ภูมิลำเนา : มหาสารคาม
เข้าร่วม : 07 ส.ค. 2553
รวมโพสต์ : 10
ให้สาธุการ : 0
รับสาธุการ : 10790
รวม: 10790 สาธุการ
|
สิเว้าให้ฟังเด้อ สมัยอาจารย์เป็นนักเรียนประถมปลาย (ป.7) ต้องเดินทางไปเรียนไกลถึง9 กิโลทุกมื้อ ย่างตามทางเกวียนลัดตามคันแทนาข่วม(ข้าม)คลองจอบ ข่วมน้ำกะต้องถอดกางเกงออกเด๋ เพราะว่าน้ำมันลึกเพียงคอพุ้นนะ ห่อหนังสือเสื้อผ้ายกแขนสูงขึ้นฟ้าเดี๋ยวมันสิเปียกวาซั่น แล้วกะต้องเรียบเบิงหม่องได๋คึดวามันสิตื้น กับหม่องได๋บ่มีคนเห็นหำเฮาเป็นกิจวัตรทุกมื้อๆที่ไปเรียน มื้อใดไปสวย(สาย)ถืกคุณครูทำโทษอีกตางหาก เลิกเรียนกะกลับมาทางเก่านั่นแหละ แตสิเว้าไห่ฟังคือมื้อหนึ่ง หน้านั่นเพิ่นผัดเกี่ยวข้าวตามทางกลางทงปะหลาน(ท่งนากว้างอำเภอพยัคฆ์) เพิ่นผัดเอาหมาไปนานำ เดบาดนิ่ พระเอกนี่ผัดเลิกโรงเรียน แล้วกะย่างมาตามทางสายเก่านั่นแหละว้า ลืมบอกไป ในบ้านนั่นไปเรียนหลายคนอยู้แต่ลูกเพิ่นมีจักรยานเพิ่นกะไปทางลูกรังโค้งไกลพุ้นละเนาะ สิให่ข่อยไปย่างนำทางรถจักรยาน พระเพล กะบ่ฮอดโรงเรียนดอกพะนาะพนา พอแต่ข้ามน้ำคลองจอบได้( น้ำบลึกปานได๋ดอกเพราะวายามเพิ่นเกี่ยวเข่า)บ่ได้ถอดกางเกงดอก ถอดแตรองเท้า เอาสายรองเท้ามัดไส่กันละกะพาดบา ข่วมน้ำย่างไปเลื้อย ๆได้ยินแต่เสียง โฮ้ง อยู่ทางได๋กะบ่ฮู้ บ่ดนแล้วล่ะ ได้ยินแตเสียงเจ้าของนาเพิ่นเอิ้นมาใสว่า ระวังหมาเด้อ บักหำน้อย วาซั่น เหลียวไปเห็นแต่หมาม่นปาเข่า เป็นเลาอูดหลูดมาข่อยกะใซเกียหมา หลับหูหลับตาแล้นบักถวายชีวิต โลดแหล่ว (นักกรีฑาโรงเรียนพุ้นแหล่ว)ปรากฏวาฮอดบ้านแต่เวินผิดปกติ แม่สงสัยซั่นแล้วล่ะวา ฮ่วย บักหล่าคือมาฮอดแต่เวินแท้ ไปฮอดโรงเรียนบ่หละ ฮอดอยูแม แตตอนกลับข่อยไลหมา โอ้ย หมาไล่ข่อยแมะแม ผมกะไส่เกียแลนโลดแหล่วเนาะนักกรีฑาโรงเรียนแหม มื้อต่อมาหลบไปทางใหม่ไกลกัวเก่าพะน้าพนะ ข่อยละจำบ่ลืมจ้ากก.ก..ก เทื่อ พี่น้อง  |
| ขึ้นบน ลงล่าง |
