พิษรักพิษณุโลก
หนู มิเตอร์
พี่จอดแพคอย แม่สาวน้อยนัยน์ตาสีโศก
ริมฝั่งน้ำเมืองพิษณุโลก โชคไม่ช่วยคนสวยไม่มา
ฝนตกพรำๆ หนาวไอน้ำจากเหนือไหลบ่า
แอบอิงซบผักตบชวา เสียงขลุ่ยพลิ้วมาจากลำน้ำยม
สวรรค์คงสาป บาปคงซ้ำเพราะกรรมของพี่
พี่คอยน้องจนถึงตีสี่ ไม่เห็นมีสาวนัยน์ตาคม
ฝนตกจนซา เจ้าไม่มาช้ำเหลือจะข่ม
น้ำตาข้าหลั่งลงวังน้ำยม หนาวฝนหนาวลม ใต้ร่มทองกวาว
* ชะแง้เก้อ ชะเง้อคอย ชม้อยมอง
โอ้..น้อง คิดถึงพี่บ้างหรือเปล่า
โอ้ละเน้อ ไม่เจอแม้แต่เพียงเงา
ไม่อยากจะแบก รักเรา กลับไปให้เขา นินทา
หลวงพ่อช่วยที เถิดพ่อศรีพุทธชินราช
ช่วยดลใจเป็นใยสวาท ส่งเนื้อเย็นมาเป็นขวัญตา
หนาวเหน็บเจ็บใจ ขืนรอไปรักไม่คอยท่า
อยากกู่ร้องให้ก้องโลกา ให้เขารู้ว่าแก้วตา หลอกลวง
*,**
|