรวากาฬสินธุ์

เหล่านี้ เป็นภาษาง่ายๆๆ ติดตลาด ง่ายต่อการจดจำ คนก็พูดถึงอยู่เรือ่ยๆ

ชื่อที่ตั้งมาบางอันมันเหมือน งานแสดงแสงสีเสียง ไม่รู้ว่าคนจะจำกันได้มากน้อยขนาดไหน

เป็นความเห็นส่วนตัวครับ สามารถเห้นต่างจากนี้ได้ครับ

เป้นความเห้นส่วนตัว ครับ

          การที่การแสดงของวิทยาลัยนาฏศิลปกาฬสินธุ์ มีชื่อเสียงติดตลาดเป็นความชื่นชอบของผู้คนโดยทั่วไป  ก็เพราะ  ลายดนตรีที่ไพเราะ  มากกว่านะครับ ส่วนการฟ้อนลูกหลานนาฏศิลปกาฬสินธุ์เขาฟ้อนสวยงามเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ด้วยสไตล์การฟ้อนที่ฟ้อนกันเบา ๆ ไม่แรง เน้นอ่อน เน้นพร้อม และนิ่ง ๆเนิบ บังคับให้เอวนิ่งไม่โยกซ้ายขวาจนชัดเจนแต่ให้ คล้ายกับควบคุมให้เอวสะโพกมีความเบามากที่สุด เป็นหลักสำคัญ มิโยกหัวโดยตั้งใจหรือแทบจะไม่โยกหัว จะมีบ้างก็เมื่อเอียงหัวซ้าย-ขวา ตามแต่ครูจะถ่ายทอด   ส่วนกระบวนการเชิงความคิดก็เป็นการพูดคุยเพียงภายในมิได้เปิดเผยกันมาก   หากจะกล่าวถึงในที่สาธารณชนก็เป็นได้แค่การวิเคราะห์วิจารณ์ตามสภาพที่เห็นเชิงประจักษ์  เช่น ฟ้อนแพรวากาฬสินธุ์  ทางวิทยาลัยฯมิได้เจาะจงให้การแสดงชุดนี้เป็นฟ้อนประเภทศิลปาชีพ แต่อย่างใด  หากแต่จะผลักดันให้การแสดงชุดนี้เป็นการแสดงที่มีชื่อเสียงด้วยกลยุทธ์ดนตรีเพราะท่าสวยชุดแต่งกายมีความแปลกตา  และยังนำการแสดงชุดนี้เป็นการแสดงเทอดพระเกียรติ  ทั้งนี้ยังมีคำตอบต่างๆนานาที่ได้ยินมา เช่น เรื่องสีของผ้าแพรวาที่กำหนดไว้ในการแสดงชุดนี้ สิ่งเป็นสีศิริมงคลของชาวกาฬสินธุ์ (ค้นคว้ารายละเอียดเพิ่มเติมได้จากแหล่งอื่น ผมทราบมาบ้าง แต่ข้อมูลนี้ยังมิได้ยืนยันอย่างเป็นทางการจาก วนศ.กาฬสินธุ์)  ส่วนที่มาที่ไปของท่าฟ้อนก็มีหลากหลายแรงบันดาลใจ หลายจินตภาพ  จะมองเป็นท่าสาวไหม มองเป็นท่าทอผ้าแพรวา  ก็พบเห็นเป็นบางท่า  ส่วนท่าอื่น คือต้องสวยไว้ก่อน ส่วนชุดแต่งกายนั้น คนบ้านโพนจริง ๆ ก็มิได้แต่งอย่างที่แต่งกายในการแสดงชุดนี้แต่อย่างใด  ซึ่งข้อมูลดังกล่าว เป็นข้อมูลที่คยังเข้าใจผิดๆ ว่า การแสดงนี้เป็นการฟ้อนศิลปาชีพ แต่ในทางกลับกันผมได้เล็งไปที่ประเด็นที่ว่า การแสดงชุดนี้เป็นการแสดงประเภทใดๆกันแน่ พยามศึกษาจนได้ข้อสรุปว่า ที่แท้เป็นการแสดงเทิดพระเกียรติอย่างแน่นอน ซึ่งเป็นวิถีความคิดเชิงบูรณาการของนักวิชาการที่เป็นคลังสมองหลัก ๆ ในประดิษฐ์การแสดงชุดนี้ขึ้นมา  แต่การแสดงนี้มีจุดยืนที่ดีมากในเรื่องความสามารถตอบข้อสงสัยโต้แย้งได้ทุกกรณี  ส่วนที่มาที่ไปของท่าฟ้อนอาจมาจากจินตนาการล้วน ๆ ก็เป็นได้  อาจมีชื่อท่าบ้าง ไม่มีบ้าง (ในส่วนตัวไม่เคยได้รับการถ่ายทอดถึงว่า ฟ้อนแพรวากาฬสินธุ์ในกระบวนการท่าเรียกว่าอะไร ก็ได้แต่ฟ้อนเป็นฟ้อนได้เท่านั้น ส่วนเรื่องข้อมูลประวิตก็ศึกษากับเอาเองในห้องสมุด บางทีก็ถึงขั้นตีความโดยการเทียบเคียงเชิงสัญภาพว่า น่าจะมากที่ใด หนักไปในเหตุผลทางใดมากที่สุด เหมาะสมที่สุด และมิเคยได้ไถ่ถามคนวงในของ วนศ.