ภูมิลำเนา : ศรีสะเกษ
เข้าร่วม : 03 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 35
ให้สาธุการ : 500
รับสาธุการ : 125230
รวม: 125730 สาธุการ
|
ว่าไปแล้ว แจ่วบอง มันเป๋นเมนูหลัก ของกับเข่าภาคอิสานกะว่าได่ กิ๋นกับอิหยังได้อย่างหลายแนว แซบเบิ้ด (โอ้ย ท้องฮ้อง...?) แต่ว่า มื้อที่แซบและน่าจดจำที่สุด คือ ได้กิ๋นแจ๋วบอง กับ ฝรั่ง บ่แมน บักสีดาได๋ครับ ฝรั่งโตเป็นๆ นี่แหละครับ มื้อหนึ่ง ผมซื้อ เข่าเหนียว แจ๋วบอง หมกไก่ใส่หัวปลี หมกหน่อไม้ใส่ปลาดุก แถวถนนพระอาทิตย์ ซิย่างไปกิ๋น อยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ในม.ธรรมศาสตร์ เผอิญระหว่างทางได๋พ้อฝรั่ง ที่เคยเจอกั๋น ย่าน ถนนข้าวสาร คนหนึ่ง กะเลยลองชวนไปกิ๋นนำกั่น บักฝรั่งมันกะบ่ปฎิเสธ โอเค โอเค อย่างเดียว พอไป ถึงริมน้ำกะมีหม่องนั่งพอดี กะแกะ ของที่ซื้อมาออกมากิ๋น กะว่าสิกิ๋นไปนำสอนฝรั่งไปนำ ที่ไหนได้ครับพี่น้อง มันปั้นเข่าได้ ละจ้ำเอา จ้ำเอาแหมะ หักบักพริกหน่วยกิ๋นนำแหมะ เหงื่อแตกหย้อย ไหลป๊กๆๆ ข้อยละหงึดกะยังว่า พอตั้งสติได๋ข้อยเลยถามมันว่าไปหัดกิ๋นอาหารอิสานมาแต่ไส มันบอกบ่ว่า บ้านมันอยู่ใก้วัดไทยในอเมริกา ฮู้จักพระ เด็กวัด ที่เป็นคนอิสานหัดไห่กิ๋น โอย..จุดไต้ ตำตอ น้อข่อย.. สรุปแล้ว ข่อยกิ๋นเข่าบ่อิ่มท้องดอก แต่ว่าอิ่มอกอิ่มใจ๋ ที่ แจ่วบองของเฮาได้บินข้ามโลกไปโดนแล้ว ขอสดุดี บุณคุนแจ่งบองซะละล่า |
| ขึ้นบน ลงล่าง |
