คิดฮอด...ฮักแท้
ไผ่ พงศธร

ความรักใด ในโลกาหาเทียมเท่า
ที่แม่เราสู้ฟูมฟักนั่นรักแท้
แม่ถนอมกล่อมเกลาเฝ้าดูแล
แม่ แม่ แม่ คำแรกเราที่เว้าเป็น

ล่ะดวงตะเว็นโผล่ขอบฟ้า แม่ไปนาน้อไปไฮ่
แม่ได้ไข่มาหา แม่เอาปลาน้อมาป้อน ตอนยังน้อยตั้งไข่คลาน
ล่ะฮู้จักหวานฮู้จักส้ม ใหญ่ย่อนกินน้อนมแม่
ฮู้จักคำว่าฮักแท้ แม่เกินร้อยกว่าผู้ใด

ล่ะแม่เอ๋ยแม่ ลูกเป็นคนขึ้นมาได้ จนเติบใหญ่มีงานการ
คิดห่อมหวนคืนวัน ..คืนวัน แม่ด่าตีแต่ยังน้อย
ล่ะยามใจถอยคึดเห็นหน้า เจ็บเป็นมา คึดฮอด..แม่
ล่ะแม่ผมเอ๋ย.... ลูกสู้ได้เด้อ บ่แพ้
ยอมือไหว้ อธิษฐานบูชาคุณ ว่าแม่เอ๋ย..ล่ะหน่า
------

โอ๊ย..น้อ..ว่าแม่เอ้ย ว่าศรีศรี สู่ขวัญเอิ้น ทุกทางเดินที่ลูกหย่าง
เฮ็ดการใดที่ใจหวัง กะให้มาคูณมาค้ำ
สุดแผ่นดินแผ่นน้ำ ที่เหยียบย่ำตามฮอยฝัน
อย่าให้มีภัยพาล พบสิ่งดีทุกแดนด้าว
ตะเว็นหนาวดาวฮ้อน ความอาทรกะยังอุ่น..กะยังอุ่น
เหมือนแววตาดอกอาดูร ส่องมองมาทุกเส้นทาง...ลูกจร

คือจั่งหม่อนกับไหม สายใยใจผูกฮักจากอุทร
ยามลูกห่างหาย หัวใจแม่คงฮ่ำฮอน ตั้งตารอลูกย้อนเมือเยี่ยมยาม
ในนามว่าความรักใด หาเทียบเปรียบได้ รักแท้ของแม่ฉัน

โอ๊ย..น้อ..ว่าแม่เอ้ย หอมแผ่นดินในหาวห้วง ถามและทวงในความฝัน
หนุนตักแม่อยู่นอกชาน ตั้งแต่คราวเป็นเด็กน้อย
ลมพัดเย็นจ้อยจ้อย หอมข้าวจี่ดอกโฮยเกลือ
คิดฮอดทางคืนเมือ หอมกลิ่นนาดอกปลาปิ้ง
อุ่นเคยอิงคิงเคยคุ้น เฮือนเคยเนาแต่คราวหลัง..ฝังสายแห่
คิดออดความฮักแท้ แม่เรานั้นนิรันดร... แม่จ๋า

เบิ่งโค้งฟ้าหน้าแม่ลอย อยู่หล่องหล่อง
เหมือนแม่เฝ้ามอง ลูกน้อยบ่ห่างตา
สู้งานผ่านเหงามีฮักแม่เฮา เคียงเงาศรัทธา กราบไหว้บูชา มาสู่ขวัญ

หนึ่งฝันบ่ไกลสายแนน ฮักอื่นหมื่นแสน
บ่เทียบแทนฮักของแม่
คิดฮอดฮักแท้ อุ่นไอดินกลิ่นความหลัง