กาฬสินธุ์ ถึงเรื่องที่มาที่ไปของท่าฟ้อนแพรวา และเชื่อหรือไม่ว่า ลูกหลานผู้ได้รับการถ่ายทอดกระท่าฟ้อนชุดนี้จะตกอยู่ในวังวนของสุนทรียภาพของท่าฟ้อนที่สวยงาม ดนตรีที่ไพเราะ ชุดการแต่งกายที่สวยงามแปลกตา  แค่นั้นเป็น่สวนใหญ่  ส่วนพวกที่อยากรู้อยากเห็นรู้ลึกมากลงไปอีก  ก็แล้วแต่จะค้นคว้าหาคำตอบกันมาได้ จริงเท็จอย่างไรนั้นก็อยู่ที่ความน่าเชื่อถือของข้อมูล และสถิติคำตอบที่ได้ยินจากการบอกเล่าของคนที่กำลังเรียนหรือคนเคยเรียน หรือนักวิชาการวงใน วนศ.กาฬสินธุ์ จึงเป็นการที่ต้องยกนิ้วให้การแสดงชุดนี้เป็นการแสดงที่สะท้อนความก้าวทางวิชาการนาฏศิลป์อีสานแนวสร้างสรรค์เชิงบูรณาการ ซึ่งผมขอเรีนกเชิงเปรียบเปรยว่า "สุนทรียภาพนำชัยให้การแสดงชุดนี้" ก็ว่าได้ครับ  ส่วนวิธีคิดในการออกแบบท่าฟ้อนนั้น ยากนักจะหาคำตอบที่แท้จริงมาเล่าสู่การฟัง  นี่แหละครับคือสิ่งที่อยากให้นักประดิษฐ์ท่าฟ้อนในปัจจุบันตระหนักในเรื่องการบันทึกวีธีคิดของตนเองไว้
       ขอบคุณมากนะครับ ที่เข้าใจว่า โครงการวิจัยนี้ เป็นของนักวิชาการ มข.  แต่แท้ที่จริงนั้น  เป็นความคิดบุกเบิกของกลุ่มศิลปินอิสระ  มีตั้งแต่คนอายุ 20 ถึง 70  ปี  แต่ขออภัยที่ไม่เป็นการสะดวกนักหากจะนำชื่อมาเผยแพร่   เพราะสืบเนื่องจากหน้าที่การงานของแต่ละท่านมีความหลากหลายทางสาขาอาชีพ  และอาจเป็นผลกระทบต่อสถานะทางหน้าที่การงานหลักของแต่ละท่านอีกด้วย  สรุปคือ เป็นข้อตกลงร่วมกันนะครับ คงจะเห็นการบอกกล่าวในรูปเล่มวิจัยและสื่อการนำเสนอในโอกาสต่อไปอย่างแน่นอนครับ ทุกท่านทุกคนทำด้วยใจอย่างแน่นอนครับ  บางท่านเรียนสายนาฏศิลป ดนตรีมาโดยตรง หรือถนัดทางการฟ้อนและดนตรีอีสาน  บางท่านเป็นกลุ่มผู้ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นจังหวัดขอนแก่น   และบางท่านเป็นศิลปินขับลำท้องถิ่นในจังหวัดขอนแก่น
              ในส่วนประเด็นชื่อชุดการแสดง  เช่น  ฟ้อนพระธาตุขามแก่น เฮืองแสงธรรม สามารถอธิบายได้ว่า  เราต้องการให้ชื่อชุดการแสดงเป็นแก่นกระบวนความคิดในการออกแบบท่าฟ้อนและทำลายดนตรีได้โดยสะดวก ชัดเจน ท่าฟ้อนหลัก ๆ  มี 4  กลุ่ม คือ
            1.กลุ่มจินตภาพจากรูปลักษณ์พระธาตุขามแก่น(ทรงดอกบัวเหลี่ยม) ท่าฟ้อนก็นำเสนอออกมาจากการสังเคราะห์ดอกบัวเป็นท่าฟ้อน
            2. กลุ่มจินตภาพจากความเชื่อเชิงปาฏิหารย์รัศมีสีทองที่เปล่งออกมาจากพระธาตุขามแก่น  ท่าฟ้อนก็นำเสนอออกมาจากการสังเคราะห์ให้เห็นกระบวนการแปรมือเป็นท่าฟ้อนและแปรแถวให้เห็นภาพของรัศมีแสงสีทอง

