ยามคิดฮอด...กอดด้วยอ้อมใจ
ไผ่ พงศธร

เป็นจั่งใด๋น้อนาง อยู่ทางพู้น คิดฮอดกันบ่ คนที่รออยู่ทางนี้เป็นห่วงหลาย
รอก่อนนะบอกพี่ยา ก่อนลาไกล กระดาษใจเขียนสัญญา อยู่นาดอน

(เกริ่น) หละก่อน สิไลลาบ้าน สู่โรงงานในเมืองใหญ่
แฟนเอ๋ยแฟน ใจที่อ้ายฝากน้อง ฮักที่น้องฝากอ้าย
เก็บรอไว้ ใช้ฮ่วมกัน อย่าลืมเด่อ เด้อแฟนอ้าย


ฟ้าเอ๋ยฟ้าฮ้องโหย่น เสียงโยนโยน คือน้องฮ้องสั่ง
ใจอ้ายฮ้องถามข่าวนาง ภาพน้องลางลาง ลอยมาแต่ไกล
ไปอยู่กทม.เป็นจั่งใด๋น้อ สาวโรงงานแฟนอ้าย
ไผสิดูแลยามเจ้าเจ็บเจ้าไข้ เป็นอยู่จังใด๋ หนอแก้มอำถ่ำ

ยามที่คิดฮอด โทรไปกอดด้วยอ้อมใจเสมอ
คำว่ารักเธอ อ่านก็เจอในทุกข้อความ
คืนนี้ดาวเต็มฟ้า หอมดอกมันปลา คะนึงหน่ำหน่ำ
ยามหอมแก้มผ่านมือถือเช้าค่ำ ปานได้อยู่นำ ยามที่สองเฮาไกลกัน

จำจากบ้านหอบแรงงานลาถิ่น จำจากบ้านหอบแรงงานลาถิ่น
เพราะหนี้สินพ่อแม่น้อง ยังคาค้ำอยู่คอ
ฮักพบพ้อสร้างก่อมาโดน ฮู้แก่ใจสองคน
บ่ต้องสนคำไทบ้าน กี่วันปีเดือนเลื่อนผ่าน

คำว่าเฮาฮักกัน ยังส่งเป็นสาส์นสื่อใจ
ถึงคอยนานทรมานปานใด๋
รอวันฟ้าเป็นใจเปิดทางให้เรา
อดสาเอาก่อนเด้อหล่า ถ้าฝนดีปีหน้าข้าวได้ราคาดี
จะโทรบอกน้องรีบกลับนาทันที
บอกลาโรงงาน ให้อ้ายจูงเข้าพิธี
ฮักบ่มด้วยใจหลายปี สุกงอมพร้อมใช้ด้วยกัน