ฮู้บ่...ว่าคึดฮอด
มนต์แคน แก่นคูน

เกริ่น...
หละคึดนำสาว คนที่เคยได้เห็นหน้า
ผู้เคยส่งสายตา กับรอยยิ้มให้คึดต่อ
หละแม่นเจ้าฮู้แน่บ่น้อ ว่ามีคนคึดฮอด
เด้อนำเจ้าบัดห่างไกล เอย หละดนปานใด๋จังสิได้
พ้อกันใหม่ใจเทียวถาม ฮู้บ่น้อสาวคนงาม
อ้ายคึดนำทุกแลงเช้า

ยามนั้น ยามนั้น คึดฮอดสาวผู้เคยเห็นหน้า
ผู้เคยสบตากับรอยยิ้มให้พี่ ฮู้บ่มีผู้ลางคนคึดฮอด
บัดยามได้ห่างกัน จากมื้อนั้นที่เฮาเที่ยวงานบุญ
เด้อหนุนเฮาสอง ได้ฮักกันวันนั้น
ฮู้จักกันงานบุญเดือนห้า เมษาสงกรานต์สาดน้ำนำไล่
ฮอดยามไกลเธอยังบอกอ้าย คิดถึงน้องแหน่เด้อ


บอกเธอว่ายังคึดฮอด คิดถึงตลอดเธอที่จอดหัวใจ
หลายครั้งอยากสิโทรไปหา บ่ได้เห็นหน้า
ได้ฟังเสียงกะไค ก่อนจากเคยได้ขอเบอร์ไว้
บ่กล้าโทรไปได้ห้ามใจทุกวัน ใจเธอนั้นสิคือกันแน่บ่
ยังจำได้บ่หรือลืมจ้อยเมื่อไกล มีผู้ไกลได้คอยชิดติดตาม
ลืมถามลืมคึดนำผู้ไกล หรือไรน้อง
มื้อใดน้อจังสิได้เห็นหน้า
มีบุญหยังหนาให้เฮาพ้ออีกเทือ
คึดฮอดเหลือบัดทำงานล้าล้า
ได้เห็นหน้าสิผ่อนคลาย

ตัวไกลแต่หัวใจไม่ห่าง คึดไปต่างต่าง
วาดอนาคตไกล แต่ก่อนก็ยังธรรมดา
มาตอนนี้หนาจั๊กมันเป็นแนวใด๋ อยากให้เธอมาเดินข้างกาย
ไปไสมาไสก็อยากสิมีสองเรา

** เฝ้าคิดถึงเธอ อยากฟังเสียงเธอ
ขอโทรหาเธอได้ไหม เฝ้าคิดถึงเธอ
อยากฟังเสียงเธอ ขอโทรหาเธอได้ไหม
ดูแลให้แหน่เด้อหัวใจ ที่หล่นไว้ใกล้เธอก่อนลา

*** หลับตายังฝันเห็นหน้าเจ้า เด้อสาวอย่าให้เป็นชู้ปล่อย
ใจลอยคึดฮอดแต่น้อง เธอฮู้แหน่บ่น้อ
คำว่ารอที่สองเราร่วมใจ อย่าให้ใครหลอย
เข้ามาล่วงเกิน คิดถึงเหลือเกินผู้สาวเอ้ย
คึดฮอดเหลือเกิน ผู้สาว...เอ้ย...

**,***