            3. กลุ่มจินตภาพจากตำนานพื้นถิ่นเรื่อง "การสร้างพระธาตุครอบตอต้นมะขามที่ตายแล้วแต่กลับออกต้นออกใบขึ้นมาใหม่ด้วยอานุภาพแห่งอค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า"    ท่าฟ้อนก็นำเสนอออกมาจากการสังเคราะห์ให้เห็นกระบวนการท่าฟ้อนที่สื่อถึงการออกต้นออกใบจากต้นตอมะขาม และการทำกระบวนท่าฟ้อนจากกลุ่มที่ 1 มาต่อยอดให้เห็นภาพของพระธาตุทรงบัวเหลี่ยมครอบตอมะขาม
            4. กลุ่มจินตภาพจากวิถีความเชื่อการในการกราบไหว้บูชาองค์พระธาตุขามแก่น โดยใช้อุปกรณ์การแสดงคือ ขันหมากเบ็ง สิ่งเป็นเครื่องบูชาโบราณที่ควรค่าแก่นำมาอนุรักษ์ไว้ในการแสดงชุดนี้ ท่าฟ้อนก็นำเสนอออกมาจากการสังเคราะห์ให้เห็นกระบวนการท่าฟ้อนในการนำขันหมากเบ็งไปบูชาพระธาตุขามแก่น
            กรอบแนวคิดในการสรางสรรค์การแสดงชุดนี้  ได้แก่
           1.กระบวนท่าในการฟ้อนแม่บทอีสาน  โดยนำมาปรับใช้โดยการอนุรักษ์ท่านั้นไว้โดยตรงเช่น ท่าพรมสี่หน้า  กาตากปีก  และการประสมท่าเข้าด้วยกัน
           2.การนำสิ่งของทางวัฒนธรรมมาปรับใช้ โดยนำขันหมากเบ็งมาเป็นอุปกรณ์การแสดงในช่วงท้าย
           3.การสร้างสรรค์กระบวนการท่าฟ้อนใหม่  โดยการจินตภาพจากรูปทรงของพระธาตุ(ทรงดอกบัวเหลี่ยม) จากแสงรัศมีสีทองที่สาดส่องออกมาจากพระธาตุ ภายใต้การใช้นาฏยลักษณ์อีสานเป็นกรอบการสร้างสรรค์กระบวนท่าฟ้อน
           4.การกำหนดลักษณะการแปรแถวให้สามารถส่งเสริมกระบวนท่าฟ้อนสามารถสื่อสารให้เกิดความรู้ความใจและการรับรู้ถึงสภาพรูปธรรมทางนาฏกรรมที่แปรเปลี่ยนด้วยวิธีการสังเคราะห์จากรูปธรรมขององค์พระธาตุขามแก่น ประวัติความเป็นมา และวิถีการบูชา เป็นสำคัญ
           5. นำหลักการอนุรักษ์  สร้างสรรค์  พัฒนาให้คุณค่าแห่งองค์พระธาตุขามแก่น  สู่การเรียนรู้อย่างยืน โดยใช้นาฏกรรมเป็นเครื่องมือสื่อสารหลัก

สาธุการบทความนี้ : 152 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 152 ครั้ง

19 ม.ค. 2554 เวลา 17:11:18

โพสต์โดย

คห.ที่12) [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณโหวดฟ้า:
ผมก้มองว่าดีนะครับ จะเผยแพร่ที่ไหนเมื่อไหร่อย่างไร สมกับคนอายุ 70-80 มาทำหรือไม่ ในที่นี้ก็อยากชม โปรดบอกด้วยถ้าท่านจะนำไปแสดงที่ไหน อย่างไร เพราะหลักการท่าน เยอะมาก ผลงานคงออกมาดี

ขอบคุณที่คุณโหวดฟ้าติดตาม เราสองคนคงมีเรื่องสนุกๆคุยกันอีกเยอะ สนุกดีนะครับเหมือนฝ่ายค้านฝ่ายเสนอพูดกันเลย ตอนนี้คนอ่านน่าจะกำลังรู้สึกงง ว่าเกิดอะไรขึ้น

สาธุการบทความนี้ : 154 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 154 ครั้ง

19 ม.ค. 2554 เวลา 21:41:21

โพสต์โดย

คห.ที่16) [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]

