ดอกกระเจียวลืมทุ่ง
ปอยฝ้าย มาลัยพร

(เกริ่น) ละฝนตกฮ้อยเดือนสามค้อย ฝนตกรินเป็นฝอย
อยู่ย้อยๆ คอยเดือนสี่ ดอกกระเจียวเริ่มจุ๋มจี๋
พ้นปีนี้คือเบิ่งซา ยามเดือนห้าตั้งท่าบาน
ละคึดเห็นเด้ คึดเห็นสาวผู้นั้น ที่เคยฮักดอกจริงเจียว
เคยเดินฮ่วมข้างเทียว ปากระเจียวแต่ทางพู้น

ฝนตกร่วงมาปรอยๆ เดือนสามคล้อย ย้อยทำดอกม่วง
คึดฮอดผู้สาวเคยควง ไปอยู่เมืองหลวง ตั้งแต่ปลายปีก่อน
เคยเก็บดอกกระเจียวด้วยกัน ฝนโปรยปีนั้น อยู่ที่หัวนาดอน
ดอกกระเจียว เคี้ยวแดงอ้อนซอน เอาดอกอ่อนๆ
มาลั่วกินกับป่น เอาดอกอ่อนๆ มาลั่วกินกับป่น

(ลำ) หนีไปหม่นเป็นแมงจีนูน อยู่ไสแหล่วน้ออุน
หนีไปหมุ่นเป็นแมงอีนูน อยู่ไสหล้าน้ออุน
เหลือแม่คุณ มีบุญสมฮู้มีสู่ผัวรวย
ยามเบิ่งซวยบ่ยอมอวยมาหา ลืมหัวนาบ้อที่เฮาเคยเที่ยว
ดอกกระเจียวมาเหลียวหาเจ้า สีแดงสีขาวคือขอให้เจ้ามาเจียว
ยามฝนเคี้ยวก็เกี้ยวสมหญิง คือขอให้เจ้าอยู่นา

ลาถิ่นดินแดนข้าวเหนียว
แม่ดอกกระเจียว บ่เหลียวคืนบ้านเฮา
ลืมแล้วบ่หัวนาป่าเคยป่าเซา
ดอกกระเจียวสีขาว เจ้าเคยฝากอ้ายยามแลง


(ลำ) ไปทาแป้งตกแต่งทรงผมเลยบ่ก่มมาซอง
ไปทาแป้ง ตกแต่งทรงผมเลยบ่ก่มมาซอง
เขาทำนองได้ลองใหม่แล้ว ลืมสู้เก่าหลัง
เอาใจตั้ตาต่อรอหาย ยามเดินก่ายไฮ่นาไม่เคยเว่า
ซอมหาเจ้า บ่เหลือเงาจักหน่อย
เห็นกะปอมตาน้อย ก็เย้าเยือยอยู่หล่อทาง

เด่นดังแล้วลืมทางที่เคยเที่ยว
โอ้แม่ดอกกระเจียว ลืมท้องนาเราแล้วหรือไร
ฝนตกยืนย้อย อ้ายคอยน้ำตารินไหล
อยากฮู้เจ้าอยู่จังได๋ จดหมายบ่มาหาแน.

(ลำ)ไปแว อยู่ไสน้อน้อง ไปแวอยู่ไสน้อน้อง
อ้ายมาค้องท่าน้องคือเก่า บ่าดอกกระเจียวบ่ให้เคี้ยวล่ะเจ้า
ซึมเศร้าอยู่ผู้เดียว เด็ดดอกกระเจียว เหลียวหาคนเป็นฮู้
ป่านนี้โฉมตรูอยู่ไสน้อง