คุณโหวดฟ้า:
555+  ขอบคุณคุณกร  ที่ทำให้บรรยากาศดีขึ้น

ส่วนตัวผมคิดว่า  การพูดตรงๆ  จะเป็นการดีที่สุดที่จะทำให้สังคมดีขึ้น  และยังเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาสังคม  วัฒนธรรม ที่เวปนี้มีคนเข้าชมเยอะ  ก็ด้วยการติติงกันอย่างตรงไปตรงมา  แต่ก็ต้องไม่บาดหมางผิดใจกัน

จริงๆแล้วผมชอบถกเถียง  และชอบถามย้อนไปถึงแก่นแท้ในสิ่งที่ผมสงสัย แต่ท่านเชื่อหรือไมว่า  ผมแทบจะหัวเราะถ้ามีคนมาเสียเวลาพิมย์ข้อความโต้ตอบผมอย่างยาวยืด  ที่เป็นเช่นนั้น เพราะการถกจะช่วยแสดงภูมิของผู้ถกในเวป  ท่านอื่นก็จะได้ประโยชน์  ส่วนสองฝ่ายก็จะได้กลับไปพิจารณาตัวเองทั้งในแง่ความรู้ และภูมิอารมณ์

ผมไม่มีปัญหาอะไรกับท่าถิ่นฐานหรอกครับ ก็อยากจะพูดตามที่รูสึกคือ  การแสดงแต่ละชุดนั้นกว่าจะออกมาได้ ต้องใช้ความสามารถเป็นอย่างมากในทุกด้าน  ถ้าทำไม่ได้อย่างที่พูด  มันจะอายเขา  เพราะพูดไปแล้วแต่ทำไม่ได้   นี่ละครับ  ผมจึงใช้คำว่า  ให้ทำก่อนพูด  เพราะพดไปอย่างไรก็ได้  และหลายๆท่านอาจจะคาดหวังที่จะรอดู รอชม  อันนี้ต้องพึงตระหนัก  นี่คือการสื่อสารของผมครับ  ถ้าภาษาแรงไป ก็ขออภัยเป็นอย่างยิ่ง

             การนำเรื่องราว เหตุการณ์  มาเปิดเผยว่า  จะมีโครงการทำการแสดงเกิดขึ้น  ก็ถือเป็นการขั้นตอนอย่างหนึ่ง  ที่เรากำลังทำ
                พูดก่อนทำ  ก็เพราะว่า  ต้องการให้สังคมรับสู้ในสิ่งที่เรากำลังจะทำ
                 ส่วนทำก่อนพูด  ก็เป็นพี่น้องของกันและกัน ที่ต้องมีบ้างที่น้องต้องขึ้นก่อนพี่  หรือบางที่  พี่ก็ขึ้นก่อนน้อง   สุดท้าย  ทำก่อนพูด  และพูดก่อนทำ  เป็นกระบวนการที่มีนัยของการใช้ที่แตกต่างกัน   เอาเป็นว่าทั้งทำทั้งพูดไปพร้อมๆกันคุณโหวดเห็นด้วยหรือเปล่า  ถ้าจะให้ผมทำไปให้เสร็จแล้วค่อยพูด  มันก็จะเกิดปัญหาเรื่องช่วงเวลาที่จะทำให้คนส่วนใหญ่เข้าใจเราได้อย่างจำกัด  คือการยัดเยียดข้อมูลจำนวนมากในระยะเวลาสั้น  มันค่อนข้างจะกระทบกับคความรู้ความเข้าใจเชิงรวมมากเลยทีเลียวเชียวละ    มีอะไรก้าวหน้าก็จะมาอัฟเดทน่าจะเป็นหนทางที่เหมาะสม   เดี๋ยวคนนั้นคนนี้ก็จะเข้ามาสะท้อนความคิดความอ่านของเราไปในตัวด้วยไง  ซึ่งมีประโยชน์และเป็นผลดี  คล้ายกับว่าเอาใจเขามาใส่ใจเรา  ดีไม่มี  เหมาะไม่เหมาะ  ก็ถ่ายทอดเล่าสู่กันฟัง   สุดท้ายคือวันที่ผลงานออกสู่สังคม  จะช้าหรือเร็ว  อย่างน้อยสังคมได้รับรู้ความเปลี่ยนแปลงไปโดยตลอด  อย่างนี้สิสังคมอุดมปัญญา   มันจะได้ถูกใจคนทั้งวงการฟ้อน วงการดนตรี  วงการอื่นๆ ฯลฯ

สาธุการบทความนี้ : 177 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 177 ครั้ง

21 ม.ค. 2554 เวลา 00:44:17